Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Corfu Magazine, ο Κερκυραίος φωτογράφος Σταμάτης Καταπόδης με αφορμή τη διπλή παρουσία του στο All Star Game.
-Ξεκίνησε ως εικονολήπτης, αλλά οι… συνθήκες τον υποχρέωσαν να ασχοληθεί επαγγελματικά και με τη φωτογραφία.
-Παρότι… «φόλα» ΑΕΚτζης, ο Ολυμπιακός του άνοιξε το δρόμο για το αθλητικό φωτορεπορτάζ.
-Ένας γάμος και το… #vote Antetokounmpo, τον έστειλαν στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ
Σίγουρα, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν το Σταμάτη Καταπόδη ως έναν από τους κορυφαίους φωτογράφους του νησιού, ο οποίος, συν τις άλλοις, είναι παρών ως φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Intime στους εντός έδρας αγώνες της Κέρκυρας και του ΑΟ Κέρκυρα παλαιότερα.
Ωστόσο, την τελευταία διετία έχει κατορθώσει και κάτι που για τους περισσότερους φωτορεπόρτερ φαντάζει ως… αξία ανεκτίμητη!
Τι; Μα, να βρεθεί ως ανταποκριτής-φωτορεπόρτερ του πρακτορείου του στο εκ των κορυφαίων αθλητικών γεγονότων του κόσμου, στο All Star Game του ΝΒΑ. Και μάλιστα, δις. Αφού, τόσο πέρυσι (στη Νέα Ορλεάνη), όσο και φέτος (στο Λος Άντζελες), οι φωτογραφίες που… έπαιξαν στη χώρα μας από το κορυφαίο γεγονός είχαν την υπογραφή του, όντας ο μοναδικός Έλληνας φωτορεπόρτερ που έδωσε το παρών στη μεγάλη γιορτή του παγκόσμιου μπάσκετ.
Αλήθεια, όμως, πως προέκυψε το All Star Game στη ζωή του, αλλά και -νωρίτερα- πως βρέθηκε στο χώρο του αθλητισμού ως φωτορεπόρτερ;
Τις απαντήσεις τις δίνει ο ίδιος σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο Corfu Magazine…
H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Σταμάτη, τόσο πέρυσι, όσο και φέτος ήσουν στο All Star Game, ως φωτορεπόρτερ του πρακτορείου που συνεργάζεσαι. Πως προέκυψε αυτή η σημαντική στιγμή στην καριέρα σου;
Απ.: Το All Star Game προέκυψε μέσα από… συμπτώσεις, στην πραγματικότητα. Καταρχήν, την περίοδο που θα γινόταν, θα βρισκόμουν, έτσι κι αλλιώς, στις ΗΠΑ, καθώς, είχα προγραμματίσει να καλύψω ένα γάμο. Εντελώς συμπτωματικά, λίγο διάστημα πριν το ταξίδι έμαθα πως το All Star Game θα διεξάγοταν στη Νέα Ορλεάνη (μιαμισι ώρα με το αεροπλάνο, από τη Φλόριντα, το δικό μου προορισμό), κυρίως μέσα από το χαμό που είχε δημιουργηθεί με το #vote Antetokounmpo. Ωστόσο, ακόμη τότε, δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία. Λίγο πριν αναχωρήσω για την Αμερική, πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα, η αναμέτρηση της ομάδας του νησιού μας με τον Παναθηναϊκό. Στους αγώνες με τις “μεγάλες” ομάδες, το πρακτορείο που συνεργάζομαι, στέλνει πάντα κι έναν φωτορεπόρτερ από την Αθήνα, για να υπάρχει ακόμη καλύτερη κάλυψη των παιχνιδιών. Έτσι και τότε, έστειλε έναν συνάδελφο, που ήρθε στο νησί την παραμονή του αγώνα, και βγήκαμε για φαγητό. Και πάνω στην κουβέντα, του ανέφερα τα δεδομένα, πως θα πάω στις ΗΠΑ την περίοδο του All Star Game και πως οι αποστάσεις ήταν κοντινές. Και τότε, μου λέει “ώπα… Τη Δευτέρα πάρε με τηλέφωνο, οπωσδήποτε”.
Ετσι, ξεκίνησαν όλα… Ακολούθησε ένας αγώνας δρόμου για να προλάβουμε ημερομηνίες, προθεσμίες, διαπιστεύσεις, βοήθησε πολύ και ο Βασίλης Σκουντής με τις γνωριμίες που έχει, και τελικά, όλα καλά.
Κι από το πουθενά, βρέθηκα στο πρώτο -ever- All Star Game με συμμετοχή Έλληνα αθλητή.
Θέλω σε αυτό το σημείο, ωστοσο, να ευχαριστήσω τον δ/ντη του Intime, Αργύρη Μακρή, για την ευκαιρία που επέλεξε να μου δώσει. Κι όπως φαίνεται, τον δικαίωσα, από τη στιγμή που μετά μου είπαν από το πρακτορείο, πως “Σταμάτη, τα πήγες καλύτερα απ΄ ότι περιμέναμε”.
Γιατί κακά τα ψέματα, μιλάμε για… άλλα μεγέθη.
Ευνόητο, βεβαίως, πως για το πρακτορείο ήταν σημαντικό να έχει δικό του άνθρωπο στο All Star Game. Καθώς, αντί να μπει στη διαδικασία να αγοράσει 20-30 φωτογραφίες από τα εκεί πρακτορεία, οι οποίες θα ήταν αρκετά ακριβές, με λίγο περισσότερα χρήματα, είχε πολύ περισσότερες φωτογραφίες, και κυρίως το prestige του ανέβηκε, έχοντας στείλει φωτορεπόρτερ σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση.
Ερ.: Οπότε, βρέθηκες ξάφνου, από το Εθνικό Στάδιο της Κέρκυρας στο… All Star Game. Πως το έζησες όλη αυτή την απότομη διαδρομή;
Απ.: (γελάει). Οκ, δεν έφυγα από το ΕΑΚΚ και βρέθηκα εκεί.. Έχω καλύψει κι άλλους σημαντικούς αγώνες. Και ευρωπαϊκές αναμετρήσεις στο ποδόσφαιρο, στην Euroleague (π.χ ΠΑΟ-Ρεάλ), ήμουν απεσταλμένος και στον περυσινό τελικό του Κυπέλλου στο Βόλο. Ναι, σε αυτό τον “τρομερό” αγώνα, που έγιναν όλα αυτά τα έκτροπα. Αλλά όπως και να το κάνουμε, στην Αμερική μιλάμε για άλλα δεδομένα. Μόνο και μόνο να δεις τις εγκαταστάσεις παθαίνεις πλάκα. Θεωρητικά μιλάμε για ένα γήπεδο μπάσκετ. Ωστόσο, εκεί, αυτά θυμίζουν περισσότερο ξενοδοχεία πολλών αστέρων. Με πανάκριβες μοκέτες, μαγαζιά παντού, τον κόσμο να τα επισκέπτεται και μετά να πηγαίνει να παρακολουθήσει από τη θέση του το εκάστοτε παιχνίδι. Το χαίρονται, ρε παιδί μου. Ειναι καταπληκτικά, η χαρά του αθλητισμού.
Σίγουρα, τα εισιτήρια σε τέτοια events είναι πολύ πιο ακριβά από τα δικά μας, όμως αυτό που αγοράζουν είναι αντίστοιχο με τα χρήματα που ξοδεύουν. Εδώ, πας στο Ολυμπιακό Στάδιο, που θεωρητικά είναι το καλύτερο γήπεδό μας, και δεν ξέρεις αν θα… φύγεις από εκεί. Θα αρχίσει ή όχι το ματς; Θα τελείωσει άραγε; Μήπως θα με πετύχει κανένα καπνογόνο; Η μέρα με τη νύχτα…
Ερ.: Οκ, την πρώτη φορά, υπήρξαν οι συμπτώσεις και τελικά πήγες στο All Star Game. Tη δεύτερη φορά;
Απ.: Το ευτυχές είναι πως το All Star Game γίνεται πάντα στα μέσα Φεβρουαρίου, περίοδος που είναι “νεκρή” για εμένα. Αν πχ ο αγώνας γινόταν καλοκαίρι, τότε δεν θα το συζητάγαμε, αφού, μέσα στη σεζόν, όσο και να το θες δε μπορείς να φύγεις.
Εν αντιθέσει με πέρυσι, φέτος πήγα στο Λος Άντζελες, επί τούτου. Με την, επιπλέον, διαφορά, πως πέρυσι λόγω του γάμου, κάλυψα μόνο τον αγώνα, ενώ, φέτος εκεί ήμουν σε όλη την τριήμερη γιορτή. Μια πραγματική γιορτή. Την Παρασκευή διεξήχθησαν το Celebrity Game και το Rising Star Game, την επομένη ο διαγωνισμός καρφωμάτων και την Κυριακή, ο κυρίως αγώνας.
Ερ.: Έχεις κάνει πλάνα και για του… χρόνου, να ξαναδώσεις το παρών στη μεγάλη γιορτή του μπάσκετ;
Απ.: Τίποτα δεν αποκλείεται. Πάντως, να πω την αλήθεια, η ψυχολογία μου μεταξύ των δύο Αll Star Games ήταν διαφορετική. Την πρώτη φορά ήταν καλύτερα… Όχι πως αν μου ξαναπούν να πάω, θα το αρνηθώ (γέλια). Αλλά, να, θυμάμαι πως πέρυσι δεν με απασχολούσε η κούραση, η ταλαιπωρία, οι ώρες ταξιδιού κτλ. Ενώ, φέτος, την “άκουσα”, από θέμα κούρασης. Βέβαια, το LA που έγινε φέτος είναι άλλο μέγεθος. Πολύ μεγαλύτερες όλες οι αποστάσεις, άλλες οι συνθήκες, υπάρχει τρομερή κίνηση. Φαντάσου, ενώ, ο αγώνας ήταν για τις 5 το απόγευμα, εγώ, για να είμαι στην ώρα μου έπρεπε να ξεκινήσω στις 12 το μεσημέρι. Κι αν ήμουν τυχερός…
Και μέσα σε όλα, το φετινό παιχνίδι δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό, σαν το περυσινό. Τουλάχιστον απ’ ότι κατάλαβα (γέλια).
Ερ.: Αλήθεια, Σταμάτη πως… έμπλεξες με τη φωτογραφία;
Απ.: Θεωρώ, πως είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους, αφού μπόρεσα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Εγώ, ξεκίνησα ως καμεραμάν. Θυμάμαι, το 1988 ο αδερφός μου είχε αγοράσει μια κάμερα, και δεν την άφηνα από τα χέρια μου. Έτσι, όταν απολύθηκα από φαντάρος, μετά από ένα χρόνο, ένας φίλος μου που συνεργαζόταν με τοπικό κανάλι, γνωρίζοντας πως μου άρεσε πολύ η κάμερα, με σύστησε εκεί να ξεκινήσω δοκιμαστικά, αφού, ζητούσαν καμεραμάν. Με δοκίμασαν, ήμουν καλός, ενώ σταδιακά, άρχισα να τραβάω και βίντεο σε γάμους ως συνεργάτης φωτογράφων. Μέχρι που φτάνουμε στο 1999. Όταν, μαζί με τον συγχωρεμένο τον Στέλιο τον Καρβούνη, αποφασίσαμε να ανοίξουμε ένα δικό μας μαγαζί. Αυτός ως φωτογράφος, εγώ ως καμεραμάν. Δυστυχώς, όμως, μετά από δύο χρόνια, ο Στέλιος έφυγε από τη ζωή κι εγώ βρέθηκα να έχω ένα φωτογραφείο, χωρίς να διαθέτει… φωτογράφο, κι ενώ οι υποχρεώσεις “έτρεχαν”. Ε, έτσι, αρχικά, ξεκίνησα να συνεργάζομαι με άλλους φωτογράφους. Ωστόσο, κακά τα ψέματα, αν έχεις φωτογραφείο πρέπει να έχεις μόνιμο φωτογράφο, πως να το κάνουμε. Στο μεσοδιάστημα, ωστόσο, είχα προσέξει πως είχε αρχίσει να μου αρέσει πολύ και η φωτογραφία, πλην της κάμερας. Οπότε, σιγά σιγά, έκανα… το μαθητή των φωτογράφων που συνεργαζόμουν, ώστε να αρχίσω να μαθαίνω τα μυστικά. Γιατί, μη γελιόμαστε, η φωτογραφία δεν είναι κάτι τόσο απλό. Κι έτσι, ξεκίνησα και τη φωτογραφία.
Ερ.: Πάμε και στο κομμάτι του αθλητικού φωτορεπορτάζ… Αυτό, πάλι, πως μπήκε στη ζωή σου;
Απ.: Η πρώτη επαφή μου ήταν όταν δούλευα στο κανάλι. Καθώς, με έστελναν να τραβάω παιχνίδια του ΑΟ Κέρκυρα, όταν ακόμη αγωνιζόταν στη Β’ και στη Γ’ εθνική. Ώσπου, επί Αναστόπουλου, ο ΑΟΚ, κι ενώ, είχε εξασφαλίσει την άνοδό του στην Α’ εθνική για πρώτη φορά, προγραμμάτισε να δώσει ένα φιλικό στο ΕΑΚ, απέναντι στον Ολυμπιακό. Στο γήπεδο χαμός, κι όποιος ήθελε, έμπαινε όπου…ήθελε. Έτσι κι εγώ, μπήκα στο ταρτάν, κι άρχισα να τραβάω φωτογραφίες για μένα.
Όταν τελείωσε ο αγώνας, άρχισα να πηγαίνω προς το μέρος των φωτορεπόρτερ που είχαν έρθει από το πρακτορείο για να καλύψουν το παιχνίδι. Ήθελα να δω τι φακούς χρησιμοποιούν κτλ… Και κουβέντα στην κουβέντα, μου είπαν πως το πρακτορείο προβληματίζεται με την Κέρκυρα που ανεβαίνει στην Α’ εθνική και δεν έχει βρει συνεργάτη στο νησί για τους αγώνες της επόμενης χρονιάς. Και μου πρότειναν να συνεργαστούμε… Μου εξήγησαν κάποια πράγματα, γιατί κάθε είδος φωτογραφίας χρειάζεται διαφορετικό τρόπο λήψης, και κάπως έτσι ξεκίνησα τη συνεργασία. Μια συνεργασία που κρατά πλέον αρκετά χρόνια…
Ρ στο Ανάθεμα τα τάλαρα, εκατό χρόνια μετά: “Ανάθεμα τους όλους που μπρός στα φράγκα ξεκληρίζουν κ διαλύουν το οικοσύστημα.. Λες κ τους ανήκουν τα παντα..κ οι ντόπιοι…” Φεβ 17, 10:12
