Βρίσκεται ως γνωστόν στην καρδιά της πόλης μας. Χτίστηκε το 1690 και ήταν το πρώτο θέατρο της Κέρκυρας στο οποίο ανέβηκε όπερα για πρώτη φορά στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι εξ ολοκλήρου κτισμένο από λαξευτή σινιότικη πέτρα. Ο μηχανικός που το σχεδίασε παραμένει άγνωστος. Είναι ένα κτιριακό κομψοτέχνημα αναγεννησιακού ρυθμού και η εξωτερική του όψη είναι διακοσμημένη με αψίδες και μπαρόκ γλυπτά.
Το θέατρο ονομάστηκε «Nobile Teatro di San Giacomo», εξαιτίας της Μητρόπολης των Καθολικών (Duomo) που ήταν δίπλα, αφιερωμένη στη μνήμη του Αγίου Ιακώβου.
Στη διαδρομή του χρόνου πέρασε από διάφορες φάσεις προσθηκών, ανακατασκευών και βελτιώσεων. Όλα αυτά μέχρι και το 1902, όταν το θέατρο μετατράπηκε σε Δημαρχείο με σχέδια του μηχανικού Σερπιέρη.
Λειτούργησε περίπου έναν αιώνα ως Δημαρχείο και από το 2009, ως γνωστόν, οι υπηρεσίες που στέγαζε μέχρι τότε μεταφέρθηκαν στο Μαράσλειο κτίριο της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Αυτή είναι σε συντομία η ιστορία αυτού του αρχιτεκτονικού αριστουργήματος που κοσμεί το κέντρο της πόλης και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει η συνεχής φροντίδα για τη συντήρησή του.
Την απάντηση, τουλάχιστον για το εξωτερικό μέρος του κτιρίου, τη δίνουν οι φωτογραφίες που δείχνουν ξύλινα ασυντήρητα κουφώματα, αφού τα παλιά χρώματα έχουν σκάσει∙ πόρτες και παράθυρα αφημένα στη πολύχρονη φθορά ακόμα και στη σαπίλα∙ σιδερένια κιγκλιδώματα που έχουν σκουριάσει και σάπια (προστατευτικά) πλέγματα παραθύρων ισογείου∙ ηλεκτρικές καλωδιώσεις που κρέμονται στον αέρα και αυτοφυή βλάστηση στη στέγη του κτιρίου. Η λαξευτή Σινιότικη πέτρα είναι μαυρισμένη από του χρόνου την υγρασία και των ανευθυνοϋπεύθυνων τη γνωστή αδιαφορία. Στην ίδια κατάσταση και η γλυπτική σύνθεση που παριστάνει τον θρίαμβο του Βενετού αρχιστράτηγου, ξηράς και θαλάσσης, Γενικού Καπιτάνου, Φραγκίσκο Μοροζίνη, στα πλάγια του κτιρίου…
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι αποκαλυπτικές μιας διαχρονικής εγκατάλειψης. Μια εικόνα αποκαρδιωτική η οποία συχνά σκεπάζεται με το γνωστό κόκκινο χαλί που απλώνουν οι τελετάρχες, όταν οι αξιωματούχοι της πόλης μας, ενδεδυμένοι με τα επίσημά τους, υποδέχονται υψηλούς προσκεκλημένους! Όλο αυτό το σκηνικό συμπληρώνεται και από το δάσος των τραπεζοκαθισμάτων που απαξίωσαν την κατ’ ευφημισμό πλέον «Πλατεία Δημαρχείου…»
Ο περιπατητής
Σπάθας Στέφανος στο Περιπατητής: Δρόμοι και πεζοδρόμια έχουν τη δική τους ιστορία…: “Αγαπητέ “Περιπατητή” Κάποτε είχα σχολιάσει εδώ μέσα αναλυτικώς καί επωνύμως γιά τό ποιόν καί τήν προέλευση τών Δημοτικών μας “αρχόντων”.…” Αυγ 5, 16:33
