Δεν έχει προηγούμενο αυτό που έγινε σήμερα (και) στην Κέρκυρα… Ούτε στις πλατείες των αγανακτισμένων, ούτε στο δημοψήφισμα, ούτε το 1999, και σε καμία περίπτωση, ποτέ λόγω πολιτικής συγκέντρωσης. Ποτέ λόγω αθλητικής συγκέντρωσης.
Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε σήμερα ήταν ίσως αντίστοιχος με αυτόν που βλέπουμε το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου στην πλατεία. Με μία διαφορά: την ημέρα εκείνη, όλη η Ελλάδα βρίσκεται στην Κέρκυρα. Σήμερα, εκεί ήταν όλη η Κέρκυρα… Αφού οι άνθρωποι από την υπόλοιπη Ελλάδα ήταν στις πόλεις τους και διαδήλωναν εκεί.
Η μέρα φαίνεται απ΄ το πρωί
Το τι θα γίνει φαινόταν από νωρίς το πρωί. 9:00 το πρωί, δύο ώρες πριν το ραντεβού, άρχισε να γεμίζει ο χώρος μπροστά από την πάλαι ποτέ Νομαρχία. 10:00 και οι ουρές στις εισόδους της πόλης, ατελείωτες. Ποιος Αύγουστος; Σημειωτόν τα οχήματα από του Βρυώνη, από την Εθνική Παλαιοκαστρίτσας.
Καταστήματα; Σχεδόν όλα κλειστά. Φαγάδικα; Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτά των οποίων οι ιδιοκτήτες αποφάσισαν να παραμείνουν ανοιχτά την ώρα που από μπροστά τους περνούσε η μεγαλειώδης διαδήλωση…
Με σεβασμό
Εκπρόσωποι φοιτητικών συλλόγων, μαθητικών συλλόγων, φορέων, του Εργατικού Κέντρου, συνδικαλιστικών σωματείων… Όλοι, μεστά και με λιτότητα, είχαν να πουν δυο λόγια για τους λόγους που ο κόσμος κατέβηκε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας με τόση ένταση στους δρόμους. Ένας κόσμος που κατέβηκε στους δρόμους για το έγκλημα των Τεμπών. Για τις ψυχές των 57 ανθρώπων. Για την κοροϊδία που νιώθουν να τους ποτίζουν οι πολιτικές ηγεσίες και η κυβέρνηση. Για τον Καραμανλή και την ντροπή όταν μιλάνε για την ασφάλεια των τρένων. Για τον Φλωρίδη και τα μπάζα για τα οποία μιλούν για μπάζωμα. Για τον αναμορφωτή της υγείας Άδωνι Γεωργιάδη που, μαζί με τον Βορίδη, δεν ντρέπονται καθόλου να τα βάλουν με χαροκαμένες μάνες για να διατηρήσουν τα οφίτσιά τους… Για τον ίδιο τον πρωθυπουργό που ακόμα και σήμερα εξέδωσε ένα μνημείο υποκρισίας ως μήνυμα για τα δύο χρόνια από το έγκλημα στον ελληνικό σιδηρόδρομο…
Κρείττον το σιγάν του λαλείν… Μόνο που αυτό δεν ισχύει όταν διακυβεύονται καρέκλες εξουσίας στην καλύτερη περίπτωση – στη χειρότερη, όταν διακυβεύεται πέλεκυς της δικαιοσύνης και βαριές ευθύνες ακόμα και για κακουργήματα.
Η σταγόνα…
Αλλά ήταν πασιφανές ότι δεν ήταν τα μόνα που έβγαλαν τον κόσμο στους δρόμους. Μία υπερδεκαετής απίστευτη πίεση μέχρι ασφυξίας στον ελληνικό λαό – πόσο τραγικά επίκαιρο και όμοιο το “δεν έχουμε οξυγόνο”…
Μεταφορικά και, τραγικά δυστυχώς, κυριολεκτικά!
Όλοι ήταν εκεί
Στη συγκέντρωση της Κέρκυρας, ήταν όλοι εκεί. Από την πόλη, τα κοντινά και τα απομακρυσμένα χωριά. Πιτσιρίκια κι ηλικιωμένοι. Άνθρωποι σε αναπηρικό καροτσάκι. Άτομα με αναπηρίες. Βρέφη πάνω στους ώμους των γονιών τους. Ζευγάρια με το σκυλάκι τους. Οικογένειες με τα παιδιά στο χέρι. Κι αρκετοί αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί παράγοντες οι οποίοι, προς τιμήν τους, όχι μόνο δεν επιχείρησαν να ζητήσουν το λόγο δια μικροφώνου, αλλά εξαιρετικά διακριτικά και μακριά από την πρώτη γραμμή, ήταν εκεί απλά για να είναι εκεί. Για να τιμήσουν τους νεκρούς. Και Aριστεροί και Δεξιοί. Βέβαια, όσον αφορά τους πολιτικούς, πολύ λιγότεροι Δεξιοί… Όχι βέβαια ότι τη σημερινή μέρα έχει μεγάλη σημασία ή αφορά έστω στο ελάχιστο τον κόσμο που κατέβηκε στους δρόμους.
Και η πορεία μακρά για να μπορέσει να χωρέσει όλους αυτός ο λαός. Από τη Μαντζάρου στον Ορφέα, από εκεί το γύρο της πλατείας μπροστά από το φρούριο, στο Λιστόν, τις Κάρντε Λάκουες, την Ανουντσιάτα και πίσω στη Νομαρχία.
“Πάρε με όταν φτάσεις”
Και η στιγμή που μένει; Όταν οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου της Κέρκυρας ανεβαίνουν στην εξέδρα, πουν το περίφημο τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά για τα Τέμπη, μα και εισπράττουν μαζί με τα χειροκροτήματα τα δάκρυα όλων.
Κερκυραιος πολιτης στο Αμέτρητος κόσμος στην Κέρκυρα για τα δυο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών (pics): “Στις πλατειες μαζευεται ο κοσμος κι οχι στα καντουνια της Νομαρχιας.” Φεβ 28, 12:49
