“Η ανάγκη του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων να τοποθετείται σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα με δηλώσεις, άρθρα, συνεντεύξεις τύπου για την τεράστια αύξηση των δημοτικών τελών, είναι η καλύτερη απόδειξη της πίεσης που του ασκείται από τις απολύτως δικαιολογημένες αντιδράσεις του λαού” αναφέρει η παράταξη του Γ. Μπορμπότη.
Και συνεχίζει:
Οι αυξήσεις αυτές φέρνουν αγανάκτηση αφού επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τον οικογενειακό προϋπολογισμό, την ώρα που η ακρίβεια και ο πληθωρισμός καλπάζουν εδώ και τόσους μήνες. Η λογική «τόσα χρειαζόμαστε και τόσα θα πάρουμε με κάθε τρόπο» της Δημοτικής Αρχής είναι τουλάχιστον προκλητική και κυνική.
Η Δημοτική Αρχή, στην προσπάθεια να επιβάλει την αποδοχή της απόφασής της, παραθέτει στοιχεία, νούμερα και νόμους, επιχειρώντας με κάθε τρόπο να βγάλει από το κάδρο της συζήτησης τις ευθύνες και τις αιτίες του προβλήματος.
ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ;
Αν και κλίνει σε όλες τις κλίσεις την «ατομική ευθύνη» και την «συνυπευθυνότητα» δεν απαντάει σε ένα θεμελιώδες ζήτημα. Έχει ευθύνη ο κερκυραϊκός λαός για την κατάσταση που επικρατεί στη διαχείριση των απορριμμάτων; Φταίει για το ότι:
τα απορρίμματα ταξιδεύουν σε Γιάννενα και Κοζάνη ενώ το Τεμπλόνι παραμένει λόφος δεμάτων;
δεν υπάρχει σύγχρονο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών στο νησί;
δεν υπάρχει Μονάδα Επεξεργασία Βιοαποβλήτων στην Κέρκυρα;
σε καμία Δημοτική Ενότητα (εκτός αυτής των Κερκυραίων) δεν γίνεται ανακύκλωση;
συνολικά το ποσοστό ανακύκλωσης παλεύει να ξεπεράσει το 8%;
Όχι δεν φταίει ο κερκυραϊκός λαός αλλά καλείται να πληρώσει!!! Η αξιοποίηση μεμονωμένων και έτσι και αλλιώς καταδικαστέων παραδειγμάτων για τα ογκώδη απορρίμματα, τα στρώματα και τα υλικά οικοδομής είναι εκ του πονηρού θέλοντας να μας βάλουν όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Η διαχείριση των απορριμμάτων, διαχρονικά, γίνεται με τρόπο που εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Από την αποκομιδή, την μεταφορά, τη διαχείριση, την καύση κλπ κάποιοι κερδίζουν πάρα πολλά εκατομμύρια με τον λαό και πάλι να πληρώνει. Το σκουπίδι στο σύστημα που ζούμε έχει μετατραπεί σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 2019 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ;
Εδώ και μέρες η Δημοτική Αρχή, ενορχηστρωμένα, παρουσιάζει παντού το ΦΕΚ του 2019, όπου αναφέρεται ότι η μεταφορά των απορριμμάτων δε θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά τους Δήμους (συμφωνία της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής της ΝΔ). Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτό αναγράφεται μέσα στο νόμο. Τι όμως δεν λέει η Δημοτική Αρχή και οι υποστηρικτές της; Ότι οι νόμοι, όπως φτιάχνονται έτσι και αλλάζουν. Από που προκύπτει ότι ένας νόμος μίας κυβέρνησης αποτελεί θέσφατο και πρέπει να είναι δεδομένος για μια ζωή; Η Δημοτική Αρχή θέλει να επιβάλει την παραδοχή, την απογοήτευση, τη λογική του «τίποτα δε γίνεται». Επιλέγει την «εύκολη» λύση των νέων χαρατσιών.
ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ…
Πίσω από όλα αυτά κρύβεται, η απόλυτη ευθυγράμμιση της Δημοτικής Αρχής του κ. Πουλημένου με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Προωθεί την ανταποδοτικότητα (π.χ. τέλος χρήσης στο Δημοτικό Θέατρο), την τοπική φορολογία, την στήριξη στην λειτουργία του Δήμου με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, την παράδοση υπηρεσιών και δημόσιων υποδομών στους ιδιώτες. Η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, σε συνέχεια των προηγούμενων, βρίσκει εύκολα χρήματα για επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές μεγάλων επιχειρηματιών, βρίσκει λεφτά για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την προστασία των συνόρων μας, βρίσκουν 500.000 ευρώ την ημέρα για να στέλνουν φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα σε ρόλο security των εφοπλιστών κλπ.
Όμως δεν βρίσκουν λεφτά για τη διαχείριση των απορριμμάτων με τρόπο που να μην πνίγει το λαό στα χρέη, δε βρίσκει λεφτά για να έχουμε νερό στις βρύσες μας, δε βρίσκει λεφτά για την δημόσια υγεία και παιδεία, τις υποδομές, δε βρίσκει λεφτά για να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Η νέα δημοτική Αρχή πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησαν οι προηγούμενες δημοτικές αρχές και ας κοκορομαχούν τώρα για επικοινωνιακούς λόγους. Ταυτίστηκαν με τις κυβερνήσεις τους ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και στήριξαν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, τους ανταγωνισμούς των επιχειρηματικών ομίλων, τα διάφορα χαράτσια, την μεταφορά με το κόστος να βαραίνει το λαό.
Αντικειμενικά λοιπόν, αφού και η σημερινή Δημοτική Αρχή έχει επιλέξει να υλοποιήσει αυτή την πολιτική, δεν έχει παρά να φορολογήσει επιπλέον τον κερκυραϊκό λαό. Δεν περιμέναμε κάτι άλλο άλλωστε. Όσοι θέλουν να είναι τα «καλά παιδιά» των κυβερνήσεων, με ή χωρίς χρίσμα και των πολιτικών που υπηρετούν τα κέρδη των λίγων, δεν μπορούν να είναι καλοί και με το λαό.
Ο μόνος δρόμος είναι η εναντίωση του λαού σε αυτές τις κατευθύνσεις, η διεκδίκηση και η αμφισβήτηση της «κανονικότητας» που τον ξεζουμίζει.
Ο λαός είναι αυτός, που οργανωμένος στα συλλογικά του όργανα, στα σωματεία και τους συλλόγους θα διεκδικήσει και από την κυβέρνηση αλλά και από τους Δήμους την ελάφρυνση των βαρών στο σήμερα αλλά και συνολικότερες ανατροπές που θα του επιτρέψουν να ζήσει με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες της εποχής.