Γραπτή δήλωση του αντιδημάρχου Αθλητισμού, Παιδείας και Νέας Γενιάς Παντελή Γιαννούλη για τις εξελίξεις στο ΕΑΚΚ.
Αναλυτικά:
H απόφαση της διοίκησης του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Κέρκυρας, να ενοικιάσει το σύνολο των ελεύθερων χώρων του μοναδικού σταδίου του νησιού σε ιδιώτη για μετατροπή του σε χώρο στάθμευσης, είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Δεν είναι δυνατόν, σε ένα ΕΑΚ που βρίθει προβλημάτων και έχει εγκαταλειφθεί επί μακρόν έρμαιο στη φθορά του χρόνου και παρουσιάζει αλγεινή εικόνα, η μόνη λύση που προκρίνεται από τη διοίκηση να είναι αυτή των εκποιήσεων και της αλλαγής χρήσης ζωτικών χώρων. Δεν το χωρά ανθρώπου νους, πως περιμένουν οι κύριοι και κυρίες της διοίκησης του ΕΑΚ να προπονούνται καταξιωμένοι αθλητές, μικρά παιδιά και αθλούμενοι Κερκυραίοι, εν μέσω εκατοντάδων αυτοκινήτων και όχλησης που θα προκύψει από την συγκεκριμένη χρήση.
Φυσικά και συντάσσομαι στο πλευρό κατοίκων και φορέων που δικαιολογημένα αντιδρούν. Και είμαι μαζί τους στις δίκαιες διεκδικήσεις για δωρεάν ελεύθερους και ασφαλείς χώρους άθλησης στο νησί μας.
Υπάρχει όμως ακόμη μια διάσταση του θέματος που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Δεν μπορεί να είναι αποδεκτό να μην ενημερώνονται οι αιρετοί φορείς του τόπου και η τοπική κοινωνία για τις προθέσεις δοτών διοικήσεων οργανισμών στο νησί μας. Δεν είναι δυνατόν να αλλάζουν χρήσεις τμήματα κερκυραϊκής γης, να υπάρχουν αλλότρια σχέδια και επιχειρηματικές βλέψεις, να εγκαθίστανται επιχειρηματικές δραστηριότητες ερήμην των τοπικών αρχών.
Κάπως έτσι, η Κέρκυρα περιμένει ακόμη την απόδοση του παραλιακού μετώπου, η Fraport λειτουργεί ως κράτος εν κράτει πέριξ του αεροδρομίου, το ΕΑΚΚ λειτουργεί όπως η διοίκησή του ορίζει κ.ο.κ. Και όταν υπάρξει δυσχέρεια καλείται ο Δήμος Κ. Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά», όπως στην περίπτωση της μαρίνας στην Αλύπα. Μετατρέποντας σταδιακά τους Δήμους σε απλούς διεκπεραιωτές της διαχείρισης μια γενικευμένης μιζέριας, πένητες σε μια εξόχως πλούσια περιοχή, οδηγεί μόνο στην υποβάθμιση των θεσμών και εντέλει στην υποβάθμιση του ίδιου του τόπου.
Αυτά πρέπει να εξετάσει η κεντρική διοίκηση: την πραγματική αποκέντρωση με πόρους και αρμοδιότητες στους Δήμους, ώστε να ορίζουμε πραγματικά τα του οίκου μας. Ήρθε η ώρα να ανοίξει αυτή η συζήτηση, άλλωστε τα δεκάδες παραδείγματα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν το δρόμο!