Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να γίνει ο Μεσσίας της Κεντροαριστεράς;

«Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου», αναφωνούσε ο λαός υποδεχόμενος θριαμβευτικά, τον Μεσσία του στην Ιερουσαλήμ, (που κατάγεται από την γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ, ο οποίος θα κυβερνά και θα ενώσει τον λαό του Ισραήλ), και εορτάζει την Κυριακή των Βαΐων η Αγία μας Εκκλησία. Μπορεί, κάτι παρόμοιο να συμβεί με τον Αλέξη Τσίπρα να τον υποδεχτεί η Κεντροαριστερά, ως σύγχρονο πολιτικό Μεσσία.;  

Αν ρωτούσε, ο Αλέξης Τσίπρας, τον Αθηναίο πολιτικό και  στρατηγό  Αλκιβιάδη, (450-404 π.Χ.), θα τού έλεγε, «Το διοικείν εστί προβλέπειν» και ίσως τον αποθάρρυνε, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας, δεν προέβλεψε ότι ερχόταν στο κόμμα του. Αν όμως επιμένει να επιστρέψει στην πολιτική ως ηγέτης, να διαβάσει τον Αρχαίο Έλληνα ποιητή Μένανδρο, (4ος αιών π.Χ.), που έλεγε, «Είς εστί δούλος οικίας, ο δεσπότης = Ένας είναι ο [πραγματικός] δούλος στο σπίτι, ο αφέντης του σπιτιού». Ο δε Ευαγγελιστής Ματθαίος, θα τον προέτρεπε, «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».!

«Μετέωρο βήμα» κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης

Στις πολιτικές παραδοξότητες του πολιτικού μας σκηνικού, προστίθεται ακόμα μια : Για όποιον δεν κρύβει τα λόγια του, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, τέσσερεις στον αριθμό, – interview για τη διαδικτυακή εφημερίδα Political, της Prorata για το ATTICA TV, της MRB για το Open tv και της Metron Analysis για το MEGA TV, δίνουν ένα δυνατό πολιτικό «χαστούκι» σε κυβέρνηση κι αντιπολίτευση. Παρά ταύτα, η μεν κυβέρνηση αρέσκεται στο επιχείρημα ότι, «σημειώθηκε έστω και μια μικρή άνοδος, κάτι που σημαίνει πως το κλίμα αναστρέφεται», τα δε κόμματα ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δικαιολογούνται με το έωλο επιχείρημα «η πτώση στις δημοσκοπήσεις δεν είναι αληθινή»…, είναι μια «φωτογραφία της στιγμής», είναι «κάτι παροδικό» κι ονειρεύονται μια «ανακοπή της πτώσης», προσδοκώντας την «αρχή της ανόδου».

Σ αυτό το πολιτικό κλίμα, η Νέα Δημοκρατία, παραμένει μεν πρώτο κόμμα, ραγδαία μειούμενο, μακράν της όποιας αυτοδυναμίας και από την άλλη πλευρά του πολιτικού φεγγαριού, μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση η οποία απέχει μακράν, από τη διαμόρφωση ενός δεύτερου πόλου, ικανού να διεκδικήσει κυβέρνηση, με ένα πειστικό, εφικτό, εναλλακτικό πρόγραμμα.

Κι όλα τούτα, θυμίζουν τον Τιτανικό, όπου η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει, οι επιβάτες χορεύουν βαλς, ενώ το πλοίο βυθίζεται και οι μόνοι που πονηρά «χαμογελούν», είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Κυριάκος Βελόπουλος, επειδή ευκαιριακά έχουν ζωστεί ένα σωσίβιο, αγνοώντας φυσικά τον φουρτουνιασμένο πολιτικό ωκεανό και τους πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς  αέρηδες που σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον βυσσοδομούν.

Όλοι οι πρωταγωνιστές του εθνικού πολιτικού μας σκηνικού δείχνουν παντελώς να αγνοούν, το Πλατωνικό, «Η μεγαλύτερη απάτη είναι να εξαπατάς τον ίδιο σου τον εαυτό». Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, στην απλή καθομιλουμένη, «ο καθένας ζει στον κόσμο του».!

Ο Αλέξης Τσίπρας ανάμεσα στους ΥΠΕΡ και ΚΑΤΑ

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας, για μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, θεωρείται ως ο ιστορικός ηγέτης, που κατέστησε την Αριστερά, «Κυβερνώσα Αριστερά», που έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια, με την κοινωνία όρθια και με απόλυτη εντιμότητα στην διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Κατ΄ επέκταση κι αναλογία, οι οπαδοί του Αλέξη Τσίπρα θεωρούν πως η πολιτική  του συμβολή ενισχύει τη συλλογική προσπάθεια της προοδευτικής συνεργασίας και επιδιώκει να επαναφέρει στο προσκήνιο τα κρίσιμα διακυβεύματα της εποχής, χωρίς διαχωριστικές γραμμές εντός της Αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση, οι «Τσιπρικοί» πιστεύουν πως, «το πολιτικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα, δεν έχει εξαντληθεί». Προς τούτο, «αποτελεί γι’ αυτόν, (τον Αλέξη Τσίπρα), δικαίωμα και υποχρέωση να συμβάλει στην απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη.

Ωστόσο, πέραν των φίλων του Αλέξη Τσίπρα, (των «Τσιπρικών»), υπάρχουν και οι «Αντί Τσίπρα», – που όλως παραδόξως ανεδείχθησαν επί πρωθυπουργίας Αλέξη Τσίπρα. Η πρώην υπουργός και διεκδικήτρια της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μετά την αποχώρηση Τσίπρα, και νυν κορυφαίο στέλεχος της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, Έφη Αχτσιόγλου, αφήνει με δηλώσεις της αιχμές για τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα.

Η Έφη Αχτσιόγλου δηλώνει πως, «ο κ. Τσίπρας είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και της κοινοβουλευτικής του ομάδας. ως πρώην αρχηγός και νυν βουλευτής του, θα έπρεπε να έχει εμπλακεί σε μια συζήτηση ανάλυσης ευθυνών αλλά και αυτοκριτικής για την κατάσταση αποσύνθεσης στην οποία βρέθηκε το κόμμα του οποίου ηγήθηκε για 15 χρόνια. Αν θελήσει να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα, η αριστερά δεν έχει ανάγκη από μεσσίες, ούτε είναι αυτό που απαιτεί η ελληνική κοινωνία σήμερα, και, σε κάθε περίπτωση, δεν πιστεύω ότι και ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος». !

Αναγκαία η αυτοκριτική για τον Αλέξη   

Πέραν του ρόλου «Μεσσία», για τον Αλέξη Τσίπρα, που δεν τον αποδέχεται η πρώην υπουργός του, Έφη Αχτσιόγλου και θα ήταν κι ολίγον τι, πολιτικά υπερβολικό στις ημέρες μας, είναι σαφές πως ο πρώην πρωθυπουργός, έκανε πολλά και σοβαρά λάθη και ουδέποτε επιχείρησε να κάνει μια δημόσια αυτοκριτική. Ίσως, μια δημόσια αυτοκριτική για την προηγούμενη ηγετική και πρωθυπουργική του θητεία, θα σήμαινε αυτόματα και μια νέα αρχή.

Στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας, ο Αλέξης Τσίπρας, διαχειρίστηκε περισσότερο ανθρώπινα παρά πολιτικά τους κυβερνητικούς και κομματικούς συνεργάτες του. Ενδεικτικά αναφέρομε τους εξής πρωθυπουργικούς του σταθμούς :

• Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και με τις συζητήσεις πολιτικού παρασκηνίου να φουντώνουν, περί νέας συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά και με το ΠΟΤΑΜΙ του Σταύρου Θεοδωράκη, ο Αλέξης Τσίπρας, παρά την πολιτική του υπεροχή και την ευχέρεια επιλογής, προτίμησε τη συγκυβέρνηση μα τους ΑΝΕΛΛ, του Πάνου Καμμένου, προτάσσοντας το συναισθηματικό, «Χάρις στον Πάνο, είμαι εγώ πρωθυπουργός».

Αυτό στο ανθρώπινο συναίσθημα «γέννησε», την αγεφύρωτη πολιτική κόντρα με το όμορο ΠΑΣΟΚ, που καλά κρατεί μέχρι και σήμερα, σημαδεύοντας αρνητικά την όποια διέξοδο συνεννόησης μεταξύ των δύο κομμάτων.!

• Στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές του Μαΐου 2019, έχρισε και πάλι υποψήφια Περιφερειάρχη Αττικής, την Ρένα Δούρου, όταν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας θεωρούσε, (έστω και αδίκως), υπεύθυνη για την τραγωδία στο Μάτι Αττικής με τους 104 νεκρούς. Αντίθετα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στηρίξει την υποψηφιότητα του πρώην  περιφερειάρχη, Γιάννη Σγουρού, που είχε τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, αναμφίβολα θα είχε αποφύγει την αρνητική προπαγάνδα κατά της Ρένας Δούρου, θα είχε κερδίσει την μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας και θα είχε ρίξει μια γέφυρα προς την Χαριλάου Τρικούπη, η οποία θα ήταν πρόκριμα για την όποια μετέπειτα συνεργασία, μεταξύ των δύο όμορων χώρων, που σήμερα δεν υπάρχει.
• Το Ειδικό Δικαστήριο το 2021, έκρινε ομόφωνα ένοχο, (13-0), μετά από αντιδικία με τον Χρήστο Καλογρίτσα για τις τηλεοπτικές άδειες, για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος τον βουλευτή Νίκο Παππά και του επέβαλε την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή, φυλάκιση δύο ετών με τριετή αναστολή. Παρά ταύτα, ο Αλέξης Τσίπρας, προσωπικός φίλος από τα γυμνασιακά του χρόνια, του καταδικασθέντος, δέχτηκε την εκ νέου υποψηφιότητα του Νίκου Παππά, στις βουλευτικές εκλογές του 2023, με αρνητικές επιπτώσεις στην επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που δεχόταν πυρά από όλα τα κόμματα για το συγκεκριμένο θέμα.
• Η ήττα στις εκλογές του 2019, ήταν «περήφανη».Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, απέσπασε 31,58% και 84 έδρες. Το βράδυ της ήττας, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε : «Η εκλογική επικράτηση της ΝΔ είναι σήμερα καθαρή. Το εκλογικό αποτέλεσμα ωστόσο, μόνο στρατηγική ήττα δεν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα μετασχηματιστεί σε μια μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη, με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου».

Πέραν των δηλώσεων, ο Αλέξης Τσίπρας, ουδέν έπραξε. Αντί για ανανέωση και μετεξέλιξη, παρέμεινε δέσμιος παλαιοκομμουνιστικών πρακτικών και συμπεριφορών, μιας μικρής μειοψηφίας του παλαιού 4%, αφήνοντας στο πολιτικό και κομματικό περιθώριο, την πλειοψηφία του 36% που κατέστησε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, «κυβερνώσα αριστερά».

Τούτων όλων, των ανωτέρω εκτεθέντων, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχασε περήφανα ως κυβέρνηση, στις εκλογές του 2019, και κατέρρευσε ως αντιπολίτευση, στις εκλογές του 2023. Στο διάστημα 2019 – 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, όλως παραδόξως, δεν υπερασπίστηκε το έργο των δικών του κυβερνήσεων.

Και το ερώτημα παραμένει : Μπορεί ο Αλέξης να ξανάρθει.; Την απάντηση δίνει, ο Γερμανοεβραίος φυσικός, Αλβέρτος Αϊνστάιν, (1879-1955) : «Όποιος δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ κάτι καινούργιο»…, Άρα, ο Αλέξης που έκανε λάθη, μπορεί να δοκιμάσει, κάτι καινούργιο.!