“Για το έγκλημα των Τεμπών”

ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΕΛΛΕΙΨΗ

Τα παιδιά στα Τέμπη
(όλων μας παιδιά)
Δεν είχαν οξυγόνο

Η κοινωνία μας
(εγωιστική, απάνθρωπη)
Δεν έχει οξυγόνο

Το κράτος “μας”
(επιτελικό, αδιάφορο)
Δεν έχει οξυγόνο

Κυβέρνηση χωρίς οξυγόνο
Αναλάμβάνει τις ευθύνες της
Και παραιτείται
(όχι βέβαια στην Ελλάδα)

57

Τεμπών έγκλημα χωρίς τιμωρία;

Υπευθύνων “ανυπαρξία”
Ενόχων και συνενόχων “εξαφάνιση”
Ντοκουμέντων θάψιμο
Μπάζωμα αλήθειας
Πόντιοι Πιλάτοι κυβερνώντες
Τυφλή κουφή βουβή δικαιοσύνη
Κραυγές γονιών
βοώντων εν τη κρατική ερήμω

Μη δικαίωση θυμάτων;

ΚΑΙ ΕΣΤΑΥΡΩΣΟΝ…

(απόσπασμα)

[…]
Εσταύρωσον αυτά αυτές αυτούς
Εν μέσω παραλείψεων ανικανοτήτων αδιαφορίας συμφερόντων
Και οι απόγονοι του Πόντιου Πιλάτου
Έπλυναν τα χέρια
[…]
Και του λαού βροντές ξεσπάσανε
– Δε φταίει η κακιά η ώρα
Φταίει η κακιά η χώρα
Φταίει το κακό το κράτος
[…]
— Όλοι σας φταίτε
Όλοι σας είσαστε ένοχοι
Και οι σημερινοί και οι χτεσινοί και οι προχτεσινοί και…και…
– Ποιοί φταίνε όμως γι’ αυτούς που φταίνε;
– Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι
[…]
– Φταίμε κι εμείς
Φταίμε που σας ψηφίζουμε
[…]
Στων Τεμπών τη ματωμένη κοιλάδα
Περπατώντας αγγέλοι μονάχοι
Μελετούν και θρηνούν
Τα αδίκως χαμένα παιδιά
Τους αδίκως χαμένους ανθρώπους
Και στα χέρια χορτάρια κρατούν
Στων αθώων το αίμα βαμμένα
Να στολίσουν τους νέους σταυρούς

(Περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική συλλογή: “του νου και της καρδιάς,
κύκλος Β’ – Παλμοί, ποιήματα 1963-2023, εκδόσεις image, Κέρκυρα 2023)