ΛΑΣΥ: Οι ελλείψεις στο νερό δεν είναι φυσικό φαινόμενο

Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας για το πρόβλημα που υπάρχει με το νερό.

Αναλυτικά:

Οι πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών, όλα τα προηγούμενα χρόνια, έχουν φτάσει τον κερκυραϊκό λαό στο σημείο να μην έχει καν τρεχούμενο νερό στις βρύσες του, να μην μπορεί να καλύψει μία βασική ανάγκη για τη ζωή και την υγεία του, όπως είναι η επάρκεια σε νερό.
Κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι και στην Κέρκυρα βρισκόμαστε σε μία περίοδο μειωμένων βροχοπτώσεων και λειψυδρίας, όμως αυτή δεν είναι μία συζήτηση που ανοίγει για πρώτη φορά τώρα αφού η χώρα μας έχει αντιμετωπίσει ξανά συνθήκες παρατεταμένης ξηρασίας. Θυμίζουμε ότι το 1991, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, προέτρεπε τους κατοίκους της Αθήνας να βάζουν τούβλα στα καζανάκια για να εξοικονομήσουν νερό. Το 2001, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κατέθεσε ένα «εθνικό σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων», προκειμένου να αντιμετωπιστεί ξανά η λειψυδρία.
Η λειψυδρία και η «κλιματική αλλαγή» τελικά αξιοποιούνται από την κυβέρνηση και την Τοπική Διοίκηση ώστε να αποκρύπτονται οι πραγματικές αιτίες του προβλήματος, να αποποιούνται τις ευθύνες τους και βέβαια να ξαναπροωθήσουν την «ατομική ευθύνη» και στο ζήτημα της κατανάλωσης του νερού. Η «κλιματική αλλαγή» κουβεντιάζεται στα αστικά επιτελεία μετ’ επιτάσεως από το 2000 και πλέον υπάρχουν πολλά στοιχεία και μελέτες. Πως όμως αξιοποιούνται αυτά πέρα από δικαιολογία για όταν ο λαός καίγεται, πνίγεται ή δεν έχει νερό να πιεί; Δεν υπάρχουν άραγε, το 2024, οι τεχνολογικές δυνατότητες να αντιμετωπιστούν ή να μετριαστούν οι αλλαγές στο κλίμα;
Η «κλιματική αλλαγή» είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους των κατασκευών και της ενέργειας να κάνουν χρυσές δουλειές και κερδοφόρες «πράσινες μπίζνες». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρωθυπουργός της χώρας που πήγε στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν όπου πραγματοποιείται η 29η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα πλαισιώθηκε από τέτοιου είδους εταιρείες που από μόνο του ως γεγονός είναι ένα δείγμα για το τι σημαίνει «πράσινη μετάβαση» ως ζητούμενο για τους καπιταλιστές.
Σε αυτή ακριβώς τη λογική σήμερα στην ΕΕ και στην Ελλάδα προωθούνται οι αφαλατώσεις που είναι μία εξαιρετικά ενεργοβόρα λύση που οδηγεί σε μεγάλα κέρδη του ενεργειακούς ομίλους και σε μεγάλες επιβαρύνσεις για τους καταναλωτές μέσω του λογαριασμού ρεύματος. Με λίγα, λόγια το υπαρκτό και οξυμένο πρόβλημα του λαού που έχει να κάνει με τη ζωή και την υγεία του, για το κεφάλαιο αποτελεί ευκαιρία για νέα κερδοφορία. Σε αυτή τη κατεύθυνση στρέφεται και η σημερινή Δημοτική Αρχή με το εργοστάσιο αφαλάτωσης στη Χρυσηίδα, ακολουθώντας πιστά, για μία ακόμη φορά τις κεντρικές κατευθύνσεις.
Ακόμη και οι μειωμένες βροχοπτώσεις όμως αξιοποιούνται ή αξιοποιήθηκαν τόσα χρόνια οι πολύ περισσότερες βροχές; Τα στοιχεία λένε ότι:
Για όλες τις ανάγκες της χώρας, σε έναν χρόνο, καταναλώνεται μόλις το 6% του ετήσιου βρόχινου νερού. Στις πόλεις περίπου το 40% της παροχής νερού χάνεται λόγω διαρροών στα πεπαλαιωμένα δίκτυα. Στην Κέρκυρα αυτό φτάνει και πάνω από το 50% σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΔΕΥΑΚ. Μόλις το 12,5% των ωφέλιμων εσωτερικών υδάτινων πόρων αξιοποιείται στην Ελλάδα.
Άρα η βασική αιτία δεν είναι η μείωση των βροχοπτώσεών αλλά ο προσανατολισμός που υπάρχει και η λογική κόστους – οφέλους που εφαρμόζεται ακόμη και στο ζωτικής σημασίας κοινωνικό αγαθό όπως είναι το νερό. Δεν είναι ότι λείπουν οι τεχνικές και επιστημονικές λύσεις απέναντι στη λειψυδρία, αλλά το ότι δεν υλοποιείται συγκεκριμένη πολιτική και έργα, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Μήπως είναι αποτέλεσμα της «κλιματικής αλλαγής» το απαρχαιωμένο και διάτρητο δίκτυο ύδρευσης ή η χρόνια υποχρηματοδότηση του Δήμου και της ΔΕΥΑΚ; Μήπως φταίει η «κλιματική αλλαγή» για την υποστελέχωση των υπηρεσιών ή για την απουσία όλων των κατάλληλων έργων υποδομής που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν και να εξοικονομήσουν νερό;
Στην Κέρκυρα, αυτές τις μέρες, έβρεξε και πάλι αρκετά. Όλο αυτό το νερό, πέρα από το να τρέχει στους δρόμους και στους χειμάρρους, πως ακριβώς αξιοποιείται; Από τη στιγμή που λένε για «κλιματική αλλαγή» ποια μέτρα έχουν παρθεί ώστε να μην σπαταλιέται το νερό και απλά να τρέχει στους υπονόμους και στη θάλασσα; Στην ίδια ακριβώς λογική, οι αντιπλημμυρικές υποδομές δεν θεωρούνται «επιλέξιμες» από την ΕΕ και δεν χρηματοδοτούνται, επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα για κράτος και κεφάλαιο. Έτσι, πολλές περιοχές, όπως και η Κέρκυρα, το χειμώνα πνίγονται και το καλοκαίρι διψάνε.
Πίσω από όλα όσα ζει σήμερα ξανά ο λαός, με τις περικοπές στην ύδρευση, με τις απειλές ότι θα «στεγνώσουν» πόλεις και χωριά, με τους φουσκωμένους λογαριασμούς, βρίσκεται η πολιτική της ΕΕ που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, πολιτική που αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα. Έτσι ακριβώς γίνεται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης η διαχείριση του νερού.
Υπόλογες είναι όλες οι κυβερνήσεις γιατί η μία μετά την άλλη, προώθησαν τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τις κατευθύνσεις της Κοινοτικής Οδηγίας για το νερό. Μιλάμε για την Κοινοτική Οδηγία – πλαίσιο για το Νερό (2000/60/ΕΚ) της ΕΕ, που αναθεωρήθηκε πρόσφατα, το 2023, η οποία και έχει διαμορφώσει το πλαίσιο εμπορευματοποίησης της διαχείρισης του νερού. Θέτοντας ως προτεραιότητα τον περιορισμό της ζήτησης αντί τη μεγιστοποίηση της προσφοράς και επέβαλε στα κράτη-μέλη την «ανάκτηση κόστους»!
Επίσης, στρατηγική της ΕΕ για την «απελευθέρωση των αγορών», που υλοποιείται από όλες τις μέχρι σήμερα αστικές κυβερνήσεις, είναι ο απαράδεκτος νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ για τη μετατροπή της ΡΑΕ σε «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων», που επιταχύνει το κομμάτιασμα και την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, των Δημόσιων Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης.
Δεν είμαστε αρνητικοί σχετικά με την κήρυξη τμήματος του Δήμου σε έκτακτη ανάγκη αν αυτό συνεισφέρει στην κατεύθυνση επίλυσης προβλημάτων. Σίγουρα όμως δεν είναι μαγική λύση αφού και άλλες περιοχές είχαν κηρυχθεί σε έκτακτη ανάγκη και τα προβλήματα και πάλι καθυστέρησαν να λυθούν ή πληγές είναι ακόμη ανοιχτές (π.χ. Κεφαλλονιά, Ζάκυνθος, Κέρκυρα με Μπάλλο). Ακόμη και αν οι νέες γεωτρήσεις φέρουν νερό, αυτό και πάλι σε πολύ μεγάλο βαθμό θα χάνεται λόγω του δικτύου. Απαιτούνται συνολικότερες λύσεις. Βέβαια αν οι κυβερνήσεις ήθελαν θα μπορούσαν να δώσουν χρήματα και με άλλους τρόπους. Τι έγινε με τα 10 εκ ευρώ που ζητήθηκαν από τον κ. Μητσοτάκη που αρκέστηκε να κουνήσει με έκπληξη το κεφάλι όταν άκουσε ότι δεν έχουμε νερό στην Κέρκυρα; Σε άλλες απαιτήσεις, όπως να δίνει εκατομμύρια σε επιδοτήσεις σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις εδώ στην Κέρκυρα κουνάει το κεφάλι με «συμπόνοια» και μετά πέφτουν και οι υπογραφές σε μία νύχτα.
Εμείς θεωρούμε ότι το νερό είναι φυσικός πόρος, κοινή κληρονομιά, και ως τέτοιο πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Μόνο τότε θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Αυτό όμως, προϋποθέτει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Με λίγα λόγια, σοσιαλισμό. Μόνο στο έδαφος της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι, τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και στον συγκεκριμένο τομέα.
Ωστόσο, σήμερα η λαϊκή πάλη, μπορεί να υποχρεώσει Κυβερνήσεις και Τοπική Διοίκηση, έστω και προσωρινά, να στρέψουν πόρους σε υποδομές για το νερό αλλά και τις κατάλληλες λύσεις, που βελτιώνουν άμεσα την ζωή της λαϊκής οικογένειας και δεν την επιδεινώνουν παραπέρα.
Σε αυτό το πλαίσιο άμεσα απαιτείται:
•Φθηνό, άφθονο, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό.
•Χρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την κατασκευή έργων υποδομής ύδρευσης-αποχέτευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας.
•Εξασφάλιση νερού σε όλα τα χωριά του νομού για τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων με πλήρη αποζημίωση όσων προμηθεύονται νερό με βυτία.
•Κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Να καταργηθεί η ρήτρα αναπροσαρμογής και να ενταχθούν οι Δ.Ε.Υ.Α. στους δικαιούχους μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ για να αντιμετωπισθεί από τις Δ.Ε.Υ.Α. η αύξηση της τιμής του ρεύματος.
•Αποκλειστικά κρατική διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία και τη διασφάλιση υδατικής επάρκειας.
•Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα στις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και χρηματοδότηση τους από τον κρατικό προϋπολογισμό
•Η κατάργηση του ΦΠΑ στην τιμή του νερού, καμιά αύξησή του.