Μαχαιριά στην αίσθηση ότι όλα στην Κέρκυρα βαίνουν καλώς!

Τρεις βαριές κατηγορίες για το 17χρονο – Τι ψάχνει η ΕΛΑΣ: Ραντεβού ξεκαθαρίσματος ή τυχαία συνάντηση; – Πατέρας τραυματία: “Δεν γνώριζε το δράση ο 17χρονος”

Προθεσμία για τη Δευτέρα προκειμένου να απολογηθεί έλαβε ο 17χρονος δράστης του τριπλού μαχαιρώματος την Πέμπτη στο Σαρόκο, το οποίο έχει συνταράξει την τοπική μας κοινωνία η οποία σε μεγάλο βαθμό νόμιζε ότι δεν συμβαίνουν στο νησί ακραία γεγονότα που έχουμε δει κυρίως στα αστικά κέντρα…

Μετά την πολύωρη αναμονή του στο γραφείο της Εισαγγελέως ώστε η δικαστική λειτουργός να ενημερωθεί για το φάκελο που έχει σχηματιστεί, ζήτησε τριήμερη προθεσμία για να απαντήσει στις τρεις κατηγορίες που τον βαρύνουν.
Αυτές είναι:
α) απόπειρα ανθρωποκτονίας,
β) βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση
γ) νόμος περί όπλων (αφορά το μαχαίρι-σουγιά που είχε στην κατοχή του).

Υπεράσπιση: Πολύ βαρύ, δεν ισχύει

Σύμφωνα με πληροφορίες, η νομική θέση της πλευράς του 17χρονου είναι ότι πρόκειται για ένα βαρύτατο κατηγορητήριο που δεν ισχύει και αυτό αποδεικνύεται και από το οπτικό υλικό που υπάρχει.
Εν τω μεταξύ, ο έτερος 17χρονος που δέχτηκε τις μαχαιριές και είχε μεταφερθεί την Πέμπτη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο των Ιωαννίνων, την Παρασκευή μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας ώστε να υποβληθεί σε θρομβόλυση λόγω του τραύματος που υπέστη.

Τι ψάχνουν οι αρχές

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αστυνομικές αρχές συνεχίζουν να ερευνούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν τα επεισόδια στο Σαρόκο ενώ το οπτικό υλικό δείχνει την εμπλοκή με άγριο ξύλο πολύ περισσότερων ατόμων.
Τα ερωτηματικά έχουν να κάνουν με το πως, μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια έκπληκτων και έντρομων περαστικών, δεκάδες νεαρά άτομα συνεπλάκησαν με τον ένα να τραβά σουγιά και να τραυματίζει άλλους τρεις.
Πρόκειται για τους Ρ.Α., ετών 17, θύτη του μαχαιρώματος και τους Χ.Ι., 14 ετών και Λ.Κ., 17 ετών που δέχθηκαν τα χτυπήματα, ενώ ο Ρ.Σ. ήταν απλά περαστικός που προσπάθησε να χωρίσει τους εμπλεκόμενους.

Τι λένε οι μέχρι τώρα πληροφορίες

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα γνωστά, ο 17χρονος Ρ.Α., θύτης του μαχαιρώματος, είχε σχέση με την αδελφή του 14χρονου Χ.Ι. Για άγνωστο λόγο (διερευνάται αν υπήρξε ραντεβού ξεκαθαρίσματος λογαριασμού), ο Ρ.Α. συναντήθηκε με τους Χ.Ι. και Λ.Κ. που ήταν παρέα και με άλλα παιδιά στο Σαρόκο, όταν ο Ρ.Α. επιτέθηκε φραστικά στην παρέα αυτή. Ακολούθησε συμπλοκή με χτυπήματα κατά του Ρ.Α., με τον τελευταίο να βγάζει από την τσέπη του αιχμηρό αντικείμενο τύπου σουγιά καταφέρνοντας πολλαπλά χτυπήματα σε μηρό, πλευρά και χέρια στους Χ.Ι. και Λ.Κ., με ένα από αυτά να βρίσκει στο πόδι τον Ρ.Σ. που πήγε να τους χωρίσει.
Ο 17χρονος θύτης τράπηκε αμέσως σε φυγή, όταν είδε ότι μαχαίρωσε τους δύο επίσης ανήλικους ενώ έσπευσαν ασθενοφόρα που παρέλαβαν τους τραυματίες εκτός κινδύνου και τους μετέφεραν στο Νοσοκομείο.
Μετά από έρευνες της ΕΛΑΣ, ο 17χρονος συνελήφθη περίπου 45 λεπτά μετά το περιστατικό σε άλλο σημείο της πόλης, ενώ πληροφορίες αναφέρουν πως η κόντρα προϋπήρχε εδώ και μερικές εβδομάδες.

“Δεν γνώριζε το δράση ο 17χρονος”

Ο δύο ανήλικοι τραυματίες μεταφέρθηκαν με τραύματα στον μηρό, τα πλευρά και τα χέρια στο νοσοκομείο του νησιού. Ο 17χρονος χρειάστηκε ωστόσο να μεταφερθεί στα Ιωάννινα και στη συνέχεια στην Πάτρα για να υποβληθεί σε αγγειογραφία.
“Πέρναγε από το σημείο, είδε παιδιά, έναν να κρατάει μαχαίρι να απειλεί και επενέβη”, λέει ο πατέρας του τραυματία Σπύρος Λουκάς: «Έχει διαφύγει τον κίνδυνο. Στο πλευρό του ήταν η οικογένειά του. Ο γιος μου δεν γνώριζε καν τον δράστη, απλά ήταν η λάθος στιγμή να το πω; Πέρναγε από το σημείο, είδε παιδιά, έναν να κρατάει μαχαίρι να απειλεί και επενέβη», είπε.

Τι δήλωσε ο πατέρας του 17χρονου θύματος

Στο MEGA και την εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου “LIVE NEWS” μίλησε ο πατέρας του 17χρονου ο οποίος τραυματίστηκε στην αιματηρή συμπλοκή της πλατείας Σαρόκο την περασμένη Τετάρτη και έχει μεταφερθεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο.
Ο κ. Σπύρος Λουκάς τόνισε αρχικά για την περιπέτεια του γιου του ότι “αυτή τη στιγμή έχει διαφύγει τον κίνδυνο. Δόξα το Θεό. Μεταφέρθηκε αρχικά τραυματισμένος με αεροδιακομιδή στα Γιάννινα, γιατί έπρεπε να πραγματοποιηθεί μια πιο λεπτή νευροχειρουργική επέμβαση που δεν μπορούσε να γίνει στην Κέρκυρα. Ωστόσο, είχε μια εμβολή που δεν επέτρεψε να γίνει η επέμβαση ούτε στα Γιάννενα κι έτσι το παιδί μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Ρίο. Στο σημείο αυτό να σημειώσω πως από την αρχή ήταν στο πλευρό του και σε όλες τις μεταφορές του η μητέρα του και όλη η υπόλοιπη οικογένεια και αυτοί που το στηρίζουμε.”
Σε ερώτηση του Νίκου Ευαγγελάτου γιατί, τελικά, έγινε όλη αυτή η συμπλοκή, ο κ. Λουκάς δήλωσε ότι “ότι ο γιος μου δεν γνώριζε καν τον δράστη. Απλά ήταν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Πέρναγε από το σημείο, είδε ένα παιδί να κρατάει μαχαίρι και να απειλεί και αμέσως επενέβη. Και όπως είδαμε αργότερα τραυματίστηκε και ένας μεγαλύτερος άνδρας που έσπευσε στο σημείο να βοηθήσει. Εμείς ξέρουμε είναι ότι ο 17χρονος ήθελε να χτυπήσει τον 14χρονο που είναι αδερφός ενός κοριτσιού. Δεν γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες ακόμη. Εκτός του ότι ήθελε να χτυπήσει ένα συγκεκριμένο παιδί. Ο γιος μου μαζί με τη φίλη του ήταν από τους πρώτους που επενέβησαν για να μη γίνει αυτό.
Σημείωση, ο γιος μου δεν είναι το παιδί που κλωτσάει το παιδί που είναι κάτω. Ο γιος μου είναι αυτός που δέχτηκε τη μαχαιριά στο μηρό και ευτυχώς που δεν δέχτηκε το χτύπημα λίγο πιο δίπλα γιατί τότε θα ήταν μοιραίο”
Στη συνέχεια, ο παρουσιαστής της εκπομπής ρώτησε τον κ. Λουκά “πως φτάνουμε στο σημείο ένας 17χρονος με μαχαίρι να μαχαιρώνει στο μηρό τον δικό σας τον γιο; Δηλαδή χτύπημα δολοφονικό και μέρα μεσημέρι. Γιατί αυτό έγινε πριν τρεις μέρες μεσημέρι;”
Με τον πατέρα του τραυματισμένου παιδιού να απαντά: “Κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο να συμβεί στο νησί μας. Το βλέπαμε βέβαια να γίνεται στις μεγαλουπόλεις. Κανείς δεν το περίμενε πραγματικά. Εδώ θα πρέπει να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας σαν γονείς, σαν τοπική κοινωνία και γενικά η πολιτεία να ενδιαφερθεί για αυτό το γεγονός, γιατί τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε τρομερή βία μεταξύ ανηλίκων”

Συνέντευξη: Γιάννης Κοντός, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας

Τα μαχαιρώματα στην Κέρκυρα μας προσγειώνουν απότομα…

Για πολλές υποθέσεις στις οποίες έχει εμπλακεί η Αστυνομία και για αρκετές ακόμα που δεν έχουν φτάσει στις δικαστικές αρχές κάνει λόγο ο πρόεδρος του Δ.Σ.Κ. Γιάννης Κοντός, υπογραμμίζοντας πως θα πρέπει να προσθέσουμε το μεγάλο ποσοστό ενδο-οικογενειακής βίας, το revenge porn και ακραία κοινωνικά φαινόμενα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι πρωτοφανές τελικά το περιστατικό;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ: Είναι ένα φαινόμενο της βίας μεταξύ των ανηλίκων το οποίο και στην Κέρκυρα υφέρπει πολύ ζωηρό το τελευταίο έτος, κυρίως με πολλά περιστατικά είτε ξυλοδαρμών, είτε ακραίων υβριστικών και συκοφαντικών περιστατικών που συμβαίνουν κυρίως σε σχολικούς χώρους αλλά όχι μόνο στους σχολικούς χώρους. Και αυτό που συνέβη στο Σαρόκο, ήταν μάλλον το πιο επικίνδυνο αλλά και το αποκορύφωμα σε όλο αυτό του κοινωνικού φαινομένου που θα πρέπει να μας απασχολήσει Όταν οι υποθέσεις αυτές φτάνουν στις αστυνομίες, τους εισαγγελείς και σε εμάς τους δικηγόρους, στη Δικαιοσύνη, τότε μιλάμε για καταστολή. Είναι αργά δηλαδή.

ΕΡ.: Υπάρχει η αίσθηση ότι είναι ήσυχα τα πράγματα στην Κέρκυρα, αλλά τελικά δεν είναι τόσο. Φαίνεται πως υπάρχουν υποθέσεις που δεν φτάνουν καν στην Αστυνομία καθώς μια μικρή κοινωνία προσπαθεί να μην δουν τέτοια φαινόμενα το φως της δημοσιότητας. Ισχύει;

Γ.Κ.: Είναι πράγματι έτσι είναι τα δεδομένα. Πολλές υποθέσεις έχουν φτάσει στην Αστυνομία. Φανταστείτε αυτές που δεν έχουν φτάσει και αυτό συμβαίνει σε όλα τα αδικήματα τα οποία υπάρχουν και όχι μόνο τα συγκεκριμένα. Όμως, δημιουργείται ένα εκρηκτικό σκηνικό γενικότερα, κοινωνικό φαινόμενο εγώ θα έλεγα, πάρα πολύ σοβαρό. Εάν προσθέσει κανείς το μεγάλο ποσοστό ενδο-οικογενειακής βίας, εάν προσθέσει κανείς θέματα που έχουμε να κάνουν με πολύ ακραία κοινωνικά φαινόμενα, όπως είναι το revenge porn, όπως είναι άλλες μορφές εγκλημάτων τα οποία συνηθίζουν να κατακλύζουν πλέον και τα μέσα ενημέρωσης, αυτό το κλίμα δημιουργείται και στην Κέρκυρα. Και εδώ στο νησί μας, δεν είμαστε συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο. Η Κέρκυρα δεν είχε ποτέ τέτοια εγκληματικότητα και αυτό μας προσγειώνει τόσο απότομα. Δεν είναι κάτι που πρέπει να συζητάμε όταν φτάνουμε στην καταστολή. Για μένα και για μας το σημαντικό είναι πως προλαμβάνονται αυτά τα φαινόμενα, τα οποία πρέπει να μελετηθούν και αφού μελετηθούν πάρα πολύ καλά κοινωνικά, τότε να δοθούν λύσεις, εγκαίρως! Δηλαδή λύσεις, προκειμένου να μη φτάσουμε στην Εισαγγελία. Παιδιά τα οποία είναι αποφασισμένα να υιοθετήσουν τέτοιες μορφές βίας μέρα μεσημέρι με θλώντα όργανα όπως είναι το μαχαίρι σημαίνει ότι δεν έχουν υπόψη τους το πόσο σημαντική είναι η ζωή και δεύτερον, ότι δεν σκέπτονται τις συνέπειες. Ένας άνθρωπος, έστω και μικρός σε ηλικία που προβαίνει σε μία τέτοια ενέργεια στο κέντρο της πόλης της Κέρκυρας, όχι ένας και πολλοί άνθρωποι γιατί προηγήθηκε βάρβαρος ξυλοδαρμός, που ενέπλεξε πολλούς, σημαίνει ότι δεν σκέφτονται τις συνέπειες. Είναι κοινωνικό φαινόμενο.

Συνέντευξη: Αχιλλέας Καπετάνιος, πρόεδρος ΕΛΜΕ Κέρκυρας

Αυξημένη παραβατικότητα στα παιδιά, περισσότερο έξω παρά μέσα στο σχολείο

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ υπογραμμίζει ότι υπάρχουν σοβαροί κοινωνικοί λόγοι για τους οποίους βλέπουμε την έξαρση της νεανικής εγκληματικότητας και παραβατικότητας, ενώ καλεί την πολιτεία να πάρει μέτρα για την ανατροπή της κατάστασης με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που να βρίσκονται συνεχώς σε κάθε σχολείο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Καπετάνιο, υπάρχουν περιστατικά στα σχολεία της Κέρκυρας τα οποία δείχνουν ότι υπάρχει μια αυξημένη ενδοσχολική βία. Ισχύει;

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ: Να πω καταρχάς ότι είμαστε σοκαρισμένοι από την ένταση του περιστατικού, το οποίο μάθαμε. Όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές είναι το κύριο θέμα συζήτησης το οποίο υπάρχει σε όλα τα σχολεία. Σήμερα υπάρχει έξαρση του φαινομένου, όπως υπάρχει σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει μια αυξημένη επιθετικότητα ανάμεσα στα παιδιά. Υπάρχει μια αυξημένη παραβατικότητα ανάμεσα στα παιδιά, η οποία δεν εμφανίζεται τόσο πολύ μέσα στο σχολείο όσο εμφανίζεται κυρίως έξω από το σχολείο. Και εμείς βγάλαμε και μια ανακοίνωση. Ως σωματείο που αποδίδουμε κάποια εξήγηση, δίνουμε κάποιες εξηγήσεις, όπου η μία εξήγηση είναι η γενικότερη κατάσταση και κατάπτωση της κοινωνίας με τα πρότυπα τα οποία δίνει, με τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται, με όλα τα ζητήματα. Πάρτε παράδειγμα προχθές τους Αγίους Αναργύρους με την κοπέλα η οποία σκοτώθηκε. Πάρτε παράδειγμα το έγκλημα στα Τέμπη. Πάρτε παράδειγμα γενικότερα μια κατάσταση που υπάρχει στην κοινωνία. Και δεύτερον, η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, τόσο όσον αφορά στο πώς διαχειρίστηκε την κατάσταση με τα σχολεία, όπου δεν πήρε ούτε ένα μέτρο προκειμένου τα σχολεία αυτά να λειτουργήσουν με συνθήκες, κανόνες ασφάλειας και υγιεινής, αλλά και κράτησε τα παιδιά κλεισμένα μέσα στο σπίτι χωρίς να σκεφτεί σε τι σπίτι, χωρίς να σκεφτεί αν υπάρχουν τα αναγκαία σε αυτό το σπίτι, χωρίς να σκεφτεί, να επανορθώσει, να μελετήσει, να ερευνήσει ποιες ήταν οι συνέπειες της πανδημίας σε αυτά τα παιδιά.

Ερ.: Τι φταίει;

Α.Κ.: Τόσο στο γνωστικό επίπεδο που εμείς ως εκπαιδευτικοί αυτό μπορούμε να το κρίνουμε, βλέπουμε ότι οι συνέπειες ήταν τραγικές όσο και σε ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο. Να πούμε ότι μιλάμε για τα παιδιά στην Κέρκυρα. Είμαστε ένας τόπος ο οποίος έχει πάρα πολύ τουρισμό. Υπάρχουν τα παιδιά τα οποία είναι από τα τυχερά, υπάρχουν τα παιδιά μας τα οποία δεν είναι από τα τυχερά. Το ποσοστό εργασίας; Να σας πληροφορήσω των μαθητών του σχολείου στο οποίο βρίσκομαι εγώ του πρώτου ΕΠΑΛ , είναι σχεδόν 100%! Τα παιδιά δουλεύουν από την πρώτη λυκείου, από την τρίτη γυμνασίου, από 14 – 15 χρονών. Εκεί που θα έπρεπε δηλαδή να παίζουν με τους φίλους τους, να αθλούνται, να βγαίνουν, να διασκεδάζουν. Τα παιδιά αυτά πηγαίνουν και δουλεύουν. Γνωρίζουν δηλαδή τις συνθήκες εργασίας και γίνονται ενήλικες από πολύ νωρίς. Αυτοί είναι κάποιοι λόγοι έτσι στα γρήγορα στους οποίους αποδίδουμε εμείς όλη αυτή την αύξηση της παραβατικότητας που συμβαίνει κατά κύριο λόγο όμως έξω από τα σχολεία. Όπως και να το κάνεις, υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι μπορούν και παρεμβαίνουν, μπορεί μερικές φορές καθυστερημένα, άλλες φορές στην ώρα τους, άλλες φορές προλαμβάνουν.

Ερ.: Υπάρχει φόβος στους εκπαιδευτικούς; Βλέπουν ότι η κατάσταση σκληρύνει…

Α.Κ.: Αν εννοείτε ότι αν φοβάμαι εγώ για τη δικιά μου σωματική ακεραιότητα, όχι, δεν υπάρχει τέτοιος φόβος. Υπάρχει όμως μεγάλη στεναχώρια και μεγάλη ανησυχία για τους μαθητές μας, για το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Εγώ συζητούσα με τους μαθητές μου σήμερα και μου λέγανε ότι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες εικόνες, ότι δεν τους κάνει καμία ιδιαίτερη εντύπωση και δεν σοκάρονται. Αυτό είναι που πρέπει να μας απασχολήσει. Και αυτό είναι που έρχεται και το ζήτημα, όσον αφορά τουλάχιστον τα σχολεία, ότι είναι απαραίτητη παρουσία ψυχολόγου κοινωνικού λειτουργού μέσα σε ένα σχολείο, όπου θα μπορέσει να έρθει να μιλήσει στους μαθητές μας. Σήμερα δεν έχουμε τίποτα. Να έρθει να μιλήσει στους μαθητές μας. Να πάει να τους ρωτήσει. Αισθάνεστε ασφάλεια στο σχολείο; Αισθάνεστε άνετα; Είναι κάτι που σας απασχολεί; Είναι κάτι που σας ανησυχεί; Είναι κάτι το οποίο σας προβληματίζει, σας κάνει να μην θέλετε να έρθει στο σχολείο, για παράδειγμα, να έχουμε τέτοιες επιστημονικές ειδικότητες μέσα στον χώρο των σχολείων, οι οποίες θα είναι συνέχεια εδώ, όμως όχι να έρθουν μια μέρα με τα άσχημα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας σε άλλο σχολείο που πήγε και η κοινωνική λειτουργός για δύο μέρες. Τι γίνεται με τις δύο μέρες; Θέλουμε μέτρα πραγματικά. Και δεν το λέω για συνδικαλιστικούς λόγους. Θέλουμε πραγματικά μέτρα τα οποία θα μπορέσουν να βοηθήσουν τα παιδιά των 14 και 15 χρόνων να ξαναγίνουν παιδιά. Και να μην είναι ενήλικες πλέον, οι οποίοι μπορεί να φροντίζουν για το σπίτι, μπορεί να μαζεύουν λεφτά, μπορεί να χρειάζονται λεφτά για να βοηθήσουν την οικογένειά τους. Χρειάζεται τα παιδιά να ξαναγίνουν παιδιά.

Αυλωνίτης: Ουδείς αμέτοχος της ευθύνης για την κατρακύλα της σημερινής κοινωνίας

Ουδείς αθώος του αίματος, ουδείς αμέτοχος της ευθύνης για την κατρακύλα της σημερινής κοινωνίας! Το σημερινό περιστατικό της αιματηρής συμπλοκής εφήβων στο κέντρο της Κέρκυρας μέρα μεσημέρι, αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει –στην καλύτερη περίπτωση- με απάθεια και αδιαλλαξία τις ανάγκες τους, γίνονται μέρος του προβλήματος.
Η λύση δεν είναι η καταστολή, ούτε η αντιμετώπιση αποκλειστικά με ποινικά και αστυνομικά μέσα. Απαιτείται πρόληψη, σχεδιασμός σε επίπεδο Κράτους, δομές για την έγκαιρη ανίχνευση κακοποιητικών συμπεριφορών στους έφηβους, ενίσχυση της παιδείας, της ενημέρωσης, της φροντίδας. Ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας, σε οικονομικό, κοινωνικό και οικογενειακό επίπεδο. Ενίσχυση πολιτιστικών προτύπων σε καθημερινή βάση στα σχολεία, κίνητρα για τον αθλητισμό, φροντίδα για το μέλλον των παιδιών χωρίς ψευδαισθήσεις «κανονικότητας» σε μια κοινωνία που ισχύει ο νόμος του ισχυρού και της ατιμωρησίας, του μέσου και της διαπλοκής.
«Καμπανάκι» η βία ανάμεσα σε παιδιά και έφηβους. Υπάρχει δίπλα μας, στην πόλη μας, στη γειτονιά, μπορεί να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Μέτρα πρόληψης λοιπόν, πριν να είναι αργά, πριν οι στατιστικοί αριθμοί των θυμάτων της βίας, σωματικής και ψυχολογικής, χτυπήσουν «κόκκινο». Πριν το τέρας που υποθάλπει η κοινωνία της ανταγωνιστικότητας, της ρητορικής μίσους και διαχωρισμών, του εύκολου πλουτισμού και της παραβατικότητας επικρατήσει κατά κράτος, δημιουργώντας τέρατα στην καθημερινότητά μας.

Μπιάγκης: Σε βαθιά κρίση η κοινωνία, ανύπαρκτο το κοινωνικό κράτος

Το περιστατικό της αιματηρής συμπλοκής των εφήβων στο κέντρο της Κέρκυρας αλλά και η στυγερή γυναικοκτονία που συγκλόνισε το Πανελλήνιο στους Άγιους Ανάργυρους αποδεικνύουν τη βαθιά κρίση που βιώνει η κοινωνία μας αλλά και την αποδεδειγμένα πλέον απόμακρη στάση της Πολιτείας και των κοινωνικών δομών της από τα σοβαρά προβλήματα που εκείνη αντιμετωπίζει.
Με ανύπαρκτους μηχανισμούς πρόληψης, με ελάχιστους φορείς που μπορούν εγκαίρως να ανιχνεύσουν και να αποσοβήσουν τέτοιους είδους δυσάρεστα φαινόμενα, με χαμηλό αίσθημα ενσυναίσθησης των κρατικών λειτουργών, με ελλιπή μέσα και δίκτυα, με απαξιωμένες κοινωνικές δομές, με υποβαθμισμένα δημόσια σχολεία και υποτιμημένους εκπαιδευτικούς, με την ελληνική οικογένεια σε διαρκή κρίση, με την καλλιέργεια απατηλών ψευδαισθήσεων και προτύπων, έχει δυστυχώς δημιουργηθεί ένα αφόρητο σκηνικό απαξίωσης του κοινωνικού κράτους με χειροπιαστά καθημερινά αποτελέσματα ειδικά για τα παιδιά μας.
Η εύκολη επιλογή της καταστολής και της αντιμετώπισης του προβλήματος με ποινικά και αστυνομικά μέτρα δεν αποτελεί λύση ενός σύνθετου προβλήματος που ξεκινά από το σπίτι, το σχολείο, την ίδια την κοινωνία που γυρίζει την πλάτη στα παιδιά μας, ούτε και μπορεί να επιλυθεί με ευχολόγια, αναθεματισμούς και επικοινωνιακά τερτίπια. Χρειάζεται σοβαρή δουλειά, σχεδιασμός, καλλιέργεια του σεβασμού και της αποδοχής του διαφορετικού, αλλά και ουσιαστική κοινωνική πολιτική μέσα από επιστημονικούς φορείς που θα μπορούν να λειτουργήσουν θέτοντας στο επίκεντρο της δράσης τους τον ίδιο τον άνθρωπο.

Ημερίδα ΣΕΠΕ: «Επιθετικότητα και βία των παιδιών σήμερα, Αιτίες-Επιπτώσεις»

Το Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Κέρκυρας προσκαλεί όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας στην ημερίδα που διοργανώνει με θέμα «Επιθετικότητα και βία των παιδιών σήμερα, Αιτίες-Επιπτώσεις, Η σημασία της οριοθέτησης» την Τετάρτη 10 Απριλίου 2024 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας με εισηγήτρια τη Μαρία Αγάθου, ψυχολόγο παιδιών και εφήβων.

Την ώρα που εκπαιδευτικοί και μαθητές προσπαθούμε καθημερινά να φέρουμε εις πέρας το έργο μας, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες (στοίβαγμα μαθητών στις τάξεις, ανυπαρξία υποστηρικτικών δομών, ακατάλληλα σχολικά κτίρια, έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού, έλλειψη υλικού κ.ά.), παρατηρούμε και στην Κέρκυρα την καθημερινή αύξηση περιστατικών βίας, ακόμα και σε μικρές ηλικίες, τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου.
Η βία στην εποχή μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πλήττει όλες τις κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα όμως τα παιδιά και τους εφήβους. Έρευνες σε διεθνές επίπεδο έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού και βίας, οι οποίες παρατηρούνται συχνότερα στις ηλικίες 8-15 ετών. Έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι το φαινόμενο της βίας και του εκφοβισμού αφορά ένα στα δέκα παιδιά, με αποτέλεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη και στις διαδικασίες της μάθησης, που εκφράζονται με διάφορους τρόπους: άγχος, ψυχοσωματικά συμπτώματα, κατάθλιψη, αυτοκτονικό ιδεασμό, με ή χωρίς μαθησιακές δυσκολίες.
Τέτοια γεγονότα δεν μπορούμε να τα δούμε ξεκομμένα από το τι συμβαίνει στην κοινωνία συνολικά, από την ποικιλόμορφη βία που βλέπουν και βιώνουν οι μαθητές μας παντού γύρω τους. Το σχολείο είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας. Όταν μια κοινωνία νοσεί, τα συμπτώματα της ασθένειας θα προσβάλλουν και το σχολικό περιβάλλον. Δυστυχώς, ως εκπαιδευτικοί στο σχολείο εισπράττουμε “ως σάκος του μποξ” καθημερινά όλα τα κοινωνικά και οικογενειακά προβλήματα των μαθητών και των γονέων τους τα οποία τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας έχουν γιγαντωθεί.
Η Κυβέρνηση οφείλει να αφουγκράζεται και να λύνει τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικογένειας. Το Υπουργείο Παιδείας όμως κινείται σε αντίθετη τροχιά, εθελοτυφλεί και κωφεύει στα πραγματικά προβλήματα των σχολείων και της Παιδείας. Προχωρά σε εξαγγελίες νομοθετικών ρυθμίσεων με επικοινωνιακή χρυσόσκονη, χωρίς διάλογο και χωρίς να ακούει τις απόψεις των μάχιμων εκπαιδευτικών. Για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων τόσο σοβαρών ζητημάτων, με τα οποία εκπαιδευτικοί και γονείς βρισκόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά, το ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση δεν παίρνουν στην πραγματικότητα κανένα μέτρο. Προβάλλουν καμπανιακές δράσεις ενάντια στη σχολική βία (εμπλέκοντας συχνά χορηγούς και ΜΚΟ), ψηφίζουν νόμους για τον σχολικό εκφοβισμό και κατασκευάζουν ηλεκτρονικές πλατφόρμες (που ενισχύουν τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και τις απρόσωπες καταγγελίες), ενώ την ίδια στιγμή δε φροντίζουν να υπάρχει σε όλα τα σχολεία το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), με σταθερή σχέση εργασίας, άρα και σταθερούς δεσμούς με την εκάστοτε σχολική κοινότητα. Επιλέγουν συνειδητά οι συνάδελφοι αυτοί να είναι περιφερόμενοι σε 5 σχολεία, βάζοντας και αυτήν την ανάγκη μαθητών και εκπαιδευτικών στη ζυγαριά του κόστους – οφέλους.
Επίσης δεν φροντίζουν για ενιαία, κεντρική και επιστημονική επιμόρφωση από τα πανεπιστημιακά τμήματα, ενημέρωση πάνω σε αυτά τα ζητήματα τόσο των εκπαιδευτικών αλλά και των γονιών (όπως με σχολές γονέων). Κι έτσι, με τα ουσιαστικά ανούσια μέτρα του υπουργείου, βλέπουμε καθημερινά το πρόβλημα “να θεριεύει” και όχι να αντιμετωπίζεται, τις παθογένειες της κοινωνίας που ζούμε να μεταφέρονται μέσα στις σχολικές τάξεις με θύματα όλα τα παιδιά, είτε έχουν τον ρόλο του “θύματος” είτε τον ρόλο του “θύτη”.
Ταυτόχρονα η πρόσφατη απόπειρα ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων με την παρέμβαση της αστυνομίας στα Γενικά Λύκεια και την προσαγωγή και τρομοκράτηση των μαθητών όξυνε το κλίμα στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Είναι γνωστό ότι σε αρκετά σχολεία γίνονται όλο και συχνότερα αναφορές, μηνύσεις και καταγγελίες. Εμείς, οι εκπαιδευτικοί, γνωρίζουμε ότι ο ρόλος μας δεν είναι κατασταλτικός, ούτε τιμωρητικός απέναντι στους μαθητές. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μέσα σε κάθε σχολείο “χτίζονται” μέσα από τον διάλογο, την ειλικρίνεια, τους δεσμούς μεταξύ των μελών της κοινότητας (εκπαιδευτικών, μαθητών και οικογενειών). Σκοπός του σχολείου πρέπει να είναι να διαμορφώνει τον κάθε μαθητή ως προσωπικότητα και να τον διαπαιδαγωγεί με διαφορετικές αξίες από αυτές που προβάλλει η σημερινή κοινωνία, όπου κυριαρχεί ο ατομισμός.
Ο Σύλλογος των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Κέρκυρας καλεί:
· Να γίνουν άμεσα μαζικοί μόνιμοι διορισμοί κοινωνικών επιστημόνων με οργανικές θέσεις σε κάθε σχολική μονάδα, για να στηρίζουν τη σχολική ζωή, ώστε να αποτρέπονται τυχόν περιστατικά βίας και όχι να προσποιούμαστε ότι αυτά αντιμετωπίζονται με μεμονωμένες δράσεις του κάθε σχολείου.
· Να εξασφαλιστούν σύγχρονα ασφαλή σχολικά κτήρια από τη δημοτική αρχή και τα αρμόδια υπουργεία και όχι “εργοτάξια“ και κοντέινερ.
· Το ΥΠΑΙΘ να πάρει όλα τα μέτρα ώστε εκπαιδευτικοί και μαθητές να είναι προστατευμένοι από την έκθεση σε τέτοια περιστατικά που συμβαίνουν στον χώρο των σχολείων.

Η ΕΛΜΕ για το αιματηρό περιστατικό στο Σαρόκο

Την τελευταία χρονική περίοδο έχουν δει το φως της δημοσιότητας σοβαρές περιπτώσεις βίαιων επεισοδίων μεταξύ ανηλίκων μαθητών μας. Τόσο στο πλαίσιο των σχολικών δραστηριοτήτων όσο και εκτός αυτών. Αποκορύφωμα του φαινομένου αυτού ήταν το σοβαρότατο περιστατικό βίας που συνέβη σήμερα το μεσημέρι στην πλατεία Σαρόκο, όπου μαζεύονται καθημερινά εκατοντάδες παιδιά προκειμένου να πάρουν το λεωφορείο για τα σπίτια τους μετά το σχολείο. Όλη η εκπαιδευτική κοινότητα είναι σοκαρισμένη από την ένταση του περιστατικού, μια και με αυτά τα παιδιά οι εκπαιδευτικοί αλληλεπιδρούμε κάθε μέρα.
Μπορεί να φανεί κυνικό άλλα δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν τέτοιες συμπεριφορές. Το σημερινό περιστατικό, η όξυνση της νεανικής παραβατικότητας, η οποία εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια δεν είναι ανεξήγητο ή μεμονωμένο περιστατικό. Έχει βαθύτατη σχέση με τα προβλήματα της καθημερινότητας, το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγούνται οι μαθητές εντός και εκτός τάξης.
Στη βάση του προβλήματος της σχολικής βίας, βρίσκεται στην πραγματικότητα ο τρόπος λειτουργίας, αλλά και οι βασικές αρχές της κοινωνίας, η οποία αποδέχεται τον ανταγωνισμό και τη βία που είναι πολλές φορές αόρατη, αναίμακτη ή βουβή. Η ματαίωση κάθε προσδοκίας και ονείρου από ένα σύστημα που συνθλίβει τους νέους, φοιτώντας σε ένα σχολείο ανταγωνιστικό και εξετασιοκεντρικό. Μεγαλώνοντας σε μια χώρα, που οι θεσμοί της αφήνουν ατιμώρητα εγκλήματα, όπως αυτό των Τεμπών, εκθέτουν ανήλικες, πάνω στις οποίες ενήλικες έχουν εγκληματήσει και ασελγήσει, δίνοντας τη διεύθυνση της βορά στα Μ.Μ.Ε.. Ενός συστήματος που ιδιωτικοποιεί την υγεία και την παιδεία, αφήνοντας χωρίς καμία πρόνοια το πιο ευαίσθητο κομμάτι της: Τα ίδια τα παιδιά της.
Συνεπώς καμία έκπληξη δεν πρέπει να προκαλούν τέτοια φαινόμενα, μια και οι μαθητές μας, εντός και εκτός του σχολικού χώρου, μπολιάζονται με τις αρχές ενός κοινωνικού συστήματος που αποθεώνει τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, το «δίκαιο του ισχυρότερου», τον σεξισμό και τον ρατσισμό. Από την άποψη αυτή αποτελεί πραγματικό εμπαιγμό η «δυσφορία» που εκφράζουν για τη νεανική βία οι υπερασπιστές μιας τέτοιας κοινωνίας και όσοι έχουν ταχθεί υπέρ της διαιώνισής της.
Αλήθεια τι περιμένουν όλοι αυτοί από τα παιδιά που ζουν στη Κέρκυρα των ιλιγγιωδών -από τον τουρισμό- κερδών για τους λίγους, της άγριας εκμετάλλευσης των εργαζομένων από το τουριστικό κεφάλαιο, της βαριάς παραβατικότητας και του οργανωμένου εγκλήματος;
Από παιδιά δηλαδή που:
• ζουν σε συνθήκες φτώχειας και οδηγούνται στο να πιάνουν δουλειά από τα 15 ή και από ακόμα μικρότερη ηλικία, με αποτέλεσμα να χάνουν πρόωρα την παιδικότητά τους. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το ποσοστό εργασίας ανάμεσα στα παιδιά του ΕΠΑΛ αγγίζει το 100%.
• δεν έχουν ελεύθερους χώρους για να αθληθούν, να παίξουν, να κοινωνικοποιηθούν με τους συνομηλίκους τους,
• δεν έχουν τη δυνατότητα για δωρεάν καλλιτεχνικές δραστηριότητες,
• χάνουν την ουσιαστική επαφή με τους γονείς τους επί έξι συνεχόμενους μήνες μια και αυτοί δουλεύουν 12 ή και 14 ώρες κάθε μέρα στην τουριστική σεζόν,
• βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια τις αβυσσαλέες κοινωνικές και ταξικές διαφορές που λειτουργούν διαλυτικά στην ανάπτυξη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων με τους συνομηλίκους τους αλλά και με το σύνολο της κοινωνίας.
Η ΕΛΜΕ Κέρκυρας έχει αναδείξει την κρισιμότητα του φαινομένου, το οποίο έγινε εκρηκτικό ειδικά μετά την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, η οποία αντί να ανοίξει τα σχολεία με όλα τα μέτρα ασφαλείας που είχε προτείνει το σωματείο μας αλλά και οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, (μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, προσλήψεις εκπαιδευτικών, νοσηλευτών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, καθαριστριών, επαναλειτουργία σχολείων που είχαν παύσει τη λειτουργία τους τα προηγούμενα χρόνια κλπ.), προτίμησε να «κλείσει» για δυο χρόνια τους μαθητές στα σπίτια τους, χωρίς ουσιαστική στήριξη.
Αλήθεια για πόσους μαθητές άραγε το κυβερνητικό «Μένουμε στο σπίτι» ήταν «Μένουμε σε ένα βίαιο σπίτι», «Μένουμε στο σπίτι χωρίς τα αναγκαία», «Μένουμε στο σπίτι χωρίς ουσιαστική επαφή με τους συνομηλίκους μας»;
Απόδειξη της αδιαφορίας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει, ακόμα και μετά τη λήξη της πανδημίας, τα σοβαρότατα ψυχοκοινωνικά προβλήματα που προκάλεσε η πολιτική της στους μαθητές μας, είναι το γεγονός ότι, παρά τον πακτωλό των εκατομμυρίων που διαχειρίζεται το ΥΠΑΙΘΑ, δεν έχει ακόμα εκπονηθεί και δημοσιευθεί μια ενδελεχής και πλήρης επιστημονική μελέτη για τα αποτελέσματα του εγκλεισμού και της πανδημίας στο γνωστικό επίπεδο και στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξή τους.
Το παζλ της αδιαφορίας εκ μέρους της κυβέρνησης ολοκληρώνεται με την απουσία εξειδικευμένου προσωπικού στα σχολεία. Πάγιο αίτημα της ΕΛΜΕ είναι να υπάρχει σε κάθε σχολείο τουλάχιστον ένας ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός και νοσηλευτής με καθεστώς μονίμου, προκειμένου η προσέγγιση των μαθητών να γίνεται με επιστημονικούς όρους. Η κυβέρνηση όχι απλώς δεν υλοποιεί το δίκαιο αυτό αίτημα, αλλά αντιθέτως έχει φτάσει στο εξωφρενικό σημείο να «μοιράζει» ένα ψυχολόγο σε 5 σχολεία!
Στα ΕΠΑΛ, όπου υποτίθεται ότι λόγω του προγράμματος «μια νέα αρχή στο ΕΠΑΛ» υπάρχει ψυχολόγος (γιατί αν δεν υπήρχε πρόγραμμα, σιγά μην υπήρχε ψυχολόγος), έχει στην ευθύνη της μόνο την Α΄ Λυκείου, γιατί έτσι λέει το πρόγραμμα και αν πούμε ότι αναλαμβάνει όλα τα παιδιά, μιλάμε για 450 παιδιά, για μια ψυχολόγο.
Πάει λοιπόν πολύ να θρηνούν για την εκδήλωσή της βίας στο σχολικό περιβάλλον αυτοί που σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στα αιτήματα της ΕΛΜΕ και των Ομοσπονδιών των εκπαιδευτικών, μια και οι ίδιοι είναι οι υποστηρικτές ενός κοινωνικού συστήματος καταπίεσης. Ως εκ τούτου δεν έχουν δικαίωμα ούτε στον στιγματισμό οικογενειών, ούτε στη στοχοποίηση συναδέλφων, ούτε καν στο άλλοθι της έκπληξης. Δικό τους δημιούργημα είναι η βία στα σχολεία.
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ δεν έχει αυταπάτες ότι οι προτάσεις του ή άλλες συμπληρωματικές μπορούν να εξαφανίσουν τις εκδηλώσεις νεανικής βίας, μια και η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην οργάνωση του συνόλου της κοινωνίας. Ωστόσο, απαιτεί να ληφθούν μέτρα που μπορούν τουλάχιστον να βοηθήσουν στον περιορισμό του προβλήματος:
– διορισμό μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού σε κάθε σχολείο (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές) και σε επαρκή αναλογία με βάση το πλήθος μαθητών κάθε σχολικής μονάδας, προκειμένου να παρέχεται πραγματική υποστήριξη
– προγράμματα συμβουλευτικής για τα προβλήματα των νέων (bullying, νεανική βία, εξαρτήσεις κλπ) σε μαθητές και εκπαιδευτικούς με αποκλειστική ευθύνη του Κράτους και επιστημονική επιμέλεια των Πανεπιστημίων
– δημιουργία χώρων δωρεάν άθλησης και ψυχαγωγίας για τα παιδιά του νησιού στην πόλη και τα χωριά με ευθύνη του Κράτους και της Τοπικής Διοίκησης (Δήμος–Περιφέρεια)
– δημιουργία δημόσιων δομών συμβουλευτικής γονέων πλήρως στελεχωμένων με εξειδικευμένο προσωπικό

*Από την έντυπη CorfuPress.com της Κυριακής