50 χρόνια ΠΑΣΟΚ!

50 χρόνια ΠΑΣΟΚ!
Η επέτειος συναντήθηκε με τη χειρότερη
μεταπολιτευτική κυβέρνηση, έναν περίπου μήνα πριν τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ!

Παρόντος του «όλου ΠΑΣΟΚ» γιορτάστηκε στο Ζάππειο η επέτειος των 50 χρόνων από την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974 και την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος! Ιδρυτής του ο αείμνηστος ηγέτης του Ανδρέας Παπανδρέου, που πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή της χώρας για είκοσι δύο χρόνια και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στη νεότερη ιστορία της.
Ο Ανδρέας, είναι ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα των Ελλήνων και της Ελλάδας! Πολιτικός με όραμα, με κοινωνικές ευαισθησίες και ανυπέρβλητο πατριωτισμό! Ένας μεγάλος μεταρρυθμιστής της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, που είχε στο επίκεντρο της στρατηγικής και των κυβερνητικών του αποφάσεων τον κόσμο της εργασίας, της αγροτιάς, της μικρομεσαίας επιχείρησης, τους νέους και τις νέες και τα εθνικά συμφέροντα.
Βαθύς γνώστης της Ιστορίας, με όραμα για την Πατρίδα και το λαό, έβλεπε μπροστά. Αναλύοντας και προβλέποντας τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις στον διεθνή ορίζοντα, είχε την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τη ροή των πραγμάτων και το πώς θα διαμορφώνονταν στο μέλλον για τη χώρα μας.
Με τον Ανδρέα η χώρα απέκτησε ισχυρή παρουσία και φωνή στο διεθνές στερέωμα και κατέστη μία εξόχως ισχυρή αποτρεπτική δύναμη έναντι οποιασδήποτε επιβουλής των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς ίχνος ενδοτισμού και υποχωρητικότητας.
Το τρίπτυχο της Διακήρυξης, «Εθνική ανεξαρτησία – Λαϊκή κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση» συμπύκνωσε τις ελπίδες, τα όνειρα και τις προσδοκίες της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που έβλεπε ταπεινωμένος και προδομένος να μένει στο κοινωνικό περιθώριο, από την μεταπολεμική επέλαση των εθνικοφρόνων, του χωροφύλακα, του αγροφύλακα, των ΤΕΑ, των ρουφιάνων του παρακράτους, των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων και των «εφιαλτών της αποστασίας» και της χούντας! Με τον Ανδρέα ο λαός ανάσανε, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι μη προνομιούχοι βρέθηκαν από τον κοινωνικό παραγκωνισμό, στο ξέφωτο των ίσων ευκαιριών, των δημοκρατικών ελευθεριών και στο δρόμο της αξιοπρέπειας στη ζωή και την εργασία.
Τι να θυμηθεί, και τι να ξεχάσει, κανείς από όσα πρόσφερε στη χώρα και στον ελληνικό λαό ο εμβληματικός αυτός ηγέτης;
Όμως, όλα όσα έδωσε ο Ανδρέας, άρχισαν να ξηλώνονται, ιδεοληπτικά και εκδικητικά, το 1990 – 1993 από την κυβέρνηση του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη.
Σήμερα βέβαια δεν υπάρχει Ανδρέας, ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε και στη χώρα! Αλλά ούτε και οι εποχές είναι ίδιες. Έχουν αλλάξει δραματικά, διότι άλλαξε η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Διότι, το διεθνές περιβάλλον άλλαξε και μεταλλάσσεται ραγδαία. Οι προκλήσεις, πλέον, είναι άλλου μεγέθους και διαφορετικών πεδίων και οι ευκαιρίες ριψοκίνδυνες. Η παγκοσμιοποίηση, ο νεοφιλελευθερισμός και η «δικτατορία των αγορών», έχουν σαρώσει τα πάντα.
Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία έχει απαξιωθεί, πότε ψάχνοντας να βρει ταυτότητα, πότε φοβούμενη να πάει κόντρα στα συμφέροντα που καταδυναστεύουν την κοινωνία, (οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά), πότε συντασσόμενη με ασχήμιες που προσβάλλουν την δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας, πότε ομνύοντας στα λαϊκά συμφέροντα, αλλά χωρίς βούληση για ρηξικέλευθες λύσεις στα προβλήματα της χώρας και του λαού με το φόβο του «λαϊκισμού»…, και πότε παρακολουθώντας την απαξίωση και τη χειραγώγηση των δημοκρατικών θεσμών βουβή και εκ του μακρόθεν, συμπαρασύροντας προς τούτο και την λεγόμενη πνευματική ηγεσία!
Αυτή τη θλιβερή κατάσταση εκμεταλλεύεται ο Μητσοτάκης και υλοποιεί επί πέντε και πλέον χρόνια την πιο αντιλαϊκή, την πιο κυνική κοινωνικά και εθνικά πολιτική που γνώρισε ο τόπος από την μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Μία πολιτική κατά την οποία η υγεία, η παιδεία, και το κοινωνικό κράτος διαλύονται συνειδητά και βάσει σχεδίου, οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν την ώρα που η κοινωνία είναι αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της φτωχοποίησης. Οι τιμές βασικών προϊόντων βρίσκονται στα ύψη, τα τιμολόγια ρεύματος συνεχώς αυξάνονται, συσσωρεύοντας απίθανα υπερκέρδη σε μία χούφτα πάροχους ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ μισθοί και συντάξεις δεν αρκούν πλέον για τις βιοτικές ανάγκες κανενός.
Μία πολιτική απαξίωσης και εξευτελισμού των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου.
Μία πολιτική που σπρώχνει την επαρχία σε ερήμωση και την παραγωγική της διαδικασία σε δραματική συρρίκνωση!
Μία πολιτική, εχθρική και περιφρονητική προς την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, την ώρα που τεράστια ποσά από το Ταμείο Ανάκαμψης οδεύονται στην «ημέτερη» οικονομική ελίτ και τα δισεκατομμύρια των απ ευθείας αναθέσεων κάνουν πάρτι, εις υγείαν των κορόιδων!
Εξ αιτίας αυτής της πολιτικής, οι νέοι άνθρωποι συνεχίζουν τη φυγή τους στο εξωτερικό, χωρίς διαφαινόμενη επιστροφή, με τεράστιες επιπτώσεις, στην οικονομία, την εργασία, την πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη και στο μείζον εθνικό πρόβλημα που είναι το δημογραφικό! Αλλά και στα κυρίαρχα εθνικά δικαιώματα και συμφέροντα της χώρας επικρατεί κοινωνικός προβληματισμός σχετικά με τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, σε μια περίοδο που οι γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές ισορροπίες, εν μέσω δύο εν εξελίξει πολέμων, συνεχώς διαταράσσονται και αλλάζουν επικίνδυνα για την ειρήνη στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Αυτή είναι η πολιτική Μητσοτάκη, στην οποία θα μπορούσαν να προστεθούν και τα όσα έζησε και ζει η χώρα, επί της διακυβέρνησής του, με τις πλημύρες, τις πυρκαγιές, το επιτελικό κράτος, την αναξιοκρατία κ.ο.κ. Και όλα αυτά, όχι από ανικανότητα, όπως της καταλογίζουν κάποιοι! Ό,τι πράττει και ό,τι παραλείπει είναι στοιχεία της εφαρμογής μιας συγκεκριμένης νεοφιλελεύθερης, κυνικά αντιλαϊκής πολιτικής, που χειραγωγεί θεσμούς και κοινωνία και αναδιανέμει τον πλούτο από τους πολλούς, στους λίγους και εκλεκτούς της!
Μέσα σε εορταστικό κλίμα το βράδυ της Τρίτης 3 Σεπτεμβρίου στην επέτειο των 50 χρόνων του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος στο Ζάππειο Μέγαρο, παρευρέθηκαν όλοι οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί και πρόεδροι του Κινήματος, από το 1996 έως και σήμερα, -πλην της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά- προσεγγίζοντας με τον δικό του ο καθένας τρόπο τη διαχρονική πορεία και το έργο της Παράταξης, με το βλέμμα στις εσωκομματικές εκλογές και την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ.
Όλοι μίλησαν για την αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου η δημοκρατική παράταξη να αποτελέσει, από την επαύριον της 13ης του Οκτώβρη, τον αντίπαλο πόλο της Δεξιάς, που δεν είναι άλλη από την ΕΝΟΤΗΤΑ! Ενότητα στη βάση, ενότητα στις οργανώσεις, ενότητα στην κοινοβουλευτική ομάδα, ενότητα στην κορυφή.
Για να ξανακάνουμε το ΠΑΣΟΚ έναν ισχυρό αυτόνομο πόλο στο πολιτικό σύστημα, ισχυρό διεκδικητή της εξουσίας στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Για να πάει η χώρα μπροστά. Για να ατενίσει το μέλλον με αισιοδοξία και σιγουριά!
Η απόφαση είναι στα χέρια όλων μας στις 6 και στις 13 Οκτωβρίου.
Το παλιό σύνθημα: «ΠΑΣΟΚ ΕΝΩΜΕΝΟ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟ» είναι σήμερα επίκαιρο, όσο ποτέ!
Γι αυτό, όπως λέμε και στο χωριό: ΠΑΣΟΚ FOR EVER!