Πολιτικά «διαζύγια» και απρόσμενοι «αρραβώνες» ενόψει Ευρωεκλογών!

Ακούσας υπό τινος λοιδορείσθαι, «Απόντα με,» έφη, «και μαστιγούτω». Όταν άκουσε ότι κάποιος τον κορόιδευε, «όταν λείπω, μπορούν και να με μαστιγώσουν», έλεγε ο Αριστοτέλης, μια από τις πιο σημαντικές μορφές της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου.!

Η ρήση του μεγάλου φιλόσοφου κρίνεται σαφώς επίκαιρη για το πολιτικό «διαζύγιο» στο οποίο εξωθεί ο Στέφανος Κασσελάκης, τον Αλέξη Τσίπρα, από το κόμμα που ανέδειξε σε κυβερνώσα αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τις λοιδορίες γαλάζιων κορυφαίων στελεχών για τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, μετά τον πολιτικό του «αρραβώνα», με το Στέφανο Κασσελάκη.

Κυρίως δε, κατά πόσον παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα.;

Η «Απότσιπροποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Η «Κασσελακιάδα» στον ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί. Το ερώτημα είναι…, αν αποδίδει τα προσδοκόμενα για το κόμμα που προσδοκά να παραμείνει στην δεύτερη θέση του πολιτικού μας σκηνικού με τα αποτελέσματα της κάλπης των Ευρωεκλογών της 9^ης Ιουνίου και κυρίως, αν μπορεί να ανταποκριθεί στον πολιτικά συνεπαγόμενο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως μετά.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης προσωπικά και το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αυτό καθ΄ εαυτό, από την αρχή που «έσκασε» το θέμα της «Συμφωνίας των Πρεσπών», – μετά τα αποτελέσματα των προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών στην γείτονα χώρα – , με τις προκλητικές δηλώσεις της νέας προέδρου της Βόρειας Μακεδονίας και του πρωτεύσαντος στις εκλογές και εν δυνάμει πρωθυπουργού του αρχηγού του κόμματος VMRO, με απανωτές δηλώσεις, έσπευσαν να υπερασπιστούν τη «Συμφωνία των Πρεσπών», να επιτεθούν στην Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να ζητήσουν την κύρωση των μνημονίων συνεργασίας με τη γείτονα χώρα και να θυμίσουν ποια κυβέρνηση συνήψε την επίμαχη Συμφωνία.

Ξέχασαν όμως, το όνομα του πρωτεργάτη : Αλέξης Τσίπρας.! Όντως πολιτικά παράδοξο : Σε καμία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ή δήλωση του προέδρου Στέφανου Κασσελάκη, υπήρχε αναφορά στον Αλέξη Τσίπρα.

Κακά τα ψέματα και πολιτικά ανεπαρκής η όποια επικοινωνιακή επικάλυψη. Η πολιτική «απρέπεια», δεν ήταν τυχαία «παράλειψη». Ήταν σχεδιασμένο πολιτικό «παίγνιο», ( για να θυμηθούμε και τον πολιτικό όρο του Κώστα Φιλίνη), το οποίο «πάγωσε» και εκνεύρισε ιστορικά στελέχη της παράταξης. Μόνον ο εκουσίως αποχωρήσας Πέτρος Κόκκαλης και κατερχόμενος στις ευρωεκλογές, με το κόμμα, «Κόσμος», «κάρφωσε» την απρέπεια δηλώνοντας, ότι, «Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι τομή στον ιστορικό χρόνο και έχει ονοματεπώνυμο. Να είμαστε, λοιπόν, ξεκάθαροι: Τη Συμφωνία των Πρεσπών την έφερε ο Αλέξης Τσίπρας και είναι συνταρακτικό να ξεχνά να τον μνημονεύσει η ανακοίνωση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ». Όλοι οι άλλοι, «ψιλό τουμπεκί», πιστοί στο «δόγμα», άσε να δούμε τι θα γίνει στις ευρωεκλογές…, και μετά ανάλογα πράττουμε.!

Είναι πλέον σαφές και λίαν διακριτό, πως από τη στάση του απέναντι σε Ισραήλ, από τον χαρακτηρισμό του ΝΑΤΟ ως «Ιερή Συμμαχία», (όρο, που ως αρχηγός προοδευτικού κόμματος, θα έπρεπε να αποφεύγει, καθώς παραπέμπει σε Μέττερνιχ), έως και τα «θαύματα» στην κολυμπήθρα ο Στέφανος Κασσελάκης, δίνει απλά και επί της πολιτικής ουσίας νέα πολιτική – ιδεολογική νοηματοδότηση στις «αρχές και τις αξίες του νέου ΣΥΡΙΖΑ».

Πολιτικός «αρραβώνας» Κασσελάκη – Σπηλιωτόπουλου

Είναι σαφές, πως στο «πολιτικό γίγνεσθαι», οι πολιτικές μετακινήσεις στελεχών από τον ένα κομματικό σχηματισμό στον όμορό του, είναι πολιτικά ερμηνεύσιμες και πολιτικά, ιδεολογικά και φιλοσοφικά κατανοητές, καθώς υπόκεινται στην «κινητικότητα – μεταβλητότητα» και στην γενική εξέλιξη της ζωής. Το ερώτημα είναι, αν παράγουν πολιτικό αποτέλεσμα.!

Σ αυτό το πνεύμα, εξηγούνται οι προσχωρήσεις 8 κορυφαίων στελεχών του Κόμματος των Φιλελευθέρων στην Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση, (ΕΡΕ), του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1956, όπως φυσικά και τα αμφίπλευρα πολιτικά ανοίγματα προς το κοινωνικό κέντρο ή προς την αντίστοιχη δεξιά ή αριστερά  του Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, κατά την πρώτη μεταπολιτευτική μας περίοδο , όπως φυσικά και τα πιο σύγχρονα του Κώστα Σημίτη, του Αλέξη Τσίπρα, μέχρι και την σημερινή «μεταΠΑΣΟΚική» επιχειρούμενη μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.!

Σ αυτό το πολιτικό πνεύμα, κατά πόσον μπορεί να εξηγηθεί η ένταξη του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας επί Κώστα Καραμανλή, Άρη Σπηλιωτόπουλου, στο επικοινωνιακό επιτελείο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη.;

Κατά πόσον η πολιτική στρατηγική του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μπορεί να υπηρετήσει το δήθεν ευρύ πολιτικό άνοιγμα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον πολιτικά ευρέως χειμαζόμενο κόσμο της Κεντροαριστεράς.;

Ουδείς θα αρνηθεί, ότι, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο πολιτικός επιστήμονας και επικοινωνιολόγος, Γιάννης Λούλης, μαζί με τον άλλοτε Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, Νίκο Καραχάλιο, είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη στρατηγική «στροφής» του Κώστα Καραμανλή προς τον «μεσαίο χώρο», η οποία προσέδωσε νέα ορμή στην Κεντροδεξιά του 2000, έφερε την σημαδιακή νίκη στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002, με τις σαρωτικές νίκες στα άλλοτε πράσινα κάστρα της Β΄ εκλογικής περιφέρειας Αθηνών, που ήταν και πολιτικός προάγγελος του θριάμβου στις εκλογές του 2004.

Με απλά λόγια, ο Στέφανος Κασσελάκης, δείχνει να πιστεύει ότι, όπως ο δεξιός Κώστας Καραμανλής, «σπρώχτηκε» από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο και την παρέα του στο κοινωνικό κέντρο κι έγινε ένοικος στο Μέγαρο Μαξίμου για 5 χρόνια, έτσι θα γίνει κι αυτός πρωθυπουργός αν κάνει το ίδιο με την Αριστερά.! «Οι καιροί αλλάζουν, οι προκλήσεις είναι διαφορετικές», μας λέει ο ηθοποιός σκληρός KASSELISTAS και υποψήφιος Ευρωβουλευτής, Μάριος Αθανασίου, προσθέτοντας ότι, «είμαστε σε ένα άλλο επίπεδο, σε μία άλλη συγκυρία». Παρότι, θεωρεί τον Αλέξη Τσίπρα, «επιτυχημένο ηγέτη», αφού ανέδειξε την αριστερά σε, «κυβερνώσα δύναμη», ταυτόχρονα κρίνει, «λογικό να είναι, (ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ), ένα άλλο κόμμα, αφού άλλαξε αρχηγό», εξηγώντας επίσης, πως, «ο Στέφανος Κασσελάκης ανταποκρίνεται θετικά», στις ανάγκες και στις προκλήσεις των καιρών».!

Αναζητείται «Αντίπαλος» της κυβέρνησης

Πολιτικό ενδιαφέρον αναδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις των εταιρειών, MRB – ALCO – MARC – PULSE. Που έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο. Κύριο σημείο είναι η αποχή που εμφανίζεται ως ο βασικός «αντίπαλος» της Νέας Δημοκρατίας, στις ευρωεκλογές και όχι η αντιπολίτευση.

Ας σταθούμε στα τρία σημαντικότερα κριτήρια ψήφου των Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της MRB : Το βασικό κριτήριο της ψήφου είναι η οικονομία της Ελλάδας (58,7%), ακολουθούν τα εθνικά θέματα (41%) και έπεται η διαχείριση θεμάτων Δικαιοσύνης (34,1%).

• Ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα θέματα οικονομίας.;

Στο «κρας τεστ» των πολιτικών αρχηγών ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυριαρχεί, καθώς θεωρείται ικανότερος σε θέματα διαχείρισης της οικονομίας από το 30,6% των ερωτηθέντων. Ακολουθεί ο Στέφανος Κασσελάκης με 12,8% και ο Νίκος Ανδρουλάκης με 8,7%. Ο «Κανένας» προηγείται κι από τους τρεις με 32,2%.!

• Ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα θέματα καθημερινότητας.; Επίσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται καταλληλότερος να αντιμετωπίσει θέματα καθημερινότητας (25,5%). Ακολουθούν ο Στέφανος Κασσελάκης (15,2%) και ο Νίκος Ανδρουλάκης με 11,6%.
• Ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα θέματα εξωτερικής πολιτικής.; Στην εξωτερική πολιτική, η διαφορά Μητσοτάκη είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς θεωρείται ικανότερος από το 36,3% των ερωτηθέντων. Ο Στέφανος  Κασσελάκης είναι στο 13,2% και ο Νίκος Ανδρουλάκης στο 11,6%.
• Ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα θέματα Δικαιοσύνης.; Στα θέματα απονομής δικαιοσύνης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι και πάλι πρώτος με 20,1%, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι δεύτερος με 15,2% και ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται στην τρίτη θέση με 11%.

Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων, όταν η κοινωνία στενάζει με τις καλπάζουσες και συνεχιζόμενες ανατιμήσεις και ο πρωτεργάτης αυτής της οικονομικής πολιτικής κρίνεται ικανότερος να διαχειριστεί θέματα οικονομίας, σαφώς και υπάρχει πρόβλημα στην αντιπολίτευση.

Ομοίως, όταν σαφώς προηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε θέματα καθημερινότητας, παρά τα προβλήματα στην υγεία, την παιδεία και την Δημόσια Τάξη. Ομοίως όταν σαφώς προηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής παρά τις αντιδράσεις που εγείρει η ακολουθούμενη πολιτική του κι από κορυφαίους της γαλάζιας παράταξης, μηδέ των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά εξαιρουμένων. Ομοίως όταν, προηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και σε θέματα δικαιοσύνης, υπάρχει πρόβλημα στην αντιπολίτευση.

Μπροστά σε όλα τα προαναφερθέντα, οι προοδευτικές δυνάμεις βρίσκονται μπροστά σε μονόδρομο : Να προτείνουν από κοινού σαφή εναλλακτική πολιτική πρόταση με κοινωνικά χαρακτηριστικά και προοπτικές. Το παρόν σύστημα διακυβέρνησης δεν πέφτει αν δεν συμπαραταχθεί απέναντί του όλο το προοδευτικό μέτωπο.!