Ξεχάσαμε τα αυτονόητα στο ΠΑΣΟΚ

Ο ίδιος ο Πρόεδρος έθεσε ποιος ήταν ο στόχος των Ευρωεκλογών, δηλώνοντας ότι η τρίτη θέση είναι πολιτική ήττα. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι η Φώφη Γεννηματά σε μία κρίσιμη στιγμή με τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω από 30% κατάφερε το 4% να το κάνει 8%. Έτσι και ο σημερινός πρόεδρος, σε μία ευνοϊκότερη πολιτική συγκυρία, με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 17%, κατάφερε να πάει το κόμμα από το 8% στο 12% σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Σήμερα όμως δείχνει να έχει πιάσει ταβάνι. Αυτό δεν μας ανησυχεί;

Βιαστήκαμε; Πρέπει να βιαστούμε, να υπάρξει άμεση νομιμοποίηση ηγεσίας η οποία θα έχει αρκετό χρόνο να ετοιμάσει το πολιτικό πλαίσιο και να κάνει τις απαραίτητες συνεννοήσεις για την διεύρυνση. Πρέπει να βιαστούμε γιατί οι πρόωρες εκλογές, δεν είναι εκτός πλαισίου. Σίγουρα όμως δε θα γίνουν εντός του 2024 όπως λέει η ηγεσία, για να μη στηθεί κάλπη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης βιάστηκε το 2017 που έθεσε υποψηφιότητα (δύο χρόνια πριν τη λήξη της θητείας της Προέδρου) για την ηγεσία, ενώ η Φώφη Γεννηματά μόνο μεσα σε 6 μήνες ανέβασε το ποσοστό του κόμματος από 4,6% στο 6,9%;

Εγώ λέω όχι. Είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει όπως και σήμερα έχουν δικαίωμα άλλοι σύντροφοι να είναι υποψήφιοι.

Συντονισμένες παρεμβάσεις
Συντονισμό κάνουν οργανωμένες ομάδες με την ηγεσία και έχοντας δίκτυο παντού. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε οργανωμένο κόμμα, εδώ και πολλά χρόνια, μέσα στο κόμμα.
Όμως παρεμβάσεις στο φως, ακόμη και με το αίτημα αλλαγής ηγεσίας από δημοκρατικούς ανθρώπους πρέπει να είναι καλοδεχούμενες, αφού επιλέγουν το δημόσιο λόγο. Αναρωτιέμαι, εμείς που το 2017 ψηφίσαμε Φώφη Γεννηματά και το 2021 Νίκο Ανδρουλάκη και κάναμε αγώνα δημόσια, ήταν συντονισμένες παρεμβάσεις; Δε θυμάμαι τη Φώφη Γεννηματά να μας κατήγγειλε τότε. Ούτε το Νίκο Ανδρουλάκη να μη δέχεται την στήριξη μας.

Βασικό στοιχείο της δημοκρατίας είναι η ελεύθερη έκφραση των απόψεων. Πόσο μάλλον όταν αυτές εκφράζονται δημόσια και θεσμικά. Η λογική της μη έκφρασης και η αποκλειστική συνομιλία με απαξιωμένα ή μη όργανα θυμίζουν λογική Σοβιέτ και προσπάθεια απόκρυψης των προβλημάτων.

Ένα από τα μεγάλα ζητούμενα είναι η διεύρυνση της παράταξης. Πώς θα συνομιλήσει για διεύρυνση του χώρου, χωρίς νομιμοποίηση; Και πώς θα προετοιμαστεί αν δεν έχει χρόνο μπροστά της; Πώς γίνεται να μην αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η αμφισβήτηση και η εσωστρέφεια σταματά μόνο με καθαρό και δημοκρατικό τρόπο μέσω της κάλπης από τους φίλους και τα μέλη;

Η ενότητα δεν υπηρετείται με υπονοούμενα, αλλά με καθαρές κουβέντες. Δεν υπηρετείται από ένα κόμμα τριών φίλων, αλλά διατηρώντας ένα κόμμα θεσμικό. Η αξιολόγηση των στελεχών πρέπει να γίνεται με βάση τις ικανότητές τους και όχι με το αν είναι πιστοί στην ηγεσία. Με στρατηγική και όχι με τακτικισμούς. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί να περιμένει κάθε εκλογική αναμέτρηση για να ανεβαίνει άλλοτε με 3% και άλλοτε 0,95% γιατί θα χρειαστεί άλλες 10 τετραετίες για να κυβερνήσει.

Η Νέα Δημοκρατία και τα ΜΜΕ γύρω από αυτήν, θέλουν κόμματα μεταξύ 12-15%. Παρακολουθώ τα «συγκινητικά» άρθρα των δημοσιογράφων που ανοιχτά στηρίζουν τη ΝΔ, να θέλουν να μην αλλάξει τίποτα στο ΠΑΣΟΚ. Εμείς, όχι. Το συναίσθημα της νίκης και της αγάπης να υπηρετείς το κόμμα από το 44% στο 4% και από το 4% στο 44% είναι μοναδικό και είναι στο DNA του καθενός μας. Γι’ αυτό η εκλογική διαδικασία είναι χαρά, νίκη και όχι ήττα και φόβος.

Στόχος είναι να γίνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυβέρνηση. Ο κόσμος της παράταξης να αποφασίσει για το μέλλον της ΤΩΡΑ.