Ευρωεκλογές και επέτειος Μεταπολίτευσης. Καμπανάκια… για τη Δημοκρατία!

Χωρίς να έχει καλά – καλά απεμπλακεί η χώρα από τα απόνερα… των ευροεκλογών, γιόρτασε -ποικιλοτρόπως- την επέτειο των 50 χρόνων από την Μεταπολίτευση και την επάνοδο της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στην οποία έφτασε μέσα από την εθνική τραγωδία της Κύπρου!
Στη διάρκεια των 50 αυτών χρόνων, η χώρα έκανε βήματα μπροστά. Απαλλάχτηκε από τη βασιλεία, μπήκε στην ΕΟΚ, (Ε.Ε.πλέον),και την ΟΝΕ, εξασφάλισε αδιατάραχτη κοινοβουλευτική ομαλότητα και δομικό εκσυγχρονισμό.
Παρά ταύτα η Δημοκρατία δοκιμάστηκε σκληρά.
Πληγώθηκε και υπονομεύτηκε, ουκ ολίγες φορές, με αποτέλεσμα η ποιότητά της να παραμένει ζητούμενο, αφού κρίσιμοι θεσμοί της απαξιώθηκαν χειραγωγούμενοι από κομματικές και πολιτικές επιδιώξεις, δείχνοντας αδύναμοι να εγγυηθούν την ισονομία, την ισοπολιτεία και την ελευθερία των πολιτών, σε όλες τις εκφάνσεις των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων.
Τα όσα διαδραματίζονται στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο τα τελευταία χρόνια πιστοποιούν ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο της Δανιμαρκίας…»!
Εκείνοι που προσήλθαν στην ευρωκάλπη και αυτοί που απείχαν είναι βέβαιο ότι απηύθυναν μια έσχατη προειδοποίηση στο πολιτικό σύστημα για όσα βιώνουν ως κοινωνία, αναδεικνύοντας έτσι τη βαθιά κρίση που διαπερνά την πολιτική αντιπροσώπευση. Μία κρίση η οποία προσλαμβάνει διευρυμένο χαρακτήρα απαξίωσης του κομματικού και πολιτικού συστήματος, αλλά επί της ουσίας του πλαισίου λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών της!

Η λειτουργία του κράτους και οι ανισότητες των πολιτών στο βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο, δείκτες Δημοκρατίας.

Όταν κυβερνητικές αβελτηρίες και σκάνδαλα που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία, (όπως αυτά του Χρηματιστηρίου, της SIEMENS, της NOVARTIS, των Τεμπών, του Μάτι και τώρα των υποκλοπών με την αναιτιολόγητη παρακολούθηση κορυφαίων παραγόντων της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του τόπου, αλλά και δημοσιογράφων), κουκουλώνονται, δεν εκτίθενται, απλά, στα μάτια του κόσμου οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εμπλέκονται σ όλα αυτά. Πλήττεται καίρια το κύρος της Δικαιοσύνης και κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στον θεμελιώδη αυτόν θεσμό της Δημοκρατίας!
Δεν μπορεί να λειτουργεί καλά η Δημοκρατία και επτά στους δέκα να μην εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη! Δεν μπορεί όλα να είναι καλά, και η χώρα να εγκαλείται από διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς για το κράτος δικαίου!
Το γεγονός ότι ο κεντρικός τραπεζίτης επισημαίνει πως θα χρειαστούν 40 χρόνια για να επανέλθει η χώρα στην προ μνημονίων κατάσταση δεν αφήνει περιθώρια ικανοποίησης και πολύ περισσότερο διθυράμβων για την λειτουργία της Δημοκρατίας και των θεσμών της!
Είναι αδιανόητο, η χώρα, ύστερα από οκτώ χρόνια πειραματισμών, εξευτελισμού της και βίαιης φτωχοποίησης του λαού της, (μέσα από τρία τιμωρητικά μνημόνια, που της επιβλήθηκαν από την «περίφημη» Τρόϊκα των σωτήρων… της, με την ανιστόρητη ανοχή και συνενοχή του κομματικού και πολιτικού κατεστημένου της), να εξακολουθεί σήμερα να τρεκλίζει… θεσμικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και μεταρρυθμιστικά! Το πιστοποιούν αυτό, οι κοινωνικές ανισότητες που διευρύνονται, η κοινωνική συνοχή που διαρρηγνύεται, τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας που καρκινοβατούν, τα νοσοκομεία που έχουν διαλυθεί, το ΕΣΥ που καταρρέει, οι βασικοί τομείς της Υγείας και της Παιδείας, και κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, που απαξιώνονται και εμπορευματοποιούνται μεθοδικά!
Είναι απαράδεκτο, στρατηγικής σημασίας εθνικές υποδομές και κρατικοί τομείς κοινής ωφέλειας να ιδιωτικοποιούνται αντί πινακίου φακής με το επιχείρημα της Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, η οποία έχει υποθηκευθεί, στο σύνολό της, για εκατό χρόνια… και το κομματικό και πολιτικό κατεστημένο, που ευθύνεται για το ξεπούλημα της χώρας να γιορτάζει την επέτειο της Δημοκρατίας με «ημερίδες» δικαιολόγησης των πεπραγμένων του, αλλά στην ουσία ξεπλύματος… των ευθυνών του!
Με ποια εργαλεία, άραγε, μπορεί σήμερα η χώρα να ασκήσει εθνική αναπτυξιακή στρατηγική σε κρίσιμους, για την ανάπτυξη μιας χώρας, τομείς, όπως οι μεταφορές, η ενέργεια, οι επικοινωνίες, όταν λιμάνια, αεροδρόμια, εθνικό οδικό δίκτυο, σιδηρόδρομος, εθνικός αερομεταφορέας, ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, υπόγειος πλούτος, ΕΛΒΟ, κλπ βρίσκονται σε χέρια ξένων πολυεθνικών ομίλων ή στα χέρια μιας χούφτας ντόπιων κεφαλαιοκρατών;

Η κατάσταση χειροτερεύει.

Ο πρωτογενής τομέας πνέει τα λοίσθια. Η ύπαιθρος ερημώνεται. Οι πληγές στον Θεσσαλικό κάμπο παραμένουν ανοιχτές ένα χρόνο μετά!
Το έλλειμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών συνεχώς διευρύνεται, αφού η χώρα δεν παράγει διεθνώς ανταγωνιστικά και εμπορεύσιμα αγαθά, λόγω παντελούς απουσίας εθνικού σχεδίου.
Κάθε τέσσερα χρόνια, τα κόμματα εξουσίας μας «βομβαρδίζουν» με μεγαλεπήβολα προγράμματα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την κοινωνική ευημερία, τα οποία επαναλαμβάνονται σε κάθε ΔΕΘ, χωρίς αντίκρισμα. Όλο τα ίδια λένε, και όλα το ίδιο μένουν…! Όμως τα εκατομμύρια για μελέτες, σχεδιασμούς και έργα βιτρίνας…, κάνουν χορό… στις τσέπες επιτηδείων, «ημετέρων» και «κολλητών»…
Η περιβόητη ¨αγορά¨ υπό το παραμύθι της κυβέρνησης ότι τάχα αυτορυθμίζεται, λεηλατεί, (συνειδητά ανεξέλεγκτη), τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς εργαζόμενων και συνταξιούχων, ευάλωτων και αδύναμων, που μένουν ανυπεράσπιστοι στην αισχροκέρδεια και την κερδοσκοπία. Η ακρίβεια αποτελεί το υπ αριθμό ένα κοινωνικό πρόβλημα στην Ελλάδα του 2024! Μισθοί και συντάξεις εξαντλούνται το πρώτο εικοσαήμερο κάθε μήνα, ενώ ο πληθωρισμός ανεβαίνει αντί να πέφτει, έχοντας προκαλέσει μείωση της αγοραστικής δύναμης κατά 30%! Και η κυβέρνηση των αρίστων, του επιτελικού κράτους και του 41 τακατό μας πληροφορεί, με κάθε εκτίναξη τιμών, ότι λαμβάνει μέτρα, κάνει ελέγχους και περιμένει από την Ούρσουλα… να τιμωρήσει τις πολυεθνικές…!
Η ¨αγορά εργασίας¨ συνθλίβει τα όνειρα και τις προσδοκίες των εργαζόμενων και των νέων ανθρώπων, για καλύτερη ζωή! Οι εργαζόμενοι της «Ελλάδας 2.0»..δεν έχουν καμία δυνατότητα επιλογής. Η εργοδοτική αυθαιρεσία, καλυπτόμενη από την σκανδαλώδη κυβερνητική νομοθεσία και ανοχή, καθορίζει, κατά το δοκούν, το πως, πόσο, πότε και με ποια αμοιβή θα εργαστεί κάποιος, και πάντοτε έξω από τα θεμιτά όρια του αυτονόητου και των ευρωπαϊκών κεκτημένων. Τρανό παράδειγμα, η νομοθέτηση της 6ήμερης εργασίας, την ώρα που πανευρωπαϊκά επιχειρείται η καθιέρωση 4ήμερης, χωρίς μείωση αποδοχών! Και όλα αυτά, έξη χρόνια μετά την -ψευδεπίγραφη- έξοδο από τα Μνημόνια. Κατά τ άλλα, η κυβέρνηση καλεί όσους μετανάστευσαν την περίοδο των μνημονίων και μετά, να επιστρέψουν στη χώρα!
Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας «κατατρώει» τη χώρα, που απειλείται πλέον με δημογραφική κατάρρευση, συμπαρασύροντας ό,τι έχει μείνει από το κράτος πρόνοιας και το ασφαλιστικό σύστημα! Οι νέοι, υπό το πρίσμα μιας ολοένα διευρυνόμενης εργασιακής ανασφάλειας και την απουσία ουσιαστικής βοήθειας με τη μορφή θεσμικών και οικονομικών κινήτρων, αδυνατούν να δημιουργήσουν οικογένεια! Μείζονα προβλήματα, όπως η σταθερή εργασία, οι αμοιβές, η έλλειψη στέγης, τα επιδόματα παιδιών και οικογένειας, δομές οικογενειακής στήριξης και διευκόλυνσης γονέων, δεν αντιμετωπίζονται με βούληση και αποφασιστικότητα. Η κυβέρνηση τάζει, αλλά δεν υλοποιεί!
Την ίδια ώρα, που η πληθυσμιακή αλλοίωση, λόγω της ανεξέλεγκτης εισδοχής μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις, απειλώντας ακόμα και την κοινωνική και πολιτιστική ταυτότητα ολόκληρων περιοχών και τοπικών κοινωνιών, η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι παίρνει μέτρα για το δημογραφικό…! Στην ουσία, προσπαθεί με «ασπιρίνες»… να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, χωρίς να κρύβει τις προθέσεις της η λύση να προέλθει από ενσωμάτωση μεταναστών…, με διαδικασίες fast truck !
Πιστοποιούν, άραγε, όλα αυτά και άλλα που έχουν σχέση με το πελατειακό κράτος, με τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς προσλήψεων και δημοσίων έργων, με το εχθρικό προς τους πολίτες δημόσιο, με την αδιαφάνεια που καλύπτει κρίσιμες κυβερνητικές επιλογές και αποφάσεις, με την εξωπραγματική φοροδιαφυγή και φοροκλοπή κ.ο.κ. πως η ελληνική κοινωνία βιώνει μία υγιώς λειτουργούσα πολιτεία; Μία Δημοκρατία που ρυθμίζει με τους θεσμούς της δίκαια τη ζωή της;
Σε μία χώρα δημοκρατική μπορεί πρωταθλητής στη διαφθορά να είναι η Αυτοδιοίκηση;
Σε μία χώρα που λειτουργεί η Δημοκρατία, μπορεί η κυβέρνηση να εκτελεί έργα ή να προβαίνει σε προμήθειες δισεκατομμυρίων με απ ευθείας αναθέσεις;
Μπορεί να παρακάμπτεται το ΑΣΕΠ για προσλήψεις στο δημόσιο και τους ΟΤΑ, ώστε να εξυπηρετούνται ¨ημέτεροι¨ και ¨κολλητοί¨ ή να μετατρέπονται προσλήψεις «ορισμένου χρόνου» σε «αορίστου» για ψηφοθηρικούς λόγους, και να μιλάμε για δημοκρατικούς θεσμούς;
Είναι δυνατόν σε μία χώρα της Δημοκρατίας τα 2/3 των φόρων να επιβαρύνουν μισθωτούς και συνταξιούχους και το 1/3 βιομήχανους, εφοπλιστές και ελεύθερους επαγγελματίες;
Τα ερωτήματα αυτά πλανώνται στον δημόσιο διάλογο και η κοινωνία, που βλέπει κάθε χρόνο στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία να γιορτάζει μεγαλοπρεπώς την επάνοδο της Δημοκρατίας αισθάνεται το λιγότερο απογοητευμένη για την ποιότητα και τα “επιτεύγματά” της! Όχι άδικα, καθώς η χώρα βρίσκεται τελευταία σε όλους τους δείκτες της Ε.Ε., η εθνική ανεξαρτησία είναι κατ’ ευφημισμό. οι δημοκρατικοί θεσμοί υπολειτουργούν, οι κυβερνώντες αυθαιρετούν, η διαπλοκή και η διαφθορά βασιλεύουν στο πολιτικό, αυτοδιοικητικό και κυβερνητικό κατεστημένο, τα πάντα είναι υποταγμένα στα συμφέροντα και στις ¨αγορές¨, και ο λαός υποφέρει, ταλαιπωρείται και δεν βλέπει άσπρη μέρα…!

Κατά ταύτα, δεν είναι ¨στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουμε¨! Κι όταν μία χώρα ¨αρμενίζει¨ στραβά, πορεύεται έξω από τις αρχές και τα ιδεώδη της Δημοκρατίας!