«Γάργαρα» κέρδη

Μετά το καλοκαίρι, που η λειψυδρία βρισκόταν καθημερινά στην επικαιρότητα, ήρθε ο Σεπτέμβρης για να αποκαλυφθεί πού αποσκοπούσε όλος αυτός ο προπαγανδιστικός ορυμαγδός από την πλευρά της κυβέρνησης.

Το σχέδιο για τον «εξορθολογισμό» στην κατανάλωση και στη διαχείριση του νερού περιλαμβάνει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο που λέγεται «αυξήσεις», με την κυβέρνηση να προεξοφλεί ότι αυτές θα είναι «στο ύψος του πληθωρισμού».

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι στο εξής, μαζί με όλα τα άλλα πανάκριβα αγαθά, ο λαός θα πει και το νερό νεράκι!

Χτες, κάτω από τη γενικευμένη κατακραυγή που προκάλεσαν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, τα παπαγαλάκια της προσπάθησαν να το «μαζέψουν», γράφοντας ότι οι αυξήσεις αφορούν τις μεγάλες μόνο καταναλώσεις και όχι τη λαϊκή κατανάλωση.

Παλιά τους τέχνη κόσκινο να προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι στον λαό, καλλιεργώντας εφησυχασμό και αναμονή! Όμως, ο κόπος τους πάει τζάμπα…

Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που προσπαθούν να αυξήσουν την τιμή του νερού, το οποίο όλες οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα.

Τα κέρδη των εταιρειών ύδρευσης, που είναι μετοχικοί όμιλοι εισηγμένοι στο χρηματιστήριο, όπως η ΕΥΔΑΠ, είναι το «άλογο» που σέρνει το «κάρο» των αυξήσεων, και όχι η λειψυδρία, την οποία επικαλούνται ως άλλοθι, όπως και την «κλιματική αλλαγή».

Απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις μεθοδεύουν την αύξηση της τιμής του νερού, παράλληλα με την πιο βαθιά εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή του.

Αυτό προσπάθησε να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την ΚΥΑ 135275/2017, που καθόριζε τους «γενικούς κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης» του νερού, για την «ανάκτηση του κόστους υπηρεσιών στις διάφορες χρήσεις του».

Η ΚΥΑ, την οποία συνυπέγραφαν υπουργοί από όλη την «παλέτα» του νυν και πρώην ΣΥΡΙΖΑ (Φάμελλος, Σκουρλέτης, Παπαδημητρίου, Τσακαλώτος, Ξανθός, Σπίρτζης, Αποστόλου), κατέπεσε τελικά κάτω από τις αντιδράσεις των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, για να πάρει τη σκυτάλη η επόμενη κυβέρνηση, της ΝΔ.

Όσο για εκείνους που πουλάνε το παραμύθι ότι οι τωρινές αυξήσεις προέκυψαν ως «ανάγκη» μετά το καλοκαίρι και ότι είναι το «αντίδοτο» στη λειψυδρία, αποκαλύπτονται και διαψεύδονται από την οικονομική έκθεση της ΕΥΔΑΠ, που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Απρίλη και προανήγγειλε τις αυξήσεις!

Όπως γράφει, η ΕΥΔΑΠ «αναμένει τη διαμόρφωση του νέου τιμολογίου και την πλήρη λειτουργία της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων». Για το νέο τιμολόγιο «αναμένει την έκδοση της νέας ΚΥΑ», η οποία θα αντικαταστήσει την ακυρωμένη του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ είναι αποκαλυπτικά και για το ποιος πληρώνει το μάρμαρο του ακριβού – έτσι κι αλλιώς – νερού μαζί με τα παρελκόμενα χαράτσια: Το ποσοστό των επισφαλών πελατών το 2023 ήταν 37% από 31% το 2021.

Δηλαδή, τέσσερις στους 10 δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους (οι συνολικές οφειλές ήταν 173,58 εκατ. ευρώ πέρυσι), ανάμεσά τους και χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Όσο για τους κάλπικους τεμενάδες όλων των κυβερνήσεων στον «κοινωνικό χαρακτήρα» του νερού που «δεν αλλάζει», είναι αποκαλυπτικό το εξής στοιχείο: Δίπλα στα …«γάργαρα» κέρδη των μεγάλων εταιρειών ύδρευσης, ο κλάδος της εμφιάλωσης γνωρίζει τη μεγαλύτερη άνθηση.

Εταιρείες – μεγαθήρια («Nestle», «Coca-Cola») και άλλες εγχώριες, απ’ αυτές που φιγουράρουν στη λίστα με τις πιο κερδοφόρες του χρηματιστηρίου, επενδύουν στο νερό – εμπόρευμα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, προσδοκώντας πολλαπλάσια κέρδη, σε μια αγορά που το 2022 είχε τζίρο 1,32 δισ. ευρώ!

Πάνω από 2,16 δισ. λίτρα νερού, που ρέει ελεύθερα και γάργαρο από τις πηγές, πούλησαν οι εταιρείες εμφιάλωσης το 2021, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, και 2,25 δισ. λίτρα το 2022.

Τι άλλο είναι αυτό, αν όχι εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του νερού, με τεράστια κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους; Πόσο μάλλον που η μέση κατανάλωση αναμένεται να αυξηθεί μέχρι το 2027 σε 156,24 λίτρα/άτομο, από 148,56 λίτρα που είναι σήμερα, διευρύνοντας κι άλλο την αγορά.

Για να μην πει το νερό νεράκι, ο λαός έχει επιλογή: Να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της, που θέλει το νερό εμπόρευμα. Να διεκδικήσει φτηνό, ελεγμένο και ποιοτικό νερό, έργα υποδομής από το κράτος, χωρίς ΣΔΙΤ και συμβάσεις παραχώρησης. Να ανοίξει δρόμο προοπτικής, για νερό – κοινωνικό αγαθό για τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, και όχι εμπόρευμα στα χέρια των ομίλων!

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 13 Σεπτέμβρη 2024.