Σε γενική αναδιάταξη το πολιτικό σκηνικό!

«Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε» : Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ – Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55, (1874 – 1965).! Ακολουθώντας το ρηθέν του «πατέρα» της Νίκης, οι Έλληνες πολιτικοί καλούνται να παρουσιάσουν σχέδιο για Τι…, και Πως…, θα κάνουν αύριο και να δώσουν εξηγήσεις γιατί δεν έγιναν όσα υποσχέθηκαν ως αντιπολίτευση

Η πολιτική «Ακτινογραφία» των Δημοσκοπήσεων

Σαφώς οι δημοσκοπήσεις είναι μια «φωτογραφία», – «ακτινογραφία»,  – των «θέλω», των «προσδοκιών», των «δυσαρεσκειών – , της κοινωνίας, κατά την περίοδο της διενέργειας των. Η σύμπτωση των ευρημάτων όλων των μετρήσεων στις τάσεις της κοινής γνώμης, καθ΄ όλη την μετά τις Ευρωεκλογές περίοδο, δείχνει να παγιώνεται μια βαθιά δυσαρέσκεια προς την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική  με ταυτόχρονη έντονη δυσπιστία απέναντι στις υποσχόμενες πολιτικές διορθώσεις από τους επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου. Επιπλέον, η αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, δείχνει να μην πείθει καθώς, εγκλωβισμένη στα ενδοπαραταξιακά της προβλήματα, αδυνατεί να αρθρώσει σαφή και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Μέσα σ΄ αυτό το πραγματικά πρωτόγνωρο πολιτικό κλίμα στην μεταπολιτευτική μας περίοδο, η μεν κυβερνώσα παράταξη δεν ανακάμπτει, – αντίθετα πέφτει ακόμη πιο χαμηλά κι από τα ποσοστά των Ευρωεκλογών, (28,31%), με τάσεις να «παλεύει» να σταθεί πάνω από το 20% στην πρόθεση ψήσου – , ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, με τα εμφανή προβλήματα κομματικής και ιδεολογικής συνοχής δείχνει να μην αποφεύγει μια ακόμη διάσπαση, ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα της επερχόμενης προεδρικής εκλογής, ενώ το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ «τσιμπάει» μεν δημοσκοπικά, ωστόσο μακράν απέχει από το να καταστεί κυβερνώσα δύναμη που να διεκδικεί με αξιώσεις την διακυβέρνηση της χώρας.

Τούτων δοθέντων, για τις τρεις παρατάξεις, (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), προσδιοριζόμενες ως «κυβερνώσες» πολιτικές δυνάμεις, (με κριτήριο προσδιορισμού, την κυβερνητική τους θητεία), δείχνουν να ανακάμπτουν δημοσκοπικά, οι αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις, τόσο εκείνες που βρίσκονται εκ δεξιών της Νέας Δημοκρατίας, όσο και εκείνες που βρίσκονται εξ ευωνύμων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

Ας δούμε τα ευρήματα της λίαν πρόσφατης δημοσκόπησης της ALCO για λογαριασμό του ALPHA, με αυξημένο δείγμα ερωτηθέντων πολιτών :

Ικανοποίηση από την κυβέρνηση

Στο ερώτημα, κατά πόσον, «Είστε ικανοποιημένοι από την απόδοση της κυβέρνησης;», το 51% απαντά «καθόλου», το 29% «λίγο», (σύνολο 80%), το 18% «πολύ / αρκετά» και το 2% «δεν ξέρω / δεν απαντώ».

Εναλλακτική προοπτική διακυβέρνησης

Στο ερώτημα στις μετρήσεις των τάσεων της κοινής γνώμης, «Αν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης» η απάντηση «κανένας», αποσπά ποσοστό 54% από τους ερωτηθέντες, απέναντι στην παρούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Στο ίδιο ερώτημα, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αποσπά το 4% στην ενδεχόμενη κυβερνητική αξιοπιστία, το ΠΑΣΟΚ 14%, το ΚΚΕ 3%, η Ελληνική Λύση 4%, η Νίκη 2% και η Πλεύση Ελευθερίας 1%.

Αναλυτικά η πρόθεση ψήφου: ΝΔ: 23,7%, ΠΑΣΟΚ: 13,2%, Ελληνική Λύση 9,9%, ΣΥΡΙΖΑ: 9,1%, ΚΚΕ 7,7%, Νίκη 3,8%, Πλεύση Ελευθερίας 3,3%, ΜέΡΑ25 2%, Νέα Αριστερά 1,2%, Φωνή Λογικής 3,4%, Άλλο κόμμα 5%, Δεν έχω αποφασίσει 17,7%.

Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων,  τα ευρήματα των πρώτων δημοσκοπήσεων του φθινοπώρου, τρεις μόλις μήνες μετά τι Ευρωεκλογές, δείχνουν την Νέα Δημοκρατία να αποχαιρετά την όποια προσδοκία έτρεφε για αυτοδύναμη κυβέρνηση, την μείζονα κι ελάσσονα αντιπολίτευση να «ψάχνουν», εκτός από νέο αρχηγό και  σχέδιο, πρόγραμμα και γραμμή πλεύσης, και τα εκ δεξιών της Νέας Δημοκρατίας και εξ ευωνύμων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ «αντισυστημικά» κόμματα να ψάχνουν ρόλο στο υπό διαμόρφωση – αναδιάταξη νέο πολιτικό σκηνικό.

Δύο πολιτικά «ρεύματα» στη Νέα Δημοκρατία

Αναμφίβολα και σαφέστατα, η Νέα Δημοκρατία κρατάει τη δημοσκοπική πρωτιά, παραμένει η μόνη σταθερά του πολιτικού μας σκηνικού αλλά αδυνατεί να δώσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μέσα στη γαλάζια παράταξη, αντιπαλεύουν δυο πολιτικά ρεύματα : Το «Μητσοτακικό» ρεύμα, πρόσκειται σαφώς στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και εκείνο της «λαϊκής» δεξιάς που πρόσκειται στους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά. Η κίνηση των 11 βουλευτών για τα κόκκινα δάνεια ήταν απλά η αρχή μιας σειρά αντιδράσεων που ετοιμάζει η πτέρυγα της λαϊκής δεξιάς.

Και τα δύο ρεύματα επιδιώκουν να κρατήσουν την παράταξη στην εξουσία αλλά με διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές αφετηρίες. Στον κοινό τους στόχο βρίσκονται τα κόμματα, «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου, «Νίκη» του Δημήτρη Νατσιού και «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου, είτε ως προσέγγιση των ψηφοφόρων τους είτε ως μελλοντική κυβέρνηση της ευρύτερης κεντροδεξιάς, εάν κι εφόσον οι περιστάσεις το απαιτήσουν. Διόλου τυχαία η δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της ΔΕΘ, ότι, «Τα κόμματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι κατ’ ανάγκην ακροδεξιά». Το «φλερτ» του Μεγάρου Μαξίμου προς τους ψηφοφόρους που βρίσκονται στη δεξιά όχθη της γαλάζιας παράταξης, αναμφίβολα ταράζει την αγαστή συνεργασία που μέχρι τώρα υπάρχει στο κυβερνητικό σχήμα με υπουργούς προερχόμενους από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ του Κώστα Σημίτη. Παρά ταύτα, μπροστά στο σχηματισμό κυβέρνησης «κυρίαρχο ρόλο παίζει η αριθμητική κι όχι το συναίσθημα», όπως εύστοχα κι ευφυώς παρατηρεί παλιά «καραβάνα» του κοινοβουλίου.!

ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε αποσύνθεση

Τα όσα, όντως «τραγελαφικά» συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και δη εσχάτως μετά την έκπτωση του Στέφανου Κασσελάκη από την προεδρία της παράταξης, δεν στερούν απλά την χώρα από μια στιβαρή και με πολιτικές διεκδικήσεις αξιωματική αντιπολίτευση, οδηγούν πολιτικά στον ολισθηρό δρόμο της μονοπώλησης εξουσίας από την Νέα Δημοκρατία, καθαρή «βόμβα» στα θεμέλια της ίδια της Δημοκρατίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη έχει απωλέσει την κυβερνώσα του διάσταση. O έκπτωτος πλέον πρόεδρος αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ο «Μεσσίας» που ήθελε ο κόσμος του κόμματος. Αντί, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, να ανασυγκροτηθεί και να ανακάμψει βρίσκεται σε διαρκή συρρίκνωση και μαρασμό, παράγει καθημερινά αρνητικά αντί για θετικά γεγονότα, άφθονη παραπολιτική και ελάχιστη πολιτική, διαρκή εσωστρέφεια αντί για εξωστρέφεια. «Είναι πλέον σαφές, πως στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές, πρέπει να δημιουργήσουμε μια πανστρατιά. Ένα μεγάλο πολιτικό μέτωπο που να απαντά συγκεκριμένα στις ανάγκες της χώρας και να μπορεί να κοιτάξει ισοϋψώς την ΝΔ», εξομολογείται κορυφαίο στέλεχος φίλα προσκείμενο στον πρώην πρόεδρο και πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Ωστόσο, παρά τις όποιες ευχές, οι καταγγελίες για μαύρα ταμεία, για κρυφά ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ, για κουκουλοφόρους, για «κομματικοδίαιτους και ανεπάγγελτους» και «μπούλιγκ» μεταξύ βουλευτών και συντρόφων έχουν δημιουργήσει ένα μέγα και βαθύ πολιτικό, ιδεολογικό και ψυχικό ρήγμα μεταξύ των κορυφαίων στελεχών με αποτέλεσμα να υπάρχουν μόνον αμυδρές προσδοκίες για συνύπαρξη – συγκατοίκηση στο ίδιο κόμμα, ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος.

Η ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ

Η αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ συμπίπτει χρονικά με την προεδρική εκλογή στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Το άλλοτε κραταιό κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, «τσούκου – τσούκου», όπως σιγοψιθυρίζουν στην Χαριλάου Τρικούπη έχει δημοσκοπικά καταλάβει την δεύτερη θέση στο πολιτικό μας σκηνικό και με μια διόλου απίθανη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μπορεί να καταστεί και αξιωματική αντιπολίτευση εντός του κοινοβουλίου. Αν αυτό επισυμβεί, θα είναι μια αλλαγή ρόλων, όπως προς την αντίθετη πλευρά είχε γίνει το 2012…, όταν το ΠΑΣΟΚ παρέδιδε την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα προσφέρεται πολιτική ευκαιρία για «ρεβάνς»…, να ρεφάρει».!

Είναι σαφές, πως στα υψώματα της Χαριλάου Τρικούπη έχουν αρχίσει να χαμογελούν. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκεί υπόγεια ρεύματα κι όλα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα της προεδρικής εκλογής και από τις αντιδράσεις αυτών των υπόγειων ρευμάτων.