Παράγων πολιτικών εξελίξεων η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας!

«Τους αντιπάλους σου ή τους παίρνεις με το μέρος σου ή τους εκμηδενίζεις», έλεγε Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος, Niccolò Machiavelli, (1469-1527). Ο δε, Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος Άγγλος φυσιοδίφης και βιολόγος, (1809 – 1882), ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης, συμπλήρωνε, «Στη φύση δεν επιβιώνει το ισχυρότερο είδος, ούτε το πιο έξυπνο, αλλά εκείνο που μπορεί να προσαρμοστεί καλύτερα στις αλλαγές των καιρών».!

Στις μέρες μας και στα πολιτικά μας πράγματα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δείχνει να ακολουθεί κατά γράμμα τις ρήσεις των δύο φιλοσόφων, όπως έκανε κι ο προκάτοχός του στην πρωθυπουργία, Αλέξης Τσίπρας, όταν ερχόταν στην εξουσία. Κατά έναν παράξενο τρόπο, ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την πρωθυπουργία του, δεν εκμηδένισε, ούτε πήρε με το μέρος του, τους αντιπάλους του, ούτε προσαρμόστηκε με τις αλλαγές των καιρών με αποτέλεσμα να χάσει τον πρωταγωνιστικό πολιτικό του ρόλο. Αυτό ακριβώς επιχειρεί να αποφύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο παρόν πολιτικό σκηνικό.!

Προεδρική εκλογή – Πολιτικός συμβολισμός

Η πρώτη καθοριστικής πολιτικής σημασίας κίνηση στην εθνική πολιτική σκακιέρα, κατά τις πρώτες ημέρες του νέου έτους 2025, καθίσταται αναμφίβολα και σαφέστατα η επιλογή υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, στο σύστημα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μας, έχει περιορισμένες αρμοδιότητες, (διαφέρει ουσιαστικά από το σύστημα της Προεδρικής Δημοκρατίας, όπως αυτό ισχύει στην Γαλλική Δημοκρατία και προσομοιάζει με εκείνο της Ιταλικής Δημοκρατίας), η δε εκλογή του, με την αναθεώρηση που πέτυχε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την εκλογική νίκη του 2019, αποσυνδέθηκε από τη διάλυση της βουλής, σε περίπτωση κατά την οποία δεν επιτυγχάνεται εκλογή με αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως συνέβη τον Ιανουάριο του 2015, όταν κατέπεσε η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, όταν δεν εξελέγη ο προταθείς Σταύρος Δήμας, προκηρύχθηκαν εκλογές, οι οποίες ανέδειξαν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Παρά ταύτα, ο θώκος του Ανωτάτου Άρχοντα, παίζει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα και η προσωπικότητα που τον αναλαμβάνει επηρεάζει τα μέγιστα την πολιτική μας ζωή. Υπενθυμίζεται ότι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τον εκλογικό θρίαμβο του 2019 με την Νέα Δημοκρατία να αποσπά το 39,7% και 158 έδρες, στην προεδρική εκλογή του 2020, παράκαμψε τον Προκόπη Παυλόπουλο κι επέλεξε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, παρά τις όποιες αντιρρήσεις της δεξιάς πτέρυγας της παράταξής του, (καταψήφισε μόνον ο Αντώνης Σαμαράς). Με αυτήν την επιλογή του, ο τότε πολιτικά και κομματικά δυνατός, Κυριάκος Μητσοτάκης, συμβόλιζε και κάλυπτε το ευρύ κυβερνητικό άνοιγμα στον χώρο του κοινωνικού κέντρου και δη στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη. Διόλου τυχαίο ότι πρώην κορυφαία στελέχη του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ ήταν ήδη κορυφαίοι υπουργοί στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ταυτόχρονα, η επιλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, κάλυπτε και την μέχρι τότε πολιτική πεπατημένη, «μια κεντροδεξιά κυβέρνηση επιλέγει πρόεδρο Δημοκρατίας από την Κεντροαριστερά και μια κεντροαριστερά κυβέρνηση επιλέγει κεντροδεξιό πρόεδρο για ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό».!

Γρίφος η επιλογή υποψηφίου Προέδρου Δημοκρατίας

Μέσα στο ανωτέρω περιγραφέν πολιτικό κλίμα και με την θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Ηρώδου του Αττικού να λήγει, η δεξιά πτέρυγα της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας έχει έντονα και κατηγορηματικά διαμηνύσει στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι θα προτιμούσε ένα πρόσωπο που να προέρχεται από «τα σπλάχνα της παράταξης», για το προεδρικό αξίωμα, «κόβοντας» ουσιαστικά και εξ αρχής, μια δεύτερη θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, η οποία είχε ανάψει τα αίματα στους «σκληρούς δεξιούς» με την παρουσία της σε «επινίκιο πάρτι» σε μπαρ της περιοχής Συντάγματος το βράδυ της υπερψήφισης του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, στην γαλάζια παράταξη, το Μέγαρο Μαξίμου έριξε «έντεχνα και πονηρά» στο τραπέζι το όνομα του Κωνσταντίνου Τασούλα, ευελπιστώντας πως το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής, που κατέχει ο κ. Τασούλας, θα μπορούσε να προσελκύσει και άλλα κόμματα υπέρ της υποψηφιότητάς του για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ωστόσο, παρά το κύρος και την πλατιά αναγνώριση που έχει ο κ. Τασούλας, ως πρόεδρος της Βουλής, η κεντροαριστερά επιμένει πως ο επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να προέρχεται από την αντίπερα όχθη από εκείνη της κυβέρνησης, όπως θέλει η μέχρι τούδε πολιτική πρακτική που τήρησαν όλες οι κυβερνήσεις.

Μέσα σε αυτές, τις όντως λεπτές ισορροπίες, που διαμορφώνονται εντός του κοινοβουλίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αδυνατεί να βρει υποψήφιο πρόεδρο, ο οποίος να ικανοποιεί τουλάχιστον την δεξιά πτέρυγα της παράταξής του, αν δεν προέρχεται από αυτήν, και ταυτόχρονα να είναι αποδεκτός κι από την κεντροαριστερά. Είναι σαφές, πως, ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας ψηφισμένος μόνο από την Νέα Δημοκρατία, δεν είναι μια επιλογή που θα ικανοποιούσε πολιτικά το Μέγαρο Μαξίμου, αναμφίβολα θα δυσαρεστούσε πολιτικά τους «εκσυγχρονιστές υπουργούς», ενώ θα αποδυνάμωνε τα μέγιστα το όποιο άνοιγμα της κυβέρνησης προς το κοινωνικό κέντρο και δη σε μια περίοδο δημοσκοπικής ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.!

Ευάγγελος Βενιζέλος υποψήφιος Πρόεδρος.;

Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων, οι πολύ κοντά στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ευρισκόμενοι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, έριξαν στο τραπέζι το όνομα του πρώην προέδρου και ΠΑΣΟΚ και έγκριτου συνταγματολόγου, Ευάγγελο Βενιζέλου.

Αναμφίβολα πρόκειται για ένα βαρύ όνομα, η υποψηφιότητα του οποίου, δεν θα δημιουργούσε αντιδράσεις στην ομάδα του Αντώνη Σαμαρά, καθώς υπήρξε συγκυβερνήτης στην κυβέρνηση, Αντώνη Σαμαρά – Βαγγέλη Βενιζέλου, ((Ιούνιος 2012 – Ιανουάριος 2015), ενώ, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ δεν θα μπορούσε να αρνηθεί στήριξη στον πρώην πρόεδρό του. Επιπλέον, μια υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου, θα έφερνε σε δύσκολη θέση και τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, καθώς προέρχεται από την Κεντροαριστερά και δη από την Χαριλάου Τρικούπη, με την οποία η Κουμουνδούρου προσπαθεί να ρίξει γέφυρες πολιτικής συνεννόησής και συνεργασίας για την δημιουργία εναλλακτικής πολιτικής πρότασης διακυβέρνησης. Επιπλέον, ο Αλέξης Τσίπρας και Ευάγγελος Βενιζέλος, έχουν αποκαταστήσει πλήρως έναν «δίαυλο επικοινωνίας» και έχουν δώσει αμοιβαίες εξηγήσεις για όποιες «πολιτικές υπερβολές» αμαύρωσαν τις μεταξύ τους σχέσεις.

Πέραν όλων τούτων, που συνηγορούν υπέρ μιας υποψηφιότητας, του Βαγγέλη Βενιζέλου, για την προεδρία της Δημοκρατίας, υπάρχει κι ένα αρνητικό : «Ο εκρηκτικός έως και ανέλεγκτος χαρακτήρας» του, ίσως να μην μπορούσε να συμβιβαστεί με λεπτούς πολιτικούς χειρισμούς της όποιας κυβέρνησης, βρίσκεται στην εξουσία.!

Δυσκολίες συνεννόησης στην κεντροαριστερά

Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, δια στόματος του προέδρου της Αλέξη Χαρίτση, πρότεινε τον πρόεδρο της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, (ΑΔΑΕ), Χρήστο Ράμμο, ως υποψήφιο πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, η υποψηφιότητα του οποίου θα μπορούσε να συσπειρώσει όλους τους όμορους πολιτικούς σχηματισμούς της ευρύτερης κεντροαριστεράς.

Η αιφνιδιαστική πρόταση για τον Χρήστο Ράμμο, εκ μέρους της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση με εκείνους στους οποίους απευθυνόταν, αναδεικνύει τον αγώνα δρόμου των διαφόρων σχημάτων της κεντροαριστεράς για το ποιος θα έχει «το πάνω χέρι». Η δεν απόρριψη της πρότασης αυτής καθεαυτής, χωρίς καμία συζήτηση και αξιολόγηση αναδεικνύει τις δυσκολίες «πολιτικής συνεύρεσης» και «προγραμματικής συνεννόησης», μεταξύ των κομμάτων της κεντροαριστεράς.

Ειδικά στην Χαριλάου Τρικούπη, οι πέριξ της ηγεσίας του Νίκου Ανδρουλάκη επιτελείς, ακριβώς λόγω της αδυναμίας τους, να αρνηθούν στήριξη σε μια ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου, απεύχονται να προταθεί ο πρώην πρόεδρός τους από το Μέγαρο Μαξίμου. Κρίνουν πως, μια τέτοια εξέλιξη θα έσυρε και το ΠΑΣΟΚ σε μια δεύτερη συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία, ενδεχόμενο που θα είχε αρνητικές συνέπειες για το πολιτικό μέλλον του κινήματος.

Ο χρόνος όμως τρέχει και αμέσως μετά τις γιορτές, όλα τα κόμματα θα κληθούν να ανοίξουν τα χαρτιά τους και για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οι αποφάσεις για την προεδρία της Δημοκρατίας, θα προκαλέσουν και πολιτικές εξελίξεις.

Το σκληρό «κλειστό πολιτικό πόκερ, εξελίσσεται σε ανοικτή σκληρή πόκα», αποφαίνεται κοινοβουλευτικός με εμπειρία δεκαετιών.!