«Ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ σε Συμπληγάδες… χωρίς καπετάνιο»

«Ευτυχισμένοι είναι οι ηγέτες που συμβαδίζουν με το πνεύμα των καιρών», έγραφε πριν από 5 με 6 αιώνες, ο σοφός φλωρεντίνος Νικολό ντι Μπερνάρντο ντέι Μακιαβέλι, διπλωμάτης, συγγραφέας, φιλόσοφος και ιστορικός που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης.!

Ποια απάντηση μπορούν, στ’ αλήθεια, να δώσουν στο ερώτημα του σοφού Φλωρεντίνου, «αν είναι ευτυχισμένοι κι αν συμβαδίζουν με το πνεύμα των καιρών τους», οι ηγέτες, – πρώην, νυν, φερέλπιδες και επίδοξοι – , του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.;

Είναι σαφές και λίαν διακριτό, πως, με τα όσα εσχάτως συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ηγετική ελίτ, για να χρησιμοποιήσουμε κι έναν όρο μοντέρνο, δεν θα μπορούσε να είναι «ευτυχισμένη», καθώς, «δεν συμβαδίζει με το πνεύμα των καιρών» της. Αντίθετα, δείχνει καθημερινά να βρίσκεται πολύ μακριά από την πραγματικότητα και να ζει στον δικό της εικονικό και ιδανικό κόσμο.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, λείπει το πρόσωπο που να γνωρίζει με επάρκεια την «τέχνη του κυβερνάν», όπως έλεγαν στην αρχαία Ελλάδα, ένας «Statista», όπως έλεγαν οι Λατίνοι, ένας «home d΄ etat» λένε οι Γάλλοι.!

Η δημοσκοπική εικόνα

Η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis για το MEGA, (παρουσιάστηκε προχθές Πέμπτη), αποτυπώνει ότι η κοινωνία παραμένει κατά βάση δυσαρεστημένη από τις επιδόσεις της κυβέρνησης, ιδίως σε τομείς όπως ο πληθωρισμός, η οικονομία, η ανεργία, η εγκληματικότητα, η παιδεία, την ώρα που παραμένει ο διχασμός για το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ καταγράφεται έντονη αλληλεγγύη προς τους αγρότες. Πάντα ταύτα, όταν η κυβερνητική επικοινωνιακή ρητορική παρουσιάζει μια εικόνα «πολιτικής κυριαρχίας» πρωθυπουργού, κυβέρνησης και κυβερνώσας παράταξης.

Με απλά λόγια, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ισχυρή, πολύμορφη, και «σιγοβράζουσα», «κοινωνική αντιπολίτευση», η οποία όμως δεν εκφράζεται πολιτικά. Με τα ευρήματα της ίδιας δημοσκόπησης, η αντιπολίτευση κρίνεται αρνητικά κατά ένα ποσοστό 86%, και θετικά με μόλις 8%, την ίδια ώρα που το 60% των ερωτηθέντων κρίνει πως η πολιτική της κυβέρνησης κινείται προς την λάθος κατεύθυνση. Επίσης, αρνητικά αξιολογείται και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Στέφανος Κασσελάκης, με 77% αρνητικές γνώμες και μόλις 16% θετικές.

Επιπλέον, στην ερώτηση για το «ποιον οι πολίτες θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό», ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκεντρώνει ένα ποσοστό 40%, ανάλογο με την ευρύτερη επιρροή του χώρου της Νέας Δημοκρατίας, όμως μετά από αυτόν ο αμέσως επόμενος είναι ο «κανένας», με ένα εντυπωσιακό 33%,  ενώ οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί είναι από 5% και κάτω.

Ως προς την πρόθεση ψήφου (αυθόρμητες απαντήσεις) για τις ευρωεκλογές η ΝΔ διατηρεί την πρωτοκαθεδρία, κυρίως όμως γιατί η αντιπολίτευση παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται στη δεύτερη θέση, αλλά όχι με μεγάλη δυναμική, ο ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη θέση, το ΚΚΕ στην τέταρτη, η Ελληνική Λύση δείχνει ενισχυμένη στο τοπίο της ακροδεξιάς, ενώ τα πράγματα δείχνουν δύσκολα για την Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25.

Η ταύτιση ΣΥΡΙΖΑ – Αλέξη Τσίπρα

Πέραν των όποιων δημοσκοπικών ευρημάτων, που αποτυπώνουν σαφώς μια «εικόνα της στιγμής», ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αντιμετωπίζει μέγα και σύνθετο θέμα ηγεσίας, ηγετικής ομάδας, πολιτικής φυσιογνωμίας, πειστικής εναλλακτικής πρότασης και κομματική συνοχής. Παρά ταύτα, η όλη συζήτηση στην Κουμουνδούρου, διεξάγεται και εξαντλείται στο…, «ποιος θα είναι πρόεδρος». Πέραν αυτού ουδέν.!

Η συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη έχει τις ρίζες της στο μακρινό 2012, όταν ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, καταλαμβάνει την κοινοβουλευτική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με 16,79% και 52 έδρες, εκτοπίζοντας το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη θέση του πολιτικού μας σκηνικού. Η τότε εκλογική του εκτόξευση, οφείλεται σε δύο τινά : Στις κοινωνικές συνθήκες που διαμόρφωσε η υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια και το επικοινωνιακό χάρισμα του Αλέξη Τσίπρα. Δεύτερος σταθμός της «κυβερνώσας αριστεράς», ήταν οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου του 2015, με τον ΣΥΡΙΖΑ να αναδεικνύεται πρώτο κόμμα και να σχηματίζει κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, του Πάνου Καμμένου.

Έκτοτε, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις μνημονιακές υποχωρήσεις και τη συγκυβέρνηση με τον Πάνο Καμμένο, ακόμα και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, (κάτι που δεν συγχωρέσαν ποτέ το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ με αποτέλεσμα να συμβάλλουν στη συνέχεια στο σκληρό ΑΝΤΙΣΥΡΙΖΑ ΜΕΤΩΠΟ), κινήθηκε πολιτικά πάνω στα επικοινωνιακά χαρίσματα του Αλέξη Τσίπρα και στην πολιτική του ταύτιση με την άνοδό του στην Εξουσία.

Με τη σιγουριά στα χέρια του «καπετάνιου Αλέξη», ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε 5 σχεδόν χρόνια στα «σαλόνια της εξουσίας» και ξέχασε την «κοινωνική γείωση», (αριστερός όρος, που χρησιμοποιείται από όλους στη σύγχρονη πολιτική), που θα έπρεπε να γίνει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο φοιτητικό κίνημα, στους Αγρότες, στα Συνδικάτα και στους Επαγγελματικούς Φορείς.

Η ιδιότυπη αυτή «πολιτική ανεμελιά», κράτησε και μετά την απώλεια εξουσίας του Ιούλιο του 2019, που σε συνδυασμό και με την μη γεφύρωση των πολιτικών διαφορών με τους όμορους πολιτικούς χώρους της ευρύτερης κεντροαριστεράς, είχε αποτέλεσμα την πλήρη πολιτική και ιδεολογική απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, – παρά το αφήγημα της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, για την υλοποίηση του οποίου, ουδεμία προεργασία υπήρξε, ενώ είχε νομοθετηθεί ο εκλογικός νόμος της απλής αναλογικής – , ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ καταρρέει εκλογικά στις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου 2023 και ο χαρισματικός ηγέτης, Αλέξης Τσίπρας εγκαταλείπει το κόμμα.

Το καράβι έκτοτε θαλασσοδέρνεται ακυβέρνητο, χωρίς σχέδιο πλοήγησης και κυρίως χωρίς να στοχεύει σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό – ιδεολογικό λιμάνι! Διόλου τυχαίο, σε μια κρίση πολιτικής ειλικρίνειας, ο Στέφανος Κασσελάκης, ένας άνθρωπος που ήρθε από το πουθενά, χωρίς σχέσεις με την αριστερά και τον κομματικό χώρο που κλήθηκε να ηγηθεί είπε την εξής πικρή ευήθεια : «Όντως θα έπρεπε να είχαν προηγηθεί τα δύο Συνέδρια, το πολιτικό/προγραμματικό και το καταστατικό, πριν από την εκλογή Προέδρου. Δεν ήμουν στα όργανα, όταν αποφασίσατε να προηγηθεί εκλογή Προέδρου σε χρόνο dt.».! Με απλά λόγια εκλέχτηκε πρόεδρος χωρίς να έχει προσδιοριστεί η «πολιτική ύλη» που θα αναλάμβανε. Δηλαδή σαν να προσλαμβάνεις οδηγό, χωρίς να ξέρεις αν διαθέτει δίπλωμα οδήγησης για ΙΧ ή νταλίκα σε διεθνή αυτοκινητόδρομο.!

Κι όμως, ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος και, παρά την εμφανή και λίαν διακριτή μη αποδοχή του από τον κομματικό μηχανισμό και την κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, η οποία απλά ανέχεται την παρουσία του, διεκδικεί την επανεκλογή του στην προεδρεία ενός κόμματος που δεν ξέρει να διοικεί και ουδεμία ιδεολογική, φιλοσοφική και κοινωνική σχέση έχει μαζί του.

Μπορεί να σωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.;

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν είναι ο Κασσελάκης. Πρόβλημα είναι ο τρόπος και η διαδικασία που εξέλεξε τον Κασσελάκη και θα συνεχίσει να υπάρχει είτε επανεκλεγεί, είτε ο οποιοσδήποτε άλλος στην προεδρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, εκτός από αρχηγό, πρέπει να αποκτήσει πολιτική – ιδεολογική φυσιογνωμία και ταυτότητα, ηγετική ομάδα, πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και σχέδιο κατάκτησης της εξουσίας.!

Ο Αλέξης Τσίπρας, στην «παρέμβαση βόμβα», όπως δημοσιογραφικά και πολιτικά χαρακτηρίστηκε, τονίζει σαφώς απευθυνόμενος στον όποιο υποψήφιο πρόεδρο…, πρέπει να εκλεγεί κρινόμενος…, «στο πρόσωπο, στην μέχρι τώρα πολιτική του θητεία και στο πολιτικό του σχέδιο».!  Αν δεν αλλάξουν οι λόγοι που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην ήττα, ό,τι και να γίνει σε επίπεδο προέδρου δεν θα γίνει τίποτα, ανέφερε σοφά ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, Σωκράτης Φάμελλος.