«Το να είσαι μέσα στον κόσμο, τι ενόχληση! Το να μην είσαι, τι δράμα».! Ταλεϋράνδος, 1754 -1838). Γάλλος επίσκοπος, πολιτικός και διπλωμάτης.!
Διόλου τυχαίο, ότι ο Γάλλος επίσκοπος, πολιτικός και διπλωμάτης, – Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν, πρίγκηπας του Περιγκόρ – , κυριάρχησε στη γαλλική και ευρωπαϊκή πολιτική ζωή για μισό αιώνα. Έλεγε αλήθειες, όπως η προαναφερθείσα : «Το να είσαι μέσα στον κόσμο, τι ενόχληση! Το να μην είσαι, τι δράμα» = Σε ελεύθερη μετάφραση, «Αν ζεις στην κοινωνία, (ζεις τα προβλήματά της), ενοχλείσαι. Αν δεν ζεις στην κοινωνία, (δεν καταλαβαίνεις τα προβλήματά της), είναι δράμα»!
Κάτι παρόμοιο, αν όχι ακριβώς το ίδιο, συμβαίνει και στην Ελλάδα. Στην πατρίδα της κωμωδίας και της τραγωδίας, εσχάτως κυριαρχεί η αντίφαση και η παραδοξότητα.!
Πως δεν θα ήταν έτσι, σε μια χώρα, στην οποία η οικονομία μας, – κατά την κυβερνητική επιχειρηματολογία – , αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς αλλά η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας πένεται : Το 61% των νοικοκυριών δεν βγάζουν τον μήνα, καθώς το οικογενειακό εισόδημα αρκεί μόνον για τις πρώτες 19 ημέρες του μήνα, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, που ουδόλως αμφισβητεί η ευρωπαϊκή EUROSTAT.!
Πως δεν θα ήταν έτσι, σε μια χώρα, στην οποία οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, – κατά την κυβερνητική επιχειρηματολογία – , διάγουν «μήνα του μέλιτος» κι όλα βαίνουν «καλώς» και «προς ειρήνευση», αλλά την ίδια στιγμή χρεώνουμε τις επόμενες γενιές για αρκετές δεκαετίες με εξοπλιστικά προγράμματα αρκετών δις ευρώ…, «για να έχουμε και τα σκυλιά δεμένα», όπως θα έλεγε και η «λαϊκή σοφία».!
Πως δεν θα ήταν έτσι, σε μια χώρα, η οποία βγαίνει στις ελεύθερες αγορές χρήματος για να δανειστεί 4 δις ευρώ για να καλύψει «τρέχουσες δανειακές ανάγκες της», και η κυβέρνησή της διθυραμβικά πανηγυρίζει για τις προσφορές που υπερέβησαν τα 36 δις ευρώ αλλά επιμελώς κι εντέχνως αποσιωπά, ότι το επιτόκια δανεισμού ήταν 4.40%, όταν επί μνημονιακών χρόνων, ακόμα και το 4,37% ήταν απαγορευτικό, καθώς παρόμοιου ύψους επιτόκια δανεισμού μας ενέταξαν στην οικονομική πολιτική των μνημονίων.!
Ο αγροτικό πρόβλημα στην Ελλάδα
Ο χορός των ακινητοποιήσεων των αγροτών, στον αφρό της επικαιρότητας, είναι πανευρωπαϊκός, άρχισε από την Γερμανία κι εξαπλώθηκε σε Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ρουμανία και Πολωνία, βγάζοντας τα τρακτέρ στους δρόμους και εκφράζοντας την οργή τους για τις αποφάσεις των Βρυξελλών.
Τι έχει προκαλέσει τη μαζική αυτή οργή των αγροτών σε όλη την Ευρώπη;
Όποια απάντηση κι αν δοθεί, για την εξέγερση των ευρωπαίων αγροτών, το πρόβλημα στην Ελλάδα χρήζει ειδικής προσέγγισης και λύσης. Η αγροτική οικονομία στην Ελλάδα και γενικά ο πρωτογενής τομέας πάσχει, αν δεν βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα. Η ένταξη της χώρας μας στον Ε.Ο.Κ, δεν θωράκισε τον αγροτικό τομέα και δεν ώθησε στην Ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα της εθνικής μας οικονομίας. Πρώτη υποχρέωση της Ελλάδας, μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, (ΚΑΠ), ήταν η συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής με αποτέλεσμα η Ελλάδα χρόνο με τον χρόνο, να καθίσταται ολοένα και λιγότερο αυτάρκης σε προϊόντα του αγροτικού τομέα κι επιπλέον συνέπεια να υποχρεώνεται σε εισαγωγές προκειμένου να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες εξαιτίας και των παράλληλα αυξανόμενων τουριστικών ροών.!
Επιπλέον, τα κονδύλια που εισέρρευσαν στην Ελλάδα από ευρωπαϊκούς πόρους, κυρίως στις δεκαετίας 1980 και 1990, για ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα μέσω της αναδιάρθρωσης των παραγωγών του, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Τεράστια κονδύλια από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, (ΜΟΠ), πακέτα Σαντερς και Ντελόρ, διοχετεύτηκαν σε άλλες δραστηριότητες. Αποτέλεσμα όλων τούτων ήταν να παραμείνει υπανάπτυκτος, ελλειμματικός και μη ανταγωνιστικός ο πρωτογενής τομέας της εθνικής μας οικονομίας.
Πέραν όλων των προαναφερθέντων, στην Ελλάδα, απέτυχαν όλες οι προσπάθειες αναδασμού των μικρών αγροτικών κλήρων, ενώ το συνεταιριστικό κίνημα δεν δημιούργησε μια δυναμική και οργανωμένη εμπορική πολιτική πώλησης αγροτικών προϊόντων, με αποτέλεσμα μεμονωμένοι αγρότες ή μικρές ομάδες να βρίσκονται αντιμέτωποι με τις μεγάλες αλυσίδες πώλησης και εμπορίας τροφίμων. Στην παρούσα δε, χρονική περίοδο, οι αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου, μετά τις θεομηνίες, έχουν πλήρως καταστραφεί, καθώς έχουν χάσει καλλιεργήσιμες εκτάσεις, ζώα, μηχανήματα και σπίτια και απαιτούν ειδική πολιτική αντιμετώπιση από την πολιτεία.!
Μέσα αυτό, το διόλου εύκρατο κλίμα, οι αγρότες και κτηνοτρόφοι χαρακτηρίζουν, «σταγόνα στον ωκεανό», τις κυβερνητικές εξαγγελίες δια στόματος πρωθυπουργού, (επιστροφή του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο και το 2024, αλλά και πρόσθετη έκπτωση 10% από τη ΔΕΗ στο ρεύμα από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο), και δηλώνουν αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τα αυτονόητα με κυριότερο αίτημα τη μείωση του κόστους παραγωγής, καθώς οι αυξήσεις σε ενέργεια, λιπάσματα, φυτοφάρμακα και ζωοτροφές δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο κέρδους.
Είναι αληθές, πως πέραν την όποιας πολιτικής για αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων ή των όποιων αντιδράσεων των αγροτών μας, ουδεμία μακρόπνοη πολιτική αναδιάρθρωσης, ανάταξης και αναζωογόνησης του πρωτογενούς τομέα έχει χαραχθεί.
Ακρίβεια : συμπίεση χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων..
Σύμφωνα με την Eurostat, το κόστος της διατροφής στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 8,9%, τον δεύτερο ταχύτερο ρυθμό στην ΕΕ μετά τη Μάλτα που έφτασε το 10,2%. Η σύγκριση της Ελλάδας με τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που ανήκουν στην Ευρωζώνη (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, Μάλτα, Πορτογαλία) φέρνει την χώρα μας στην κορυφή της ακρίβειας για το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που παράγονται εγχώρια (φρούτα, τυριά, κρέατα, ελαιόλαδο, λαχανικά).
Στα προαναφερθέντα αγροτικά προϊόντα, (που παράγονται στην Ελλάδα), η κυβέρνηση θα μπορούσε να στηρίξει με επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές, όπως μείωση του ΦΠΑ, κι επιπλέον να ελέγξει το κύκλωμα μεταφορών, εμπορίας και διανομής προϊόντων, μέσα στο οποίο γιγαντώνεται ο λεγόμενος, «πληθωρισμός της απληστίας», φουσκώνοντας περαιτέρω τις τιμές πριν φτάσουν στο ράφι. Μια πολιτική επιδοτήσεων αγροτικών προϊόντων θα θωράκιζε τόσο το εισόδημα των αγροτών, όσο και εκείνο των καταναλωτών. Γιατί όμως η κυβέρνηση επιμένει να μην μειώνει τον ΦΠΑ, τουλάχιστον στα προϊόντα πρώτης ανάγκης και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα…;;;
Πληθωρισμός ο «από μηχανής θεός»
Όσο κι αν φαντάζει παράξενο, αντιφατικό και παράδοξο, ο πληθωρισμός μπορεί να παίξει έναν θετικό ρόλο για το υπέρογκο δημόσιο χρέος και την εξυπηρέτηση αυτού.!
Έμμεση συνέπεια του πληθωρισμού είναι ότι «φουσκώνει» το ονομαστικό ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να ενισχύονται τα έσοδα, καθώς οι φόροι, όπως ο ΦΠΑ, εφαρμόζονται στις ονομαστικές τιμές και όχι στις αποπληθωρισμένες. Έτσι, μέσω του πληθωρισμού μειώνεται η σχέση χρέους προς ΑΕΠ, (άρα κρίνεται βιώσιμο το χρέος), ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα με αποτέλεσμα να μπορεί η κυβέρνηση να κάνει επιδοματική πολιτική, μοιράζοντας τα διάφορα pass. Στην πραγματικότητά, πρόκειται για μια πλάγια υπερφορολόγηση, χωρίς αύξηση των συντελεστών, αλλά με τη διατήρηση των τιμών σε υψηλά επίπεδα.
Το ερώτημα που αυτόματα γεννάται, είναι μέχρι πότε θα μπορεί να συνεχίζεται αυτή η πολιτική.;
Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων, είναι πλέον σαφές κι αναγκαίο, πως για επιτύχει η ελληνική οικονομία υψηλούς και κυρίως διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα, πρέπει να στραφεί προς τομείς που επενδύουν στην πραγματική οικονομία και παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα.
Η θεωρία πως, «ο τουρισμός είναι η μεγάλη βιομηχανία της χώρας», είναι παραπλανητική, αν όχι και οικονομικά επικίνδυνη. Ο τουρισμός είναι παροχή υπηρεσιών και το τουριστικό εισόδημα μπορεί να αυξηθεί με γοργούς και διατηρήσιμους ρυθμούς αν συνεπικουρηθεί από έναν καλά οργανωμένο πρωτογενή τομέα.