Φεστιβάλ Ποίησης: Τιμητική πλακέτα στον Τίτο Πατρίκιο από τη Δήμαρχο

Την Τετάρτη 1η Νοεμβρίου 2023 στην Ιόνιο Βουλή στις 19:00  θα απονεμηθεί τιμητική πλακέτα στον Τίτο Πατρίκιο από την Δήμαρχο Μερόπη Υδραίου

Σύμφωνα με το ενημερωτικό:

Στον Τίτο Πατρίκιο, στο έτος Άλκης Ζέη , στη Βαλκανική Λογοτεχνία και σε ξεχωριστά βιβλία είναι αφιερωμένα τα φετινά Διεθνή Φεστιβάλ Κέρκυρας Ποίησης και Πεζογραφίας.
Με αφορμή το τριήμερο Φεστιβάλ Ποίησης, το διάστημα 30 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου, στην Ιόνιο Βουλή, θα αποδοθεί, την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου στις 19:00 , τιμητική πλακέτα στον Τίτο Πατρίκιο από την Δήμαρχο κα Υδραίου.
Ο σημαντικότερος για πολλούς, Έλληνας εν ζωή ποιητής, θα τιμηθεί από την δήμαρχο κα Υδραίου ,θα συζητήσει με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Μηνά Βιντιάδη και τον αγαπημένο του φίλο ηθοποιό Μιχάλη Μητρούση που θα διαβάσει ανέκδοτα πεζά του. Χαιρετίζει και απαγγέλλει ποιήματά του η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας Βαρβάρα Δούκα. Τέλος, θα απαντήσει σε ερωτήσεις όσων τον τιμήσουν με την παρουσία τους και θα υπογράψει βιβλία του.
Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των Γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Αϊ-Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό Ξεκίνημα της Νιότης, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Χωματόδρομος. Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.