Η Κέρκυρα τίμησε τον Τίτο Πατρίκιο (pics)

Με αφορμή το τριήμερο Φεστιβάλ Ποίησης, το διάστημα 30 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου, στην Ιόνιο Βουλή, αποδόθηκε, την Τετάρτη, τιμητική πλακέτα στον Τίτο Πατρίκιο από την Δήμαρχο κα Υδραίου.

Με λογοτεχνική και ποιητική μαγεία αλλά και συγκίνηση πλημμύρισε το βράδυ της Τετάρτης η Ιόνιος Βουλή σε μια βραδιά τιμής του κορυφαίου Έλληνα ποιητή και πεζογράφου μας Τίτου Πατρίκιου.

Ο τίτλος της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κέρκυρας ήταν ο «Τίτος Πατρίκιος και η μαγεία των λέξεων», και ήταν ακριβώς, αυτό, καθώς μας μάγεψε και μας συγκίνησε με τα λόγια του. Μεγάλος ο σεβασμός, η εκτίμηση και η ευγνωμοσύνη μας για τον άνθρωπο αυτό που δίνει στόχους και συγκινεί τις ψυχές ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ο σημαντικότερος για πολλούς, Έλληνας εν ζωή ποιητής σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης τιμήθηκε από την δήμαρχο κα Υδραίου , συζήτησε με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Μηνά Βιντιάδη και τον αγαπημένο του φίλο ηθοποιό Μιχάλη Μητρούση που διάβασε ανέκδοτα πεζά του. Στη συνέχεια, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας Βαρβάρα Δούκα απήγγειλε μερικά από τα ποιήματα του. Στο τέλος, ο ίδιος απάντησε σε ερωτήσεις όσων τον τιμήσαν με την παρουσία τους και υπέγραψε βιβλία του.
Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των Γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Αϊ-Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό Ξεκίνημα της Νιότης, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Χωματόδρομος. Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.