Τι είδε ο Κερκυραίος διασώστης Ανδρέας Κορίκης στη δοκιμαζόμενη από την τρομερή μανία του Εγκέλαδου πόλη της Αντιγιαμάν
Αρνητική εμπειρία ζωής με την ελπίδα να μη χρειαστεί να τις ξαναδεί, αποτελούν οι εικόνες της απόλυτης καταστροφής και χάους που αντίκρισε ο Κερκυραίος διασώστης Ανδρέας Κορίκης ο οποίος επέστρεψε την Πέμπτη από τις πληγείσες από τους σεισμούς στην Τουρκία. Μεταφέρει στο CorfuPress.com την εμπειρία του…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Φαντάζομαι ήταν εμπειρία ζωής, είναι να μην το βλέπει ανθρώπου μάτι…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΡΙΚΗΣ: Όντως, είναι μια εμπειρία ζωής, με την έννοια να μην μας τύχει. Να μην έχουμε άλλο τέτοιο περιστατικό. Τις εικόνες από εκεί τις έχετε δει όλοι, αλλά, όταν πηγαίνεις τότε το μέγεθος της καταστροφής φαίνεται σε όλο της το μεγαλείο. Ο πόλεμος κάνει κάποιες ζημιές. Όμως, εκεί υπήρξε αφανισμός.
ΕΡ: Έχουν μείνει υποδομές εκεί για να υποστηρίξουν την επόμενη μέρα;
Α.Κ.: Τώρα είναι το δυσκολότερο κομμάτι για εκεί. Στην περιοχή που πήγαμε, τα πράγματα ήταν πολύ καλά, από θέμα αντιμετώπισης. Φανταστείτε, ότι δούλευαν δεν ξέρω πόσα συνεργεία από το εξωτερικό και το σύστημα της πολιτικής προστασίας της Τουρκίας. Οι μπουλντόζες ήταν αμέτρητες. Οι υποδομές που έχουν στηθεί εκεί, το φαγητό είναι το δρόμο, σε κιόσκια, σε προκάτ, παντού.
ΕΡ: Όταν πηγαίνετε εκεί, ξέρετε ότι πηγαίνετε για να αντιμετωπίσετε μια καταστροφή. Είχατε τις εικόνες από πιο πριν. Όμως, άλλο να πηγαίνεις προετοιμασμένος κι άλλο να βρεθείς εκεί. Πως διαχειρίζεστε όλη αυτή την κατάσταση ψυχολογικά. Φτάνετε και βρίσκεστε σε αυτό χάος και σε αυτό το θάνατο. Πως καταφέρνετε να πατήσετε στα πόδια σας και να πάρετε μπρος για να προσφέρετε βοήθεια;
Α.Κ.: Μια αποστολή στο εξωτερικό, όπως και παλαιότερα στην Αϊτή, χρειάζεται εκπαίδευση. Γενικά, η ΕΟΔ στο κομμάτι της αντιμετώπισης των μαζικών καταστροφών το έχει και το δουλεύει και εξοπλιστικά. Είναι θέμα ανθρώπου, αυτό που ρωτάτε, όμως αν έχεις εκπαιδευτεί, δεν προλαβαίνεις να σοκαριστείς. Γιατί ξέρεις που πας και τι θα συναντήσεις. Το μέγεθος μας έκανε εντύπωση, γιατί ήταν μια εικόνα πολύ διαφορετική.
ΕΡ: Ρωτώ γιατί είστε εκπαιδευμένοι, αλλά είστε και άνθρωποι. Και βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο πόνο. Να σας φωνάζουν δεξιά αριστερά γιατί όσοι βλέπουν μια ομάδα διάσωσης θέλουν να σώσουν τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι πολύ βαρύ ψυχολογικά..
Α.Κ.: Υπάρχουν στιγμές που δυσκολευτήκαμε και εμείς. Διαχειριζόμασταν μεταξύ μας την κατάσταση. Είναι δύσκολο, το ξέρουμε, κι αναλόγως πως εξελισσόταν ένα περιστατικό το διαχειρίζόταν η ομάδα άμεσα.
ΕΡ.: Είναι κι αυτό που είπατε ότι δεν είχατε πολύ χρόνο. Πρέπει να είστε αποτελεσματικοί πολύ γρήγορα.
Α.Κ.: Σωστά. Όταν πήγαμε εκεί είχαν περάσει μέρες. Φτάσαμε Παρασκευή βράδυ. Ήδη είχαν ξεκινήσει να εμφανίζονται και τα μηχανήματα. Η πολιτική προστασία μας είπε να δουλέψουμε όσο μπορούμε περισσότερο, ώστε να προλάβουμε το χρόνο. Εκεί, δεν είχαμε χρόνο για πολύ σκέψη. Ήρθαν πολλές στιγμές κατά τα περιστατικά, όπου στρεσαριστήκαμε, είτε σε ευχάριστα είτε σε δυσάρεστα, αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε παρακάτω.
ΕΡ.: Η πιο έντονη στιγμή που ζήσατε εκεί, ποια ήταν;
Α.Κ.: Η πιο χαρακτηριστική ήταν όταν ξυπνήσαμε στο λεωφορείο που ξεκουραζόμασταν, το οποίο ήταν δίπλα στο σημείο που είχαμε αναλάβει και στα δέκα μέτρα κάτω από τα συντρίμμια ήταν οι δύο γυναίκες που βγήκαν ζωντανές. Εμείς όλο το βράδυ ήμασταν εκεί, γύρω γύρω, παίρναμε πράγματα, αφήναμε, και δίπλα μας ήταν οι δύο γυναίκες ζωντανές που δεν ακουγόντουσαν γιατί ήταν κάτω από τις πλάκες. Και ακούστηκαν, όταν το μηχάνημα ξεκίνησε να σηκώνει τα μεγάλα αντικείμενα και τελικά βγήκαν ζωντανές. Αυτό ήταν το πιο έντονο περιστατικό για εμένα. Να περπατάμε όλη νύχτα και δίπλα μας να είναι δύο γυναίκες ζωντανές.
ΕΡ.: Αρκετοί ρωτούν γιατί γύρισαν οι ομάδες πίσω; Δεν υπήρχε άλλο αντικείμενο για εσάς εκεί; Ή υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο;
Α.Κ.: Ακριβώς, υπάρχει ένα πρωτόκολλο που λέει ότι η διάσωση σιγά σιγά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αυτή τη στιγμή, εξελίσσεται η μετακίνηση μεγάλων αντικειμένων, και πάμε σε διάσωση μόλις θα εμφανιστεί ένα σημάδι, μια φωνή, κάτι. Δεν υπάρχει λόγος οι ομάδες διάσωσης να είναι εκεί. Εξάλλου, η δύναμη εκεί που ήμασταν εμείς, ήταν πολύ μεγάλη. Όχι μόνο από τις εθελοντικές ομάδες, αλλά και από την πολιτική προστασία της Τουρκίας. Υπάρχει εκεί ένα καθεστώς για τους νεκρούς που πρέπει να ανασυρθούν από τους ίδιους. Οπότε έχουν αναλάβει οι Τούρκοι.
Επέστρεψαν εξουθενωμένοι, αλλά περήφανοι που βοήθησαν
Εξουθενωμένοι αλλά με υψηλό φρόνημα γνωρίζοντας πως έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να διασώσουν ανθρώπους κάτω από τα συντρίμμια επέστρεψαν τα μέλη της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης που επιχείρησαν στην πόλη Αντιγιαμάν της Τουρκίας, μεταξύ αυτών δύο Κερκυραίοι, ο Ανδρέας Κορίκης και ο Μιχάλης Μουζακίτης.
Επί πέντε μερόνυχτα επιχειρούσαν κατά από δυσμενείς συνθήκες, ξεκουράζονταν για λίγο μέσα σκηνές με την κατάσταση να επιδεινώνουν οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Αυτό που επίσης τους έκανε εντύπωση ήταν η θερμή αντιμετώπιση που έτυχαν από τους Τούρκους, οι οποίοι εκτός από τις ευχαριστίες, τους παρείχαν κάθε δυνατή βοήθεια.
Τα 27 μέλη της ΕΟΔ από την περασμένη Δευτέρα επιχείρησαν σε 13 κτήρια που είχαν καταρρεύσει, λειτουργώντας πάντα υπό τις οδηγίες της τουρκικής AFAD και χρησιμοποιώντας όλο τον διασωστικό εξοπλισμό που είχαν στη διάθεσή τους και την πολύτιμη βοήθεια του σκύλου έρευνας που ακούει στο όνομα Speedy.
Δραματικές περιγραφές
Ο επικεφαλής της αποστολής, Γιάννης Παπαστάθης, περιέγραψε επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη τα συναισθήματα που ένιωσε, αντικρίζοντας τις εικόνες καταστροφής. «Τα συναισθήματα είναι πολλά, σύνθετα, ανάμεικτα μπερδεμένα. Στο αεροδρόμιο όπου περνούσαμε μας αναγνώριζαν, έβλεπαν το έργο και μας χειροκροτούσαν όλοι», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Πόλεμος έχει γίνει, μεγάλη καταστροφή. Δεν είμαστε εμείς οι ήρωες: ήρωες είναι αυτοί οι άνθρωποι. Εμείς το αντιμετωπίσαμε πέντε – έξι ημέρες, αυτοί θα συνεχίσουν να το αντιμετωπίζουν».
«Αφήσαμε πίσω φίλους. Μας συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά. Ήμασταν διαρκώς ασφαλείς, ήταν δύναμη ψυχής για εμάς η βοήθεια που είχαμε από τις τουρκικές αρχές», δήλωσε, με τον ίδιο να μη μπορεί να ξεχωρίσει καμιά στιγμή, τονίζοντας παράλληλα ότι κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, βρήκαν και νεκρούς. «Όλες οι στιγμές ήταν έντονες. Μπήκαμε σε 13 κτίρια, το κάθε κτίριο έχει τα δικά του συναισθήματα. Όλοι οι συγγενείς νομίζουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι είναι ζωντανοί. Βρήκαμε και νεκρούς. Οι συγγενείς θέλουν και τον πεθαμένο να τον βγάλουν, μας είπαν “σε παρακαλώ βγάλτε τον”».
Η Δανάη Μαυρουδή, μια από τις γυναίκες που συμμετείχε στην αποστολή σημείωσε ότι οι συνθήκες είναι δύσκολες για αυτούς που έμειναν άστεγοι, «από την ώρα που φτάσαμε μέχρι και που φύγαμε η κατάσταση ήταν τραγική». «Οι άνθρωποι που έμειναν πίσω έχασαν τις οικογένειές τους. Χιλιάδες τα θύματα. Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε και όσο πιο γρήγορα γινόταν. Ο κόσμος εκεί μας αγκάλιασε. Τα παιδιά μας έφερναν τσάι, μας αγκάλιαζαν και μας έλεγαν ευχαριστώ στα ελληνικά», δήλωσε.
«Η εικόνα του πόλεμου είμαι μικρή μπροστά σε αυτό που αντίκρυσαμε» είπε ο Κερκυραίος Ανδρέας Κορίκης και συνέχισε: «μιλάμε για μια μαζική καταστροφή. Οι συνθήκες μας ξεπέρασαν. Φτάσαμε να επιχειρούμε με -15 βαθμούς Κελσίου».
Σπυρος Στεφανίδης στο Καλούδης: Στοιχείο ενίσχυσης του πλουραλισμού η ανακήρυξη των τριών συνδυασμών: “Ας προσέξουν οι ΣΩΣΤΟΙ,ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ,ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ επαγγελματίες που θέλουν να παραμείνουν ΣΩΣΤΟΙ,ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ και ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ πως θα ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές του Εμπορικού…” Νοέ 18, 08:19
