Η τέχνη απαιτεί πολύ εξάσκηση αλλά και καλλιτεχνική εκπαίδευση. Άλλωστε, τα πραγματικά κεραμικά θέλουν τροχό, χέρι και υπομονή: να ζυμωθεί ο πηλός, να φτιαχτεί το αγγείο, να ψηθεί και να βαφτεί ή να ζωγραφιστεί με μια καλλιτεχνική έμπνευση. Ο Κώστας Πανάρετος, από τους τελευταίους κεραμοποιούς της Κέρκυρας, συνεχίζει ακάθεκτος και η τέχνη του εκτιμάται όλο το χρόνο από Κερκυραίους και επισκέπτες – το Πάσχα ίσως, λίγο περισσότερο!
Οι μπότηδες, ειδικά οι μεγάλοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα εισάγονται πλέον από άλλες περιοχές της χώρας.
Αν και η κεραμοποιία κάποτε ανθούσε στο νησί, πλέον έχει μείνει μία βιοτεχνία και λίγοι, μετρημένοι στα δάκτυλα χειροτέχνες. Όπως ο Κώστας Πανάρετος μας λέει, πλέον οι περισσότεροι κεραμοποιοί της χώρας δουλεύουν τους δύο μήνες προ της Ανάστασης για το Πάσχα της Κέρκυρας, ώστε να καλύψουν την τεράστια ζήτηση στο νησί.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρέπει να έχετε πολύ δουλειά αυτές τις ημέρες;
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ: Έχουμε όντως πολύ δουλειά..
ΕΡ.: Έρχεται κόσμος; Ζητούν οι επισκέπτες να πάρουν μπότηδες αυτές τις ημέρες;
Κ.Π.: Ναι, έρχονται και τους αρέσει. Και όσοι δεν γνωρίζουν το έθιμο με τους μπότηδες το μαθαίνουν και τους αρέσει. Ξαφνιάζονται που σπάμε τους μπότηδες το Σάββατο το πρωί. Γενικά ο κόσμος ενδιαφέρεται για το έθιμο.
ΕΡ.: Ποια η διαδικασία κατασκευής των μπότηδων;
Κ.Π.: Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο τρόπος είναι ίδιος. Στον τροχό της αγγειοπλαστικής… Έχει τις δυσκολίες του η κατασκευή τους. Είναι μια τέχνη.
ΕΡ.: Παλαιότερα υπήρχαν πολλά κεραμοποιεία στην Κέρκυρα… Και για τους μεγάλους τους μπότηδες που πετάμε, όμως έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται πλέον.
Κ.Π.: Ναι, η τεχνολογία δεν μας θέλει άλλο. Εμείς είμαστε παραδοσιακοί. Όποιος αντέχει, κρατιέται. Τι να πω.
ΕΡ.: Μάλλον, πλέον, έχουμε ξεκινήσει και παίρνουμε έτοιμους μπότηδες…
Κ.Π.: Μάλλον… Και γω ακόμα για να καλύψω τις ανάγκες μου -γιατί υπάρχει πολύς κόσμος αυτές τις ημέρες- παίρνω και έτοιμα. Αλλά είναι όλα χειροποίητα από συναδέλφους μου. Όλοι
οι αγγειοπλάστες της Ελλάδας δουλεύουν για την Κέρκυρα αυτή την περίοδο.
Ποιος είναι ο Κ. Πανάρετος
Ο Κώστας Πανάρετος διατηρεί στο Λιμάνι Κέρκυρας την κεραμοποιία του μαζί με τη σύζυγό του Κλειώ Brenner. Με σπουδές το 1983-84 στην Κεραμική στη Σχολή του ΟΑΕΔ, έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις:
1987-88-89: Πανελλήνια Έκθεση Κεραμικής στο Μαρούσι.
1990: Έκθεση Κεραμικής, Μαρκόπουλο.
1991: Γκαλερί “Επίπεδα”, Αθήνα.
1995-96-97-98-99: Πανελλήνια Έκθεση Κεραμικής στο Μαρούσι.
2004: 1ος Πανευρωπαϊκός Διαγωνισμός Κεραμικής, Αθήνα.
Ατομικές Εκθέσεις:
2000: Αίθουσα “Κεραμιεύς”, Αθήνα.
Έχει διδάξει πολλά χρόνια σε διάφορες σχολές (τροχό στη Σχολή Κεραμικής της ΧΕΝ, στη Σχολή Κεραμικής του Δ. Νίκαιας, στο Εργαστήριο της Τέχνης της Χαλκίδας αλλά και στην
Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών, Γλυφάδα), ενώ έχει λάβει σειρά βραβείων και διακρίσεων:
1989: 3ο Βραβείο, Πανελ. Έκθεση Κεραμικής, Μαρούσι.
1995: 1ος Έπαινος, Πανελ. Έκθεση Κεραμικής, Μαρούσι.
1996: 1ος Έπαινος, Πανελ. Έκθεση Κεραμικής, Μαρούσι.
1998: 3ος Έπαινος, Πανελ. Έκθεση Κεραμικής, Μαρούσι.
2004: Μέγα Βραβείο, Πανευρωπαϊκός Διαγων. Κεραμικής, Αθήνα.
Από το 1986 έως το 2007 διατηρούσε δικό του εργαστήριο στην Αθήνα ενώ από το 2007 έως σήμερα διατηρεί νέο εργαστήριο στην Κέρκυρα. Από το 1990 δουλεύει με την Κλειώ Brenner. Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου από το 1991.
Και η σύζυγός του έχει αντίστοιχες περγαμηνές στο χώρο: σπούδασε αρχιτεκτονική στην Ελβετία αλλά και κεραμική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βέρνης. Συμμετείχε σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, με διακρίσεις στην Αθήνα
Όποιος έχει γνωρίσει από κοντά το ζεύγος ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ μένει γοητευμένος από την ευγένεια και γλυκύτητα που αναδίδουν και αυτό βέβαια πέραν από από τη καλλιτεχνική αξία των έργων τους, που δεν περιορίζεται στη κεραμική. Πρόκειται για δύο καλλιτέχνες ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ για τη Κέρκυρα !
Και όμως, τρεις γυναίκες έχουν συστήσει ομάδα (‘’τριγυνία” θα την ονόμαζα, παραφράζοντας το πρότυπο Ρωμαϊκής Τριανδρίας – triumviratum) στερεοτύπως λιβανίζει (αλλιώς ‘’γλείφει’’) οποιονδήποτε θεωρεί είτε ανώτερο της είτε ανοήτως φέροντα ανύπαρκτους και προκαλούντες λαϊκή περιφρόνηση τίτλους ευγενείας τονίζοντας τη προφανή ΑΠΕΙΡΟΚΑΛΛΙΑ της καθεμίας τους οποίων η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ των οποίων τις οδηγεί σε περιφρόνηση των αποφάσεων θεσμικών περί τις καλές τέχνες συλλογικών Οργάνων.
Ο λόγος περί της ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗΣ απόφασης απομάκρυνσης της ”Απηδάλου Νεώς” , έργου του Ζεύγους ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ,από τον νέο κόμβο του ΟΛΚΕ , για να αντικατασταθεί από ένα κοινότατο ΟΒΕΛΟ σχήματος τετραγωνικής κόλουρης Πυραμίδας που απερρίφθη απο το θεσμικό τοπικό Αρχιτεκτονικό Συμβούλιο πλην όμως ικανοποιεί τη ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ του δωρητού μια και στις τρεις από τις τέσσερες πλευρές της βάσης αναγράφεται ξενόγλωσσα ως κόμης (Conte, Count, Graff) αν και -πάλι καλά-όχι και στη τέταρτη, ευτυχώς από σεβασμό (ή μάλλον φόβο😉για παραβίαση του Ελληνικού Συντάγματος!(κουτοπόνηρη ”περιγραφή” της σχετικής διάταξης!)
Και για πληρότητα: Οι τρεις γυναίκες ηγούνται μιας Δημόσιας Υπηρεσίας και δύο Αρχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Υπομονή μέχρι τον Οκτώβριο που θα απαλλαγούμε από τις δύο. – Αμήν και πότε και για τη τρίτη…
Κατά τα λοιπά στη Κέρκυρα…. σεβόμαστε τους καλλιτέχνες και τα έργα τους….
ΔΙΟΡΘΩΣΗ: στο ανωτέρω σχόλιό μου εκ παραδρομής έγραψα λανθασμένα ΑΠΕΙΡΟΚΑΛΛΙΑ αντί ΑΠΕΙΡΟΚΑΛΙΑ. (Φαίνεται μου περισσεύουν τα λάμδα και βάζω και εκεί που δεν έχουν θέση…}