Αγαπητοί/ές κύριοι/ες,
Λίγες μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές, σκέφτηκα να καταγράψω κάποια από τα θέματα/προβλήματα που αντιμετωπίζω στην καθημερινότητά μου, ως μόνιμος κάτοικος και δημότης Κέρκυρας, έχοντας διαπιστώσει ότι δεν απασχολούν βεβαίως μόνο εμένα αλλά και πολλούς άλλους συμπολίτες μου.
Επέλεξα τέσσερα μεταξύ βέβαια πολλών άλλων. Τα δύο πρώτα είναι πιο απλό και τα άλλα δύο πιο δύσκολο να επιλυθούν.
Αποφάσισα να τα κοινοποιήσω στον τοπικό τύπο, θέλοντας να συμβάλω, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, στον επίκαιρο σχετικό δημόσιο διάλογο.
Εν όψει των επικείμενων εκλογών στις οποίες διεκδικείτε την ψήφο μας, ζητώ και αναμένω με ενδιαφέρον τις θέσεις/προτάσεις του συνδυασμού σας για αυτά:
- Τα καπάκια (όλων σχεδόν) των κάδων σκουπιδιών είναι ή ανύπαρκτα ή μονίμως ανοιχτά. Έτσι το περιεχόμενό τους γίνεται βορά των ζώων (γατών, ποντικών, πουλιών) του αέρα και του ήλιου και (ως εκ τούτου) πηγή ασχήμιας, δυσοσμίας και μολύνσεων. Η εμπειρία μου λέει ότι είναι κυρίως θέμα τακτικής των συνεργείων περισυλλογής (τα αφήνουν ανοιχτά). Το θέμα που θίγω είναι φυσικά μια μικρή αλλά, θεωρώ, σημαντική πτυχή του μεγάλου προβλήματος της καθαριότητας του δημόσιου χώρου της Κέρκυρας και η λύση του ανέξοδη.
Προτίθεστε να κάνετε κάτι γι’αυτό και τι ακριβώς;
- 2. Ο δρόμος που διαμένω (όπως και πάρα πολλοί άλλοι βέβαια) δεν έχει όνομα και αρίθμηση κατοικιών με αποτέλεσμα να είναι από πολύ προβληματικό έως αδύνατο να προσδιορίσει κάποιος πού ακριβώς μένει. Μιλάω για μια περιοχή (Αγ. Ελένη Καναλίων), που βρίσκεται εντός του περιαστικού ιστού της πόλης και όχι για κάποια δασική, αγροτική ή απομακρυσμένη περιοχή.
Προτίθεστε να κάνετε κάτι γι’αυτό και τι ακριβώς;
- Η στενότητα του «δρόμου της ΔΕΗ» (από το «Maison» στο Σολάρι μέχρι το εμπορικό κέντρο Αλεπούς).Φυσικά δεν είναι ο μόνος προβληματικός και γνωρίζω ότι η στενότητα των δρόμων της Κέρκυρας είναι ένα πολύπλοκο και δυσεπίλυτο πρόβλημα σε μια περιοχή (ευρύτερη περιοχή της πόλης) στην οποία απουσιάζει (;) ο πολεοδομικός σχεδιασμός. Είναι όμως χρέος και αποστολή της δημοτικής αρχής να δίνει λύσεις (προχωρώντας στις απαραίτητες παρεμβάσεις) σε προβλήματα που θέτει η σύγχρονη πραγματικότητα.
Ο εν λόγω δρόμος είναι μία από τις κύριες αρτηρίες σύνδεσης των βορείων και των νοτίων περιχώρων της πόλης και ταλαιπωρεί πολλούς οδηγούς. Ειλικρινά, θα τιμούσα (και όχι μόνο με την ψήφο μου) δημοσίως τον/την δήμαρχο που θα παρέδιδε στην τοπική κοινωνία ένα έργο σαν κι αυτό (διαπλάτυνση του υπάρχοντος ή δημιουργία ενός νέου δρόμου). Θα ήταν ενδεικτικό της διάθεσης και της ικανότητάς του/της να «σπάσει αυγά» (συγκρουόμενος/η πιθανόν με ατομικά μικροσυμφέροντα) για χάρη του κοινού/δημοσίου οφέλους.
Προτίθεστε να κάνετε κάτι γι’αυτό και τι ακριβώς;
- Το υψηλότατο κόστος στέγασης για όσους δεν έχουν δικό τους σπίτι.
Κατανοώ ότι το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο και πολυπαραγοντικό σε μια τουριστική περιοχή όπου η εκμίσθωση στέγης αποτελεί (φυσιολογικά) πηγή σημαντικών εσόδων για την πλειοψηφία των κατοίκων που κατέχουν ακίνητα. Κατανοώ επίσης ότι οι όποιες λύσεις (πρέπει να) προέρχονται κατά κύριο λόγο από μια συνολική στεγαστική πολιτική του κράτους, η οποία στη χώρα μας δυστυχώς είναι ανύπαρκτη ή κραυγαλέα ανεπαρκής. Ωστόσο, και στο θέμα αυτό θεωρώ ότι η δημοτική αρχή έχει (ιδανικά…) χρέος και δυνατότητα να παράσχει, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, ένα «δίχτυ κοινωνικής προστασίας» για τη μειοψηφία των κατοίκων της, αυτών που δεν διαθέτουν δικό τους σπίτι και είναι αναγκασμένοι να νοικιάζουν. Υπάρχουν προτάσεις άμβλυνσης του προβλήματος που έχουν διατυπωθεί και ήδη έχουν αρχίσει να δρομολογούνται από κάποιες (με αντίστοιχα χαρακτηριστικά) πόλεις της Ευρώπης προς την κατεύθυνση της προστασίας των κατοίκων τους που αναζητούν και δικαιούνται (ως μόνιμοι κάτοικοι και δημότες) μια οικονομικά ανεκτή λύση στέγασης. Έτσι, αναρωτιέμαι και θα ήθελα να μάθω: Σας έχει ποτέ απασχολήσει το πρόβλημα; Προτίθεστε να κάνετε κάτι γι’αυτό και τι ακριβώς;
Στα παραπάνω ερωτήματα περιμένω και θα ήθελα να λάβω τις απαντήσεις/θέσεις σας.
Εύχομαι καλή δύναμη στο έργο σας, σε όποια θέση κι αν σας αναδείξει ο κερκυραϊκός λαός.
Τα εχουν “ξεπερασει” αυτα που γραφετε αγαπητε. Τα αυτονοητα, τα καθημερινα, τα αναγκαια, δεν υφιστανται γι αυτους, πολλα χρονια τωρα.