Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, στις απαρχές της δημιουργίας φωτεινών άστρων στην απεξάρτηση συναντάμε χαρισματικούς ανθρώπους λειτουργούς της ψυχικής υγείας, ανθρώπους που χάθηκαν στους λαβύρινθους της χρήσης ουσιών και που εναγωνίως έψαχναν οδό διαφυγής, απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας που μαζί με τους ανθρώπους του πνεύματος, της τέχνης, του πολιτισμού, της επιστήμης, τους ανθρώπους του αγώνα και της εργασίας, τους ανθρώπους των σωματείων και των συνδικάτων…, του ευρύτερου αντιναρκωτικού κινήματος απετέλεσαν το υλικό της δημιουργίας των άστρων του ΚΕΘΕΑ, ΤΟΥ 18ανω, του ΙΑΝΟΎ, του ΑΡΓΩ, των κέντρων πρόληψης μετέπειτα…,
Από το νεφέλωμα της πρώτης περιόδου, γρήγορα περάσαμε στη μετεξέλιξη μικρών φωτεινών πλανητών γεμάτων ελπίδα, πίστη στη ζωή, αλτρουισμό, ανθρωπιά, υπερηφάνεια, δύναμη για αγώνα και ζωή.
Σε αυτούς τους μικρούς πλανήτες όπως τότε έτσι και τώρα, χιλιάδες νέα παιδιά, εξαρτημένα παιδιά, καθημερινά “ανατρέπουν την βιογραφία τους”, όπως θα έλεγε και ο Leontief, αποδεικνύοντας στους φοβισμένους από το μέγεθος της πίστης στον άνθρωπο, υπέρμαχους της θεωρίας του μια φορά τοξικομανής για πάντα τοξικομανής, της θεωρίας ότι οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν δια βίου κλέφτες, τοξικομανείς, φτωχοί…, πως η απεξάρτηση είναι μια βαθιά ανατρεπτική, επαναστατική πράξη.
Απλά χρειάζεται η ωριμότητα της θέλησης, της απόφασης και η πίστη στο σκοπό για να κάνει κάποιος αυτή την επιλογή, υπερβαίνοντας “επίδοξους ειδικούς” που εν είδη θεού στιγματίζουν νέους ανθρώπους με τον χαρακτηρισμό των “ δια βίου πασχόντων από μια χρόνια υποτροπιάζουσα νόσου του εγκεφάλου”.
Μάλιστα, η πολιτεία στις μονάδες υποκατάστασης, επικυρώνει αυτόν τον στιγματισμό, αφού αρνείται να χορηγήσει βεβαίωση αποθεραπείας στα παιδιά που επιλέγουν την χορήγηση υποκατάστατων. Αλήθεια, πόσοι από τους συμπολίτες μας το ξέρουν αυτό;
Όλα αυτά τα χρόνια χιλιάδες εξαρτημένα παιδιά κέρδισαν την μάχη για τη ζωή, πέρασαν από το σκοτάδι στο φως και βρίσκονται σήμερα μαζί μας ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικότητα μας. Χιλιάδες γονείς στηρίχθηκαν και άντεξαν τη σκληρότητα του αγώνα για να σωθούν τα παιδιά από την αρρώστια και το θάνατο, για να σωθεί η ελπίδα.
Από τον μικρό πλανήτη του 18ανω όπως λέει και η Κατερίνα, που συνεχίζουν να συντελούνται μικρά καθημερινά θαύματα, ξεκίνησε και η πίστη ότι αυτά τα καθημερινά θαύματα αφού υπάρχει η ανάγκη, μπορούν και πρέπει να επαναληφθούν. Έτσι λοιπόν, δημιουργείται ένας άλλος μικρότερος, κατ εικόνα και καθ ομοίωση, αλλά εξίσου όμορφος πλανήτης ο διάπλους
Είχε προηγηθεί η απαίτηση του αντιναρκωτικού κινήματος με προμετωπίδα το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), για την δημιουργία τόσων θεραπευτικών προγραμμάτων όσων έχει ανάγκη ο τόπος. Είναι η περίοδος που δημιουργούνται τα παραρτήματα του ΕΣΥΝ σε όλη την χώρα.
Έτσι γεννιέται και το παράρτημα του ΕΣΥΝ Κέρκυρας, που αποτελεί ένα άστρο που φωτίζει το δρόμο του αγώνα ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, για κοινωνίες όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά, αλλά ελεύθερες από όλα τα ναρκωτικά.
Σιγά, σιγά και άλλοι προστίθενται σε αυτή την προσπάθεια και στο τέλος η συντριπτική πλειοψηφία των θεσμικών και μη φορέων του νησιού, η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, δημιουργούν ένα συμπαγές σύνολο που αποτελεί πλέον των “αστερισμό του διάπλους”. Εδώ όλα τα αστέρια λάμπουν το ίδιο και λάμπουν μαζί.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε ένα μικρό, ελάχιστο μέρος αυτού του οδοιπορικού που οδήγησε στην δημιουργία του διάπλους και που αφορά σε ορισμένες από τις θεσμικές δράσεις και όχι στις εκατοντάδες δράσεις του αντιναρκωτικού κινήματος και του ΕΣΥΝ, για τις οποίες δεσμευόμαστε να επανέλθουμε σύντομα.
Σε αυτή την προσπάθεια, όπως συνήθως συμβαίνει, δεν ήμασταν όλοι μαζί. Μια μικρή μειοψηφία, για διάφορους λόγους, αντιτάχθηκε εξ αρχής και συνεχίζει να αντιτάσσεται, αμφισβητώντας την λειτουργία και τον χαρακτήρα του διάπλους, στοχοποιώντας τα στελέχη του και απαξιώνοντας τις υπηρεσίες του με την υποστελέχωση και την απουσία χρηματοδότησης.
Μάλιστα, σε παλαιότερη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κέρκυρας, που αφορούσε στη λήψη απόφασης για την δημιουργία του διάπλους, ζητήθηκε από συγκεκριμένους παρευρισκόμενους, να μην ληφθεί απόφαση παρά μόνο εάν και εφόσον προηγηθεί μελέτη που να αποδεικνύει ότι η Κερκυραϊκή κοινωνία έχει ανάγκη τον διάπλους!!! Αυτά υπάρχουν στα πρακτικά των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κέρκυρας.
Παράλληλα, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την αντίληψη ότι στο νησί πρέπει να αναπτυχθούν δομές πρωτοβάθμιες, ενώ οι δευτεροβάθμια κάλυψη θα πρέπει να προσφέρεται στην ενδοχώρα, δηλαδή στα Ιωάννινα.
Είναι η περίοδος που μέλη του ΕΣΥΝ, ενδεικτικά αναφέρονται ο Νίκος Πέρρος, η Τζένη Σκέμπρη, ο Αλέκος Καλησπεράτης και πολλοί άλλοι, κάνοντας δουλειά μυρμηγκιού υποστηρίζουν την ανάγκη δημιουργίας του διάπλους στα Δημοτικά Συμβούλια των δεκατριών δήμων και τριών κοινοτήτων της Κέρκυρας, τα οποία Δημοτικά Συμβούλια αποφασίζουν όλα ανεξαιρέτως την στήριξη του αιτήματος.
Έτσι, δημιουργείται ο διάπλους με επιμονή, υπομονή και μεθοδικότητα και λειτουργεί έχοντας πλέον ένα τεράστιο έργο στο ενεργητικό του.
η Μονάδα απεξάρτησης διάπλους καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες , όχι μόνο στην Κέρκυρα αλλά και σε όλη την επικράτεια, από το 2013, ως δραστηριότητα του Γ.ΝΚέρκυρας. Με την τροποποίηση του νόμου 4139/2013, στις 6/3/2019 στο Νομοσχέδιο « Εκσυγχρονισμός και Αναμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Ιδιωτικών Κλινικών, Σύσταση Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας, Σύσταση Εθνικού Ινστιτούτου Νεοπλασιών και λοιπές Διατάξεις», θεσμοθετήθηκε η λειτουργία της και εντάχθηκε στο δίκτυο παροχής υπηρεσιών απεξάρτησης της χώρας.
Η θεσμοθέτηση του διάπλους, δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Ήταν το αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων του ευρύτερου αντιναρκωτικού κινήματος με την παράλληλη υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Κερκυραίων πολιτών και των θεσμικών και μη φορέων του νησι%B
Τελευταία σχόλια