Η Κέρκυρα, η διεθνής αλληλεγγύη και η Παλαιστίνη

Μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή στην Κέρκυρα με πληθυσμό σαράντα περίπου φορές μεγαλύτερο;

Θα ήταν σαν να ζουν σε αυτό εδώ το πλέον πυκνοκατοικημένο ελληνικό νησί, σε άθλιες συνθήκες, περισσότεροι από 3,8 εκατ. άνθρωποι!

Στην ίση με το 62% της Κέρκυρας σε έκταση μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας με τους 2,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιους κάτι ανάλογο συμβαίνει, εξαιτίας της ξένης κατοχής μεγάλου μέρους της παλαιστινιακής γης.

Πέρα όμως από κάθε εύστοχη ή άστοχη τέτοια σύγκριση, γεγονός είναι ότι ύστερα από το πιο χυδαίο καλοκαίρι της σύγχρονης ιστορίας του, με την πρωτόφαντη σε τέτοιαν έκταση –όπως δείχνει πέραν των άλλων και η εγκατάσταση Καζίνο στην καρδιά του ιστορικού κέντρου του– υπονόμευση δικαιωμάτων, κανόνων, αξιών και περιβαλλοντικής έννοιας να σκιάζει μελανά οποιοδήποτε ρεκόρ τουριστικών αφίξεων και κερδών, το νησί της Ελλάδας που έχει δεχθεί στο διάβα του χρόνου πολύτιμη διεθνή αλληλεγγύη ανέβηκε πάλι στον εαυτό του.

Αναδεικνύοντας στις μαζικές εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο σε κυρίαρχο σχεδόν ζήτημα τη λευτεριά της Παλαιστίνης, η νεολαία και ο λαός της Κέρκυρας απέδειξαν ότι η ανθρωπιά είναι εδώ και θα υπερνικήσει την απανθρωπιά.

«Θα νικήσουμε»

«Θα νικήσετε ή θα χάσετε τον πόλεμο;». Την προηγούμενη Παρασκευή, σε ζωντανή ηλεκτρονική επικοινωνία δημοσιογράφων σε αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) με τη Λωρίδα της Γάζας και τον Παλαιστίνιο δημοσιογράφο κ. Νάφεδ Γνεμ, του θέσαμε αυτό το ερώτημα.

Μας απάντησε ο κ. Γνεμ:

«Πενθούμε μαχόμενοι και αισιοδοξούμε ότι θα νικήσουμε. Αυτή είναι η πεποίθησή μας, παρά τις μεγάλες απώλειές μας και τη στρατιωτική υπεροχή της πολεμικής μηχανής του αντιπάλου μας στην παλαιστινιακή γη μας. Διεξάγουμε έναν δίκαιο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα (…) Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν τα όρια των αντοχών κάθε πλευράς. Έχουμε ισχυρή βούληση. Υπερασπιζόμαστε τα εδάφη μας (…)  Μας δίνουν δύναμη οι μεγάλες κινητοποιήσεις υποστήριξής μας από άλλους λαούς, το κύμα της διεθνούς αλληλεγγύης (…) Θέλουμε να αποτινάξουμε την κατοχή και χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη σας. Θέλουμε την βοήθεια των λαών στον αγώνα μας».

Εξήγησε, επίσης, ότι στην αντίσταση στη Γάζα και σε όλη την κατεχόμενη και στρατοκρατούμενη Παλαιστίνη, είτε κυριαρχεί η Χαμάς είτε όχι, συμμετέχουν όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές και στρατιωτικές παλαιστινιακές οργανώσεις των Παλαιστινίων. Δεν πρόκειται για πόλεμο ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και την «τρομοκρατική» παλαιστινιακή ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς, όπως προτιμά να μας λέει η μαύρη προπαγάνδα του «μετώπου» Ισραήλ – ΗΠΑ – ΕΕ, αλλά για πόλεμο του ισραηλινού κράτους εναντίον του παλαιστινιακού λαού, άοπλου και οπλισμένου, ώστε να καταπνίξει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του.

Συνέχεια και έκφραση άλλων ανάλογων άτυπων εκδηλώσεων και της λαϊκής κατακραυγής στο νησί για όσα υφίσταται ο λαός της Παλαιστίνης, ήταν βέβαια η στεντόρεια φωνή υπέρ αυτού του λαού στο μεγάλο συλλαλητήριο για το Πολυτεχνείο στην πόλη της Κέρκυρας. Προπομπός μοιάζει να ήταν, συνάμα, για όσα πιθανώς θα ακολουθήσουν ως προς την ακόμη πιο δυνατή έκφραση της διεθνιστικής αλληλεγγύης του λαού και της νεολαίας της Κέρκυρας, μετά και τη δημιουργία σχετικής Επιτροπής, αφού η βαρβαρότητα του μετώπου Ισραήλ – ΗΠΑ – ΕΕ στην παλαιστινιακή γη δεν φαίνεται να κοπάζει, παρά τα ευχάριστα νέα της ανταλλαγής Ισραηλινών και Παλαιστίνιων κρατουμένων και της πιθανής περαιτέρω -προσωρινής όμως σύμφωνα με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό- κατάπαυσης των πυρών μετά την τετραήμερη διακοπή τους.

Η διεθνής υποστήριξη προς την Κέρκυρα

Επιβιώνει στην Κέρκυρα ισχυρή και άσβεστη, ίσως, μια συλλογική μνήμη που θέλει τον λαό της υποχρεωμένο, θα μπορούσε να πει κανείς, να εκδηλώνει ζωηρά, ίσως πιο ζωηρά και από κάθε αντίστοιχη κίνηση στο σύνολο της χώρας, τόσο την ανθρωπιά του όσο και τη διεθνιστική αλληλεγγύη του; Αξίες, που τόσο μαζικά και δυναμικά είχε διαλαλήσει στο κάπως πρόσφατο παρελθόν;

Είναι νωπές βέβαια οι μνήμες από τις τεράστιες και πιθανώς αναλογικά μεγαλύτερες από εκείνες σε κάθε άλλον τόπο της χώρας λαϊκές κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους λαούς της Σερβίας και του Ιράκ, που βρέθηκαν αντιμέτωποι πριν από λίγες δεκαετίες με εγκλήματα πολέμου αντίστοιχα αυτών που διαπράττονται τώρα από το ισραηλινό κράτος – φονιά στην κατεχόμενη και αποκλεισμένη Παλαιστίνη.

Είναι νωπή μεταξύ άλλων και η πρωτοβουλία της πανεπιστημιακής κοινότητας του Ιονίου

Πανεπιστημίου να συνδράμει φοιτητές και φοιτήτριές του προερχόμενους από την Ουκρανία και τη Ρωσία, θύματα κατά κάποιον τρόπο του άλλου ιμπεριαλιστικού πολέμου που μαίνεται καιρό τώρα, επίσης κοντά μας.

Συμβαίνει αυτό και επειδή, πέραν των άλλων,  ο λαός του νησιού στο διάβα της σύγχρονης ιστορίας του έχει εισπράξει πλουσιοπάροχα τη διεθνιστική αλληλεγγύη;

Ανταποδίδει στην πραγματικότητα, τώρα πάλι, κάτι που το οφείλει;

Παραβλέποντας άλλες επίσης ηχηρές περιπτώσεις, μήπως αξίζει να φέρουμε στη μνήμη μας τι γνωρίζουμε πως έχει συμβεί διεθνώς για την Κέρκυρα και γενικότερα για τα νησιά του Ιονίου για την υποστήριξη προ-παππούδων και παππούδων μας στα χρόνια της αγγλοκρατίας και ιδιαίτερα πριν από 160 περίπου χρόνια ή, ακόμη πιο έντονα και νωπά για τις οικογενειακές μνήμες μας, ακριβώς πριν από έναν αιώνα, όταν αρμάδα του ιταλικού φασισμού βομβάρδισε και κατέλαβε για έναν μήνα την Κέρκυρα;

Μήπως επίσης, καθώς μάλιστα εφέτος εορτάζουμε στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων τη συμπλήρωση δύο αιώνων από τη συγγραφή του σολωμικού «Ύμνου εις την Ελευθερίαν», αξίζει να θυμηθούμε ορισμένες στροφές – παρακαταθήκες του;

Κύμα διαμαρτυριών είχε υψωθεί στην Ευρώπη στα 1850-1860 για την καταπίεση και τις φρικαλεότητες που διέπραττε εις βάρος των προγόνων μας η Βρετανία για να καταπνίξει τον απελευθερωτικό αγώνα εναντίον της ξένης κυριαρχίας και κατοχής.

Τόση ήταν η «έξωθεν» υποστήριξη που ο Κερκυραίος βουλευτής στην τότε Ιόνιο Βουλή Στέφανος Παδοβάς είχε θέσει ένα αμείλικτο και συγκλονιστικό ερώτημα, απευθυνόμενος σε όσους σκόπευαν να συμβιβαστούν με μεταρρυθμίσεις που «προσέφερε» η Βρετανία, η οποία ζητούσε αναγνώριση δήθεν δικαιώματός της να «αμύνεται» με φρικαλέες πράξεις εναντίον εκείνων των Επτανήσιων «τρομοκρατών» που ξεσηκώνονταν και με όπλα στα χέρια: «Τι θέλει ειπωθεί περί ημών εν Ευρώπη; (…) Επιβάλλεται τη Βουλή όπως μη απωλέση την τιμήν και τας συμπαθείας του πεπολιτισμένου κόσμου, ας ήδη εκτήσατο (…) Οφείλομεν κρατερώς να προασπίσωμεν τα δίκαια της πατρίδος».

Ήταν την περίοδο που μαζί με ενημερωμένα τμήματα των ευρωπαϊκών λαών τέτοιες προσωπικότητες, όπως ο Γάλλος επιστήμονας Φρανσουά Λένορμαν και ο Γερμανός φιλόσοφος και αγωνιστής Καρλ Μαρξ με κείμενά τους στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό Τύπο στιγμάτιζαν τα δεινά του λαού της Επτανήσου από την ευσχήμως αποκαλούμενη «προστατευτική» μα βάρβαρη στην πράξη βρετανική επικυριαρχία στα νησιά του Ιονίου. Επίσης, έφερναν στο φως το βρώμικο βρετανικό σχέδιο μετατροπής ειδικά της Κέρκυρας και των Παξών σε βρετανική αποικία, με παράλληλη απόδοση των άλλων νησιών του Ιονίου στην Ελλάδα.

Αλλά η εικόνα που είδατε πιο πάνω, με δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή» του έτους 1923 που αφορά εκείνα τα πολύ πιο νωπά γεγονότα με τον βομβαρδισμό και την κατάληψη της Κέρκυρας από τον Μουσολίνι, είναι ίσως πιο εύγλωττη. Ποιοι υπερασπίστηκαν τον λαό της Κέρκυρας και την Ελλάδα κατά του Μουσολίνι το 1923; Καθώς η κοινωνική εξέλιξη στην Ευρώπη και διεθνώς είχε προχωρήσει, το κύμα διεθνούς λαϊκής αλληλεγγύης είχε εκδηλωθεί πολύ πιο εμφατικά. Ανέφερε εκείνο το δημοσίευμα, που είχε τον τίτλο «Οι Άγγλοι εργάται δια το ιταλικόν πραξικόπημα»:

«Προς τον πρωθυπουργόν κ. Γονατάν απεστάλη το κάτωθι τηλεγράφημα εκ Λονδίνου: Τέσσερα και ήμισυ εκατομμύρια Άγγλων εργατών εξέφρασαν την αγανάκτησίν των κατά του κ. Μουσσολίνι».

Μήπως νομίζετε ότι τέτοιες εκτεταμένες διεθνώς, τότε, εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον λαό της Κέρκυρας και της Ελλάδας, όπως αυτή της  Συνομοσπονδίας 4.500.000 συνδικαλισμένων Βρετανών εργαζομένων, έπαιξαν αμελητέο ρόλο;

Όπως εκτιμούσε τότε η Κερκυραϊκή Ένωση Αθηνών «Άγιος Σπυρίδων», ο Μουσολίνι βρέθηκε αντιμέτωπος με την εναντίωση της «εξεγερθείσης κοινής γνώμης» σε διεθνή κλίμακα, ενώ το 1955 στο βιβλίο του «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων» ο τοποθετημένος στον λεγόμενο κεντρώο πολιτικό χώρο κορυφαίος Κερκυραίος ιστοριογράφος και δημοσιογράφος Γρηγόρης Δαφνής υποστήριξε κατηγορηματικά ότι η φυγή του στρατού του Μουσολίνι από την Κέρκυρα οφείλεται «εις την εξέγερσιν και αγανάκτησιν της παγκοσμίου κοινής γνώμης», ανεξάρτητα από το τι βόλευε ή όχι τη Βρετανία και τη Γαλλία, τότε, για τα ιδιοτελή συμφέροντά τους. «Όσον και αν φαίνεται απίστευτον», υπογράμμισε, «προ αυτής εκάμφθη ο Μουσσολίνι».

Χρωστάμε λοιπόν κιόλας.

Όσο και αν ο γνήσιος ανθρωπισμός και η υποστήριξη προς κάθε τι το δίκαιο δεν έλειψαν ποτέ από αυτό το μοναδικό στον ελληνικό χώρο νησί – μωσαϊκό και «χωνευτήρι» και καταφύγιο καταδιωγμένων ανθρώπων από κάθε ελληνικό μέρος και από πολλές άλλες χώρες, που μετρά στο διάβα της ιστορίας του τόσο πολλούς ξένους κατακτητές όσους ουδείς άλλος ελληνικός τόπος και κατά καιρούς μπαίνει στο «στόχαστρο» ποικίλων ισχυρών κύκλων για τη στρατηγική του θέση, είναι προφανές πως η διεθνής λαϊκή αλληλεγγύη αποτελεί ριζωμένη αξία του τόπου και είναι κάτι που πάντα θα χρωστάμε και θα θεωρούμε χρήσιμη.

Σε ψήφισμα που είχαν εγκρίνει εκπρόσωποι 117 σωματείων, ενώσεων, συλλόγων και άλλων φορέων του λαού του νησιού σε συγκέντρωσή τους στην Αναγνωστική Εταιρεία της πόλης τις 5 Οκτωβρίου 1923, τέσσερις περίπου εβδομάδες μετά τη φυγή των ιταλικών στρατευμάτων του Μουσολίνι, είχαν εκφράσει, θυμίζουμε, τη «βαθυτάτη ευγνωμοσύνη του Κερκυραϊκού λαού προς τα ευγενή Έθνη άτινα πρωτοστάτησαν εις τον αγώνα της ηθικής και του δικαίου, προς άμεσον άρσιν καταστάσεως μοναδικώς αθεμίτου εν τη Ιστορία και συντελέσαντα δια του ηθικού αυτών κύρους εις την απελευθέρωσιν της κερκυραϊκής γης».

Ο Σολωμός για τη διεθνή αλληλεγγύη

Ο Διονύσιος Σολωμός, που τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έζησε στην Κέρκυρα, από την ένδοξη Ζάκυνθο το 1823 με τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» του όρισε άλλωστε μια για πάντα στον ελληνικό χώρο τη σημασία και τον ρόλο της διεθνούς αλληλεγγύης, ως αξίας για τον ελληνικό λαό.

Με λόγια αθάνατα, για την υποστήριξη στην εθνικοαπελευθερωτική αστική Επανάσταση του 1821 και τη νίκη της:

Γκαρδιακά χαροποιήθη
και του Βάσιγκτον η γη,
και τα σίδερα ενθυμήθη
που την έδεναν και αυτή.

Απ’ τον πύργο του φωνάζει,
σα να λέει σε χαιρετώ,
και τη χήτη του τινάζει
το Λεοντάρι το Ισπανό.

Ελαφιάσθη της Αγγλίας 
το θηρίο, και σέρνει ευθύς
κατά τ’ άκρα της Ρουσίας
τα μουγκρίσματα τσ’ οργής.

Εις το κίνημά του δείχνει
πως τα μέλη είν’ δυνατά·
και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει
μια σπιθόβολη ματιά.

Σε ξανοίγει από τα νέφη
και το μάτι του Αετού,
που φτερά και νύχια θρέφει
με τα σπλάχνα του Ιταλού·

Δύσκολα θα βρεθεί, υποθέτουμε, άλλος εθνικός ύμνος που να επισημαίνει και να εξαίρει, τόσο εμφατικά μάλιστα, τη σημασία της επιθυμητής διεθνούς αλληλεγγύης για τα δίκαια των λαών.

Ή και εθνικός ύμνος που να θέτει με έμφαση, ακόμη και με κίνδυνο παρερμηνειών, το ζήτημα της ειρήνης και της φροντίδας για τη ζωή των αθώων αμάχων, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, αναφέροντας και για τη μάχη και τη σφαγή της Τριπολιτσάς: «Ω! φθάνει, φθάνει· έως πότε οι σκοτωμοί;».

Τρεις δεκαετίες περίπου αργότερα, ο ίδιος ο εθνικός ποιητής είχε πρωτοστατήσει στην Κέρκυρα στην υποστήριξη Ιταλών μαχητών – προσφύγων, που αγωνίζονταν για την εθνική ανεξαρτησία της Ιταλίας.

Επίσης, γράφοντας νωρίτερα τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» για το  Μεσολόγγι, με τους στίχους του «Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Άγγλου / Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι» είχε επισημάνει εμφατικά τον διπρόσωπο και αντιδραστικό ρόλο που διαδραμάτιζαν ηγετικές αστικές τάξεις σε ορισμένες μεγάλες χώρες, ενώ δήλωναν πως υποστήριζαν την ελευθερία των εθνών.

Ο Αλμπέρ Κοέν 

Η Κέρκυρα έχει την τιμή, εξάλλου, να είναι ο γενέθλιος τόπος του πολυβραβευμένου Εβραίου λογοτέχνη και διανοούμενου ελβετικής υπηκοότητας Αλμπέρ Κοέν, ο οποίος το 1946 κατάρτισε και εισηγήθηκε στον ΟΗΕ κανονισμό για την έκδοση διαβατηρίων για τους πρόσφυγες, τους απάτριδες, τους εκτοπισμένους, τα θύματα πολέμων, θεωρώντας μάλιστα αυτή τη δράση του, την περίοδο που εργαζόταν στον ΟΗΕ στην Ελβετία, ως το καλύτερο έργο της ζωής του.

Τον ανθρωπισμό του εκφράζει και το γραμμένο το 1972 έργο του «Ω εσείς αδέλφια μου άνθρωποι». Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα το 2021, αλλά δεν το εντοπίσαμε ακόμη σε κάποιο βιβλιοπωλείο της πόλης. Ενώ εστιάζει στα δικαιώματα των Εβραίων, υποστηρίζει την ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων, ανεξαρτήτως θρησκείας, με αναγνώριση και σεβασμό των δικαιωμάτων τους. Μια «καλοσύνη δικαιοσύνης».

Αυτό, δηλαδή, που τώρα πάλι διεκδικούν για τον παλαιστινιακό λαό εκατομμύρια διαδηλωτές σε κάθε σχεδόν γωνιά της γης, αρνούμενοι να πιστέψουν τον απίστευτο σφαγιασμό του. Αυτό που ζητούν και μέσα στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον τολμηροί Εβραίοι των ΗΠΑ. Αυτό που υποστηρίζουν τόσοι και τόσοι απλοί άνθρωποι και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, διαδηλώνοντας κιόλας εναντίον της επίθεσης στην Παλαιστίνη και υπέρ της αναγνώρισης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους σύμφωνα με τις ανεφάρμοστες εδώ και δεκαετίες αποφάσεις του ΟΗΕ, διωκόμενοι από το ισραηλινό κράτος για τις θέσεις που λαμβάνουν και τη δράση που αναπτύσσουν υπέρ της ειρήνης.

Αυτό που υποστηρίζουν φανερά και μέλη της ολιγάριθμης πια εβραϊκής κοινότητας της Κέρκυρας, όπου τις ημέρες της κλιμάκωσης των πρόσφατων εχθροπραξιών ματαιώθηκε προγραμματισμένη από τον τοπικό σύλλογο «Αλμπέρ Κοέν» και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο  εκδήλωση για το έργο του χαρισματικού θεατράνθρωπου και συνιδρυτή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Ρενάτο Μόρντο, γιου Έλληνα Εβραίου γεννημένου στο νησί μας.

Το 1946, όταν συνέταξε επίσημο έγγραφο για τους πρόσφυγες, αποκαλούμενο τότε «προσωρινό διαβατήριο», ο γεννημένος το 1895 στην εβραϊκή συνοικία της πόλης της Κέρκυρας Αλμπέρ Κοέν, που σε παιδική ηλικία μετακόμισε στη Γαλλία και έφτασε να είναι υποψήφιος για Βραβείο Νόμπελ λόγω του λογοτεχνικού του έργου, ήταν υποδιευθυντής του Τμήματος Προστασίας Προσφύγων ενός Διεθνούς Οργανισμού για τους Πρόσφυγες, στο πλαίσιο του ΟΗΕ, στη Γενεύη. Δεν μπορούσε βέβαια να φανταστεί ότι το ισραηλινό κράτος, τη δημιουργία του οποίου σε νεανική ηλικία είχε υποστηρίξει ως συνεργάτης του πολύ αργότερα  πρώτου προέδρου του κράτους του Ισραήλ, θα εξελισσόταν σε δυνάστη εκατομμυρίων Παλαιστινίων, εκτοπίζοντάς τους από τη διεθνώς αναγνωρισμένη ως παλαιστινιακή δική τους γη.

Σε τεράστια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, που για ιδιοτελείς λόγους βάζουν εμπόδια στη φιλία και την ειρηνική συμβίωση των δύο λαών, αποδίδει εξάλλου τη συνεχιζόμενη σύγκρουση η Νίνα Βιτάλ, μέλος της διοίκησης της Ισραηλιτικής Κοινότητας του νησιού.

Ο Δήμος Κερκυραίων, το 2010, ας θυμίσουμε, με την ευκαιρία συνεδρίου που είχε οργανώσει για το έργο του  Κοέν, είχε συνυπογράψει με τον Δήμο της Γενεύης διακήρυξη «Για την εφαρμογή των Κανόνων του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου», που και πάλι τώρα το ισραηλινό κράτος κουρελιάζει, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, δρώντας και ως «χωροφύλακας» των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, επικαλούμενο την ένοπλη δράση της Χαμάς και «δικαίωμα αυτοάμυνάς» του.

Οι βουλευτές της Κέρκυρας

Τη λαϊκή κατακραυγή στην Κέρκυρα για όσα διαπράττει το κράτος του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων και για την μη αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους σύμφωνα με όσα έχει ορίσει ο ΟΗΕ στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ δεν αγνοούν βεβαίως οι τρεις βουλευτές της Κέρκυρας. Πρόσφατη απόδειξη, νομίζουμε, το σχετικό άρθρο του βουλευτή της ΝΔ κ. Στέφανου Γκίκα με τίτλο «Μέση Ανατολή: Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει επιτέλους να αναλάβει δράση»· ένα άρθρο που δεν θα παραξενευόμασταν αν το συνυπέγραφαν οι συνάδελφοί του κκ. Αλέκος Αυλωνίτης του ΣΥΡΙΖΑ και Δημήτρης Μπιάγκης του ΠΑΣΟΚ, αφού για το όλο ζήτημα συμπίπτουν σε βασικές τοποθετήσεις οι θέσεις και των τριών αυτών κομμάτων.

Περισσεύουν βέβαια σε όλα τα σχετικά κείμενα,  οφείλουμε αμέσως να ομολογήσουμε, οι δηλώσεις βαθιάς λύπης για τα πάθη των Παλαιστινίων. Συγχρόνως, όμως, ούτε λίγο ούτε πολύ ευσχήμως ενοχοποιούνται οι ίδιοι και αθωώνεται το κράτος του Ισραήλ για τη φρίκη, εν ονόματι των αληθινών και συγχρόνως πολλών κατασκευασμένων εικόνων της ωμής επιθετικότητας, που είδαμε να διαπράττουν μαχητές του ένοπλου σκέλους της άλλοτε υποστηριζόμενης εμμέσως από το Ισραήλ για τη διάσπαση των Παλαιστινίων αντιστασιακής οργάνωσης Χαμάς την 7η Οκτωβρίου, όταν είχαν στραφεί και εναντίον κατοίκων κάθε ηλικίας των στρατοκρατικά οργανωμένων και παράνομων κατά το Διεθνές Δίκαιο κιμπούτς σε κατεχόμενα εδάφη, από τα οποία εξαπολύονται επιθέσεις ακροδεξιών κυρίως παραστρατιωτικών ομάδων εποίκων και στρατιωτών, παράλληλα με άλλη στρατιωτική και πολιτική δράση τους εναντίον του ισραηλινού κράτους. Χωρίς ντροπή και με προσβολή κάθε έννοιας νοημοσύνης μας, γίνεται λόγος για «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ.

Υπήρξε όμως ποτέ ή είναι δυνατόν να υπάρξει περίπτωση να επιδίδεται σε «αυτοάμυνα», νόμιμη μάλιστα, ένας κατακτητής, ένα οποιοδήποτε κράτος που σύμφωνα με τον ΟΗΕ με επιθετική στρατιωτική και ωμή βία έχει καταλάβει και συνεχώς επεκτείνει και παρακρατεί με την ίδια βία εδάφη που δεν του ανήκουν, όπως εν προκειμένω το Ισραήλ;

Ελλείψει στοιχειωδώς σοβαρών επιχειρημάτων, διάφορα ιμπεριαλιστικά επιτελεία – σύμμαχοι του κράτους του Ισραήλ επιδίδονται σε τέτοιους τελείως αστήρικτους σε κάθε έννοια κοινής λογικής ισχυρισμούς, μήπως και δικαιολογήσουν στα μάτια των λαών την απροκάλυπτα ιδιοτελή στάση τους. Στα ίδια επιχειρήματα, όπως ήταν φυσικό, περιέπεσε αναγκαστικά στο δικό του άρθρο και ο αναπληρωτής τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της ΝΔ βουλευτής του νησιού μας κ. Γκίκας, αναμασώντας τα περί «δικαιώματος αυτοάμυνας» του επιτιθέμενου, σε μια προσπάθεια να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.

Υποτίθεται ότι κάπως διαφοροποιούνται σοβαρά από το Ισραήλ η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, όπως δήθεν και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι τόσο εξόφθαλμη όμως η αποτρόπαιη στοίχιση της ΕΕ και αυτών των τριών μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας με την προβαλλόμενη αιτιολογική βάση της τρέχουσας ισραηλινής επιθετικότητας, που γίνονται καταγέλαστοι όσα τεχνάσματα και αν επιστρατεύουν.

Έτσι, το άρθρο του βουλευτή της ΝΔ καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση «να δράσει», ωσάν αυτή να μην έχει ήδη τοποθετηθεί προκλητικά υπέρ του Ισραήλ, προωθώντας μάλιστα τον περαιτέρω εξοπλισμό του, με τη γελοία δικαιολογία της «αυτοάμυνας». Προς τιμήν του ο κ. Γκίκας αναφέρει ότι το Ισραήλ με τη στάση του προκαλεί «αγανάκτηση» ακόμη «και στους πιο πιστούς συμμάχους του», αλλά τάσσεται και αυτός… «υπέρ του δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», με ευχολόγιο η δράση του να διεξάγεται «εντός του πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου και ειδικότερα, του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου», ωσάν να αποτελεί απλώς μελλοντικό κίνδυνο και όχι ζοφερή πραγματικότητα η «επερχόμενη ανθρωπιστική καταστροφή πρωτοφανών διαστάσεων».

Νοιάζονται τάχα οι «στρατηγικοί εταίροι» του Ισραήλ για τα αμέτρητα δολοφονημένα παιδιά, καλώντας το να είναι… πιο «προσεκτικό», ώστε να μην εμφανίζεται στους τηλεοπτικούς δέκτες μας το μέγεθος των εγκλημάτων που διαπράττει και να μην εκτίθενται στα μάτια των λαών για τη στάση τους. «Δεν γίνεται να μην σκοτώνετε τόσα πολλά παιδάκια, αλλά να σκοτώνετε λιγότερα;». Κάπως έτσι ακούστηκαν τις προάλλες για το ζήτημα τα λόγια που δεν ντράπηκε να δώσει στη δημοσιότητα ο Γάλλος πρόεδρος; Συμφωνούν απάνθρωπα στην επιβολή του Ισραήλ και για να θολώσουν την κρίση των ανθρώπων επικαλούνται ως ένδειξη της δήθεν ανθρωπιστικής στάσης τους την αποστολή  κάποιων φαρμάκων και τροφίμων, με τον νου στις μπίζνες της «επόμενης μέρας» στην κατεστραμμένη περιοχή, ενώ οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, περίπου κατηγορούμενες και αυτές για δήθεν «αντισημητισμό», βοούν για τα εγκλήματα και την ανθρωπιστική καταστροφή.

Με τη στάση τους θυμίζουν τη λαϊκή ρήση «Να σε κάψω, να σ’ αλείψω λάδι». Θυμίζουν τις δηλώσεις των Ιταλών αξιωματούχων του Μουσολίνι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο πριν από ακριβώς έναν αιώνα, που αφού βομβάρδισαν δολοφονικά το Παλαιό Φρούριο, εν γνώσει τους ότι σε αυτό διέμεναν Μικρασιάτες πρόσφυγες, προσφέρθηκαν μετά να βοηθήσουν στη νοσηλεία και τη διαβίωση των τραυματιών και άστεγων ή και να αποζημιώσουν τις οικογένειες των νεκρών από τις οβίδες τους!

Ψελλίζουν επίσης αοριστίες για την ανάγκη της αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους, συχνά παραβλέποντας το πλαίσιο που έχει ορίσει ο ΟΗΕ, αλλά και ευνοώντας τη στάση αποχής της Ελλάδας σε σχετικές ψηφοφορίες στον ΟΗΕ.

Θα μπορούσαμε ωστόσο να δεχθούμε τους παραπλανητικούς ισχυρισμούς περί «δικαιώματος αυτοάμυνας» του Ισραήλ ως  λανθασμένους αλλά ενδεχομένως ειλικρινείς και απλώς υπέρμετρα επηρεασμένους από  μεμονωμένες δράσεις μαχητών της Χαμάς, αν ζαλισμένοι από την τόση φρίκη είχαμε ξεχάσει.

Οι θέσεις του κ. Νίκου Δένδια το 2021

Αλλά πώς να ξεχάσουμε ότι ο κορυφαίος σε κυβερνητικές θέσεις Κερκυραίος πολιτικός των τελευταίων ετών, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας σήμερα κ. Νίκος Δένδιας είχε πει ακριβώς τα ίδια, ως υπουργός Εξωτερικών, το 2021, εκθειάζοντας παράλληλα τον «στρατηγικό άξονα» Ισραήλ – ΗΠΑ – Ελλάδας!

Είχε πει στις 18 Μαΐου 2021 στο Τελ Αβίβ, με μοναδικό επιχείρημα το ότι από την πλευρά των Παλαιστινίων εκδηλωνόταν στρατιωτική δράση με ρουκέτες, λες και όφειλαν μόνο να εκλιπαρούν τον κατακτητή τους: «Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Κατά τα άλλα είχε εκφράσει και εκείνος τη λύπη του για τις ανθρωπιστικές τραγωδίες στην Παλαιστίνη και την επιθυμία δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποία βέβαια οι ΗΠΑ ερμηνεύουν ως επιθυμία δημιουργίας ενός ψευδεπίγραφου υποτελούς κράτους.

Καθώς όμως εφέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατο του εμβληματικού Κερκυραίου λογοτέχνη Κωνσταντίνου Θεοτόκη και συνεχίζονται οι εκδηλώσεις για τη ζωή και το έργο του, ας κλείσουμε αυτές τις γραμμές για τον πόλεμο του «μετώπου» Ισραήλ – ΗΠΑ – ΕΕ εναντίον του παλαιστινιακού λαού με λίγα  ταιριαστά με το θέμα δικά του λόγια στρεφόμενα κατά της ρίζας του προβλήματος των άδικων πολέμων, τα οποία προλόγιζαν την πρώτη έκδοση του πασίγνωστου έργου του «Η τιμή και το χρήμα», το 1914 στην Κέρκυρα, ως αφιέρωση στην αγωνίστρια λογία Ειρήνη Δεντρινού, ενώ μαίνονταν στην Ευρώπη αιματηρές πολεμικές συγκρούσεις:

«Ήταν η τύχη του, φαίνεται, να προβάλλει μέσα σε τέτοιες κοσμοϊστορικές ταραχές, όταν ποτάμια αίματα βάφουν τη μητέρα γη, σα μια δειλή διαμαρτυρία ενάντια σ’ ένα τόσο άτοπο καθεστώς, που για να υπάρχει χρειάζεται τον παράλογο φόνο και την ατυχία τόσων πλασμάτων».

Ανάθεμά τα, λοιπόν και τώρα, τα τάλαρα, μαζί και αυτά του υποστηριζόμενου τόσο από τη ΝΔ όσο και από τα κόμματα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ  περίφημου «στρατηγικού άξονα» Ισραήλ – ΗΠΑ – Ελλάδας. Ένας μόνο από τους πολλούς χρυσοποίκιλτους συντελεστές αυτού του άξονα, ας θυμίσουμε εδώ, είναι εκείνη η ελληνική ως προς την ιθαγένεια, την έδρα και μέρος των κεφαλαίων της γνωστή ενεργειακή εταιρεία, η οποία ανήκει κατά βάση σε αμερικανικά και ισραηλινά κεφάλαια, είναι εισηγμένη στα Χρηματιστήρια του Τελ Αβίβ και του Λονδίνου, δηλώνει «πλήρη στήριξη» προς το Ισραήλ όπου ελέγχει και εκμεταλλεύεται πολύ σημαντικά υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου και κατέχει ακόμη, μεταξύ άλλων, το 75% των παραχωρημένων δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στο τεράστιο «θαλάσσιο οικόπεδο 2» ανοιχτά της Κέρκυρας.

Πέρασαν δέκα λεπτά και κάτι, φίλες και φίλοι, για να διαβαστούν αυτές οι γραμμές; Τις προηγούμενες ημέρες, σύμφωνα με τη UNICEF, από την ισραηλινή επιθετικότητα στην Παλαιστίνη κάθε δώδεκα λεπτά της ώρας έπεφτε νεκρό ένα παιδί. Κάθε μέρα γύρω στα 115 παιδιά.

* Η ψηφιακή σύνθεση στην κορυφή αυτών των γραμμών είναι δημιουργία της συμπολίτισσάς μας Τζίνας Κοντογεώργου.