Το πώς παρουσιάζεται το ζήτημα με τον διοικητή Ρουμπάτη, και με την λειτουργία του Νοσοκομείου, μου θυμίζει την αντίστοιχη περίπτωση με την υπουργό Κεραμέως.
Ήταν τότε που συνδικαλιστές, και στελέχη εκπαίδευσης, της ΝΔ, την κατακεραυνωναν για τις πολιτικές της επιλογές, στο ευαίσθητο τομέα της Παιδείας, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι είναι άλλο πράγμα η “κακιά” και “αυταρχική” Κεραμέως, και άλλο πράγμα η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ότι δηλαδή η υπουργός Παιδείας λειτουργούσε αυτόνομα έξω από το συνολικότερο σχεδιασμό της Κυβέρνησης. Ένας ανασχηματισμός, και η παραμονή της στο Υπουργείο Παιδείας, ήταν αρκετός για να γίνει ξεκάθαρο σε όλους ότι η Υπουργός έχαιρε της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού, και ότι οι πολιτικές της επιλογές ήταν στα πλαίσια του Κυβερνητικού σχεδιασμού.
Κάτι αντίστοιχο είδαμε και με τον απερχόμενο Διοικητή του νοσοκομείου. Στελέχη και αυτοδιοικητικοί του κυβερνώντος κόμματος, και μάλλον εκ του ασφαλούς λόγω και της φημολογούμενης απομάκρυνσης του, ζητάνε να δοθεί μια λύση και ασκούν, έμμεση, κριτική στον τρόπο με τον οποίο διοικεί και στις αποφάσεις τις οποίες παίρνει.
Δυστυχώς σε αυτό το “παιχνίδι” μπαίνουν και στελέχη άλλων κομμάτων, όχι όλοι, συσκοτίζοντας ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι και ο τρόπος που διοικεί, και οι αποφάσεις που παίρνει, είναι εναρμονισμένες με τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης η οποία και τον στηρίζει και τον κρατάει στην θέση του τόσα χρόνια.
Το βασικό ερώτημα που έχει σημασία σε όλη αυτή την συζήτηση περί υποστελέχωσης και διάλυσης των δημοσίων δομών υγείας είναι αν η Υγεία είναι κοινωνικό/ δημόσιο αγαθό ή αν είναι “προϊόν” που πουλιέται και αγοράζεται. Αν δηλαδή ο κάθε άνθρωπος/ ασθενής, ανεξάρτητα με την οικονομική του κατάσταση, έχει δικαίωμα σε δωρεάν παροχή των απαραίτητων υγειονομικών υπηρεσιών. Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν κόμματα, φορείς και δημοτικές παρατάξεις.
Οποιαδήποτε συζήτηση μένει μόνο στα πρόσωπα (σίγουρα βέβαια και οι αρνητικές συμπεριφορές των προσώπων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι αποδεκτές, και να μένουν αναπάντητες) είναι σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστικη αφού ο οποιοσδήποτε διοικητής, διευθυντής και προϊστάμενος δεν πράττει κατά βούληση αλλά εφαρμόζει τις πολιτικές/ιδεολογικές αποφάσεις των Κυβερνήσεων.
Το αν θα το κάνει με αυταρχισμό ή με “συναίνεση” έχει την σημασία του, και κυρίως σε επίπεδο επικοινωνιακό και σε επίπεδο διαχείρισης, το αποτέλεσμα όμως, αν δηλαδή η Υγεία θα είναι δημόσια, δωρεάν και καθολική, θα είναι, εν πολλοίς, το ίδιο όπως άλλωστε συμβαίνει σε πολλά δημόσια νοσοκομεία της χώρας… Τα οποία δεν έχουν τον διοικητή Ρουμπάτη!