Ο Σάββας και ο Νέστορας…

Χτες σε ένα σύντομο τηλεοπτικό αφιέρωμα στον Κώστα Νεστορίδη παρουσιάστηκε μία προφανώς παλιά δήλωση του Σάββα Θεοδωρίδη για τον Νέστορα: Αυτά, που κάνουνε τώρα, που βάζουν γκολ κατευθείαν από το κόρνερ, ο Νεστορίδης τα έκανε από το 60… Δήλωση θαυμασμού για τον αντίπαλο… Φυσική και ανυπόκριτη…

Οσοι θυμούνται αγώνες Ολυμπιακού-ΑΕΚ των χρόνων εκείνων γνωρίζουν καλά, πως λόγω θέσης Θεοδωρίδης (τερματοφύλακας) και Νεστορίδης (επιθετικός) βρισκόνταν σε απόλυτη αγωνιστική αντιπαλότητα… Σε αρκετούς αγώνες των δύο ομάδων η αντιπαλότητα αυτή έδινε το χρώμα, γιατί ήταν και οι δύο εξαιρετικοί στις θέσεις τους… Ο Σάββας, όταν περιέγραφε τα γκολ του Νεστορίδη από το κόρνερ είχε …προσωπική εμπειρία…

Άλλη φορά, που η μπάλα πήγαινε στο Γάμα μετά από σουτ του Νέστορα, ο Σάββας απογειώθηκε και κατέβασε τη μπάλα… Και ο Νέστορας στάθηκε απορώντας και χαμογελώντας… Πρόσφατα βρέθηκαν και οι δύο στην κηδεία του Μπέμπη και ο φωτογραφικός φακός του συνέλαβε να γελάνε γιατί είχαν θυμηθεί τα καλαμπούρια και τις φάρσες του Πινόκιο…

Αυτή η αγωνιστική αντιπαράθεση ήταν αυτό, που ακριβώς εννοούμε όταν μιλάμε για αντιπαλότητα 90 λεπτών και τέρμα…

Γιατί το ποδόσφαιρο είναι Π Α Ι Γ Ν Ι Δ Ι. Όπως και ο αθλητισμός γενικά είναι παιγνίδι… Απόλαυση της νιότης στην δράση του και απόλαυση των υπόλοιπων στην θέαση του… Και μέχρις εκεί… Ούτε χιλιοστό παραπέρα…

Κάθε προέκταση της αθλητικής δράσης σε συγκρουσιακό μίσος αποτελεί ραγδαίο υποβιβασμό της φυσικής ανθρώπινης υπόστασης!!! Ανάδειξη πρωταρχικών ενστίκτων, που κουμαντάρουν τις χαρακτηριστικές του ανθρώπου νοητικές και συναισθηματικές λειτουργίες!!!

Αυτή την απελευθέρωση των ενστίκτων επιδιώκουν αυτοί, που έχουν λόγο να μετατρέπεται η κάθε είδους αθλητική δράση σε ρωμαϊκό θέαμα αρένας με υποψήφιους νεκρούς… Αυτού του είδους οι ‘φίλαθλοι’, είναι ιδανικό υλικό παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού… Με μπόλικη αδρεναλίνη και νοητική λειτουργία, που πειθαρχεί στα κελεύσματά της… Μίσος, οργή, θάνατος…

Καλοστημένη δουλειά, με ‘θύρες’-λέσχες, με πρωτοσέλιδα μπαρούτι, με παράγοντες, που εξαγγέλλουν ‘παγκόσμιο πόλεμο’ κατά των ‘άπιστων’.

Και για να εξηγηθούμε… Δεν ωραιοποιούμε νοσταλγικά το παρελθόν… Υπήρχαν και τότε φαινόμενα, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία, πως για κάποιους το γήπεδο ήταν και τότε τόπος εκτόνωσης της κοινωνικής καταπίεσης…

Το γνωρίζουν καλά τα συστημικά επιτελεία, που ανέδειξαν το αθλητικό θέαμα σε business τρισεκατομμυρίων και άριστο εργαλείο μαζικής κοινωνικής ύπνωσης. Γι’ αυτό και η οπαδική βία έχει εξελιχθεί εκθετικά ενώ παράλληλα συμβαδίζει με την γενική κοινωνική κρίση…

Οι φαρισαίοι και οι υποκριτές, που αναλαμβάνουν την καταπολέμησή της ούτε λέξη για τα κοινωνικά αίτια αυτής της μάστιγας… Ούτε νύξη για τις ευθύνες ενός συστήματος, που διαπαιδαγωγεί από τα γεννοφάσκια στην αντιπαλότητα, στην εχθρότητα, στο μίσος ως απαραίτητα προσόντα για την επιβίωση… Που όποιος τα διαθέτει είναι μάγκας και διαπρέπει ενώ όποιος υστερεί σε αυτά είναι κόπανος και θα τον φάει η μαρμάγκα…

Μακρόπνοα σχέδια καταπολέμησης της οπαδικής βίας αναγγέλλονται για τρισχιλιοστή φορά με μαθηματικά βέβαιο το αποτέλεσμα… Και αυτή την φορά η κοροϊδία είναι προκλητική, γιατί ο οπαδισμός έχει μεταφερθεί εδώ και πολύ καιρό εκτός γηπέδων… Εκεί, που συμμορίες δίνουν ραντεβού θανάτου ρυθμισμένα με …λόγο τιμής και με πλήρη αδιαφορία των δυνάμεων καταστολής… Όχι με δική τους ευθύνη αλλά από κυβερνητική πολιτική επιλογή…

Ω της κοροϊδίας το απύθμενον βάθος! Αναγγέλθηκαν και κάμερες στους αθλητικούς χώρους όταν αυτό ήταν τεχνικά εφικτό εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια!!! Κάποιες φορές μάλιστα είχε εφαρμοσθεί το μέτρο. Εξαγγέλλεται σχολαστικός έλεγχος κατά την είσοδο, όταν αυτό εφαρμόζονταν σε κάθε αγώνα μπάσκετ στο ΣΕΦ, ελληνικό και διεθνή πάλι εδώ και τριάντα χρόνια…

Κάτω από τις εξαγγελίες εμπαιγμού το μήνυμα σαφές: Αστους να εκτονώνονται με αυτό τον τρόπο…

Μεγάλη μαγκιά να εκτρέπεις μία φυσική κοινωνική οργή σε κανάλια ατομικής αλληλοεξόντωσης!!!

Εμείς θα εξακολουθήσουμε να ονειρευόμαστε τον Σάββα και τον Νέστορα αγκαλιασμένους μετά την λήξη του αγώνα… Με αλληλοπειράγματα και γέλια…

Ξέροντας, πώς για να γίνει αυτό χρειάζονται μεγάλες διαδρομές Παιδείας μέσα σε δύσκολους κοινωνικούς αγώνες… Γιατί, είναι αλήθεια, πως η ολοκληρωμένη πραγμάτωση τέτοιων ονείρων δεν είναι του κόσμου τούτου!