Ολη η Ελλάδα κάτω από αυτό στέγαστρο!

Όταν από το στόμα το στενού φίλου του Φράνκο και προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ ακούστηκε εκείνο το περίφημο: Ατενς, η Ελληνική αντιπροσωπεία που παρευρίσκονταν άρχισε να χοροπηδάει και να πανηγυρίζει σαν αγέλη από τρελαμένες μαϊμούδες… Εθνικό παραλήρημα, εθνική συγκίνηση, εθνική περηφάνεια, εθνικό …αποτελείωμα…

Αλλά και εκτός αντιπροσωπείας και εντός Ελλάδος το κλίμα εθνικού παροξυσμού ευδαιμονίας και θριάμβου μεταδόθηκε πάραυτα… Ελάχιστοι, παραδοτέοι εις …την ‘χλεύην του έθνους’ (ανήκουμε σε αυτούς) ένιωσαν το στομάχι τους να σφίγγεται…

Είναι αυτή η …’αισχρή’ μειοψηφία, που επιμένει να διαβάζει και να διδάσκεται από την ιστορία… Να ερμηνεύει πίσω από τους πηχιαίους τίτλους και κάθε είδους πολύχρωμα κιτς διακοσμητικά, που χαϊδεύουν την ανόητη ρηχότητά μας…

Είδαμε, λοιπόν μπροστά μας μία χρυσή ευκαιρία για ατέλειωτα κοστοβόρα γλέντια, που θα καλούμαστε να πληρώσουμε το αντίτιμο εις το πολλαπλούν. Και όχι μόνον… Η Ολυμπιάδα θα ήταν μία θαυμάσια ευκαιρία να τονωθεί ο υδροκεφαλισμός της χώρας με την παγκόσμια πρωτιά του μισού πληθυσμού της στην πρωτεύουσα. Από την εποχή του Εθνάρχη, καληώρα του, και του περίφημου ρητού του: χτίστε, χτίστε, χτίστε. Αλλά και όλων των άξιων συνεχιστών, φιλελεύθερων, σοσιαλισταράδων και σοσιαλμεταρρυθμιστών…

Ηταν μία ανεπανάληπτη ευκαιρία αρπαγής πλούτου και μετάθεσής του σε ..κατάλληλα χέρια…

Γι’ αυτό, όσοι τόλμησαν να εναντιωθούν σε αυτή την επιλογή χαρακτηρίστηκαν ‘τρομοκράτες’ και είχαν αντίστοιχη μεταχείριση από τα ‘όργανα της τάξεως’… Δικαίως, γιατί εδώ διακυβεύονταν πολλά… Πάρα πολλά… Δεν μπορεί ο πάσα εις να μας χαλάει την …χοντρή την μάσα. Ντάξει;

Η συνέχεια, η άμεση συνέχεια γνωστή… Εργα άχρηστα, φαραωνικά, πανάκριβα που για γνωστούς εθνικούς λόγους έγιναν …’πανακριβότερα’. Που σαπίζουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αφήνοντας τον λογαριασμό σε αυτούς, που απόλαυσαν τον …εθνικό μεγαλείο του 2004…

Δυστυχώς όχι μόνον σε αυτούς… Ο λαός στο σύνολό του έλαβε την λυπητερή… Εκτός βεβαίως από τους μεγάλους ευεργετηθέντες από την …εθνική αυτή υπόθεση…

Λυπηρή η στάση προοδευτικών δυνάμεων, που θα περίμεναν πολλοί να ακούσουν στεντόρεια την εναντίωσή τους στο άχρηστο αυτό φαγοπότι των παρασιτούντων στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία… Αντιδράσεις με αποστροφή της κεφαλής, τυχαίο σφύριγμα ή δηλώσεις του τύπου: περάστε αργότερα, λείπει η θεία μου θα έπρεπε να προβληματίσουν για την ετοιμότητα αντιμετώπισης θεμάτων με βαθύ αντιλαϊκό περιεχόμενο αλλά με πολύ κατάλληλη δήθεν φιλολαϊκή επίστρωση…

Ένα από τα μνημεία της αχρηστίας αυτού του φιάσκου είναι και το περιβόητο στέγαστρο του Ολυμπιακού σταδίου… Κατασκευαστής ο Ισπανός αρχιτέκτονας και συγγενής του Σάμαρανκ, Σαντιάγκο Καλατράβα. Διεθνής η φήμη του δεν έχει κάποιος να του προσάψει κάτι…

Όμως το στέγαστρο, όπως και το σύνολο των Ολυμπιακών έργων γεννάει αυτόματα κάποια ερωτήματα. Πολύ πριν από τις σημερινές διαπιστώσεις επικινδυνότητας.

●Γιατί δεν έγιναν με λυόμενες και άρα πολύ φθηνότερες κατασκευές οι εγκαταστάσεις πολλών αθλημάτων, όπως το ΤΕ ΚΒΟ ΝΤΟ κ.α.; Όπως δηλαδή είχε γίνει ήδη σε χώρες με ασύγκριτα υψηλότερες οικονομικές δυνατότητες από εκείνες της Ελλάδας;

●Σε αυτό το κλίμα απίστευτου τζίρου δισεκατομμυρίων χρειαζόμαστε το πανάκριβο στέγαστρο;

●Έπρεπε να αγνοήσουμε το κόστος του προϋπολογισμού του;

●Πώς φτάσαμε στην απίθανη υπέρβαση του προϋπολογισμού του;

●Πώς γενικότερα ξεφύγαμε …’λίγο’ στο κόστος των έργων από τα 3 στα 13 δις;

●Ποια πρόνοια υπήρχε για την συντήρησή τους, μετά το τέλος των αγώνων;

Πάντως, τα ερωτήματα αυτά δεν τα έθεσαν, όσοι εξέφρασαν ανοιχτά και τεκμηριωμένα την αντίθεσή τους στην ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων… Γιατί, είχαν δώσει τις απαντήσεις, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις.

Στην χώρα της μίζας, της αρπαχτής αλλά και της μεγάλης κοινωνικο-πολιτισμικής υστέρησης δεν είναι περίεργο, που η Ολυμπιάδα έγινε η χρυσοτόκος όρνιθα για παλιά και νέα ‘τζάκια’.

Η φυσική απόλυτη προτεραιότητα κατανάλωσης του δημόσιου χρήματος ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ανήκει σε έργα υποδομών, ήτοι δρόμους, τραίνα, σχολεία, λιμάνια, νοσοκομεία, δομές προστασίας του περιβάλλοντος, εναλλακτικές πληγές ενέργειας. Φυσικά τέτοιες προτεραιότητες απαιτούν ΑΛΛΗ κοινωνικοπολιτική δομή του κράτους, ριζικά διαφορετική από εκείνη του παρασιτικού κερδοσκόπου καπιταλισμού, που κυριαρχεί στην χώρα…

Η εγκατάλειψη του στέγαστρου Καλατράβα στην ‘τύχη’ του δεν είναι τυχαία. Το έργο εξεπλήρωσε την αποστολή του, που ήταν η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος υπέρ …εαυτών και αλλήλων.

Σιγά μην θα νοιάζονταν για την συντήρησή του… αυτού και άλλων αθλητικών υποδομών… Δέστε πως έχουν γίνει χωράφια για βόσκημα τα μεγάλα περιφερικά στάδια με εξαίρεση εκείνο της Πάτρας, που φρόντισε η δημοτική αρχή να τα συντηρήσει και να το ζωντανέψει υπέρ της νεολαίας και της πόλης γενικότερα.

Δεστε το Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά, που έχει εγκαταλειφθεί στο πλαγκτόν που παράγεται μέσα του… Την ώρα, πουη χώρα διαθέτει θαυμάσιες λίμνες, απολύτως κατάλληλες να φιλοξενήσουν τους αγώνες της κωπηλασίας χωρίς μάλιστα να θίγεται αρχαιολογικός χώρος, όπως κατήγγειλαν τότε διεθνείς αρχαιολογικές οργανώσεις και προσωπικότητες…

Η 20ετία, που παρήλθε φαίνεται, πως καταναλώθηκε σε μερικές ‘εγγραφές’ εκατομμυρίων ευρώ για συντήρηση του στεγάστρου, χωρίς το περιβόητο manual του Σαντιάγκο, χωρίς μελέτες και φυσικά χωρίς κανένα έργο παρά μόνον κάποιες πιθανές …ενθυλακώσεις των …διατεθέτων ποσών.

Οσα θα μάθουμε στην συνέχεια θα έχουν μάλλον χιουμοριστική αξία και προσφορά… Για να γελάμε με την …μοίρα μας…

Ετσι όμως, όπως τα αποδεχόμαστε όλα, έτσι όπως τα καταπίνουμε μας αξίζει να εγκατασταθούμε μαζικά ως ‘έθνος’ κάτω από το στέγαστρο του Σαντιάγκο. Αποδεικνύοντας την εμπιστοσύνη μας στην αρτιότητα των έργων και την βαθιά μας εκτίμηση στους κυβερνώντες μας…

Και να περιμένουμε, να δούμε…