Σταθμός για τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά, οι ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ!

Ο Γάλλος φιλόσοφος του διαφωτισμού Βολταίρος είχε πει : «Αισιοδοξία είναι η μανία να λες ότι τα πράγματα είναι καλά, όταν είσαι στην κόλαση». Κάπως έτσι, ήταν και η κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μέχρι την πολιτική καθίζηση που υπέστη στις εκλογικές αναμετρήσεις Μαΐου και Ιουνίου, που σήμαναν και το τέλος των πολιτικών ψευδαισθήσεων.!  

«Η εκλογή μου, είναι ένδειξη της κακής κομματικής λειτουργίας, του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ», είπε ο Στέφανος Κασσελάκης κατά την παρουσίαση του βιβλίου, του συνταγματολόγου και συγγραφέα, Ξενοφώντος Κοντιάδη, «Φαινόμενο Κασσελάκη- Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας», αφιερωμένο στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Η φράση του κ. Κασσελάκη, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιστορική, καθώς ανταποκρίνεται πλήρως και κυριολεκτικά στην πολιτική και κοινωνιολογική ερμηνεία της εκλογής του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.!

Είναι σαφές, πως ο Στέφανος Κασσελάκης, άγνωστος, στο κόμμα και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, και στην ελληνική πολιτική ζωή ευρύτερα, υπερίσχυσε των συνυποψηφίων, – ιστορικών και  δοκιμασμένων στελεχών του κόμματος, ως εκφραστής μιας πλειοψηφικής βούλησης παλιών και νέων μελών του κόμματος, για… «ένα ΜΗΠΩΣ! Για μια ΕΛΠΙΔΑ! Μήπως είναι αυτός που θα αναστρέψει την καθοδική πορεία και θα οδηγήσει στην ανάκαμψη, στην κυβερνητική τροχιά, στην ανατροπή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας», μας εκμυστηρεύεται κορυφαίο και ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς.

Δεν είναι λίγοι δε, ακόμη και σε εκείνους που παραμένουν ακόμα εντός των τειχών της πλατείας Κουμουνδούρου, που πιστεύουν ότι, η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, συνιστούσε ταυτοχρόνως και μια έκφραση «μη έγκρισης, ανοχής, ή ακόμα και πολιτικής αποδοκιμασίας» στο κορυφαίο στελεχικό δυναμικό, που εξετέθη σε υποψηφιότητα διεκδίκησης για την ηγεσία, όχι αποκλειστικά στα πρόσωπά τους, αλλά συνολικά σε όσους και όσες άσκησαν κορυφαίο ρόλο στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ  και κωλύοντας την μετεξέλιξη και ανανέωση του κόμματος, (πολιτική και στελεχιακή), κατά την περίοδο 2019 – 2023, ασκώντας στείρα, μη πειστική και μη σαφή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, απέναντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Με απλά λόγια, ο Στέφανος Κασσελάκης επελέγη, έστω και «ουρανοκατέβατος» από το «πουθενά», ως τελευταία ελπίδα για να ανακάμψει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, καθώς ο κόσμος της παράταξης, ήταν απογοητευμένος από τα στελέχη του, από τον Αλέξη Τσίπρα κι από τον πολιτικό λόγο που άρθρωσαν, τόσο ως κυβέρνηση, όσο και ως αντιπολίτευση.!

Πολιτική ανισορροπία

Τα παραπάνω εκτεθέντα, προκάλεσαν τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε έναν κατακερματισμό των ήδη αδύναμων δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Σ αυτό το κλίμα, στο πολιτικό μας σκηνικό, παρατηρείται μια πρωτόγνωρη στα μεταπολιτευτικά χρονικά, πολιτική ανισορροπία.

Έχουμε μια απόλυτη πολιτική κυριαρχία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με μια ισχυρή κυβέρνηση, παρά τις όποιες βαθιές κοινωνικές δυσαρέσκειες, προκαλεί η πολιτική της, (κατά 62 έως και 75%, σύμφωνα με τις μετρήσεις των τάσεων της κοινής γνώμης κι ανάλογα με τη δημοσκοπική εταιρεία), και παρά τις βαθιές κι έντονες εσωκομματικές αντιθέσεις στην γαλάζια παράταξη, (όπως ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων, τα πρωτόκολλα της Συμφωνίας των Πρεσπών που παραμένουν στο συρτάρι, η ελληνοτουρκική «προσέγγιση», γενικά η οικονομία στην μακροοικονομική της θεώρηση), οι οποίες απλά δεν αναδεικνύονται, καθώς στο δημόσιο λόγο κυριαρχεί ο εμφύλιος σπαραγμός στο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κι άλλα θέματα ευρείας «λαϊκής τροφής», που έντεχνα «εκτρέπουν», τον δημόσιο προβληματισμό.  Απέναντι σ αυτή τη σκληρή πολιτική πραγματικότητα, η αντιπολίτευση εμφανίζεται αδύναμη, κατακερματισμένη και μη δυνάμενη να αρθρώσει σαφή, πειστικό εναλλακτικό πολιτικό λόγο – πρόταση.

Σ αυτό το πραγματικά πρωτόγνωρο πολιτικό σκηνικό, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στην προχθεσινή ολομέλεια της βουλής με αφορμή το σχέδιο ανασυγκρότησης των περιοχών της Θεσσαλίας και του Έβρου, που επλήγησαν από τις πρόσφατες θεομηνίες, κήρυξε άτυπα και την έναρξη του προεκλογικού αγώνα για τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024.  «Η ομιλία του είχε στοιχεία αυτοκριτικής, είπε τι δεν κάναμε σωστά, τι σκοπεύουμε να κάνουμε, πού θα βρούμε τα λεφτά, δίνοντας χρονοδιάγραμμα»

Παραβλέποντας το κεντρικό θέμα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, οι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Σωκράτης Φάμελλος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, Νίκος Ανδρουλάκης, αναλώθηκαν κατά το κύριο μέρος των παρεμβάσεών τους, στο φορολογικό νομοσχέδιο, (επίκαιρο και φλέγον αναμφίβολα, αλλά όχι θέμα στη συγκεκριμένη ολομέλεια της βουλής), με αποτέλεσμα να μην αρθρώσουν κάποια ολοκληρωμένη πρόταση για ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας και του Έβρου από την αντιπολίτευση.

Αποδεικνύεται για μια εισέτι φορά,  ότι οι αρχηγοί ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ  και ΠΑΣΟΚ, παραμένουν σε μια στείρα καταγγελτική πολιτική και επιπλέον, οι αρμόδιοι τομείς των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν δουλεύουν τα θέματα που έρχονται προς συζήτηση στη βουλή …, με αποτέλεσμα οι αρχηγοί τους να παρουσιάζονται αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι, απέναντι σε έναν κοινοβουλευτικά κυρίαρχο πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ανάγκη η συνεργασία κεντροαριστεράς

Τούτων όλων των ανωτέρω δοθέντων, εύλογα γεννάται το ερώτημα : Είναι δυνατή μια συνεργασία στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς.; Οι διπλές βουλευτικές εκλογές, Μαΐου- Ιουνίου, είχαν επιτείνει τις αδυναμίες συνεννόησης των ανταγωνιστικών όμορων χώρων, ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝ. ΑΛ. Κι αυτό γιατί στο μεν ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αναπτερωθήκαν οι ελπίδες για επάνοδό του στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μέσω ενός αυτόνομου ρόλου, στον δε ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, προέκυψαν τα διαλυτικά φαινόμενα, που τελικά προκάλεσαν και τη διάσπασή του και τη δημιουργία νέας κοινοβουλευτικής ομάδας.

Ωστόσο, παρά την όποια επιμέρους ανάλυση, και οι δύο όμοροι χώροι, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δεν μπορούν να παραβλέψουν, ότι τα αθροιστικά αποτελέσματα και των δύο χώρων, από το 40% του εκλογικού σώματος το 2019, έπεσαν στο 30% το 2023, χαρίζοντας στον Κυριάκο Μητσοτάκη μια άνετη δεύτερη τετραετία και την πολιτική κυριαρχία.

Αντίθετα, τα αποτελέσματα, του α΄και β΄ γύρου, των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου, θα μπορούσαν να ήταν πολύ θετικότερα για την ευρύτερη αριστερά και κεντροαριστερά, αν το πνεύμα συνεργασίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας είχε επικρατήσει στη διασφάλιση του πολιτικού εύρους των συνδυασμών πολύ πριν αυτοί συγκροτηθούν.

Από όλα τα ανωτέρω εκτεθέντα εύγλωττα προκύπτει πως, όσο ο ευρύτερος χώρος της αριστεράς και κεντροαριστεράς δεν καταφέρνει να καταλήξει και να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό έναν κοινό, πειστικό, σαφή, προγραμματικό, εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης, τόσο η δεξιά παράταξη θα φαντάζει στην ελληνική κοινωνία, ως η μόνη προοπτική διακυβέρνησης της χώρας.

«Αχνοφαίνεται» ενδεχόμενη συνεργασία

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης, παρά την μέχρι πρότινος πλήρη απόρριψη κάθε είδους συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, τώρα δείχνει να υπαναχωρεί από την άκαμπτη θέση του και να ανοίγει τις πύλες της Χαριλάου Τρικούπη, σε πρόσωπα της Αριστεράς.

Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στο Thessaloniki Summit, «Οι συμμαχίες θα γίνουν με όρους πολιτικούς και όχι εξουσίας. Το κάλεσμα είναι πολιτικό και προς την κοινωνία και προς ανθρώπους της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, του προοδευτικού Κέντρου, της προοδευτικής Αριστεράς, της Ανανεωτικής Αριστεράς». Επιτελείς κορυφαίοι του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, συγκλίνουν στην άποψη πως αυτό το «κάλεσμα» είναι για τα πρόσωπα που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και αφορά την ομάδα της Έφης Αχτσιόγλου που αποτελείται με την ομάδα 6+6 ( Χαρίτσης, Ηλιόπουλος κτλ).

Σταθμός για όλες τις πολιτικές εξελίξεις, θεωρούνται οι Ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου 2024.!