Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε κενό πολιτικής…!

Όπως στο αεροπλάνο προκαλούνται αναταράξεις, όταν πέφτει σε κενό αέρος, έτσι ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αντιμετωπίζει ένα επικίνδυνο κύμα πολιτικών αναταράξεων, εξαιτίας του μεγάλου πολιτικού κενού στο οποίο βρίσκεται.!

Είναι ίσως βαριά η διαπίστωση, αλλά η μετεκλογική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και δη η περίοδος που ακολούθησε την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, από την προεδρία της παράταξης, ερμηνεύει απόλυτα την εκλογική καθίζηση της 25^ης Ιουνίου. Η αβελτηρία, έως και πλήρης πολιτική ανικανότητα να συμπτύξει πολιτικές συμμαχίες ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών της 8^ης Οκτωβρίου, αποδεικνύει το αβάσιμο έως και πολιτικά αφελές του κεντρικού προεκλογικού αφηγήματος της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

Κι είναι πλέον σαφές : Πέραν του ότι το εν λόγω κεντρικό αφήγημα απευθυνόταν σε «ώτα μη ακουόντων», πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί σε επίπεδο κεντρικής διακυβέρνησης της χώρας, όταν ως κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης αδυνατεί να συνεργαστεί ή έστω απλά να συγκλίνει σε μια κοινή αυτοδιοικητική υποψηφιότητα με τον όμορο πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, στον Δήμο της πρωτεύουσας ή την πρώτη Περιφέρεια της χώρας, εκείνη της Αττικής.;

Τα προηγούμενα χρόνια, και δη κατά την περίοδο από τις εκλογές του 2019, στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις, απέσπασε ένα υπερήφανο 31,5%,  υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα δεν κατάφερε να συνθέσει τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις, τα συνυπάρχοντα  ρεύματα, ιδέες και στελέχη με διαφορετικές αφετηρίες και πολιτικές διαδρομές, από τη ριζοσπαστική αριστερά έως το προοδευτικό κέντρο και ταυτόχρονα να παραμείνει παράταξη που διεκδικεί ξανά την εξουσία.

Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μετά την εκλογή του όποιου νέου προέδρου, θα κληθεί να συγκρουστεί με τις παθογένειες του παρελθόντος του, να παραμερίσει ό, τι τον εμπόδισε κατά την προηγούμενη περίοδο να ολοκληρώσει τον μετασχηματισμό σε κόμμα των μελών, – όχι του πεπαλαιωμένου κομματικού ιερατείου και των πραιτοριανών του – , και να συγκρουστεί με πρακτικές και αντιλήψεις που κράτησαν την παράταξη μακριά από την κοινωνία και σε εκλογική απόσταση 23 και πλέον μονάδων από την κυβερνώσα παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.

Το μετέωρο βήμα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία της παράταξης, απελευθέρωσε όλες τις πολιτικά, ιδεολογικά και κομματικά φυγόκεντρες δυνάμεις που συγκρατούσε, κυριολεκτικά «με τα δόντια», ο παραιτηθείς αρχηγός. Παροιμιώδης θα μείνει  η φράση, τη βραδιά της δεύτερης οδυνηρής εκλογικής ήττας, την Κυριακή 25 Ιουνίου : «Παιδιά δεν αντέχω άλλο». Φυσικά, η φράση αυτή δεν αφορούσε την εκλογική καθίζηση αλλά το κομματικό «παρασκήνιο» που ήδη άρχιζε να εκδηλώνεται με οργιώδεις ρυθμούς.

Ο Αλέξης Τσίπρας λειτουργούσε σαν ένα είδος «συγκολλητικής» ουσίας πάνω στις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και οι οποίες θεώρησαν πως ήρθε η ώρα να κυριαρχήσει η μια έναντι της άλλης.

Από την δική του πλευρά, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, οι ψηφοφόροι και οι φίλοι, μετά την πολιτικά οδυνηρή ήττα, ένιωθε και νιώθει απογοητευμένος, θυμωμένος έως και πολύ οργισμένος και ψάχνει κάπου να ρίξει την ευθύνη για άλλη μια τετραετία Μητσοτάκη.

Κάπου εδώ αναδύθηκε πολύ έντονα μια διαχρονική παθογένεια της Αριστεράς: Το «αλληλοφάγωμα».! Οι αντεγκλήσεις, οι προσωπικές επιθέσεις, ακόμα και οι απειλές αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο στην αρένα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.  Μέσα σ΄αυτό το διόλου εύκρατο πολιτικό κλίμα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ψάχνει τον βηματισμό του.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να βρει αυτό τον βηματισμό και να ανταπεξέλθει στα καθήκοντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να χρηστεί «κυβέρνηση εν αναμονή» .; Η πιθανή απάντηση για τους γνώστες των όσων συμβαίνουν στην πλατεία Κουμουνδούρου και στα πέριξ βραδινά στέκια του Μεταξουργείου, θα ήταν, «Το μετέωρο βήμα του… ΣΥΡΙΖΑ» παραφράζοντας την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Η πρώτη ημέρα του νέου Προέδρου

Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων, εύλογα προβάλλει το ερώτημα : Ποια, θα είναι η επόμενη μέρα της εκλογής της νέας ή του νέου πρόεδρου στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.;

Ανεξάρτητα από ποια ή ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος, θα έχει μπροστά του τα εξής θέματα :

• Θα κληθεί, παρά την όποια διαφορά τον χωρίζει από τον όποιο δεύτερο να συνθέσει απόψεις, τάσεις, και πολιτικές, καθώς και να εντοπίσει αστοχίες που οδήγησαν στην εκλογική ήττα και να πραγματοποιήσει την αναγκαία στροφή.!
• Θα κληθεί να αναδιοργανώσει το κόμμα, να ανασυγκροτήσει την δημοκρατική οργάνωση και να αποκαταστήσει την ενεργό σχέση ηγεσίας – οργάνων και μέλους.
• Θα κληθεί να διαφυλάξει τη συνύπαρξη της ελεύθερης πολιτικής έκφρασης και την ενότητα του κόμματος.

Πάντα τα ανωτέρω εξαρτώνται από το πως, μετά την εκλογή προέδρου, θα μορφοποιηθούν οι κομματικές δυνάμεις σε ενεργές κοινωνικά και πολιτικά Οργανώσεις Μελών και πως θα αντιδράσουν κορυφαία στελέχη της Κουμουνδούρου. Ουδείς ξεχνά πως η περιβόητη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, «σκόνταψε»  στις διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις. Ακόμα και το διευκρινιστικό του τίτλου, Προοδευτική Συμμαχία, πλάι στο ΣΥΡΙΖΑ, έμεινε κυριολεκτικά στα χαρτιά.

Όπως αποδείχθηκε και με το εκλογικό αποτέλεσμα, η Προοδευτική Συμμαχία αποτελούσε για ορισμένους απλώς εκλογικό βραχίονα και αυτή η πρακτική συνέβαλε, –μαζί και με άλλες αρνητικές και μειοψηφικές επιλογές– , σε μια νέα στρατηγικής σημασίας ήττα για τον προοδευτικό χώρο.

Είναι κοινός τόπος πως, για πολλούς λόγους η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν ολοκληρώθηκε παρά τις συνεδριακές  αποφάσεις και παραμένει ζητούμενο. Κατά πόσο, λοιπόν, ο νέος πρόεδρος θα δυνηθεί να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της παράταξης.;

Διάσπαση προ των πυλών.;

«Θέμα ενότητας, για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δεν τίθεται», υποστηρίζουν βουλευτές και κορυφαία στελέχη. Ωστόσο, παραδέχονται πως, «δεν αρκεί η διατήρηση της ενότητας», επιπλέον, «Χρειάζεται η ενίσχυση της αξιοπιστίας της παράταξης, το να λέμε λιγότερα και να τα κάνουμε πράξη για να γίνει η Ελλάδα μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα».

Σε αντίθετο πνεύμα κινείται ο βουλευτής επικρατείας και πρώην υπουργός άμυνας σε κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ο ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης. Σκληρός υποστηρικτής της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη, δηλώνει : «Βεβαίως και δεν αποκλείω το ενδεχόμενο της διάσπασης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και η καταστροφή. Ενδεχομένως να είναι μία κατάσταση που θα οδηγήσει σε κάποιο καλύτερο αποτέλεσμα. Δεν είναι καλό, δεν το επιδιώκει κανείς. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν περισσεύει» προσέθεσε ο κ. Αποστολάκης, σημειώνοντας ωστόσο πως θεωρεί ότι δεν τρομάζει κανέναν αυτή τη στιγμή, μια τέτοια εξέλιξη.

Σε παρόμοιο πνεύμα και η αντιπρόεδρος της Βουλής και πρώην υπουργός,  Όλγα Γεροβασίλη :  «Καμιά φορά δεν είναι κακές οι διασπάσεις», απαντά σε ερώτηση, «εάν η υποψηφιότητα Κασσελάκη διαμορφώνει σκηνικό διάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ».

Επιπλέον, η κ. Γεροβασίλη προχωράει πιο πέρα χρονικά και πολιτικά – ιδεολογικά, λέγοντας χαρακτηριστικά : «Το 2015 υπήρξε μια διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ και τα πράγματα προχώρησαν μπροστά», προσθέτοντας με νόημα πως, «και οι χωρισμοί πολλές φορές δεν είναι κακό πράγμα».!

Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα : «Ευλογία ή κατάρα η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μετά την εκλογή νέας ή νέου προέδρου…;;;

Γ. Σπ. Π.

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////