Εκλογές 25 Ιουνίου: Αναζητείται αφήγημα κυβερνώσας κεντροαριστεράς!

«Όταν πάμε θέατρο, κοιτάζουμε πρώτα τη μαρκίζα, (τι έργο παίζει), και μετά ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές», έλεγε με νόημα ο εξ απορρήτων σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, Αντώνης Λιβάνης.

«Έχει δίκιο ο Αντώνης», πρόσθετε χαμογελώντας, ο σύμβουλος τύπου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Γιάννης Βούλτεψης.!

Οι δύο αξέχαστοι κι εμπειρότατοι σύμβουλοι, (Αντώνης Λιβάνης και Γιάννης Βούλτεψης), δύο ιστορικών πολιτικών προσωπικοτήτων, (Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αντίστοιχα), εννοούσαν ότι, όπως όταν πας στο θέατρο κοιτάς την μαρκίζα για να δεις τι έργο παίζει και ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές…, κατ΄ ανάλογο κι αντίστοιχο τρόπο κι ενδιαφέρον ο πολίτης – ψηφοφόρος, ενδιαφέρεται να μάθει, ποιο είναι το «κυβερνητικό αφήγημα» του κάθε κόμματος κι επίσης ποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές – υπουργοί που θα κληθούν να το εφαρμόσουν.!

Η ολιγωρία Τσίπρα – Η χαμένη 4ετία 2019 – 2023  

Ο Αλέξης Τσίπρας, στην μαρκίζα παρουσίαζε ένα θολό και λίαν ασαφές διακύβευμα, περί «προοδευτικής διακυβέρνησης», σε ώτα μη ακουόντων, καθώς όλοι οι όμοροι χώροι του «έκλειναν την πόρτα» κι επίσης δεν παρουσίασε «κυβερνώσα ομάδα». Με απλά λόγια, στα ρετιρέ της πλατείας Κουμουνδούρου δεν κατανόησαν πως, για να ψηφίσει ο ψηφοφόρος μια νέα κυβέρνηση, θέλει να γνωρίζει με ποιαν θα την αντικαταστήσει.

Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κέρδισε τις εκλογές με ένα σαφές πολιτικό μήνυμα, αυτό της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας και σε πείσμα Καραμανλικών και Σαμαρικών, αλλάζοντας ριζικά την Νέα Δημοκρατία προκρίνοντας μια ομάδα στην οποία κυριαρχούσαν πρόσωπα από τον κεντρώο χώρο. Στην ουσία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δημιούργησε το δικό του κόμμα στον ευρύτερο χώρο της ελληνικής κεντροδεξιάς. Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι «παίρνει το αίμα του πίσω» από όσους τον χλεύαζαν ως «ξένο και ξενόφερτο σώμα στην καραμανλική δεξιά».

Οι κινήσεις Μητσοτάκη, στην πολιτική σκακιέρα θυμίζουν Κώστα Σημίτη από την αντίθετη φορά. Με το σύνθημα του «εκσυγχρονισμού», ο Κώστας Σημίτης, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός και πρόεδρος του κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έκανε άνοιγμα προς την κεντροδεξιά και κράτησε το ΠΑΣΟΚ 8 χρόνια στην εξουσία. Ουδείς ξεχνάει το σύνθημα : «Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και της 3ης Σεπτέμβρη πέθανε. Ζήτω το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη και του εκσυγχρονισμού».!

Όπως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε πολιτικές κινήσεις Κώστα Σημίτη, έτσι ακριβώς κι ο Κώστας Σημίτης έκανε κινήσεις που είχαν κάνει πρωτύτερα, το 1974 μετά την μεταπολίτευση, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που αθέτησε το πολιτικό του παιδί, την ΕΡΕ δημιουργώντας την Νέα Δημοκρατία και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος δεν αποδέχτηκε την Ένωση Κέντρο και ίδρυσε από το μηδέν, το ΠΑΣΟΚ.

Από όλα τούτα τα ιστορικά, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να μην έχει διαβάσει το παραμικρό. Ενώ ταυτίζεται απόλυτα με την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ από το 3 με 4% στο 36%, όπως και με την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά», δεν έπραξε τα δέοντα, αναγκαία κι απαραίτητα για να δημιουργήσει μια σύγχρονη «κυβερνώσα αριστερά».

Το λίαν τιμητικό 32% της ήττας του 2019, δεν στάθηκε εφαλτήριο για τη δημιουργία αυτής της σύγχρονης «κυβερνώσας αριστεράς», όπως ο ίδιος Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί από το Ζάππειο Μέγαρο στις πρώτες δηλώσεις του, τη βραδιά των εκλογών της 7^ης Ιουλίου του 2019. ΄.

Νέα Μεταπολίτευση η 26^η Ιουνίου

Την επαύριον των εκλογών της 25ης Ιουνίου, το πολιτικό σκηνικό της χώρας θα είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που κυριάρχησε καθ΄ όλη  τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου. Κατ επέκταση κι αναλογία, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα κληθεί να πολιτευτεί σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον, όπως φυσικά κι όλα τα κόμματα της ελάσσονας αντιπολίτευσης.

Η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, (συνειδητά χρησιμοποιώ τον προσδιορισμό Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη), και η μεγάλη ποσοστιαία απόσταση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, καταρρίπτει το διπολικό σύστημα που κυριαρχούσε, στην χώρα, από το 1974 κι εντεύθεν. Δεν θα υπάρχει ο πολιτικός ανταγωνισμός για την εξουσία δύο κύριων πολιτικών φορέων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ / ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όπως συνέβαινε μέχρι και τις εκλογές της 21ης Μαΐου.

Αντ΄ αυτού, θα υπάρχει ένας πόλος, (Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση), και στην αντιπολίτευση, το δεύτερο κόμμα,  – που κατά τις δημοσκοπήσεις θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ – , και γύρω του θα συνωστίζονται μια πλειάδα μικρών κομμάτων, τα οποία θα ελαχιστοποιούν, αν δεν μηδενίζουν απόλυτα, τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μονομερούς  διεκδίκησης  της εξουσίας από την κυριαρχούσα Νέα Δημοκρατία.

Σ΄αυτό, το πρωτόγνωρα ρευστό πολιτικό σκηνικό, ο Αλέξης Τσίπρας, θα κληθεί να εύρει ένα εντελώς νέο πολιτικό διακύβευμα και να αρθρώσει έναν εντελώς νέο πολιτικό λόγο, καθώς :

• Θα έχει απέναντί του μια δυνατή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
• Θα αντιμετωπίσει, αναμφίβολα, μια εσωκομματική γκρίνια, μηδέ της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αποκλειομένης.
• Θα έχει ένα ΠΑΣΟΚ, που μονίμως θα διεκδικεί την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πολιτικό σκηνικό, παρά τις όποιες πολιτικές αδυναμίες του να εμφανιστεί ως εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.
• Θα έχει μια «Πλεύση Ελευθερίας», της Ζωής Κωνσταντοπούλου, (χωρίς να αποκλείεται και η είσοδος στη βουλή του ΜΕΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη),η οποία θα συνασπίζει τους δυσαρεστημένους του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, υπενθυμίζοντας τις μνημονιακές μεταλλάξεις κατά τη διακυβέρνηση του 2015 – 2019.

Τούτων όλων των ανωτέρω δοθέντων, ο Αλέξης Τσίπρας με έναν νέο μετεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, θα βρεθεί σε ένα πολιτικό σταυροδρόμι – δίλημμα :

• Να επιχειρήσει κατάκτηση και σε δεύτερο χρόνο αφομοίωση των δύο όμορων χώρων στην ευρύτερη κεντροαριστερά, (ΠΑΣΟΚ και Πλεύση Ελευθερίας), ή.
• Να επιχειρήσει προγραμματική σύγκλιση μαζί τους.

Πάντα ταύτα, θα εξαρτηθούν από τις εσωκομματικές ισορροπίες – συσχετισμούς και την διακομματική κατάταξη των πολιτικών σχηματισμών στην ευρύτερη κεντροαριστερά, που θα αναδείξουν οι επερχόμενες κάλπες της 25ης Ιουνίου. Επιπλέον δε, τα όποια εγχειρήματα θα δοκιμαστούν σε εκλογικά πεδία που άμεσα ακολουθούν, των Αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου 2023 και των Ευρωεκλογών του Μαΐου 2024.

Για τις συζητήσεις, προβληματισμούς και σκέψεις που θα προκύψουν τη Δευτέρα 26 Ιουνίου, ο πρώην υπουργός εξωτερικών των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Νίκος Κοτζιάς, με ανάρτησή του στο Fb, επαρκώς μας προϊδεάζει :  «Εμείς του ΠΡΑΤΤΩ έχουμε πολλά να πούμε, αλλά δεν μιλάμε πριν τις εκλογές, για να προστατεύσουμε όλη την δημοκρατική παράταξη. Το μόνο που λέμε προς όλους είναι σοβαρευτείτε. Σοβαρευτείτε δημοκρατικά. Σοβαρευτείτε κοινωνικά δίκαια. Σοβαρευτείτε πατριωτικά».!

Η πολιτική «παντοδυναμία» Μητσοτάκη

Είναι πολιτικά «παντοδύναμος» ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Προεκλογικά, σαφέστατα κι αναμφίβολα, η απάντηση είναι κατηγορηματικά καταφατική : Ναι είναι παντοδύναμος.!

Ιστορικά όμως, έχει αποδειχτεί ότι, στην πολιτική, μια ημέρα μετράει ως αιώνας και μπορεί να συμβούν πολλά και καθοριστικά, από την μια στιγμή στην άλλη. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, πως ένα unfair του έμπειρου και  πολιτικά μπαρουτοκαπνισμένου Γιώργου Κατρούγκαλου, θα μπορούσε να επισυμβεί κι εν τέλει να κοστίσει τόσο ακριβά στην παράταξή του; Επίσης, ποιος μπορεί να υπολογίσει αν, μια παρόμοια κι επίσης απρόσμενη τηλεοπτική γκάφα του γαλάζιου καθηγητή – ιατρού, Σπύρου Πνευματικού, δεν μπορεί να κοστίσει την επιδιωκόμενη κυβερνητική αυτοδυναμία στην δική του γαλάζια παράταξη;

Στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία της χώρας, υπάρχει ένα 53% ενός Γεωργίου Παπανδρέου, που εξανεμίζεται από μια ομάδα αποστατών, όπως και συντριπτικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες στιβαρών ή εφήμερα πολιτικά – κομματικά δυνατών ηγετών, – Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή, Γιώργου Παπανδρέου – , οι οποίες κατέπεσαν μπροστά στις αρνητικές συγκυρίες που προέκυψαν.!

Στην πολιτική, όλα εξαρτώνται από τις συγκυρίες : Συγκυρία ήταν μια ενεργειακή κρίση ή μια πανδημία για να εμφανιστεί ένας Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, ως ο στιβαρός «τιμονιέρης», μέσα στη φουρτούνα, σε συνδυασμό και με μια άλλη συγκυρία…, μιας ασύντακτης αντιπολίτευσης.!

Ομοίως, συγκυρία είναι και.

• Η αδύναμη εθνική μας οικονομία, η οποία εισέρχεται σε μια νέα περίοδο δημοσιονομικής πειθαρχίας, κατ΄ απαίτηση των δανειστών κι ως χώρα με το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον κόσμο,
• Η προδιαγεγραμμένη, «προσέγγιση» στα Ελληνοτουρκικά με ατζέντα, «εφ όλης της ύλης» και με επιβαλλόμενες υποχωρήσεις.

Αναμφίβολα, σ αυτούς τους δύο, λίαν ευαίσθητους τομείς, την οικονομία και τα εθνικά μας θέματα, θα μετρηθούν δυνάμεις και αντοχές, κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης.!

Ο κανόνας στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι σαφής : Εκτός από κυβέρνηση, πρέπει να υπάρχει κι αντιπολίτευση.!