Είχαμε πρόσφατα γράψει για τις πίτες και τους υποψήφδιους κάθε είδους. Αντίστοιχα σχόλια κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα. Ιδιού όμως και η ματιά στο… επίμαχο παραπολιτικό θέμα, από έναν πολιτικό άνδρα!
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αυλωνίτης, καταθέτει την άποψή του έχοντας μάλιστα όχι μόνο περίσσια ανοχή στην κριτική, αλλά και κατανοώντας όσους σχολιάζουν αρνητικά τη συμμετοχή πολιτικών σε πίτες. Και, εδώ που τα λέμε, έχει και ένα δίκιο: πόσες ευκαιρίες έχει πλέον ένας βουλευτής, δήμαρχος, πολιτικό στέλεχος να δει όλους μαζί τους κατοίκους ενός χωριού, μιας συλλογικότητας, ενός φορέα, αν δεν πάει στην εκδήλωση που διοργανώνουν;
Λείπουν πλέον τα καφενεία, οι εκδηλώσεις, οι συνεστιάσεις, οι ευκαιρίες. Αν μη τι άλλο, πολύ ενδιαφέρουσα και κατανοητή και η ματιά από… απέναντι!
Ιδού τι έγραψε: “Διαβάζω σχόλια εν πολλοίς περιπαιχτικά, ειρωνικά και επικριτικά για τη συμμετοχή των αιρετών σε εκδηλώσεις σωματείων, φορέων κλπ που κόβουν τη πίτα τους. Δεν έχω σκοπό να κρίνω τις απόψεις αυτές. Τις θεωρώ και χρήσιμες και αναγκαίες αλλά κυρίως έχει δικαίωμα ο κάθε πολίτης να λέει την άποψη του. Θα πω και εγώ, όμως, την άποψη μου σχετικά με το αν έχουν δίκιο οι επικριτές του εθίμου της κοπής της πίτας η υπερβάλλουν.
Διάλεξα να πω την άποψή μου γιατί πήγα χθες στο χωριό μου, τη Δάφνη, που παλιά το ελεγαν Περλεψιμαδες. Εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Εγώ πολύ συγκινήθηκα. Όχι γιατι πήγα στο χωριό μου. Άπειρες φορές πηγαινω. Συγκινήθηκα που είδα σε αυτή την εκδήλωση τους συγχωριανους μου, τους φίλους μου. Περνώ από το χωριο και δεν βλέπω πια ψυχή. Δεν υπάρχουν καφενεία, δεν υπάρχει ενα μέρος να μαζευτούν να πουν μια κουβέντα.
Πολλοί θέλουν να δουν το δήμαρχο τους, το Βουλευτή τους., τους συμβούλους τους… Έχουν συρρικνωθεί πληθυσμιακά τα χωριά μας. Δεν έχουν σχολείο. Είναι αδύνατο να δουν αυτούς που εξελεξαν εκτός από μια εκδήλωση, ένα πανηγύρι η τη Κυριακή στην Εκκλησία. Θεωρούν, ίσως, τιμή που τους επισκέπτεται ένας βουλευτής η ένας δήμαρχος. Τον καλούν, μας καλούν να πάμε . Αν δεν πάει, αν δεν πάμε ίσως να το θεωρήσουν ότι υποτιμάμε το χωριό.τους.
Ας κάνουμε κριτική αλλά να βλέπουμε όλο το δασος. Εγώ πάντως δεν το κρύβω και το ξαναλέω, κατασυγκινήθηκα και κυρίως κατάλαβα ότι η κοινωνική συνοχή του χωριου μου, των χωριών της Κέρκυρας βασίζεται και στις κάθε είδους κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι”.
Καμμιά αντίρρηση βέβαια στη παρουσία πολιτικών προσώπων. Όμως -παραλείποντας ονόματα-οι πλείστοι από αυτούς επιδίδονται σε εκφώνηση σχοινοτενών λόγων κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι η άμεση ή έμμεση πολιτική χροιά εις βάρος της αρμόζουσας εορταστικής χροιάς. (Χαίρομαι που ο αγαπητός μου Κύριος Αυλωνίτης δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς, περιοριζόμενος εκάστοτε σε βραχύ φιλικό χαιρετισμό – δεν έχω ατυχώς άλλο παράδειγμα…)
Συχνότατα όταν μερικοί από αυτούς καλούνται να εκφωνήσουν ένα ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ μόλις ανέλθουν στο βήμα ξεχνάνε τα πάντα και βγάζουν μακρούς και εν πολλοίς ανιαρούς λόγους.
Ποια είναι η αναγκαστική, και μόνη αποτελεσματική- ΑΜΥΝΑ των οργανωτών της ”πίτας” για να μη χαλάσει η γιορτή; Απλούστατα ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ αλλά απλά να τους φέρονται ευγενικά και εγκάρδια όπως ακριβώς σε όλους τους παρόντες, καλεσμένους και μη.