ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: Αυτόνομη πορεία με θεσμική και κοινωνική ανασυγκρότηση

Η νέα περίοδος για το ΠΑΣΟΚ σηματοδοτείται από την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη στην προεδρία του Κινήματος και συμπεριλαμβάνει στο θεσμικό και οργανωτικό επίπεδο την αλλαγή του ονόματος, την εκλογή νέων κομματικών οργανώσεων και το Συνέδριο.
Η όλη διαδικασία εκτόξευσε δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ, διπλασιάζοντας σχεδόν τα ποσοστά του και δημιούργησε δυναμική περαιτέρω διείσδυσης στο εκλογικό σώμα, με τον «επαναπατρισμό», κυρίως, παλαιών ψηφοφόρων του, και όχι μόνον, που για διάφορους λόγους του είχαν γυρίσει την πλάτη. Η δυναμική αυτή οριοθετεί εκ νέου τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς και διαμορφώνει νέους όρους λειτουργίας για το πολιτικό μας σύστημα, εν όψει και των επερχόμενων εθνικών εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ από αμελητέα αντιπολιτευτική δύναμη, επανήλθε στο προσκήνιο των κοινωνικών πολιτικικών διεργασιών, αποκτά ταυτότητα και εξελίσσεται σε δυναμικό διεκδικητή της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλάζοντας ουσιαστικά τον συσχετισμό δυνάμεων.

Κεντρική πολιτική του θέση αποτελεί η αυτόνομη πορεία του, με ουσιαστικό προγραμματικό λόγο, με ρεαλιστικές προτάσεις επί όλων των προβλημάτων που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία και με αληθινή αναφορά περιγραφής των αντοχών και δυνατοτήτων της εθνικής οικονομίας. Παράλληλα, στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας δεν διστάζει να θέτει δημόσια και με σαφήνεια, χωρίς μισόλογα και επιφυλάξεις, τις διαφωνίες του για την ευρωπαϊκή διαχείριση τόσο της ενεργειακής κρίσης, όσο και τη στάση της Ε.Ε., αλλά και μεμονωμένων κρατών μελών της, απέναντι στον προκλητικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας και τις εκτός των πλαισίων του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας, διεκδικήσεις της, σε βάρος της χώρας μας και της Κύπρου. Επομένως, θέτει ζήτημα αλλαγής πολιτικής της Ε.Ε. σε μείζονες τομείς, και έμπρακτης αλληλεγγύης της απέναντι σε δύο κράτη μέλη της, όπως αυτή καθορίζεται από τον Κανονισμό λειτουργίας της. Σ΄ αυτά τα πλαίσια κινείται και έναντι του ΝΑΤΟ, που απέναντι στην προκλητική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας εναντίον της χώρας μας, ως Πόντιος Πιλάτος «νίπτει τας χείρας του»!
Η δυναμική διείσδυσης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο χώρο του κέντρου και των μη προνομιούχων και η κεντρική πολιτική του στάση για αυτόνομη πορεία έχουν έντονα «ενοχλήσει» τόσο τη Ν.Δ. και προσωπικά τον Μητσοτάκη, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον Τσίπρα. Και οι δύο, όπως και προβεβλημένα στελέχη τους, κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του ότι με τη στάση του δεν προσφέρει στη σταθερότητα που έχει ανάγκη ο τόπος, προσκαλώντας τον, και προκαλώντας τον, να δεσμευτεί για κυβερνητική συνεργασία μαζί τους, και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή, της απλής αναλογικής. Και τι απαντά ο Ανδρουλάκης; Τα αυτονόητα. « Καμία συζήτηση για συνεργασίες προεκλογικά. Το πως και από ποιους θα κυβερνηθεί η χώρα θα το αποφασίσει ο λαός! Αυτός είναι κυρίαρχος, αυτός θα δώσει λύση. Το ΠΑΣΟΚ κινείται αυτόνομα πολιτικά και σε καμμία περίπτωση δεν θα γίνει δεκανίκι του ενός ΄΄η του άλλου. Ούτε προτίθεται να διασώσει πολιτικά, κανέναν από τους δύο, αποτυχημένους, πρωθυπουργούς». Απλά πράγματα, κατανοητά και απολύτως δημοκρατικά.

Και ενώ ο Μητσοτάκης, (υπό το βάρος των αδιεξόδων, που η εν γένει πολιτική του έχει δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία), προέκρινε μέχρι πρόσφατα την προσφυγή στις κάλπες το προσεχές φθινόπωρο, άλλαξε στάση και μιλά πλέον για εκλογές στο τέλος της 4ετίας με στόχο την αυτοδυναμία της Ν.Δ., η οποία, (αυτή μόνο), εγγυάται τη σταθερότητα! Διότι, όπως διατυμπανίζει, πιστεύει ότι θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές με την απλή αναλογική και έτσι θα οδηγήσει τη χώρα σε δεύτερη αναμέτρηση εξασφαλίζοντας την αυτοδυναμία, που διακώς επιθυμεί για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του… Δηλαδή, της πλήρους εξαθλίωσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, της διανομής του παραγόμενου πλούτου στην οικονομική ολιγαρχία, στους «ημέτερους» και στις προσκείμενες σ αυτόν συντεχνίες, αφήνοντας στο έλεος… της επιδοματικής του πολιτικής την πλειοψηφία των αδυνάτων και της μικρομεσαίας τάξης. Επί τρία χρόνια κάνει τον τροχονόμο της ασχροκέρδειας, της ακρίβειας, της αφαίμαξης των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, της καταπάτησης των ό,ποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει μετά τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, ενώ παράλληλα, στο όνομα των επενδύσεων και της ανάπτυξης προωθεί πάση δυνάμει το ξεπούλημα κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής της χώρας -στρατηγικού, εθνικού και κοινωνικού χαρακτήρα- και την μετατροπή της σε προτεκτοράτο των Αμερικάνων και των φερεφώνων τους στην Ευρώπη, αδιαφορώντας πλήρως για τις οδυνηρές συνέπειες αυτών των πολιτικών επιλογών του,για τη χώρα και το λαό.

Υπ αυτή την έννοια, το ερώτημα που γεννιέται είναι, που «κολάει» η σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ, με τον εφαρμοζόμενο ακραίο νεοφιλελευθερισμό της Ν.Δ. του Μητσοτάκη; Βέβαια, κυβερνητική συνεργασία με το χώρο του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη, με την προσχώρηση στη Νεοδημοκρατική κυβέρνηση σωρείας Σημιτικών στελεχών και άλλων, που βρίσκονται υπο ένταξη στη ΝΔ προσβλέποντας σε υπουργοποίηση ΄΄η σε κατάληψη άλλων προσοδοφόρων θέσεων θεσμικού χαρακτήρα… Ιδιοτελείς θεσηθήρες… Γι αυτό το επόμενο διάστημα το ΠΑΣΟΚ θα δεχτεί έντονες πιέσεις, στις οποίες ενδεχομένως να ενταχθούν και «φτιαγμένες» δημοσκοπικές υποχωρήσεις του…, ώστε να επηρεαστούν ψηφοφόροι του κέντρου και της κεντροαριστεράς!

Ο Τσίπρας, από τη δική του μεριά επιχειρεί επί μήνες μια απέλπιδα προσπάθεια να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ… ΠΑΣΟΚ! Με αστεία τεχνάσματα! Χρησιμοποιεί πράσινο φόντο στις εκδηλώσεις του, αναφέρεται στον «ήλιο» και δεν διστάζει να αντιγράφει τον Ανδρέα στις ομιλίες του… (ξεχνώντας ακόμα κι εκείνο το δηλητηριώδες «Ολαντρέου»…! Ζιβάγκο, πάντως, ακόμα δεν έχει φορέσει…). Στόχος του, αφ ενός να συγκρατήσει τους εναπομείναντες στον ΣΥΡΙΖΑ άλλοτε ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και αφ ετέρου να προσελκύσει νέους από τη μεγάλη δεξαμενή του άλλοτε κραταιού Κινήματος. Κι όσο αυτό δεν του βγαίνει, την ώρα που όχι μόνο δεν κερδίζει από την κυβερνητική φθορά, αλλά βλέπει τα ποσοστά του να πέφτουν, έρριξε στο τραπέζι το δόλωμα της συνεργασίας των δυνάμεων του δημοκρατικού και προοδευτικού τόξου… Έτσι, με κάθε ευκαιρία, πότε ευθέως και πότε πλαγίως, ζητάει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, υπό την πρωθυπουργία του, φυσικά, για να φύγει η καταστροφική ΝΔ και να απαλλαγεί η χώρα από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Μόνο που ξεχνάει τι έπραξε, το όχι και τόσο μακρινό, 2015! Τότε που, ως φαίνεται, στο προοδευτικό και δημοκρατικό τόξο δεν ανήκε το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι ΑΝΕΛ και ο Καμμένος! Ξεχνάει, επίσης το κυβερνητικό παρελθόν του και όσα «δεινά» επισώρευσε στο λαό, (μετά τα όσα του είχαν φορτώσει Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, συγκυβερήσεις και οι δύο μνημονιακές αλχημείες των ευρωπαίων σωτήρων μας), με κυρίαρχη την πολιτική του αντίληψη για εξαφάνιση της μεσαίας τάξης… Εξ ου και με το νόμο Κατρούγκαλου πετσόκοψε και τις συντάξεις…! Και όλα αυτά, «γιατί ήταν δίκαια κι έγιναν πράξη…» και άλλα πολλά, στο όνομα της αριστεράς… του ηθικού πλεονεκτήματος και του προοδευτικού πρόσημου… τρομάρα του.

Τούτων όλων δοθέντων, για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τον πρόεδρό του δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αυτόνομη πορεία του, τη βούλησή του να επιμείνει στη θεσμική και κοινωνική του ανασυγκρότηση και μέσα από τον προγραμματικό του λόγο να συνδεθεί με την κοινωνία.
Η ιστορική προοπτική του Κινήματος θα κριθεί από το εάν η κοινωνία αναγνωρίσει ότι η στρατηγική του, στις νέες συνθήκες, μπορεί να διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου και την εξασφάλιση, εκσυγρονισμό και παροχή όλων των δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσιών των κρατικών θεσμικών δομών. Στην υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, και σε όλα τα κοινωνικά αγαθά. Να διαμορφώσει επίσης όρους αναξαρτησίας της δικαιοσύνης, ισονομίας, διαφάνειας και χρηστής διαχείρισης και βελτίωσης των μακροοικονομικών μεγεθών, ώστε να «ανασάνουν» τα στρώματα της κοινωνίας που τα τελευταία χρόνια ωθούνται από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και τους μηχανισμούς της αγοράς και του ανταγωνισμού στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο. Να αγκαλιάσει τη νεολαία και να ορίσει Προγραμματικά ουσιαστικά θεσμικά και οικονομικά κίνητρα για τη δημιουργία οικογένειας, ώστε αφ ενός να αντιμετωπιστεί το μείζον δημογραφικό πρόβλημα της χώρας και αφ ετέρου να σταματήσει η νέα μετανάστευση των νέων, που υπονομεύει ακόμα και την αναγκαία εθνική παραγωγική της ανασυγκρότηση.

Οι πρωτοβουλίες του βουλευτή του Κινήματος Δημήτρη Μπιάγκη, με τελευταία αυτή για την ένταξη της Κέρκυρας στην Α΄ Ζώνη Άγονων και Προβληματικών Περιοχών, καταδεικνύουν ακριβώς τον δρόμο προς την κοινωνία και τα προβλήματά της.
Η πρόσφατη ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην Κέρκυρα και οι εξ αυτής δεσμεύσεις του δίνουν το στίγμα μιας πολιτικής προσέγγισης των αναγκών της χώρας και της κοινωνίας με σύνεση και γνώση και με προοδευτικές λύσεις, που ενώνουν την πλειοψηφία του λαού απέναντι στα συμφέροντα των λίγων, που νέμονται τον δημόσιο πλούτο και υπονομεύουν ακόμα και την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ο δρόμος είναι δύσκολος και τον ναρκοθετούν και οι ιδιαίτερες συνθήκες που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία του πολιτικού και κομματικού συστήματος, με την ακραία αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης με στόχο την πόλωση.
Στα πλαίσια της πορείας έως τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη σύνθεση του ψηφοδελτίου, ώστε να μην λειτουργήσει απωθητικά για τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα σε τοπικό επίπεδο, αλλά ενωτικά και δυναμικά. Η Κέρκυρα μπορεί να ξαναγίνει το «πράσινο νησί»! Και θα γίνει!