ΚΚΕ: Ένας ακόμη νεκρός εργάτης, θυσία στα κέρδη των επιχειρηματιών

Ανακοίνωση του τοπικού ΚΚΕ για το θάνατο του εργάτη στο Σιδάρι.

Η ανακοίνωση 
Η Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του οικοδόμου που έχασε τη ζωή του σε εργοτάξιο κατασκευής πισίνας, στο πλαίσιο επέκτασης Water Park σε ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Σιδάρι.
Ο θάνατος του οικοδόμου στο Σιδάρι δεν ήταν αποτέλεσμα της «κακιάς στιγμής», αλλά ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Και αυτός ο εργάτης – οικοδόμος έχασε την ζωή του λόγω της έλλειψης αυτονόητων μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας στο εργοτάξιο. Εργολάβοι και ξενοδόχοι θεωρούν τα απαραίτητα μέτρα κόστος. Όλες οι τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για να προστατευτεί η ζωή των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, μπαίνουν στα σκουπίδια γιατί κοστίζουν στην εργοδοσία, ενώ η ζωή των εργατών είναι αναλώσιμο είδος.
Η διασφάλιση των κερδών τους απαιτεί να παραδίδονται γρήγορα τα έργα, να εντατικοποιείται η δουλειά με λιγότερο προσωπικό, με ατέλειωτες ώρες δουλειάς, σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Είναι ενδεικτικό ότι στην Κέρκυρα υπήρχε τη συγκεκριμένη μέρα προειδοποίηση από την Πολιτική Προστασία για τα καιρικά φαινόμενα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για υπαίθρια εργασία.
Οργή και αγανάκτηση προκαλεί το γεγονός ότι την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου η Κέρκυρα «γιόρταζε» την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού, με εκδηλώσεις και δηλώσεις για την καλή τουριστική σεζόν και την αύξηση των κερδών του τουριστικού κεφαλαίου. Αυτήν την ημέρα το «κέρδος» της εργατικής τάξης από την φετινή σεζόν, είναι ένας ακόμη νεκρός στην μεγάλη λίστα των εργατών που αφήνουν την τελευταία τους πνοή προσπαθώντας να βγάλουν το μεροκάματο.
Πίσω από τη νέα χρονιά – ρεκόρ στον Τουρισμό, τα νέα ή ανακαινισμένα ξενοδοχεία τους, τις βιτρίνες και τα πεντάστερα ξενοδοχεία, κρύβεται η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στον τουρισμό, στον επισιτισμό, στις κατασκευές.
Όλο το καλοκαίρι στην Κέρκυρα υπήρχαν καταγγελίες για μικρότερα ή πιο σοβαρά ατυχήματα στις οικοδομές, μέχρι που φτάσαμε στο τραγικό αυτό συμβάν. Αντίστοιχα σε όλο το κλάδο του τουρισμού – επισιτισμού αυξάνονται οι καταγγελίες για περιπτώσεις εργασιακής εξάντλησης με λιποθυμίες, μέχρι και φαινόμενα ξυλοδαρμών εργαζομένων από προϊσταμένους τους.
Κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς επιβεβαιώνεται ότι από την περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη, την πολιτική «προσέλκυσης επενδύσεων» και το «θαύμα του τουρισμού», όχι μόνο δεν κερδίζουν οι εργαζόμενοι άλλα αντιθέτως αυτά έχουν ως όρο την ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, τις όλο και χειρότερες συνθήκες δουλειάς, την όλο και μεγαλύτερη αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων.
Ευθύνη για τα εργοδοτικά εγκλήματα έχουν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ προστατεύουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, δίνοντας «αέρα στα πανιά της εργοδοσίας». Χειροτερεύουν τις συνθήκες δουλειάς, με το αντεργατικό οπλοστάσιο, όπως ο Νόμος Χατζηδάκη, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών, την αποψίλωση της Επιθεώρησης Εργασίας, ώστε να μην γίνονται έλεγχοι και όπου γίνονται να έχουν «συμφιλιωτικό» χαρακτήρα. Με τις ανύπαρκτες δημόσιες υπηρεσίες Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφάλειας.
Η εργατική τάξη της Κέρκυρας μπορεί και πρέπει να πει «ΦΤΑΝΕΙ ΩΣ ΕΔΩ». Κανένας άλλος εργαζόμενος να μη χάσει τη ζωή του, την υγεία του για τα κέρδη των αφεντικών.
Απαιτούμε να διερευνηθεί άμεσα το εργατικό ατύχημα και να αποδοθεί η εργοδοτική ευθύνη. Να υπάρξει φροντίδα για την οικογένεια του θύματος και τους άλλους εργάτες του εργοταξίου. Να ληφθούν άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων σε όλους τους χώρους δουλειάς.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, Έλληνες και ξένους, να δυναμώσουν την οργάνωση στα σωματεία, τον αγώνα για μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας, για δουλειά με δικαιώματα. Καμία ανοχή στην πολιτική και τις κυβερνήσεις που θυσιάζουν ζωές εργαζομένων στο βωμό του κέρδους.
Να δυναμώσουν οι αγώνες και η συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να απαλλαγεί η εργατική τάξη από την αιτία των δεινών της, τα αφεντικά και το καπιταλιστικό σύστημα, που το μόνο μέτρο προστασίας που ξέρουν είναι αυτό της προστασίας των κερδών τους.