Αποχωρεί από το Νοσοκομείο Κέρκυρας έχοντας συμπληρώσει 33 χρόνια θητείας ο καλός χειρούργος Καλλίνικος Χριστοδούλου, με τη χειρουργική κλινική πλέον να βρίσκεται σε κατάσταση… έκτακτης ανάγκης και, παρά τη διαφαινόμενη αποψίλωση, η προκηρυχθείσα θέση είναι μόλις μία από πέρυσι και, αυτή δεν έχει ακόμα καλυφθεί…
Οι εφημερίες πλέον “δεν βγαίνουν” στη χειρουργική κλινική και το τελευταίο διάστημα, ουσιαστικά τις μοιράζονται δύο έως τρεις γιατροί με τη βοήθεια των τριών ειδικευόμενων για να καλύψουν όλες τις ανάγκες των τακτικών και των έκτακτων περιπτώσεων που χρίζουν χειρουργικής αντιμετώπισης.
Και όλα αυτά, πριν καν μπει ο Ιούνιος με το καλοκαίρι πάντα να πολλαπλασιάζονται οι ανάγκες.
Μένουν μόλις 3 χειρούργοι!
Με την αποχώρηση του Κ. Χριστοδούλου, η χειρουργική κλινική μένει πλέον με μόλις 3 μόνιμους και επικουρικούς ιατρούς (Β. Δουίτσης, Α. Πορφύρης και Στ. Γάλιας) ενώ για να βγει το πρόγραμμα έχει επιστρατευτεί και ο Κ. Νίκας, ο διευθυντής του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών.
Προ δύο μηνών, η Διοίκηση του Νοσοκομείου δεν ανανέωσε τη σύμβαση της επικουρικής χειρούργου κας Θεοδώρου, αν και σύμφωνα με πληροφορίες, η ίδια η ιατρός το επιθυμούσε, ενώ παρά το ότι είχαν προκηρυχθεί δύο θέσεις χειρούργων από τις αρχές του 2019, οι εκλογές που ακολούθησαν οδήγησαν σε πάγωμα των προκηρύξεων αυτών με τη νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. στη νέα προκήρυξη που έκανε το 2020 να προκηρύσσει μόλις τη μία από τις δύο θέσεις (πληρώθηκε ενάμισι χρόνο μετά από τον κ. Πορφύρη) και να σπεύδει το Σεπτέμβριο να προκηρύξει τη δεύτερη θέση χωρίς μέχρι σήμερα, 9 μήνες μετά, να έχει προχωρήσει η διαδικασία…
Από 7 γιατροί, έμειναν σε τρία χρόνια μόλις 3!
Ας σημειωθεί ότι έως το 2019, στο Νοσοκομείο Κέρκυρας υπηρετούσαν 7 γενικοί χειρούργοι συν ένας ακόμα στο Τ.Ε.Π., ωστόσο, παραιτήσεις, αποχωρήσεις και μετακινήσεις (ένας γιατρός μετακινήθηκε στη Σύρο και ένας ακόμα στον Πειραιά) έφτασε τη χειρουργική κλινική να έχει πλέον μόλις τρεις μόνιμους και επικουρικούς και ένας ακόμα να υπηρετεί (ως διευθυντής) στα Επείγοντα…
Μέρες Απρίλη χωρίς ενεργή εφημερία!
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με το πρόγραμμα των εφημεριών που εκδίδει το ίδιο το Νοσοκομείο, πολλές ημέρες μέσα στον Απρίλιο δεν είχαν καν ενεργή εφημερία χειρούργου αλλά μόνο εφημερία ετοιμότητας, κάτι που σε νοσοκομεία τα οποία είναι τα μοναδικά σε ένα νομό, δεν συνηθίζεται παρά μόνο σε έκτακτες καταστάσεις, ενώ πληροφορίες αναφέρουν πως οι διαμαρτυρίες γιατρών που υπηρετούν σχετικά με την υπερεργασία στην οποία αναγκάζονται να υποβληθούν είναι εδώ και μήνες πολλές…
Αιχμές Χριστοδούλου κατά Διοίκησης και Κυβέρνησης
Ο Καλλίνικος Χριστοδούλου, άφησε αιχμές κατά της διοίκησης και της κυβέρνησης για τη μη κάλυψη των απαραίτητων θέσεων χειρούργων, της τόσο νευραλγικής ειδικότητας ειδικά για ένα νησιωτικό νοσοκομείο.
Την αποχώρησή του από το Νοσοκομείο ανακοίνωσε ο ίδιος ο κ. Χριστοδούλου σε ανάρτησή του στο Facebook, την οποία συνόδεψε και με φωτογραφία με συναδέλφους του και στελέχη της χειρουργικής κλινικής: “Ήρθα στο νοσοκομείο της Κέρκυρα 33 χρόνια πριν. Αντιμετώπισα πόνο, αρρώστιες, βάσανα. Πήρα και μοίρασα αγάπη γύρω μου. Κατάφερα να πραγματοποιήσω την ευχή σας για άσπρα μαλλιά, ελπίζω και σοφία. Ήρθε η ώρα της αποχώρησής μου, αφού πέρασα από όλες τις βαθμίδες στη χειρουργική κλινική. Ευχαριστώ όσους με εμπιστεύτηκαν να συνδράμω στην υγεία τους. Αν άθελα μου ταλαιπώρησα κάποιον ας με συγχωρέσει. Αφήνω πίσω μου άξιους συνεργάτες, μπορείτε να τους εμπιστευτείτε. Δείξτε κατανόηση και υπομονή, γιατί υπάρχουν ελλείψεις. Αν οι διοικούντες που φωτογραφίζονται συχνά με τον Πρωθυπουργό θέλουν, μπορούν να προκηρύξουν, τις πολλές κενές θέσεις γιατρών και νοσηλευτών, για να υπάρξει συνέχεια. Ορκίστηκαν στο Σύνταγμα, να διαφυλάξουν την υγεία των πολιτών. Οφείλουν να το κάνουν. Σας χαιρετώ. Έχετε την αγάπη μου“.
Η αποχώρηση Χριστοδούλου από το Νοσοκομείο της Κέρκυρας σηματοδοτεί και τυπικά την αυλαία της χρυσής εποχής για το νοσοκομείο του νησιού μας η οποία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και άρχισε να φυλλορροεί με την επέλαση της οικονομικής κρίσης της χώρας το 2012.
Θυμάμαι την χαραυγή της δεκαετίας του ’90 όταν πλειάδα, νέων τότε στην ηλικία, γιατρών εγκαταλείψαμε την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας και ήλθαμε στο νησί της Κέρκυρας για να στελεχώσουμε το ΕΣΥ για το οποίο αγωνιστήκαμε και πιστεύαμε συνειδητά στην Δημόσια και δωρεάν Υγεία για τον λαό μας.
Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ήταν πολλές και συνεχείς. Η βοήθεια που είχαμε από το κράτος δεν ήταν πάντα αυτή που επιθυμούσαμε και ονειρευόμαστε όταν είμαστε νέοι ειδικευόμενοι γιατροί. Είχαμε όμως πίστη σ’ αυτό που επιλέξαμε και πείσμα να πετύχουμε.
Είναι αλήθεια ότι περάσαμε από δύσκολες και πολλές αναταράξεις με τις εκάστοτε διοικήσεις του Νοσοκομείου και παρά το γεγονός ότι προερχόμαστε από διάφορους πολιτικούς χώρους η προσπάθεια ήταν κοινή και ο στόχος μας ένας: Η συνεχής βελτίωση των συνθηκών παροχής υπηρεσιών υγείας στους πολίτες του νησιού και τους επισκέπτες του.
Παρά την στενότητα των χρηματοδοτήσεων που αντιμετωπίζαμε διαχρονικά υπήρξαν περίοδοι με ραγδαία εξέλιξη και ανάπτυξη της ποσότητας και της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας που πρόσφερε το νοσοκομείο στους πολίτες του νησιού μας.
Σε πολλούς τομείς πετύχαμε την παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου που δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από τα μεγάλα νοσοκομεία του κέντρου. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην αναγνώριση του νοσοκομείου και της δουλειάς μας όχι μόνον από τους συναδέλφους μας Έλληνες αλλά και του εξωτερικού και μας καταξίωσε Πανελληνίως και διεθνώς με την επιστημονική παρουσία μας στα ιατρικά συνέδρια και τη δημοσίευση των εργασιών μας σε Ελληνικά και ξενόγλωσσα ιατρικά περιοδικά.
Η μετακόμιση στις εγκαταστάσεις του νέου νοσοκομείου μας γέμισε ελπίδα για μία νέα εποχή άνθησης και περαιτέρω εξέλιξης των υπηρεσιών υγείας στο νησί. Δυστυχώς η επέλαση της οικονομικής κρίσης το 2012 οδήγησε το σύστημα σε σταδιακή συρρίκνωση και εγκατάλειψη.
Από τότε μέχρι σήμερα η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς και παρά το γεγονός ότι πάντα προβάλλονται λόγοι έκτακτης συγκυρίας (οικονομική κρίση-πανδημία-πόλεμος Ουκρανίας) είναι σαφές ότι διαφαίνεται καθαρά πλέον η στροφή της πολιτείας στον Τομέα της Υγείας από τον Δημόσιο χαρακτήρα της προς την ιδιωτικοποίηση.
Είναι σαφές ότι ο τρόπος που έχει επιλεγεί γι’ αυτή τη μεταστροφή είναι αργός και βασανιστικός εξ αιτίας του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται. Δηλαδή προωθείται συστηματικά η απαξίωση και εξαθλίωση του ΕΣΥ μέσω υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης η οποία δημιουργεί συνθήκες εργασίας για το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού του συστήματος οι οποίες είναι σχεδόν απαγορευτικές για την σωματική και ψυχική τους υγεία και ωθεί συνεχώς στην αποχώρηση του ανθρώπινου δυναμικού και στην μείωση της εμπιστοσύνης του κοινού.
Επειδή δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμία πρόθεση αλλαγής πλεύσης από την κεντρική διοίκηση είναι ανάγκη αφύπνισης της τοπικής κοινωνίας και των θεσμικών εκπροσώπων της να διαφυλάξουν και να στηρίξουν το σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας στους πολίτες και τους επισκέπτες του νησιού επειδή αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση όλων μας αλλά και την οικονομική ευημερία του νησιού.
Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός Τομέας της υγείας στον τόπο μας δεν είναι ανάγκη να λειτουργούν ανταγωνιστικά αλλά μπορούν να συνυπάρξουν συμπληρωματικά και ο καθένας να αναλάβει το ρόλο του με παρρησία και συνείδηση της αποστολής του. Οι ιδιώτες να εξασφαλίσουν τις επενδύσεις τους σε ένα σαφές πλαίσιο λογικής και υποχρεώσεων και το κράτος να διασφαλίσει αποτελεσματικές υπηρεσίες υγείας στους πολίτες που δεν έχουν την δυνατότητα προσφυγής στον ιδιωτικό τομέα.
Σε αυτό το πλαίσιο επιβάλλεται διοικούντες και θεσμικοί εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας να ευρίσκονται σε συνεχή επαφή και κοινή προσπάθεια για την βελτίωση των συνθηκών και όχι για την συλλογή ευσήμων των διοικούντων από τους εντολοδόχους τους και την αποκομιδή πολιτικού οφέλους από τους τοπικούς εκπροσώπους μόνον για το θεαθήναι και την ψηφοθηρία.