Κατάντια και θλίψη. Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψει κανείς την εικόνα που επικρατεί στην αίθουσα της Δημοτικής Χορωδίας «Σαν Τζιάκομο». Ο Δήμος έχει εγκαταλείψει το χώρο, που γέμισε μούχλα και υγρασία.
Μούχλα, υγρασία και εγκατάλειψη. Αυτό αποτυπώνεται στις εικόνες που δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος στην αίθουσα προβών της Δημοτικής Χορωδίας Σαν Τζιάκομο. Και γεννούν οργή για τη συμπεριφορά του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας απέναντι σε χορωδούς και εθελοντές που μοχθούν καθημερινά για τον πολιτισμό μας και έχουν κατακτήσει με συνέπεια και πολύ μόχθο σπουδαία θέση στα μουσικά δρώμενα.
Η μούχλα και η υγρασία είναι τόσο έντονη, που μανιτάρια φύτρωσαν εντός της αιθούσης, εντός του Δημοτικού Θεάτρου!!! Απερίγραπτη, απίστευτη και ντροπιαστική εικόνα, Ούτε ένας καθαρισμός, ούτε ένα βάψιμο, ούτε η παραμικρή πρόβλεψη.
Για ποιο Δημοτικό Θέατρο μιλάμε;
Το πρόβλημα που εντοπίζεται εδώ και χρόνια στην οροφή του Δημοτικού Θεάτρου, με πολλαπλές δημοσιοποιήσεις και αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, δεν έχει λυθεί. Το πολύπαθο Δημοτικό Θέατρο (κατ΄όνομα γιατί τη χάρη δεν την έχει) «μπάζει» από παντού. Τη μια, χειμώνας με πολύ κρύο, δεν έχει θέρμανση (πριν 3-4 χρόνια γίναμε πανελληνίως ρεζίλι όταν ξεπάγιασε επί σκηνής η Ελεονώρα Ζουγανέλη που είχε έρθει για συναυλία), την άλλη, καλοκαίρι με υψηλές θερμοκρασίες οι πολίτες της «Κέρκυράς-μας» πρέπει να προμηθευτούν βεντάλια για να αντέξουν στο εσωτερικό (αν και το αποφεύγουν πλέον και αναζητούν άλλους χώρους πολιτισμού).
Οι τουαλέτες μια δουλεύουν, τρεις είναι εκτός λειτουργίας. Το ένα φτιάχνουν, το άλλο πρόβλημα βγαίνει. Είναι φανερό ότι το Δημοτικό Θέατρο χρειάζεται συνολικής παρέμβασης, δεν παίρνει άλλο μπάλωμα, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο ρόλο του, ούτε μπορεί να συνεχίσει τη λειτουργία του με ημίμετρα και «έλα μωρέ εντάξει».
Ντροπή κι οργή
Οι σημερινές εικόνες προκαλούν οργή. Όχι μόνο γιατί δεν αξίζουν αυτή την μεταχείριση οι χορωδοί μας, οι εθελοντές του πολιτισμού που έπρεπε να είχαν στη διάθεσή τους ότι χρειάζεται για το έργο τους, αλλά και γιατί δείχνει ακριβώς αυτό το δομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, δείχνει ότι κοντεύουμε να συνηθίσουμε ότι άσχημο και απερίγραπτο συμβαίνει στο νησί μας.
Το σημερινό πρόβλημα λοιπόν, είναι λέει, η στεγανοποίηση της οροφής, καθώς νερά μπαίνουν στο χώρο και στο διπλανό ΔΗΠΕΘΕ. Είναι πολύ καιρός που συμβαίνει αυτό, αλλά ουδείς –από τους αρμόδιους- δεν έχει κάνει τίποτα. Εμείς δεν μιλάμε κι όσο δεν μιλάμε η κατάσταση συνεχίζεται. Τώρα, χθες και προχθές ίδια κι απαράλλαχτη. Από εδώ και δύο χρόνια οι χορωδοί έχουν γίνει νομάδες και περιφέρονται από κτίριο σε κτίριο (όπου βρουν φιλόξενη στέγη) για τις πρόβες τους. Και το πρόβλημα στο Δημοτικό Θέατρο διογκώνεται και τα νερά συνεχίζουν να μπαίνουν στις αίθουσες. Πλέον έκαναν την εμφάνισή τους και μανιτάρια που βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν.
Κι εμείς συνεχίζουμε να μην μιλάμε, κι αφήνουμε τους χορωδούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, γιατί «έλα μωρέ εντάξει και τι να κάνουμε;». Και γιατί το πρόβλημα από εβδομάδα σε εβδομάδα θα λυθεί, θα μπει ο εργολάβος κι άλλωστε το Δημοτικό Θέατρο είναι παλιό και χρειάζεται ολιστική αντιμετώπιση.
Φωνάξτε δυνατά να μας ακούσουν
Ε, λοιπόν δεν πάει άλλο. Μέχρι την «ολιστική» αντιμετώπιση πρέπει να γίνουν γενναίες παρεμβάσεις στο Δημοτικό Θέατρο και στη σκηνή και στα καμαρίνια (που έγιναν σε παγκόσμια πρωτοτυπία γραφεία και αποθήκες) και στην στέγη και παντού. Για να μην ξαναζήσουμε, ως Κερκυραίοι, την ξεφτίλα να μας βοηθούν τα παιδιά της Συμφωνικής «Μίκης Θεοδωράκης» με πολλές ώρες εργασίας για να συνεφέρουν το χώρο στο κατά τα λοιπά, όμορφο νησί του πολιτισμού.
Και για να μπορούμε να φοράμε τα καλά μας και να πηγαίνουμε στις συναυλίες της Δημοτικής Χορωδίας Σαν Τζιάκομο και να κοιτάμε το μαέστρο και τους χορωδούς στα μάτια. Μέχρι τότε φωνάξτε δυνατά, μαζί με τους χορωδούς, μαζί με τους καλλιτέχνες της Κέρκυρας, μαζί με τη νεολαία και τα παιδιά. Δεν έχουμε χώρους πολιτισμού κι αυτούς που έχουμε, δεν υπάρχει η πολυτέλεια να πούμε ή έστω να υπονοήσουμε το «έλα μωρέ».
Μωρέ και τι μας νοιάζει εμάς; Υπάρχουν τόσα σοβαρά να ασχοληθούμε. Δε πα να φυτρώσουν και αγκισέροι