Εκοιμήθη ο Εκκλησιαστικός Επίτροπος Σπυρίδωνας Μπουχάγιαρ

Κοιμήθηκε ο Εκκλησιαστικός Επίτροπος Σπυρίδωνας Μπουχάγιαρ, ένας φιλότιμος και ακούραστος εργάτης της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνος Σαρόκου.

Η ενορία του Αγίου Σπυρίδωνα Σαρόκου, κήδεψε το Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2022, έναν φιλότιμο εργάτη στον αμπελώνα του Κυρίου.
Κήδεψε τον αγαπητό και μακαριστό πλέον Σπυρίδωνα Μπουχάγιαρ. Πάντοτε ο ακούραστος Σπυρίδωνας πρόσφερε τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς και ανιδιοτελώς, με κόπο και μόχθο, με χαρά και όρεξη, είτε υγιής, είτε ασθενής, όλες τις εποχές, με κρύο και με ζέστη στην ενορία του.
Ύστερα από την είδηση του θανάτου του Σπυρίδωνα Μπουχάγιαρ, συνεδρίασε το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα Σαρόκου και αποφάσισε, για τα επί 10 και πλέον χρόνια προσφορά του εκλιπόντος Σπυρίδωνα στο Ναό της Ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνα Σαρόκου, το παρακάτω ψήφισμα, το οποίο διάβασε ο εκκλησιαστικός επίτροπος κ. Δημήτριος Βασιλάκης.

Το ψήφισμα

Στη Κέρκυρα και στο γραφείο του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα Σαρόκου σήμερα 28 Ιανουαρίου 2022 ημέρα Παρασκευή το εκκλησιαστικό Συμβούλιο, αποτελούμενο από τον Πρόεδρο αυτού αιδεσιμώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Βασιλειάδη και τα μέλη αυτού κ. κ. Κοσκινά Γρηγόριο, Γιαννιώτη Δημήτριο, Βασιλάκη Δημήτριο και Βάρθη Αναστάσιο, συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση, ύστερα από την είδηση του θανάτου του Σπυρίδωνος Μπουχάγιαρ, ο οποίος επί δέκα και πλέον χρόνια υπηρέτησε αφιλοκερδώς, ανιδιοτελώς και με θείο ζήλο την ενορία του Αγίου Σπυρίδωνος Σαρόκου, ως εκκλησιαστικός επίτροπος,
Ψ η φ ί ζ ε ι
1. Να εκφράσει τις συλλυπητήριες ευχές στην σύζυγο, το υιό, την νύφη και το εγγόνι του εκλιπόντος.
2. Να διαθέσει το ποσό των 200 ευρώ, ως ενίσχυση στο φιλανθρωπικό έργο της Ενορίας, και
3. Η κηδεία και τα ακολουθούντα μνημόσυνα, για τον εκλιπόντα, να γίνουν δωρεάν.

Ο επικήδειος

«Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαμτι με, ἔχει ζωήν αἰώμιον καί εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θαμάτου εἰς τήν ζωήν».
Ὁ λόγος αὐτός τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστού, ἀγαπητοί μου ἐνορίτες, ταιριάζει ἀπόλυτα στόν ἐκλιπόντα ἀγαπητό καί μακαριστό πλέον Σπυρίδωνα Μπουχάγιαρ. Ἀλήθεια σας λέγω, ὅποιος ἀκούει τον λόγο μου καί πιστεύει σ’ αὐτον πού μέ ἔστειλε ἐδῶ στή γῆ, (τόν Θεό Πατέρα μου) ἔχει ζωή αἰώνια καί δέν θά περάσει ἀπό τό παγκόσμιο δικαστήριο, ἀλλά θά μεταβεῖ ἀπό τόν θάνατο στην αἰώνια ζωή.
Ὁ μακαριστος Σπυρίδωνας, μετά ἀπό μία πολυώδυνη περίοδο, σηκώνοντας τό βάρος της ἐπάρατης ἀρρώστιας του καρκίνου, ἀναπαύεται ἀπό προχθές στον χώρο των πνευμάτων, κοντά στον Θεό, ὅπου «οὐκ ἔστι πόνος ἤ λύπη ἤ στεναγμός». Ὁ ἀγαπητός σέ ὅλους μας Σπυρίδωνας, ἦταν ἄνθρωπος πίστεως προς τον Θεό.
Κατέστη σε τούτη τη ζωή πρότυπο οικογενειάρχη, συντρόφου, πατέρα, παππού, γείτονα, φίλου, συμπαραστάτη, κλαίωντα μετά κλαιώντων και γελώντα μετά γελώντων. Όλοι, συγγενείς, φίλοι γνωστοί , έχουν μόνο έναν καλό λόγο να πούν. Αυτό και εάν είναι κατόρθωμα!
Ἦταν, ἐπίσης, καί ὁ ἄνθρωπος της ἄοκνης ἐργασίας καί προσφοράς στο ποικίλο ἔργο της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνα Σαρόκου. Δέκα και πλέον έτη, ὑπηρέτησε ὡς ἐκκλησιαστικός ἐπίτροπος. προσέφερε τις ὑπηρεσίες του μέ ἀφιλοκέρδεια καί ἀνιδιοτέλεια, μέ κόπο καί μόχθο, μέ χαρά καί πολλή προθυμία, εἴτε ὑγιής εἴτε ἀσθενής, τήν ἐνορία. Ἄν, εὐοισκόμενος ἀκόμη σ’ αὐτή τή ζωή, θά θέλαμε νά ἀπαριθμήσουμε τά ὅσα προσέφερε, θά προσκρούαμε στην ταπεινοφροσύνη του. Ἦταν πάντα συνεργάσιμος μέ τον Ἱερέα καί τους υπόλοιπους ἐπιτρόπους καί κοπίασε πολύ γιά την εὐπρέπεια του Ἱερού Ναοῦ. Ἦταν ἀπό τους λίγους πού έβλεπε μπροστά. Ἦταν παρών σέ ὅλα τά ἔργα τῆς ἐνορίας! Ὅμως δέν εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα ὥστε νά τά ἀπαριθμήσουμε ὅλα μέ λεπτομέρεια.
Ὁ μακαριστός Σπυρίδωνας ἦταν ἕνας πιστός χριστιανός, καί γι’ αὐτό μέ περισσή ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον ἀφιέρωνε τον ἐλεύθερο χρόνο του καί την ξεξούρασή του στην εὐπρέπεια του Ναού του Θεού. Ὁ ἀγαπητός καί προσφιλής μας Σπυρίδωνας, μετά τον κόπο αὐτῆς της ζωής, ἀπό προχθές ἀναπαύεται στούς κόλπους του Ἀβραάμ, στον εὐλογημένο παράδεισο, ἀπ’ ὅπου περιμένει τή μεγάλη Ἡμέρα καί Επιφανῆ της Δευτέρας παρουσίας του Χριστού, γιά νά πάρει ξανά τό σῶμα του ἔνδοξο καί ἄφθαρτο καί ἀθάνατο, γιά νά ζεῖ κοντά στον Ἰησού Χριστό, στους αἰῶνες των αἰώνων.
Ἡ σημερινή ἡμέρα, γιά την ἐνορία μας, ἀγαπητοί μου, εἶναι χαρμόσυνη, διότι προπέμπει ἕνα εὐγενές μέλος της στην οὐράνια μακαριότητα. Η Εκκλησία δέν ἔχει πένθος ἀλλά πίστη σ’ αὐτά πού πέρασαν καί ἐλπίδα σ’ ἐκεῖνα πού θά ἔλθουν. Ὁ χριστιανός καί λυπᾶται καί θλίβεται καί πονάει, ὄχι ὅμως ὅπως ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν ἐλπίδα της μελλούσης ζωῆς καί Βασιλείας του Θεοῦ. «Ὁ εὐλογῶν τούς εὐλογοῦντας Αὐτόν, Κύριος, καί ἁγιάζων τούς ἐπ’ Αὐτόν πεποιθότας,…», ἄς εὐχηθοῦμε, ἀγαπητοί μου, νά «ἁγιάσει τόν ἀγαπήσαντα τήν εὐπρέπειαν του Οἴκου του», τόν ἀγαπητό Σπυρίδωνα! Καί ἄς τον παρακαλέσουμε, ἐπίσης, νά χαρίζει καί στους οικείους του κάθε παρηγοριά καί εὐλογία.
Ἄς εὐχηθοῦμε ὅλοι μαζί, Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε καί ἀείμνηστε, ἀδελφέ, Σπυρίδωνα. Χριστός ἀνέστη αδελφέ.