Θλίψη προκαλεί η φωτογραφία που ανήρτησε στο Facebook η Μέλπω Καρδάμη, με το πάλαι ποτέ θρυλικό θεατράκι του Μον Ρεπό να αποτελεί… ένα σωρό ξύλα!
Το σχόλιο δεν χρειάζεται άλλη λεζάντα: “Πρωινή βόλτα: Πλήρης εγκατάλειψη παντού… Το θεατράκι έγινε πια ένας σωρός από σάπια σανίδια… Μου ‘φυγε ένα δάκρυ η αλήθεια είναι αλλά μέσα μου έβραζα”.
Οι υποσχέσεις τριών ετών έχουν γίνει ένα μάτσο καυσόξυλα και ο κίνδυνος να μην γίνει τίποτα ούτε αυτό το χειμώνα, εν όψει της επόμενης σαιζόν, ορατός! Εν τω μεταξύ, η Κέρκυρα πλέον δεν έχει ούτε έναν θερινό χώρο για θεατρικές παραστάσεις, ενώ και ο χώρος του Φρουρίου διατίθεται με… το σταγονόμετρο…
Μπορεί η Κέρκυρα να χάνει μία-μία τις υποδομές της, αλλά έχει “Διεθνές Φεστιβάλ” (για το οποίο σφάζονται παλαιοί και νέοι δημοτικοί και άλλοι “ταγοί”). Ομοίως σφάζονται και για τις όμορφες “μπουγάδες” που “κοσμούν” την πόλη-μνημείο της UNESCO για να μας θυμίζουν το πώς βλέπουν οι “άλλοι” την Κέρκυρα χαρίζοντας στους “ιθαγενείς” χάντρες και καθρεφτάκια και αναζητώντας το “σπίτι της Βλαχοπούλου”. Την ίδια ώρα ιδιώτες “τρώνε” τα εκατομμύρια ευρώ παλαιών, νυν και προσδοκούντων επανεκλογή “ταγών” (δηλαδή τα δικά μας λεφτά τρώνε, Να σοβαρευτείτε οι ανησυχούντες “ταγοί”) προσφέροντας λόγια του αέρα, καλλιτεχνικές διευθύνσεις και λοιπές μυστηριώδεις υπηρεσίες… Τι θα απομείνει;; Φυσικά και άλλα ερείπια (και η ανάμνηση του “Διεθνούς” Φεστιβάλ για τους “ιθαγενείς”). Φυσικά από τα χρήματα που δίδονται από το Δήμο και την Περιφέρεια στους ιδιώτες, τίποτε δεν πάει στα πολιτιστικά και μουσικά σωματεία του τόπου, καίτοι πιεστικά (εκβιαστικά, λένε κάποιοι) τους ζητήθηκε να συμμετέχουν στο “Διεθνές” Φεστιβάλ. Στην υγεία των καθ’έξιν κορόϊδων που αποτελούν την πραγματική πολιτιστική ραχοκοκαλιά του τόπου μας! Μόνοι (όπως πάντα), λοιπόν, και μακριά και αλάργα από τον Δήμο και την Περιφέρεια (και τους διεθνούς φήμης κολαούζους τους, φυσικά)!! Οι υποδομές δεν φέρνουν ψήφους, μόνο υποχρεώσεις…