Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μοιάζει τα μέγιστα με το 3ο Συνέδριο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του 1971, που έμεινε στην πολιτική ιστορία, ως «Συνέδριο του Επινέ», από το όνομα του Γαλλικού χωριού που το φιλοξένησε.
Όπως, τότε, μια εμβληματική προσωπικότητα, ο Φρανσουά Μιττεράν, ξεκίνησε μια κομβικής πολιτικής σημασίας διαδικασία για τους σοσιαλιστές ανά την Ευρώπη, σηματοδοτώντας την απαρχή μιας νικηφόρας πορείας της ευρύτερης Αριστεράς προς την εξουσία, – μέσα από τη συνεργασία όλων των κομμάτων της κεντροαριστεράς, μηδέ του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος εξαιρουμένου – , έτσι και τώρα στο γήπεδο Ταε Κβο Ντο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, επιχειρεί κάτι ανάλογο.
Όπως τότε ο Φρανσουά Μιττεράν, έτσι και τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας, τείνει χείρα συνεργασίας με τα κόμματα της ελληνικής κεντροαριστεράς στα πλαίσια μιας ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
Αλέξης Τσίπρας : «Ελάτε να κυβερνήσουμε»
O Αλέξης Τσίπρας, στην εναρκτήρια ομιλία του στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, έκανε λόγο για «άλμα για την πολιτική αλλαγή», εμφανιζόμενος ως έμπειρος πολιτικός που «έπαθε» και «έμαθε» από την κυβερνητική του εμπειρία, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να κλείσει πολιτικά μέτωπα του παρελθόντος, προτείνοντας ανοιχτά πλέον διακομματικές συνεργασίες.
Σε προγραμματικό επίπεδο, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ κατέθεσε 5 + 1 «δεσμεύσεις» για τις 100 πρώτες ημέρες μιας ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ με «κορμό και θεμέλιο» τον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, αναγνωρίζοντάς του πρώτο μεν πολιτικό ρόλο, ως «βασική, αλλά όχι την μοναδική δύναμη του προοδευτικού χώρου».
Σ αυτό το πνεύμα, ο Αλέξης Τσίπρας, πρότεινε πλαίσιο κυβερνητικής συνεργασίας «με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις», επισημαίνοντας πως «υπάρχει θέση και ρόλος για όλους».
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δήλωσε ότι «ούτε αποκλείουμε, αλλά ούτε και μπορούμε να περιμένουμε κανένα», εννοώντας σαφώς το ΚΙΝΑΛ.
Δεν πέρασε απαρατήρητη από τους προσεκτικούς αναλυτές, η ανάκληση του διλήμματος «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», σύνθημα του πρώην πρωθυπουργού και πρώην Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπανδρέου, ως σύγχρονη και αποφασιστική απάντηση στις διαρκώς εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες. Ομοίως, έμφαση έδωσε και η καθαρά παλαιοΠΑΣΟΚική ή μάλλον τυπικά «Ανδρεοπαπανδρεϊκή» φράση, «να σηκώσουμε ξανά τον ήλιο πάνω από την πατρίδα μας, να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στις Ελληνίδες και στους Έλληνες», ως στόχος του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Αντιδράσεις εντός Συνεδρίου
Στο προσκλητήριο του Αλέξη Τσίπρα, προς τις «προοδευτικές δυνάμεις» με κεντρικό πολιτικό στόχο την «Πολιτική Αλλαγή», άμεση θετική απάντηση δόθηκε από τον πρώην υπουργό εξωτερικών των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Κοτζιά, ο οποίος μίλησε για «συστράτευση αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων».
Προσεκτική ήταν η αντίδραση του παρόντος στο Συνέδριο, εκπροσώπου του ΚΙΝΑΛ Δημήτρη Μάντζιου που σχολίασε ότι «προοδευτική πολιτική σημαίνει αντιπολίτευση με προγραμματικό λόγο και αξιοπιστία, δίχως λαϊκισμό και τεχνητές εντάσεις». Αφού άσκησε κριτική στα «αποτελέσματα της νέο-συντηρητικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ» που «γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο αισθητά στους Έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα», ο κ. Μάντζος σημείωσε ότι η αντίθετα, «η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία παρέχει τις ιδέες και τις προτάσεις για ένα σχέδιο κοινωνικής ευημερίας και ανθεκτικότητας ώστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες κάθε μελλοντικής κρίσης».
Δεν παρέλειψε όμως να τονίσει κλείνοντας την παρέμβασή του, «είμαστε εδώ για να μελετήσουμε με ενδιαφέρον τα συμπεράσματά σας».
5+1 δεσμεύσεις ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΓΗΣ
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προχώρησε ακόμα πιο πέρα παρουσιάζοντας ένα «ρεαλιστικό πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης» και διακομματικής σύγκλισης, από την επόμενη των εκλογών με απλή αναλογική, όπως χαρακτηριστικά είπε :
- Ακρίβεια: Παρεμβάσεις για άμεση μείωση 50% των αυξήσεων στους λογαριασμούς,
- Εργασία: Αύξηση κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ και επαναφορά εργασιακών δικαιωμάτων,
- Μικρομεσαίοι-Αγρότες: Διαγραφή χρέους πανδημίας και μικροπιστώσεις,
- Κοινωνική προστασία: Νέο ΕΣΥ και επιστροφή 13ης σύνταξης,
- Νέα Γενιά: Οικονομικά προσιτή στέγη για νέα ζευγάρια και απλοποίηση πρόσβασης στα ΑΕΙ για νέες και νέους,
- Αλλαγή παραγωγικού μοντέλου.
Το «ρεαλιστικό πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης», είναι σαφώς μια πρόταση προς μελλοντικούς συγκυβερνήτες.
Η Χαριλάου Τρικούπη δεν ξεχνά
Είναι σαφές, πως στην Χαριλάου Τρικούπη, δεν αιφνιδιάστηκαν στο ανοιχτό πλέον πολιτικό φλερτ της Κουμουνδούρου και με σαφή πρόταση διακυβέρνησης. Αντίθετα, το περίμεναν να εκδηλωθεί. Όμως, στο ΚΙΝΑΛ, ανεξάρτητα από τον αν διατίθενται ευμενώς σε μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ, δεν ξεχνούν τα «αντιΠΑΣΟΚικά» πολιτικά αισθήματα, της «πρώτης φορά κυβέρνησης της αριστεράς» και συγκεκριμένα :
- Τις ευθύνες που επέρριπταν οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, για την «πτώχευση της χώρας», στη διακυβέρνηση Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, ενώ «αθώωναν πολιτικά την περίοδο διακυβέρνησης από τον Κώστα Καραμανλή. Προς τούτο, δηλώνουν στην Χαριλάου Τρικούπη, «ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε ότι ο Καραμανλής παρέδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου μια χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας», κάτι που, όμως «είχε ξεχάσει στα χρόνια της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο και του φλερτ με την καραμανλική Δεξιά».
- Επίσης, στο ΚΙΝΑΛ, δεν συγχωρούν τη δεύτερη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015. Πολλοί, ισχυρίζονται πως υπήρχαν οι προϋποθέσεις για μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ. Τότε, στις εκλογές 20 Σεπτεμβρίου 2015, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ δεν ήθελαν με τίποτα τους ΑΝΕΛ, ενώ το συζητούσαν για ενδεχόμενη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας, προτίμησε και πάλι να έχει συγκυβερνήτη τον Πάνο Καμμένο, χωρίς να συζητήσει καν ενδεχόμενη συνεργασία με ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, χαρακτηρίζοντάς τα «φιλομνημονιακά» κόμματα.
«Πολύφερνη νύφη» το ΚΙΝΑΛ
Στην παρούσα πολιτική περίοδο, με τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής, αριθμητικά είναι ακατόρθωτο να προκύψει κυβέρνηση με αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ακόμα δε και στην περίπτωση δίδυμης εκλογής, με τα μεγέθη που αναδεικνύουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, παραμένει δύσκολη εξίσωση ο σχηματισμός μονοκομματικής κυβέρνησης. Όλα δείχνουν πως το διπολικό πολιτικό μας σκηνικό έχει μετεξελιχθεί σε τριπολικό με ακέραιο και σημαντικό πολιτικό ρόλο στον τρίτο πόλο, δηλαδή στο ΚΙΝΑΛ.
Τούτων δοθέντων και με τις κάλπες να πλησιάζουν, το μέγα θέμα που απασχολεί τόσο την κυβέρνηση, όσο και την αξιωματική αντιπολίτευση είναι «τι θα κάνει το ΚΙΝΑΛ στις εκλογές» και κυρίως με ποιον θα συνεργαστεί μετεκλογικά για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Και οι δύο μεγάλοι του πολιτικού σκηνικού, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πιέζουν το ΚΙΝΑΛ, να ξεκαθαρίσει εκ των προτέρων, με ποιον θέλει να συμμαχήσει, – όπως επιχειρηματολογούν κυβερνώσα παράταξη και αξιωματική αντιπολίτευση, να υπάρχει «εκπεφρασμένη πολιτική θέση» – , ώστε να σχηματίσει πολιτική άποψη και θέση και το εκλογικό σώμα.
Προς ώρας, η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη, δεν δείχνει να λυγίζει στις πιέσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, απαντά με πολιτικό χιούμορ, πως, «δεν υπάρχει κίνδυνος ακυβερνησίας στη χώρα, από τη στιγμή που κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση διαθέτουν τις δυνάμεις για να δημιουργήσουν από κοινού μια ωραία κυβέρνηση η οποία θα διαχειριστεί τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, που οι ίδιοι προκάλεσαν».
Επιπλέον, προσθέτει ότι, το μοντέλο του «μεγάλου συνασπισμού», έχει εφαρμοστεί σε Γερμανία, Ιταλία και Βέλγιο.
Στο νέο τριπολικό πολιτικό σκηνικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εγκαταλείπει το αφήγημα της «αυτοδυναμίας» αναζητώντας εναγωνίως κυβερνητικό εταίρο, ο Αλέξης επιμένει στο δικό του πολιτικό αφήγημα περί «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ», ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης κρατάει κλειστά τα χαρτιά του, επιδιώκοντας να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσοστά από τα οποία θα εξαρτηθεί και ο μετεκλογικός του ρόλος.