Φωτεινοί εγκέφαλοι της πολιτικής ζωής του τόπου, εντελώς άσχετοι και αδιάβαστοι, αποφάσισαν να μετατρέψουν την υπόθεση Λιγνάδη σε μια πολιτική αντιπαράθεση για κλάματα.
Πρώτα πρώτα, ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει Δημοκρατία και διάκριση εξουσιών. Η απόφαση αυτή περί ανασταλτικού αποτελέσματος της έφεσης ξένισε την κοινή γνώμη (κυρίως στην πιθανολόγηση μη τέλεσης αδικημάτων έως το 2ο βαθμό), αλλά δεν δικάζει η κοινή γνώμη.
Δικαστές δικάζουν. Και μάλιστα υπήρξε και ισχυρή μειοψηφία στην απόφαση αυτή. Πράγμα που δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Έπειτα έχουμε ακούσει τα εξής εξωφρενικά.
Ότι τάχα ο νέος Ποινικός Κώδικας του 2019 (ΣΥΡΙΖΑ) άλλαξε το άρθρο που προβλέπει το ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης (497ΚΠΔ) τροποποιώντας η εισάγοντας την παράγραφο 8, που καθιστά κάπως υποχρεωτική την αναστολή.
Η ότι τάχα άλλαξε το άρθρο 497ΚΠΔ ο Νόμος Παρασκευόπουλου. Ανοησίες. Το ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση προβλέπεται από το 1986 (εδώ και 36 χρόνια!), οπότε και εισήλθε σαν θεσμός στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ενώ από το 2010 οι βασικές παράγραφοι 4 & 8 του 497ΚΠΔ που το ρυθμίζουν, έχουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ μορφή.
Το ρεζουμε είναι ότι οι δικαστές κατά περίπτωση αποφασίζουν την αναστολή ποινής σε περίπτωση Εφέσεως, αξιολογώντας την εν γένει προσωπικότητα του δράστη, το αν έχει πιθανότητα να τελέσει νέα αδικήματα και την διασφάλιση ότι θα παραστεί στην Δικαιοσύνη για να δικαστεί σε 2ο βαθμό.
Εξ’ ου και μπορεί να του επιβληθούν και περιοριστικοί όροι, όπως και εγγύηση, πράγμα που έγινε στον Λιγνάδη. Είναι πραγματικά απογοητευτικό, μόνο και μόνο για να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλο (όχι, το έκανε η ΝΔ, όχι το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι το έκανε το ΠΑΣΟΚ!), Έλληνες πολιτικοί να διασύρονται επιδεικνύοντας την αμάθεια τους.
Αυτοί θα κυβερνήσουν τον τόπο; Κρίμα… Τέλος το έχω ξαναπεί. Δεν είναι δυνατόν το Κράτος να νομοθετεί με βάσει το τι θα πουν τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη. Θα κριθεί και η Δικαιοσύνη.
Και δικαίως κρίνεται από το λαό. Δεν είναι όμως δυνατόν κάποιοι ημιμαθείς να εγείρουν κατάργηση βασικών αρχών του ποινικού δικαίου για έναν… Λιγνάδη.