Οι «συμπληγάδες» για τον κ. Πούτιν είναι μπροστά…

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να εισέρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη φάση στα Ανατολικά, τις μάχες να μαίνονται στις δύο σημαντικές πόλεις Sievierodonetsk και Lysychansk και την Ουκρανική ηγεσία να ζητά επιμόνως από την Δύση την επίσπευση της αποστολής οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών, ήχησαν κάπως παράφωνα οι πρόσφατες δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg, όταν διερωτήθηκε: «Ποιο είναι το τίμημα που οι Ουκρανοί θα είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για την ειρήνη; Πόση επικράτεια, πόση ανεξαρτησία, πόση κυριαρχία είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν για την ειρήνη;». Και πράγματι δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που προεξοφλούν ότι η Ρωσία – αν τελικά επικρατήσει – θα «ενσωματώσει» τις καταληφθείσες περιοχές της Αν. Ουκρανίας και θα κηρύξει την «νίκη» και το τέλος του πολέμου.
Άλλοι πάλι, εκφράζουν φόβους, ότι εφόσον η βοήθεια της Δύσης ενισχυθεί και διευρυνθεί, μπορεί να έχουμε ένα παρατεταμένο πόλεμο με απρόβλεπτες εξελίξεις για την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα. Στην περίπτωση αυτή η «αναθεωρητική» Ρωσία μόνον κερδισμένη δεν θα βγει.
Αλλά και στην πρώτη περίπτωση, εύλογα τίθεται το ερώτημα: θα είναι πράγματι κερδισμένη η Ρωσία, ή το κόστος και τα επακόλουθα του πολέμου θα την «στοιχειώνουν» για τα επόμενα πολλά χρόνια;
Κάποια βασικά συμπεράσματα έχουν ήδη βγει.
Πρώτον, η Ρωσία υποτίμησε την Ουκρανία και ιδιαίτερα το σθένος, την αυτοθυσία και την επιμονή που επέδειξαν οι Ουκρανοί προασπίζοντας την Πατρίδα τους. Επιπρόσθετα οι Ρώσοι φανέρωσαν πολλές αδυναμίες στο επιχειρησιακό πεδίο που πλήγωσαν το γόητρό τους και φυσικά εκμεταλλεύτηκαν οι Ουκρανοί.
Δεύτερον, η Ρωσία δεν υπολόγισε την για πρώτη φορά, απόλυτα ενωμένη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ – με μόνη ίσως παραφωνία την επαμφοτερίζουσα στάση της Τουρκίας – που οδήγησε σε ουσιαστική βοήθεια στο αμυντικό πεδίο με αποστολές μεγάλων ποσοτήτων οπλικών συστημάτων, οι οποίες και συνεχίζονται.
Τρίτον, οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στην Ρωσία είναι βαριές και πλήττουν την ρωσική οικονομία και το ρωσικό τραπεζικό σύστημα, ενώ παραδοσιακοί Ευρωπαίοι εμπορικοί εταίροι της Ρωσίας διέκοψαν κάθε επαφή. Παράλληλα επιταχύνεται η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από την ρωσική ενέργεια, που εφόσον ολοκληρωθεί σε λίγα χρόνια, το τίμημα για την Ρωσία θα είναι τεράστιο.
Τέταρτον, η αρχιτεκτονική ασφαλείας του πλανήτη άλλαξε άρδην μετά την εισβολή και διαμορφώνεται κατά τρόπο αρνητικό για την Ρωσία. Η ΕΕ ξαφνικά απέκτησε ενιαία, κατά το μάλλον ή ήττον, φωνή στα γεωπολιτικά δρώμενα και επιδιώκει στρατηγική αυτονομία, ενώ το ΝΑΤΟ «άδραξε» την ευκαιρία, ως ο κατεξοχήν ευρωατλαντικός θεσμός ασφαλείας και ενισχύει δραστικά την παρουσία του στα ανατολικά κράτη-μέλη. Παράλληλα προχωρά με γοργούς ρυθμούς η συζήτηση της διεύρυνσης, με κράτη που παραδοσιακά τηρούσαν ουδέτερη στάση, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία. Θα μιλάμε πλέον για μια νατοϊκή Ευρώπη…
Τέλος, οι βαρύτατες απώλειες στον Ρωσικό Στρατό και η καταστροφή αναρίθμητου στρατιωτικού υλικού, έχουν δημιουργήσει μεγάλο προβληματισμό στην Ρωσική κοινωνία. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ!
Όπως και να το δει κανείς, οι «συμπληγάδες» για τον κ. Putin είναι μπροστά…

*Δημοσιεύθηκε στις 16/6/2022 στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ