Μέρος του πολέμου, αντί για μέρος της ειρήνης;

Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ασκεί τις τελευταίες δεκαετίες ή θα είναι μια σαν όλες τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και μάλιστα ευρισκομενη στη πρώτη γραμμή;

Σκοπός μας πρέπει να είναι η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, η στήριξη του Ουκρανικού λαού και η Ειρήνη στην Ευρώπη.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία βυθίζει μια ευρωπαϊκή χώρα στο ζόφο του πολέμου, στο αίμα και στην καταστροφή.
Αυτές τις κρίσιμες στιγμές απαιτείται εθνική σύνεση. Να αποφύγουμε την παγίδα να μετατρέψουμε την κρίση σε κομματική και μικροκομματική αντιπαράθεση.
Κοινοί στόχοι πρέπει να είναι η ταχύτερη αποκατάσταση της ειρήνης, η προστασία των εθνικών μας συμφερόντων και η αλληλεγγύη μας σε όσους κινδυνεύουν σε κάθε πόλη και χωριό της Ουκρανίας.
Να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι ότι οι ενέργειες του Προέδρου Πούτιν αποβαίνουν και θα αποβούν σε βάρος όχι μόνο της ανθρωπότητας, αλλά ειδικά σε βάρος και του Ρωσικού λαού.
Να είμαστε θετικοί στην απόδοση καθεστώτος υποψήφιας – προς ένταξη – χώρας στην Ουκρανία για λόγους ουσιαστικούς αλλά και συμβολικούς.
Να αποστείλουμε όση περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια γίνεται στον ουκρανικό λαό.
Να στηρίξουμε τις προξενικές μας αρχές, προκειμένου να βοηθήσουν τα μέλη της Ελληνικής Κοινότητας που κινδυνεύουν.
Η διεθνής κοινότητα και ειδικά η Ε. Ε. πρέπει να στηρίξουν τον λαό της Ουκρανίας και να αξιοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα διπλωματικά μέσα, προκειμένου να τερματιστεί η επίθεση, να αποχωρήσουν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και να ανοίξει δρόμος διπλωματίας.
Οι χειρισμοι του Πούτιν μας επαναφέρουν σε έναν διπολικό κόσμο Δύσης και Ανατολής. Μας επαναφέρουν σε έναν σκληρό ψυχρό πόλεμο μεταξύ δύο μπλοκ κρατών που θα οδηγήσει σε σκληρό οικονομικό ανταγωνισμό και μια βαθειά ενεργειακή και οικονομική κρίση
Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ασκεί τις τελευταίες δεκαετίες ή θα είναι μια σαν όλες τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και μάλιστα ευρισκομενη στη πρώτη γραμμή; Πρέπει να επιμείνει στον παραδοσιακό της ρόλο της ως γέφυρα ειρήνης και συνεννόησης των χωρών ή πρέπει να αλλάξει δόγμα και να είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης;
Πρέπει στην παγκόσμια αστάθεια να συνεχίσει να επιδιώκει να είναι μέρος της λύσης; Ή να γίνει μέρος της κρίσης; Μέρος του πολέμου, αντί για μέρος της ειρήνης; Τα κρίσιμα διλήμματα θέλουν βάθος στρατηγικής, όχι τσιτάτα και επικοινωνιακές κραυγές.
Χωρίς να υπάρξει εισήγηση του ΚΥΣΕΑ, χωρίς συνεννόηση ή έστω ενημέρωση των πολιτικών δυνάμεων, αποφάσισε η κυβέρνηση να στείλει όπλα στην Ουκρανία. Ενέργεια που λήφθηκε μόνο από τον κ. Μητσοτάκη εν αγνοία και απουσία ακόμη και του Υπουργού Εξωτερικών.
Ποια η σκοπιμότητα η Ελλάδα από εμπλεκόμενη σε πρωτοβουλίες ειρήνης, να μετατρέπεται σήμερα σε εμπλεκόμενη του πολέμου;
Σε τέτοιες ώρες εθνικής ευθύνης δεν επιτρέπονται επιπολαιότητες στην εξωτερική μας πολιτική. Δεν επιτρέπεται να αποφασίζει μόνος ο πρωθυπουργός.
Η ευθύνη ανήκει στον Πούτιν, αλλά θα ήταν ωστόσο λάθος να προσποιηθούμε ότι δε βλέπουμε τα λάθη και τις ευθύνες και της Ε. Ε, που επέτρεψαν να φτάσουν τα πράγματα ως εδώ.
Πού ήταν και πού είναι το διεθνές δίκαιο και οι κυρώσεις επί 48 χρόνια στην πολύπαθη Κύπρο; Ή μήπως το ξεχάσαμε αυτό; Υπάρχουν σοβαρές ευθύνες, λοιπόν, τόσο στην ΕΕ, όσο και στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, τις δυτικές δυνάμεις συνολικά, για τη διαρκή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Το Ιρακ, η Συρία, το Αφγανιστάν , η Γιουγκοσλαβια μας θυμιζουν ότι το διεθνές δίκαιο εφαρμόζεται σύμφωνα με τα συμφέροντα των μεγάλων.
Η ΕΕ λοιπόν οφείλει να μάθει και να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος και όχι να τα επαναλάβει. Να αποκτήσει πραγματική στρατηγική αυτονομία. Να προασπίζει ενεργά το διεθνές δίκαιο. Η Ευρώπη πρέπει να μεσολαβήσει στις συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας για να σιγήσουν τα κανόνια και να υπάρξει διπλωματική λύση με τις κυρώσεις ως μέσο για την ειρήνη.
Οι παγκόσμιες εξελίξεις, η αποσταθεροποίηση και οι ανακατατάξεις που φέρνει η ουκρανική κρίση, αποτελούν έναν επιπλέον λόγο για να επιδιώκουμε ενεργά έναν ουσιαστικό διάλογο με την Τουρκία μόνο στο πιο υψηλό επίπεδο και μόνο με την αξιοποίηση των πιέσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Τουρκία.
Είναι λάθος να επιμένει ο κ. Μητσοτάκης στο ψευδο-αφήγημα της δήθεν απομονωμένης Τουρκίας για να δικαιολογεί την αναβλητική του διπλωματία.
Στηρίζουμε την επαρκή άμυνα της χώρας και σε αυτήν τη βάση θα κρίνουμε ad hoc κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα. Αλλά δεν πρόκειται να δεχθούμε να δημιουργηθεί ένα κλίμα υπερεξοπλισμών, χωρίς διαφάνεια και προγραμματισμό, πέρα από τη λογική της επαρκούς άμυνας που έχει ανάγκη η χώρα. Για εμάς αυτοσκοπός είναι η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Είναι η ειρήνη και η προκοπή του λαού μας.
Η Ελλάδα είναι ήδη πρωταθλήτρια στις υψηλές τιμές ενέργειας στην ΕΕ, εξαιτίας άστοχων κυβερνητικών επιλογών, εξαιτίας της ολιγωρίας στην λήψη μέτρων και εξαιτίας των εσφαλμένων δημοσιονομικών προτεραιοτήτων.
Δεν χωρεί καμία δικαιολογία για την ακριβότερη τιμή προμήθειας φυσικού αερίου στην περιοχή μας, για τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, για τις υψηλότερες τιμές χονδρεμπορικής ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΕ, για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των ηλεκτρικών δικτύων εν μέσω ενεργειακής κρίσης.
Ο συνδυασμός ακρίβειας, πανδημίας, και κλιματικής κρίσης, οδηγεί σε πρωτοφανή κοινωνική κρίση. Η κατάσταση απαιτεί γενναίες αποφάσεις προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.