Αν δεν μιλήσουμε για τα αίτια, πως θα βρεθεί λύση;

Ο πόλεμος είναι κάτι που κανένας σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί. Η εξυπηρέτηση οικονομικών και γεωπολιτικών (που, στην πραγματικότητα, είναι και αυτά οικονομικά) συμφερόντων αφορά τις ελίτ και όχι τους πολίτες. Η επίθεση της τρομερής ρωσικής πολεμικής μηχανής που έχει εξαπολύσει σφοδρή επίθεση κατά μιας ανεξάρτητης χώρας, της Ουκρανίας, δεν έχει καμία δικαιολογία και πλήττει τον ουκρανικό λαό, το ρώσικο λαό, τους λαούς της Ευρώπης και των γύρω χωρών.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ

Οι πιο προσεκτικοί Έλληνες αναλυτές, , παρά το κυρίαρχο αφήγημα, προβαίνουν σε πολύ πιο ψύχραιμες εκτιμήσεις. Από την πρώτη στιγμή, απέρριπταν τις ιαχές περί αποτυχίας Πούτιν στο σχέδιο του, ακατανόητης στρατηγικής και άλλων που… “θερμόαιμοι δυτικοί ειδικοί” διατυμπανίζουν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά media.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, οι φωνές που επιχειρούσαν να ρίξουν φως στα αίτια και το τι προηγήθηκε, είναι πολύ περισσότερες. Αν παρακολουθήσει κανείς τα αμερικανικά, κυρίως, ειδησεογραφικά media όλων των αποχρώσεων (από το CNN και το NBC News έως το τραμπικό Fox), θα διαπιστώσει πως ειδικοί αναλυτές αλλά και νυν και πρώην κυβερνητικά, στρατιωτικά στελέχη και στελέχη υπηρεσιών πληροφοριών προβαίνουν σε πολύ διαφορετικές εκτιμήσεις από τα “βασιλικότερα του βασιλέως” ευρωπαϊκά ΜΜΕ.

Από την πρώτη στιγμή προειδοποιούσαν πως ο Πούτιν έχει σειρά σχεδίων αναλόγως με την εξέλιξη και, ακόμα και αν αιφνιδιάστηκε από το μέγεθος της αντίστασης του Ουκρανικού στρατού, το βασικό του σχέδιο περιλαμβάνει τον έλεγχο της ανατολικής και νότιας χώρας, των θαλασσίων προσβάσεων και τον εξαναγκασμό Ουκρανίας και Δύσης να δεχθούν ή να ανεχθούν τους βασικούς του όρους για έλεγχο ρωσόφωνων περιοχών, μετατροπή της χώρας σε buffer zone απέναντι στην επεκτατικότητα του ΝΑΤΟ κ.ο.κ. Και φαίνεται πως, σύμφωνα και με δυτικούς αναλυτές, έχει πολλές πιθανότητες να το καταφέρει. Με Πύρρειο Νίκη; Ίσως. Είναι δεδομένο ότι ο πόλεμος που εξαπέλυσε η Ρωσία του Πούτιν, έχει την ίδια βαρύτητα στο προσεχές μας παγκόσμιο μέλλον με όσα άλλαξαν τον κόσμο μας στις 11/9/2001 με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.

Τώρα πρέπει να κουβεντιάσουμε για τα αίτια

Βασικό πρόβλημα στη δυτική κοινή γνώμη, το πως στρέφεται η ενημέρωση για τον πόλεμο με την ουσιαστική έμμεση πλην σαφή απαγόρευση αναφοράς, συζήτησης και αντιλόγου για τι μας οδήγησε και το ποιοι αλλά και γιατί φταίνε για τη σημερινή κατάσταση.

Επιχείρημα; Δεν είναι ώρα να κουβεντιάζουμε τα αίτια, τώρα που ο Πούτιν σκοτώνει κόσμο. Μα, αν τώρα δεν γίνει ουσιαστική συζήτηση για το τι οδήγησε τις καταστάσεις σε αυτό το σημείο, με πιο τρόπο θα μπορέσει να βρεθεί μια λύση; Διότι την απόλυτη αλήθεια, το απόλυτο δίκαιο ή άδικο, ποτέ δεν το έχει η μία πλευρά.

Κι όμως, το ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί εξωθούσαν τον Πούτιν (βούτυρο στο ψωμί του αυταρχικού Ρώσου ηγέτη που ίσως και να επιδίωκε μια τέτοια εξέλιξη) από το 2014 ή, καλύτερα, από το 2007 σε μια τέτοια απονενοημένη (;) ενέργεια, όχι μόνο είναι δεδομένο αλλά είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως πλείστοι όσοι αναλυτές.

Ακριβείς προβλέψεις του σήμερα από το 2014

Ιδού ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: η ομιλία του καθηγητή πολιτικής επιστήμης του Παν. του Σικάγο, John Mearsheimer, ο οποίος θεωρείται ως ο σημαντικότερος εν ζωή εκπρόσωπος της “σχολής σκέψης του ρεαλισμού” της διεθνούς πολιτικής, διευθυντής του προγράμματος σπουδών Διεθνούς Πολιτικής Ασφαλείας. Ομιλία που δόθηκε το 2015 με τίτλο “Γιατί η Ουκρανία είναι λάθος της Δύσης”. Ομιλία που δόθηκε λίγο μετά την εισβολή της Ρωσίας και την κατάληψη της Κριμαίας:

“(Η Ρωσία) θα συνεχίσει την τακτική της (σ.σ. στην Κριμαία με την κατάληψη) για όσο χρειαστεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει την Κριμαία να μετατραπεί σε βάση του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη και δεν επιθυμεί να επιτρέψει στις ΗΠΑ και τους συμμάχους της να πάρουν ένα μεγάλο κομμάτι γης με μεγάλη γεωστρατηγική σημασία στα δυτικά της σύνορα και να το εντάξουν στους φορείς της Δύσης. Δεν θα έπρεπε να είναι αυτό κάτι που να προκαλεί μεγάλη έκπληξη στις ΗΠΑ. Γνωρίζετε ότι υπάρχει το Δόγμα Μονρόε το οποίο βασικά λέει ότι το Δυτικό Ημισφαίριο είναι η πίσω αυλή μας και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν από άλλη περιοχή να μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις στο Δυτικό Ημισφαίριο. Να σας θυμίσω ότι γίναμε (σ.σ. οι ΗΠΑ) έξαλλοι στην ιδέα οι Σοβιετικοί να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Κούβα το 1964. Το θεωρήσαμε απαράδεκτο. Φανταστείτε σε 20 χρόνια από σήμερα η Κίνα να προχωρήσει σε συμμαχία με τον Καναδά και το Μεξικό και να μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις στις δύο αυτές χώρες. Προφανώς και δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί αυτό και θα επικαλεστούμε το Δόγμα Μονρόε όπως ακριβώς κάναμε με την ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου”.

Τάδε έφη Mearsheimer, πριν από 8 χρόνια. Ομιλία που θα μπορούσε κάλλιστα να δοθεί και σήμερα.

“Ελλιποβαρείς” οι Ευρωπαίοι ηγέτες

Την ίδια ώρα, σε αντίθεση με την αμερικανική διπλωματία που, παραδοσιακά, είναι εξαιρετικά καταρτισμένη, σταθερή ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ που είναι πολύ προσεκτικό σε εκτιμήσεις και δηλώσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποδεικνύονται για μια ακόμα φορά πολύ λίγοι: εμετρήθησαν και ευρέθησαν ελλιποβαρείς, που λέει και ο λαός μας…

Θερμόαιμοι, θερμοκέφαλοι αλλά ταυτόχρονα άτολμοι και υποκριτικοί, βγάζουν “δεκάρικους” υπέρ του ουκρανικού λαού αλλά μπροστά απ΄ όλα βάζουν στην πραγματικότητά τους τα δικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα της ελίτ που υπηρετούν.

Είναι αδίστακτοι στο να απαγορεύσουν ακόμα και τη λειτουργία φιλορωσικών μέσων ενημέρωσης με τη δικαιολογία ότι χρηματοδοτούνται από το ρωσικό κράτος για να κάνουν προπαγάνδα, αλλά εξανίστανται χαρακτηρίζοντας δικτάτορα τον Πούτιν όταν απαγορεύει τη δυτική προπαγάνδα στα σύνορά του περιορίζοντας την ελευθερία του λόγου σε μέσα όπως το BBC Russia, τη ρωσική έκδοση του Deutsche Welle, το αμερικανικό Radio Liberty στα ρώσικα κ.ο.κ. Και, βέβαια, απαγορεύουν τα media αλλά όχι και τις εισαγωγές αερίου και πετρελαίου από τους ρωσικούς αγωγούς…

Τι αλήθεια θα προσφέρει το “μαύρο”;

Η απαγόρευση των Sputnik και RT στην Ε.Ε., είναι ένα πολύ επικίνδυνο, “πονηρό” και μαύρο βήμα από μία δημοκρατική, όπως θέλει να λέγεται, ένωση κρατών… Η δύναμη πυρός των ΜΜΕ που αναμασούν την κρατική δυτική προπαγάνδα, είναι τεράστια.

Προφανώς τόσο το RT όσο και το Sputnik βρίσκονται από την άλλη πλευρά. Κάνουν Pro Russian προπαγάνδα; Ίσως – ή, μάλλον, σίγουρα. Βοηθούν όποιον θέλει να πληροφορείται τα γεγονότα από την οπτική της άλλης πλευράς; Βεβαιότατα.

Τι ακριβώς θα προσφέρει ένα τέτοιο “μαύρο”; Σίγηση κάθε αντίθετης φωνής; Και, αν ξεκινήσουμε εδώ, τι επιφυλάσσει το μέλλον; Κλείσιμο για κάθε ΜΜΕ που δεν εκφράζει τις επίσημες θέσεις εντός ΕΕ; Διώξεις για κάθε ΜΜΕ που ανατρέπει ή επιτίθεται στις θέσεις των κυβερνήσεων των δυτικών χωρών;

Όταν το BBC, το CNN, το Sky News σε όλες τις γλωσσικές εκδοχές του, παρουσίαζαν μονόπλευρα και με χρήση πολλών ψεμάτων ή ανακριβειών τις πολεμικές επιχειρήσεις σε Συρία, Ιράκ, Λυβίη, Σερβία, Λίβανο, ήταν απλά Τρίτη; Αυτά τότε δεν έκαναν πάμπολλες φορές προπαγάνδα;

Ο Πούτιν έχει απαγορεύσει λειτουργία δυτικών ΜΜΕ ή προκαλεί εμπόδια στη μετάδοση των πληροφοριών τους. Φιλτράρει το διαδίκτυο, φυλακίζει αντίθετες φωνές. Αλλά (και) για αυτό, Μπορέλ, Φον Ντερ Λάιεν και σια τον αποκαλούν δικτάτορα και το καθεστώς του ανελεύθερο! Τώρα, τί γίνεται;

Η “εταιρική” λογοκρισία των δυτικών ΜΜΕ

Ιδού ένα άλλο παράδειγμα προειδοποίησης για τη στάση της Δύσης, με όσα έλεγε σε χρόνο ανύποπτο, τέσσερα χρόνια μετά την Κριμαία και τέσσερα χρόνια πριν τα τρέχοντα γεγονότα. Ο Vladimir Pozner. Πρόκειται για πασίγνωστο ρωσοαμερικάνο (γεννημένο στη Γαλλία) δημοσιογράφο  και αναλυτή, ο οποίος αποτελούσε μια από τις πλέον σοβαρές πηγές ανάλυσης του σοβιετικού τρόπου σκέψης και δράσης κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου – ενεργός έως και σήμερα στα 87 του χρόνια σε δυτικά ΜΜΕ.

Το Σεπτέμβριο του 2018, ο Pozner μίλησε σε πανεπιστημιακό κοινό σε μία μεγάλη εκδήλωση του κορυφαίου πανεπιστημίου Yale στο πλαίσιο του προγράμματος ρωσικών, ανατολικοευρωπαϊκών και ευρασιατικών σπουδών. Ο δημοσιογράφος μίλησε για τις επιπτώσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στη μετασοβιετική Ρωσία . Ιδού ένα απόσπασμα της ομιλίας του:

“(κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου) Το NBC ήθελε να καλέσει κάποιον που να μπορεί να μεταφέρει στην αγγλική γλώσσα το σοβιετικό τρόπο σκέψης και την οπτική. Έτσι, με προσκάλεσαν στο δημοφιλές πρόγραμμα Nightline και, καθώς δεν ήμουν ο τυπικός Ρώσος όσον αφορά το αμερικανικό κοινό, είχα εξαιρετική τηλεθέαση. Και έτσι με προσκάλεσαν ξανά, και ξανά, και ξανά, και μετά στο ABC, στο CBS και πάει λέγοντας. Σήμερα, αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί. Μου επέτρεπαν να επιχειρηματολογήσω για τις σοβιετικές απόψεις στην αμερικανική τηλεόραση. Σήμερα, δεν θα μπορούσα να έχω συχνά αυτή τη δυνατότητα σε αμερικανικό δίκτυο. Και αυτό είναι κάτι που έχει αλλάξει. Επί ΕΣΣΔ υπήρχε επίσημη λογοκρισία. Έπρεπε να πας το κομμάτι σου, να το διαβάσουν, να το εγκρίνουν για να τυπωθεί. Σήμερα στη Ρωσία δεν υπάρχει επισήμως λογοκρισία. Αλλά προφανώς υπάρχει λογοκρισία, απλά τώρα το λέει το αφεντικό σου – ΄΄όχι, δεν μπορείς να το πεις αυτό΄΄. Πρόκειται στην πραγματικότητα για κυβερνητική λογοκρισία. Αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα αμερικανικά και τα δυτικά Media, προς μεγάλη μου λύπη, είναι εταιρική λογοκρισία. Με τις μεγάλες πολυεθνικές και τα αφεντικά τους, το τι μπορούν να κάνουν ή να πουν τα media έχει αλλάξει δραματικά. Κάναμε μία μελέτη με μία ομάδα ανθρώπων για την περίοδο 2015 έως 2017 να βρουν κάθε θετικό άρθρο για τη Ρωσία που να έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα New York Times. Έστω για ένα. Δεν βρήκαμε κανένα. Έστω και ένα. Αν αυτό δεν είναι λογοκρισία, τότε τι είναι; Τι εννοώ: θα πρέπει να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να έχει πάει στη Μόσχα και να πει, κοίτα να δεις, εδώ έχει ωραίο παγωτό! Ή ότι έχουν σπουδαία θέατρα και παραστάσεις – που έχουν!”

Το δικαίωμά μας να ακούμε

Η δημοσιογραφία στην Ευρώπη ψυχορραγεί και μία τέτοια ατραπός θα της δώσει το τελειωτικό χτύπημα…

Και, όπως σωστά επισημαίνει ο πολύπειρος Jack Shaffer στο Politico: “Η ουσία της συζήτησης αυτής δεν αφορά το δικαίωμα του RT να μιλά, αλλά το δικό σας δικαίωμα να ακούτε. Μην αφήσετε κανέναν να σας το πάρει αυτό χωρίς μάχη”.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ CORFUPRESS.COM