(Αντι-) Εργατική πολιτική και κρίση στην αγορά εργασίας

Θα μπορούσε να έχει πλάκα αν δεν αποτελούσε έκφραση μίας βαθιάς κοινωνικής κρίσης, συνεχώς επιδεινούμενης με απειλητικές διαστάσεις για τους εργαζόμενους, το λαό και την κοινωνία γενικότερα…

Πριν από τρία χρόνια, η σημερινή κυβέρνηση ανήλθε στην εξουσία… Στον απόηχο της συνολικής αποτυχίας της προηγούμενης και σαν προέκταση της απροκάλυπτης φιλομνημονιακής πολιτικής, που υπηρέτησε μαζί με το φιλικό ‘σοσιαλιστικό’ Πανελλήνιο ΣΟΚ.

Μία από τις βασικές αρνητικές συνέπειες αυτής της εξέλιξης ήταν η ‘δικαίωση’ πολιτικών, που πριν λίγο είχαν καταδικαστεί με θεαματικό τρόπο στην λαϊκή συνείδηση… Άλλο που δεν ήθελαν οι φιλελεύθεροι -original και imitation- για να προχωρήσουν ΤΑΧΙΣΤΑ σε μία επιθετική κατεδάφιση κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, που αριθμούσαν 10ετίες κατάχτησης…

Κεντρικός άξονας αυτής της πολιτικής ήταν και είναι η ‘πάσει δυνάμει’ μείωση του κόστους εργασίας… Αυτό, δηλαδή, που επιβάλλουν οι κεφαλαιοκράτες και που ονομάζεται με πλήθος ωραιοποιών εκφράσεων του τύπου: αύξηση ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξη, απαλλαγή από αγκυλώσεις του παρελθόντος και διάφορες άλλες, που η κουτοπόνηρη ‘έμπνευση’ των χειριστών της κοινής γνώμης, εισηγείται… Μείωση μισθού και μεροκάματου, αύξηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, παράταση του ωραρίου χωρίς αποδοχές, κατακρεούργηση συνδικαλιστικών ελευθεριών, υποβιβασμός κοινωνικών παροχών (υγεία, παιδεία κ.λ.π.) είναι μερικά από τα ανδραγαθήματα των κυβερνώντων…

Το κείμενο δεν θα προσέφερε κάτι καινούριο αν δεν είχαμε μπροστά μας τα νομοτελή αποτελέσματα αυτού του άγριου κυνηγητού των εργαζόμενων… Φτάσαμε, λοιπόν, -εμείς που παραμένουμε πρωτοπόροι στην ανεργία-, σε μεγάλη έλλειψη εργατικών χεριών… Πώς;;;

Στην υπόλοιπη Ευρώπη, που δεν είναι …τόσο αγριοφιλελέδες και ρατσιστές αντιλήφθηκαν, πως παραγωγική διαδικασία χωρίς εργατικά χέρια είναι κομματάκι …‘δύσκολη’. Γι’ αυτό, μεταξύ άλλων βελτίωσαν και απλούστευσαν τις διαδικασίες απόκτησης της ιθαγένειας για πολλούς από τους μετανάστες, που υποδέχονται… Αυτό χαρακτηριστικά αφορά χώρες πρώτης επαφής, όπως Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, όπου ταυτόχρονα δεν σημειώθηκε ο δικός μας Αρμαγεδώνας κατάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων… Ετσι οι τόποι αυτοί έγιναν πιο ελκυστικοί για τις στρατιές των ‘κολασμένων’ που φτάνουν καθημερινά…

Πριν λίγο καιρό μία τέτοια εκδοχή προτίμησης άλλων χωρών θα έμοιαζε όνειρο και επιδίωξη… Θα διαφημίζονταν ως μέγιστη επιτυχία της μεταναστευτικής μας πολιτικής!!! Με σχετική αποφυγή αναφοράς σε ορισμένες όχι και τόσο …πολιτισμένες πρακτικές επαναπροώθησης…

Χρειαζόμαστε πάνω από πενήντα χιλιάδες εργαζόμενους για να πάρει μπροστά η παραγωγική μηχανή, λένε διάφοροι τεχνοκράτες, που αρχίζουν και λοξοκοιτάζουν προς το μεταναστευτικό δυναμικό, που μπαίνει στην χώρα… Περισσότερο ‘ρεαλιστές’ αυτοί από τους καθαρόαιμους ‘πατριώτες’, που προτείνουν …δυναμικές διαδικασίες στο Αιγαίο και τον Εβρο (πνίξιμο δηλαδή).

Βέβαια, από τις αρχές της δεκαετίας του 90 ο ‘υψηλόβαθμος’ εθνικισμός συνοδεύονταν από μαζικές παράνομες προσλήψεις μεταναστών, που προσέφεραν εξαιρετικά χαμηλό εργατικό κόστος… Ουκ ολίγες φορές το κόστος το μηδένιζε μία καταγγελία στο αλλοδαπών και ταχεία επαναπροώθηση…

Τώρα, λοιπόν, που χρειαζόμαστε εργατικό δυναμικό, τι θα κάνουμε;;; Θα ξεπουλήσουμε τις φιλελεύθερες αρχές μας και θα το ρίξουμε στον … εργατισμό;;; Θα ξαναγίνουμε Σοβιετία;;; Μπά! δεν νομίζω… Δεν έχουμε και τις γνώσεις για κάτι τέτοιο…

ΥΓ. Από τα πιο κωμικοτραγικά των τελευταίων ημερών είναι η ομολογία του ‘πολυχρονεμένου’ μας, πως το δημογραφικό πρόβλημα έχει πιθανή λύση τους μετανάστες!!! Σκεφτείτε ανατριχίλες ο Μάκης, ο Σπυρίδων-Αδωνις, ο Θάνος και τα άλλα παιδιά…

Η ΦΑΙΑΚΙΑ χαίρεται για την …πρακτικότητα του πρωθυπουργού… Αναγνωρίζοντας, πως το σύνθημα των αναρχικών: ‘Χριστιανοί γα@@@@ γιατί χανόμαστε’ δεν έχει και μεγάλη πέραση, αναζητά σε αλλότριες συνευρέσεις την αντιμετώπιση της πληθυσμιακής μας ρίκνωσης…