Πείτε την αλήθεια για την οικονομία, οι αριθμοί θα σας εγκλωβίσουν!

Κατά την προχθεσινή λίαν θυελλώδη συζήτηση στη βουλή, με θέμα την οικονομία, πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμφώνησαν στο ότι, η ακρίβεια είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα των Ελλήνων πολιτών και άκρως καθοριστικό για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης στην προεκλογική περίοδο.

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, υπερασπίστηκε την επιδοματική πολιτική της κυβέρνησής του, λέγοντας ότι η δέσμη στήριξης της κοινωνίας πλησιάζει τα 13 δις ευρώ μέχρι και το τέλος του τρέχοντος έτους. Επιπλέον, δε, κινήθηκε στην γνωστή γραμμή ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενο πρόβλημα και ευθύνεται η ενεργειακή κρίση, η οποία προκύπτει ως συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας απέδωσε το πρόβλημα σε έναν συνδυασμό ανεπάρκειας της κυβέρνησης και σκοπιμότητας του πρωθυπουργού να ενισχύσει τα καρτέλ και να εξυπηρετήσει τους χορηγούς του. Επιπλέον, δε, προσπάθησε να αποδομήσει την πολιτική της κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως όλες οι αποφάσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, είχαν στόχο να διατηρηθούν τα κέρδη του «καρτέλ της ενέργειας και των οικονομικά ισχυρών».

Ποιος από τους δύο έχει δίκιο ή περισσότερο δίκιο ;

Ο πληθωρισμός αιτία πτώχευσης

Ουδείς θα αμφισβητήσει, ότι ο πληθωρισμός εκτοξεύτηκε στις οικονομίες της Δύσης, ως αποτέλεσμα της αντίστοιχης αύξησης των τιμών στην ενέργεια, που προέκυψαν ως συνέπεια της ουκρανικής κρίσης. Πέραν όμως αυτής της αλήθειας, η ελληνική οικονομία πάσχει χρονίως από πολλά διαθρωτικά προβλήματα, τα οποία επιτείνουν και οξύνουν τις πληθωριστικές πιέσεις. Είναι σαφές και λίαν διακριτό, πως στην Ελλάδα, ο πρωτογενής τομέας στην οικονομία έχει αφεθεί εντελώς στην τύχη του, με αποτέλεσμα στον όποιο εισαγόμενο πληθωρισμό εξαιτίας της ενέργειας να προστίθεται και ο εσωτερικός γιγαντώνοντας έτι περαιτέρω το πρόβλημα. Ουδείς θα παραβλέψει, πως η εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα επέφερε και την κατάρρευση της άλλοτε κραταιάς βιομηχανίας λιπασμάτων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα σήμερα για την όποια ελλειμματική ντόπια παραγωγή να απαιτείται και εισαγωγή λιπασμάτων από τις εμπόλεμες χώρες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον μήνα Σεπτέμβριο έκανε νέο ρεκόρ και έφτασε στο 12,1%, με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο να φτάνει στο 10%. Όμως, ο πληθωρισμός δεν είναι ίδιος για όλους τους Έλληνες πολίτες και για όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Με βάση τα εισοδήματα και τις δαπάνες του 2021, τα φτωχά νοικοκυριά δαπάνησαν πάνω από το 1/3 του μηνιαίου προϋπολογισμού τους (34,8% του εισοδήματος) για την αγορά τροφίμων, όταν το αντίστοιχο ποσοστό του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού ήταν 13,9%.

Σημειώνεται επί τούτου, ότι κατά τον μήνα Απρίλιο, η απώλεια αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού, σύμφωνα με την τότε έρευνα της ΓΣΕΕ, ήταν ίση με 18% έναντι 14,7% τον Μάρτιο. Ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα απώλεσε τον Απρίλιο το 9,9% της αγοραστικής του δύναμης και ο μέσος μισθός μερικής απασχόλησης το 28%.

Πολλαπλάσια ήταν η επίδραση του πληθωρισμού τον Ιούλιο. Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, τον Ιούλιο χάθηκε πάνω από το 19% της αγοραστικής δύναμης των αμειβόμενων με τον κατώτατο μισθό και το 29,2% της αγοραστικής δύναμης για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση.

Η παράθεση των παραπάνω στοιχείων, αναδεικνύει ότι ο προϋπολογισμός των νοικοκυριών στην Ελλάδα γίνεται ολοένα και πιο αναιμικός, οδηγώντας την ελληνική οικογένεια σε πτώχευση.

Ο φαύλος κύκλος της πτώχευσης.

Τι μπορεί να σημαίνει πτώχευση του ελληνικού νοικοκυριού;

Όταν ο προϋπολογισμός του νοικοκυριού, καθίσταται ελλειμματικός, ακόμα και για ανελαστικές δαπάνες, όπως τρόφιμα και ένδυση, (όλες οι έρευνες κατατείνουν στο ότι, τα ελληνικά νοικοκυριά, έχουν μειώσει ακόμα και τις προμήθειες τροφίμων), αυτόματα λιγοστεύουν ή μηδενίζονται και τα διατιθέμενα ποσά για ελαστικές δαπάνες, ‘όπως εξόδους, ταξίδια, διασκέδαση, λοιπές αγορές και επενδύσεις.

Σ αυτό το σημείο, η πτώχευση του ελληνικού νοικοκυριού επηρεάζει αρνητικά και την πορεία εσόδων των επιχειρήσεων. Η μείωση εσόδων στις επιχειρήσεις, αυτόματα οδηγεί και σε μείωση της φοροδοτικής, εισφοροδοτικής και δανειοδοτικής ικανότητας φυσικών και νομικών προσώπων σε ολόκληρη την επικράτεια.

Σ αυτό το σημείο, η οικονομική πτώχευση έχει κάνει μετάσταση σε ολόκληρο το εθνικό σώμα με ανεξέλεγκτες πλέον συνέπειες. Τα φυσικά και νομικά πρόσωπα δεν δύνανται να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις με αποτέλεσμα τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες, οι οφειλές σε Ασφαλιστικά ταμεία και σε ΔΕΚΟ να αυξάνονται κατακόρυφα, ενώ κάτι παρόμοιο θα συμβαίνει και στις μεταξύ φυσικών και νομικών προσώπων οφειλές, «καλής πίστης».

Επιπλέον, όλων τούτων, παρατηρούνται «λουκέτα» στην αγορά με παράλληλη κι ανάλογη αύξηση της ανεργίας, καθώς οι συνεχείς ανατιμήσεις στην αγορά, οι υπερβολικές χρεώσεις, προκαλούν χρεοκοπίες. Διόλου τυχαίο, ότι, σύμφωνα με τον σύνδεσμο Αρτοποιών Ελλάδας, πάνω από 2.000 αρτοποιεία ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο, μη μπορώντας να ανταποκριθούν στο λειτουργικό κόστος.

Το παραμύθι της ανάπτυξης

Είναι αλήθεια, ότι στην οικονομία πρέπει να πρυτανεύει η αισιοδοξία. Ωστόσο, η υπερβολική αισιοδοξία που εκφράζεται, παντί τρόπω και χρόνω, από πρωθυπουργικά, υπουργικά και ανώτατα πολιτικά στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, κάπου προκαλεί θυμηδία. Όλοι κάνουν λόγο για «αντοχές», και «ρυθμούς» ανάπτυξης της οικονομίας μας, που υλοποιήθηκαν ήδη, ή που προβλέπονται.

Στο βάθος όλοι γνωρίζουν, ότι, δεν πρόκειται για «οικονομική ανάπτυξη, αλλά για «τάση επαναφοράς» της οικονομίας στους προς της κρίσεως ρυθμούς της. Ειδικά, δε, για την ελληνική οικονομία, δεν αφορά μόνον στην περίοδο της ουκρανικής κρίσης αλλά συμπεριλαμβάνει και την περίοδο της πανδημίας του covid 19 καθώς και την δεκαετία των μνημονίων.

Με απλά λόγια, οι σχετικά υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης δικαιολογούνται από το χαμηλό σημείο εκκίνησης της οικονομίας. Δηλαδή, όταν, εξαιτίας των Μνημονίων, το ΑΕΠ της Ελλάδας μειώθηκε κατά 25%, – ποσοστό που δεν καταγράφεται ούτε σε περιπτώσεις σύρραξης και εχθρικής κατοχής – , ενώ η πανδημία πρόσθεσε άλλες 10 περίπου αρνητικές μονάδες, η εκκίνηση του όποιου ρυθμού ανάπτυξης γίνεται από πολύ χαμηλά επίπεδα και δίνει την εντύπωση μιας εκτόξευσης, η οποία, όμως, δεν είναι κανονική ανάπτυξη.

Το αξιόχρεο της Ελλάδας

Παρά τις προσδοκίες της κυβέρνησης, ο οίκος αξιολόγησης FITCH, διατήρησε το αξιόχρεο της Ελλάδας, δηλαδή την πιστοληπτική της ικανότητα, στην κλίμακα ΒΒ. Δηλαδή δύο βαθμίδες κάτω από την επενδυτική βαθμίδα, διατηρώντας όμως, υπό προϋποθέσεις, θετικές προοπτικές για το μέλλον.

Όπως, ο διεθνής οίκος παρατηρεί, στην αιτιολογική έκθεση του, η Ελλάδα έχει ακόμα υψηλό δημόσιο χρέος και μεγάλο αριθμό κόκκινων δανείων, χωρίς να αποκλείεται και νέα γενιά τοιούτων. Επιπλέον, ο οίκος FITCH, παρατηρεί, πως παρά την ευνοϊκή ρύθμιση χρέους που πέτυχε το 2018, η προηγούμενη κυβέρνηση, η ενεργειακή κρίση και τα υψηλά επιτόκια δανεισμού κρίνονται ως αρνητικοί παράγοντες για την εξυπηρέτησή του. Τέλος σημειώνεται, πως μέσα στο 2023, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να καταβάλει 5,85 δις ευρώ για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, 1 δις παραπάνω από τα 4,85 που κατέβαλε το 2022. Κι όλα τούτα, σε περίοδο που οι αποδόσεις των ελληνικών 10ετών ομολόγων κινούνται μεταξύ 4,5 και 5,55, δηλαδή σε προμνημονιακά επίπεδα.

Εν κατακλείδι, με την ενεργειακή κρίση να συνεχίζεται και την ουκρανική κρίση χωρίς σημάδια εκτόνωσης, σε συνδυασμό με την κούρσα εξοπλισμών που οδηγεί την χώρα η προκλητικότητα του εξ ανατολών γείτονά μας και σε μια οικονομία με διαρθρωτικές παθογένειες…, η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι εύκολη υπόθεση.!

Υ/Γ : Ένας καλός καθηγητής των οικονομικών, μας έλεγε : «Παιδιά, μην παίζετε με την Οικονομία. Μοιάζει με άλογο βαρβάτο. Αν αφηνιάσει, θα σας ρίξει». Τότε λέγαμε : «Αρλούμπες λέει ο γέρος». Τώρα, όμως δικαιώνεται…!!!

Γ. Σπ. Π.

///////////////////////