Κυβερνήσεις συνεργασίας: Μύθοι, προσδοκίες και πραγματικότητα…!

Είναι σαφές, διακριτό και κοινά παραδεκτό, πως η υπόθεση παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, έδρασε καταλυτικά στα πολιτικά μας πράγματα. Επέφερε ουσιαστικές αλλαγές στους προεκλογικούς και μετεκλογικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς όλων των πολιτικών κομμάτων, πρώτιστα και κυρίαρχα όμως, στους κύριους πρωταγωνιστές του πολιτικού παιγνίου, την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

Οι «επισυνδέσεις», μετέφεραν το παιγνίδι, από τη σέντρα, – αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε και ποδοσφαιρικούς όρους – , εννοώντας το κοινωνικό κέντρο και στα δύο εξτρέμ. Δηλαδή, εκτός από την πολύφερνη «πολιτική νύμφη» το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, διεκδικούν μετεκλογικό ρόλο, εξ ίσου σημαντικό, τόσο, στην δεξιά όχθη της Νέας Δημοκρατίας ευρισκόμενος Κυριάκος Βελόπουλος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗ΅Σ, όσο και ο εξ ευωνύμων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Γιάνης Βαρουφάκης με το ΜΕΡΑ 25.

Οι διεργασίες στην Νέα Δημοκρατία

Διόλου τυχαία, η πολιτική επισήμανση του υπουργού εσωτερικών, Μάκη Βορίδη, ότι μπορεί η Νέα Δημοκρατία να συμπράξει με την «Ελληνική Λύση» η οποία, κατά τις δημοκοπικές εκτιμήσεις, ίσως γίνει το δοχείο υποδοχής των δυσαρεστημένων της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

«Η κάλπη, στην απλή αναλογική, παροτρύνει τους πολίτες να ψηφίσουν υπεύθυνα», είπε σε εκπομπή του ΑΝΤ1, ο κ. Βορίδης και προσέθεσε πως το δίλημμα των επόμενων εκλογών θα είναι «Μητσοτάκης ή επιστροφή στο 2015 υπό χειρότερες συνθήκες. Αναφέρθηκε ο υπουργός εσωτερικών σε ένα σχήμα κυβερνητικού συνασπισμού όπως το περιγράφει ο κ. Τσίπρας, των κομμάτων της σημερινής αντιπολίτευσης για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, «ΣΥΡΙΖΑ με Βαρουφάκη, ίσως και με Ανδρουλάκη, αν και το ΚΚΕ έχει αποκλείσει να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο».

Επιπλέον στους σχεδιασμούς της Νέας Δημοκρατίας, στην περίπτωση κατά την οποία, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ του Κυριάκου Βελόπουλου, ίσως να μην φθάνει αριθμητικά για σχηματισμό κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν αποκλείουν, ίσως και προσδοκούν προσχωρήσεις από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, αν μετεκλογικά η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη ρίξει γέφυρες προς την πλατεία Κουμουνδούρου. Ήδη ακούγονται τα ονόματα του Ανδρέα Λοβέρδου, της Εύας Καϊλή, της Άννας Διαμαντοπούλου και του Γιώργου Φλωρίδη.

Διόλου τυχαία η φράση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, από το βήμα της ΔΕΘ, ότι, «μπορεί να υπάρξει αυτοδυναμία, εάν δεχθούν να συνεργαστούν με το πρώτο κόμμα, (εννοώντας την Νέα Δημοκρατία), «στελέχη και προσωπικότητες από άλλους πολιτικούς χώρους».

Υπέρ δεξιών συνεργασιών το ΕΛΚ

Στην Ευρώπη, όπως επισημαίνει το EURACTIV, η νέα τάση της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, είναι να συνεργάζεται με ακροδεξιά κόμματα προκειμένου να αναρριχηθεί ή να παραμείνει στην εξουσία, όπως γίνεται σε Σουηδία και Ιταλία. Σ αυτό το πνεύμα, οι παραπάνω εκτεθείσες δηλώσεις του Μάκη Βορίδη, δείχνουν να εμπνέονται από την ευρωπαϊκή πολιτική τακτική του ΕΛΚ.

Ο επικεφαλής του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ σε επίσκεψή του στη Ρώμη, πριν από δύο εβδομάδες και κατά την προεκλογική περίοδο, στήριξε τον εν λόγω συνασπισμό δεξιάς – ακροδεξιάς, λέγοντας ότι στο κοινό τους πρόγραμμα τα κόμματα έδωσαν τα «ευρωατλαντικά» τους διαπιστευτήρια ενώ κάλεσε τους Ιταλούς να στηρίξουν Forza Italia, το αδελφό κόμμα του ΕΛΚ, προκειμένου να εγγυηθεί την φιλοευρωπαϊκή πορεία της νέας ιταλικής κυβέρνησης.

Εν ολίγοις, η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά δίνει χώρο στην ακροδεξιά να αναλάβει εξουσία, αλλά η επικοινωνιακή γραμμή είναι «ψηφίστε κεντροδεξιά προκειμένου να εγγυηθούμε ότι η κυβέρνηση δεν θα είναι ακροδεξιά».!

Αδύνατες ή απλά δύσκολες οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φεγγαριού, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει καταθέσει ένα πλάνο προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας. «Οι εκλογές δεν έχουν μόνο το νόημα της επιλογής του πρώτου κόμματος, αλλά της διαμόρφωσης μιας νέας κοινοβουλευτικής ισορροπίας. Με αυτήν την έννοια, ο λαός δεν δίνει μόνο την εντολή στο πρώτο κόμμα, αλλά θέτει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο ενώπιον των ευθυνών τους», εκμυστηρεύονται σε συζητήσεις κορυφαία στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης .

Οι πολύ κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, ευρισκόμενοι πολιτικοί επιτελείς επιμένουν : «Εμείς έχουμε ως στόχο η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να είναι ο καταλύτης για τη συσπείρωση των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας γύρω από ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, συμφωνημένο από τους συμμετέχοντες». Συμπληρώνουν, δε ότι, «Σε αυτό το κάλεσμα πρέπει να ανταποκριθούν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, το ΜΕΡΑ-25 και, έστω με ψήφο ανοχής, το ΚΚΕ».

Ουδείς όμως, από τους κορυφαίους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, εξηγεί, πως ερμηνεύει αυτό το «πολιτικά καταναγκαστικό», «πρέπει να ανταποκριθούν», τα κόμματα στα οποία προτάσσεται το εγχείρημα της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και κυρίως όταν ανάμεσα στις ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων της κεντροαριστεράς, υπάρχει μια διόλου πολιτικά ελεγχόμενη δυσπιστία, αν όχι και καθαρά πολιτική αντιπαλότητα.

Αναμφίβολα και σαφέστατα, το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός αντιδεξιού μετώπου, καθώς άγγιξε ευαίσθητες ιδεολογικές και πολιτικές χορδές. Είναι όμως αρκετό.;

Ουδείς θα αμφισβητήσει ότι, η μεν Νέα Δημοκρατία έχει πλήρως απομονωθεί στη Βουλή και η μοναδική δυνητική συμμαχία της είναι με την «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου και με τη δεξιά πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ υπό τον Ανδρέα Λοβέρδο, σε επίπεδο εθνικού κοινοβουλίου, Εύας Καϊλή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Γιώργου Φλωρίδη σε εξωκοινοβουλευτικούς ΠΑΣΟΚους.

Είναι οι υποκλοπές ευκαιρία συγκυβέρνησης.;

Από την άλλη πλευρά, έχει σχηματιστεί μια δυνητική πολιτική συμμαχία, μεταξύ ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΜΕΡΑ – 25 και ΚΚΕ, αλλά μόνον σε επίπεδο διερεύνησης της υπόθεσης των τηλεφωνικών υποκλοπών.

Πως μπορεί να μετουσιωθεί, η «δυνητική πολιτική συμμαχία» για τις υποκλοπές σε συνεννόηση για συγκυβέρνηση.;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης προτάσσει την προγραμματική σύγκλιση και συνεχίζει να μην θεωρεί δεδομένο ότι «πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος», αλλά συναρτά την επιλογή με τα εκλογικά ποσοστά.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης ζητά προγραμματική συμφωνία πριν από τις εκλογές και όχι μετά. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Νίκος Κοτζιάς, έχει στείλει επιστολή για «συνεννόηση συνεργασίας» σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων της κεντροαριστεράς και παραπονείται πως, «ουδείς του απάντησε».

Πάντα ταύτα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάσει συγκεκριμένες θέσεις και ζητήσει από τα κόμματα του προοδευτικού τόξου να τις αξιολογήσουν, θα ανοίξει ο δρόμος για έναν διακομματικό διάλογο που μπορεί να οδηγήσει, ανάλογα και με το αποτέλεσμα των εκλογών, σε προοδευτική διακυβέρνηση.

Προς τούτο, οι ηγεσίες των κομμάτων της ευρύτερης κεντροαριστεράς, οφείλουν να προσμετρήσουν κι εν τέλει να αντιληφθούν και κατανοήσουν, ότι, αν το κοινωνικό αίτημα για πολιτική αλλαγή είναι ισχυρότερο από τις κομματικές σκοπιμότητες, τότε οφείλουν να συγκλίνουν σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα διακυβέρνησης, οικονομικής ανόρθωσης και κοινωνικής ευπρέπειας σε συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας και πολιτικής σταθερότητας.

Από την πλευρά της Ευρώπης, στον αντίποδα των ευρύτερων δεξιών και ακροδεξιών κυβερνητικών συνεργασιών που προτείνει και υποβοηθά το ΕΛΚ, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές προτρέπουν και συστήνουν ευρύτερα κεντροαριστερά σχήματα διακυβέρνησης. Προειδοποιούν δε, για ένα «πολύ επικίνδυνο στοίχημα» της ευρωδεξιάς, το οποίο αν πετύχει, θα οδηγήσει σε «ορμπανοποίηση» της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής και θα αποδυναμώσει την ευρωπαϊκή ενότητα.

Υ/Σ : Όπως οι υποκλοπές επηρέασαν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, κατ ανάλογο τρόπο και βαθμό, θα επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών αυτής της Κυριακής, 25 Σεπτεμβρίου.!