Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Κώστα Χυτήρη

Την Πρωτομαγιά, το εργατικό κέντρο πραγματοποίησε το πρωί “εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους νεκρούς της τάξης μας στους Κουραμάδες στο μνημείο του Κώστα Χυτήρη, ενός εκ των 200 εκτελεσθέντων στην Καισαριανή το 1944”.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του Γ. γραμματέα του σωματείου οικοδόμων Γ. Λασιθιωτάκη και ομιλία της εκπαιδευτικού Ν. Διαμαντοπουλου.

Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα απ’ το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και κατάθεση στεφάνων απ’ το Εργατικό Κέντρο και τα Σωματεία , το Μ.Α.Σ, την Λαϊκή Συσπείρωση, το ΚΚΕ, την Κοινότητα Κουραμάδων, τον πολιτιστικό σύλλογο, ενώ πολλοί απ’ τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση κατέθεσαν λουλούδια στο μνημείο του Κώστα Χυτήρη.

Τέλος ανανεώθηκε το αγωνιστικό ραντεβού για την απεργία στις 6 Μάη και την Κεντρική συγκέντρωση στις 10 το πρωί στο εργατικό Κέντρο.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΑΜΑΔΙΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΟ, ΚΩΣΤΑ ΧΥΤΗΡΗ

Συναδέλφισσες & συνάδελφοι

Η 1η Μάη είναι μέρα-σύμβολο στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Μας θυμίζει την τεράστια αλήθεια, ότι ο πιο θανατηφόρος ιός είναι ο καπιταλισμός.
Η σημερινή Πρωτομαγιά είναι η μέρα που διάλεξαν τα ταξικά σωματεία και οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο να τιμήσουν τον ηρωικό Κερκυραίο αγωνιστή Κώστα Χυτήρη. Έναν αγωνιστή που με τη ζωή και τη δράση του αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας. Διαλέξαμε την Πρωτομαγιά γιατί είναι η μέρα που σηματοδοτεί την αφύπνιση των εργατών αλλά και συμβολίζει τη θυσία ανθρώπων όπως ο Κώστας Χυτήρης που αντιπαλέψαν το σύστημα της εκμετάλλευσης και την αντίδραση και έδωσαν τη ζωή τους για μια δίκαιη κοινωνία.

Οι Πρωτομαγιές στα πέρατα του κόσμου μας φέρνουν κάθε τέτοια μέρα τις φωνές χιλιάδων εργατών, χιλιάδων αγωνιστών που διεκδίκησαν και διεκδικούν τα αυτονόητα. Τη κατάργηση της εκμετάλλευσης, τις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο των εργατών, το 8ωρο, τους αξιοπρεπείς μισθούς, την κατάργηση της παιδικής εργασίας, την κοινωνική ασφάλιση.

Από τη 1η Μάη του 1886 τη μέρα της μεγάλης απεργίας στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης μέρας, αντί της 10ωρης, 11ωρης έως και 14ωρης. Μια υπέροχη μέρα με τα εργοστάσια άδεια, τις οικοδομές παρατημένες και 80.000 απεργούς εργάτες ντυμένους με τα καλά τους να κατεβαίνουν στη διαδήλωση με τις οικογένειες τους σαν να ήταν γιορτή. Και η φωνή τους για 8ωρο να φτάνει στις άλλες πολιτείες και να κατεβάζει και άλλους εργάτες στο δρόμο. Μια απεργία που βάφτηκε στο αίμα των εργατών από το χτύπημα αστυνομίας με εντολή των βιομηχάνων, που κατάφερε όμως και έβαλε πλέον επιτακτικά την απαίτηση των χιλιάδων εργατών για μείωση του εργάσιμου χρόνου φέρνοντας και τις πρώτες κατακτήσεις.
Πολλές πρωτομαγιές ακολούθησαν από τότε. Πρωτομαγιές που έγραψαν την ιστορία του εργατικού κινήματος. Πρωτομαγιές που συγκινούν και εμπνέουν για την δύναμη, το κουράγιο και τον ηρωισμό απλών ανθρώπων, αγωνιστών που αφιέρωσαν τη ζωή τους για μια κοινωνία πιο δίκαιη για τις γενιές που θα ρθουν.
Μια τέτοια σελίδα ηρωισμού έγραψε και ο Κώστας Χυτήρης μαζί με άλλους 199 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44 από τους Γερμανούς κατακτητές.

Ο Κώστας Χυτήρης ήταν το τέταρτο από τα 5 παιδιά του Σπύρου Χυτήρη και της Διαμαντίνας, που μέσα σε αντίξοες συνθήκες πάσχιζαν να θρέψουν και να ζήσουν την οικογένειά τους με αγροτικές δουλειές, κυρίως σε αμπέλια και χωράφια πλούσιων κτηματιών της περιοχής. Ο Κώστας Χυτήρης ήρθε στη ζωή το 1906. Εδώ που βρισκόμαστε τώρα, στους γύρω δρόμους και στις γειτονιές των Κουραμάδων έπαιζε ως παιδί, μαζί με τα αδέλφια του Ελένη, Μαρίνα, Αρσένη και Ναθαναήλ.

Εδώ ο Κώστας Χυτήρης έμαθε τα πρώτα του γράμματα και παρά τα εμπόδια που του έβαλε η φτώχια αλλά και ο θάνατος του πατέρα του κατάφερε να γίνει αυτό που από μικρός ονειρευόταν κι έβαλε σκοπό: έγινε δάσκαλος.

Εδώ, στην Κέρκυρα, από τα γυμνασιακά του χρόνια, ήρθε σε επαφή με την κομμουνιστική ιδεολογία και μπήκε αμέσως στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μέσα από της γραμμές της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και του νεαρού τότε Κομμουνιστικού Κόμματος, στο οποίο έμελλε να γίνει επίλεκτο μέλος και στέλεχος και να μείνει πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το 1929, στα 23 του χρόνια, όταν, δάσκαλος πια στην Ξάνθη, η δράση του, η ενεργητικότητά του και οι απόψεις του θα πείσουν τους δασκάλους της ακριτικής περιοχής να τον αναδείξουν συνδικαλιστικό τους εκπρόσωπο, με δράση που συνέβαλλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του κινήματος των δασκάλων σε ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα.
Μαζί και με πολλές άλλες εμβληματικές προσωπικότητες του αγώνα όπως ο Νίκος Πλουμπίδης έδωσαν σημαντικούς αγώνες για την ελεύθερη, δημοκρατική και ολοκληρωμένη μόρφωση όλων των παιδιών χωρίς ταξικούς φραγμούς, αγώνα για την ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των δασκάλων.
Το 1933 ξεκινάνε οι πρώτες πειθαρχικές διώξεις που αντιμετώπισε μόνο και μόνο για τη συνδικαλιστική του δραστηριότητα και τις ιδέες του που θα καταλήξουν λίγα χρόνια μετά στην απόλυσή του και στη σύλληψή του.
Σε συνθήκες περιορισμών και διώξεων εναντίον των δασκάλων με τις δικές του απόψεις για την κοινωνία, το 1936, λίγες εβδομάδες πριν συλληφθεί και εξοριστεί, οι συνάδελφοι δάσκαλοι τον εκλέγουν με ποσοστό 45% αιρετό εκπαιδευτικό σύμβουλο του υπουργείου Παιδείας.
Ο Κερκυραίος αγωνιστής συνελήφθη από το καθεστώς Μεταξά και εξορίστηκε στην Ανάφη τον Σεπτέμβριο του 1936. Ακολούθησε το καλοκαίρι του 1937 η Ακροναυπλία κι αργότερα η διαδοχική παράδοση από το καθεστώς Μεταξά και τις κατοχικές κυβερνήσεις στους Ναζί, ο εγκλεισμός του στο στρατόπεδο της Λάρισας όπου πέρασε μαρτυρικές μέρες όπως έχουν αναφέρει σύντροφοί του.
Ακολούθησε η μεταφορά του στο στρατόπεδο στο Χαϊδάρι τον Αύγουστο του 1943. Την Πρωτομαγιά του 1944 οι κατακτητές επέλεξαν να εκτελέσουν τους 200 κομμουνιστές ως αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του. Ανάμεσά τους και ο Κώστας Χυτήρης.
Οι 200 μελλοθάνατοι κομμουνιστές οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής – στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς», όπως το ονόμασε ο λαός αργότερα – το πρωί της Πρωτομαγιάς του ’44. Εκεί τους χώρισαν σε εικοσάδες. Και έβαζαν τους ζωντανούς να μεταφέρουν τους εκτελεσμένους συντρόφους τους. Αυτοί όμως συνέχιζαν να τραγουδάνε όλοι μαζί τη Διεθνή, τον Εθνικό Ύμνο και να ζητωκραύγαζουν για τη λευτεριά, για τη λαοκρατία.
Οι 200 της Καισαριανής πριν βρεθούν απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα, είχαν συγκρουστεί παλικαρίσια με την τάξη των εκμεταλλευτών και τους μηχανισμούς της. Είχαν συγκρουστεί με τη μεγαλοεργοδοσία και τους μεγαλοαγρότες της υπαίθρου, με την καταστολή, με το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου, τα στρατοδικεία και τα βασανιστήρια, τη δικτατορία του Μεταξά, το Καλπάκι, τον Αη-Στράτη, την Ακροναυπλία. Δίκαια, στα πρόσωπά τους, η αστική τάξη αναγνώριζε την πρωτοπορία του λαού. Αναγνώριζε τον πραγματικό κίνδυνο και εχθρό.
Ο Κώστας Χυτηρης εκτελέστηκε σε ηλικία 38 ετών, ακριβώς πριν από 77 χρόνια. Οι δικοί του έμαθαν για τη θυσία του εβδομάδες μετά την εκτέλεση, από γράμμα συγγενή, εκπαιδευτικού.
Ο Κώστας Χυτήρης έμεινε αλύγιστος. Ακόμη και μπροστά στο θάνατο στάθηκε παλικαρίσια, τον αψήφησε γιατί ήξερε ότι ο θυσία του εξυπηρετούσε έναν ανώτερο σκοπό. Δάσκαλος με ψυχή και μεράκι. Αγωνιστής με πίστη, με αρχές, με αξίες. Ήρωας του λαού μας. Ο Κώστας Χυτήρης δε λέρωσε το όνομά του. Όταν μία υπογραφή ήταν αρκετή για να σώσει τη ζωή του, δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας, δε λύγισε στις πιέσεις και τα βασανιστήρια ούτε στην Ανάφη ούτε στην Ακροναυπλία ούτε στη Λάρισα ούτε στο Χαϊδάρι ούτε στον τοίχο του εκτελεστικού αποσπάσματος στην Καισαριανή. Γι’ αυτό και μένει, όπως αποδεικνύει και η σημερινή εκδήλωση προς τιμήν του, αθάνατος.

Σήμερα ο αγώνας και τα οράματα για τα οποία θυσιάστηκαν οι 200 της Καισαριανής, οι εκτελεσμένοι στο Λαζαρέτο, οι χιλιάδες φυλακισμένοι, εξόριστοι και νεκροί για δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία παραμένουν ζωντανά και επίκαιρα. Σήμερα σε μία εποχή με τόσο μεγάλες τεχνολογικές και επιστημονικές ανακαλύψεις μας λένε πως δεν μπορούν τα νοσοκομεία να καλύψουν τις ανάγκες του λαού μας. Τα εμβόλια που μπορούν να σώσουν εκατομμύρια ζωές γίνονται αντικείμενο οικονομικού ανταγωνισμού και παζαρέματος ανάμεσα στις φαρμακοβιομηχανίες για το ποιο θα βγάλει τα περισσότερα κέρδη. Ενώ η παραγωγικότητα στην εργασία έχει πολλαπλασιαστεί, αντί να μειώνονται οι ώρες εργασίας καταργείται το 8ωρο και νομοθεσίες ψηφίζονται εν μέσω πανδημίας που μας γυρνάνε χρόνια πίσω σε σχέση με τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με συνδικαλιστικούς νόμους ελπίζουν πως θα φιμώσουν και τρομοκρατήσουν το λαό ενώ η μάθηση και η ουσιαστική μόρφωση όλο και περισσότερο γίνεται πολυτέλεια για τους λίγους.
Όμως ο λαός μαε κουβαλάει στην πλάτη του ιστορία και τη βαριά αγωνιστική κληρονομιά που του κληροδότησαν αγωνιστές όπως ο Κώστας Χυτήρης. Και αυτή η ιστορία φωτίζει τη κατανόηση του Σήμερα και το δρόμο του Αύριο που μας αξίζει και προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν με τον ιδρώτα και τον κόπο τους. Η επιστημονική γνώση να αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι για να πλουτίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Για μια κοινωνία που θα μας επιτρέπει να χαιρόμαστε τη ζωή μας, να είμαστε υγιείς, να αντέχουμε στις επιδημίες, να έχουμε τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε, να ζούμε ανθρώπινα.

135 χρόνια μετά το Σικάγο, 77 χρόνια μετά την Πρωτομαγιά στην Καισαριανή ο τροχός της ιστορίας δεν μπορεί να πάει προς τα πίσω.
Τιμάμε τους νεκρούς μας, τους νεκρούς της εργατικής τάξης με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα τους και θα συνεχίζουμε να ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που οι ίδιοι χάραξαν.
Μένουμε ενωμένοι, δυνατοί, δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, τις διεκδικήσεις!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!!

Τιμή και δόξα στον αγωνιστή κομμουνιστή Κώστα Χυτήρη, τιμή και δόξα στους νεκρούς της τάξης μας!

Αθάνατοι!!!