Με μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων πραγματοποιήθηκε το πρωί της Παρασκευής η κινητοποίηση που διοργάνωσε το Συνδικάτο Ξενοδοχοϋπαλλήλων η οποία κατέληξε στα Ανάκτορα.
Όπως ανέφερε το Σωματείο στο κάλεσμά του:
Διανομείς, σερβιτόροι, μάγειρες, μπουφετζήδες, παλεύουμε ενάντια
Στις συνέπειες της εγκληματικής πολιτικής της κυβέρνησης, που εδώ και ένα χρόνο διαχειρίζεται τη πανδημία προς όφελος των εργοδοτών.
Στο νέο νόμο που φέρνουν για τα εργασιακά και «νομιμοποιεί» την τσάμπα εργασία με απλήρωτες υπερωρίες, την δουλεία μέχρι τελικής πτώσης, τις νέες μειώσεις σε μισθούς και εργοδοτικές εισφορές. Δε συμφωνούμε με τα σπαστά ρεπό, τη διευθέτηση ωραρίου σε βάθος 6μήνου, τη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ήδη η εντατικοποίηση της εργασίας και τα ωράρια λάστιχο μας εξουθενώνουν και μας θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας στην συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα μας στην απεργία.
Ένα χρόνο τώρα αρκετοί συνάδελφοι έχασαν τις δουλειές τους, η πλειοψηφία ζούμε με πενιχρά εισοδήματα. Όσοι εργάζονται ακόμη ζουν με τους πετσοκομμένους μισθούς του ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Αρκετοί συνάδελφοι δεν δικαιούνται ούτε αυτά τα λίγα, γιατί εργάζονταν με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Ένα χρόνο τώρα οι ανύπαρκτοι έλεγχοι εκτίναξαν την εργοδοτική ασυδοσία. Πολλοί συνάδελφοι αναγκάστηκαν να δουλεύουν τσάμπα ενώ ήταν σε αναστολή ή μερικώς υποδηλωμένοι. Άλλοι αναγκάστηκαν να χαρίζουν εξαντλητικά 10ώρα εργασίας στους εργοδότες χωρίς αμοιβή, υπό την απειλή της απόλυσης .
Ένα χρόνο τώρα είμαστε εκτεθειμένοι στον covid-19, καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με εκατοντάδες πελάτες, πάμε σε δεκάδες σπίτια. Εργαζόμαστε με ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, θέτοντας σε κίνδυνο τους εαυτούς μας αλλά και τους πελάτες. Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία μας ανησυχεί. Οι ΜΕΘ έχουν φτάσει στα όρια τους, ενώ η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα.
Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες μαζικής εστίασης και διανομής φαγητού έχουν αυξήσει την κερδοφορία τους διαλύοντας κάθε εργασιακό δικαίωμα, αξιοποιώντας τους νόμους όλων των κυβερνήσεων. Η παραγωγή δεν σταμάτησε, η κατανάλωση μεταφέρθηκε από το κατάστημα στο σπίτι και οι διανομείς δουλεύουμε σε ακόμη πιο αντίξοες συνθήκες, κάτω από τεράστια πίεση. Όχι μόνο μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε με τα δικά μας οχήματα αλλά και να τα συντηρούμε και με δικά μας έξοδα, με κίνδυνο την ίδια μας τη ζωή. Τα μέσα ατομικής προστασίας κατά κύριο λόγο αποτελούν δική μας ευθύνη, ακόμη ένα κόστος που πρέπει να καλύψουμε απ’ το ανασφάλιστο μεροκάματο.
Οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες διανομής εισήγαγαν νέες μορφές εκμετάλλευσης, χωρίς ένσημα, χωρίς ασφαλιστικές καλύψεις, χωρίς δικαιώματα, χωρίς συγκεκριμένους όρους αμοιβής και εργασίας. Μας λένε ότι είμαστε συνεταίροι και πληρωνόμαστε ανά παραγγελία, για να κρύψουν την εκμετάλλευση, την εξαρτημένη σχέση και τις ευθύνες για τις επικίνδυνες συνθήκες όταν είμαστε εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα, στο δρόμο χωρίς προστασία, χωρίς πρόσβαση ούτε καν για την ατομική μας ανάγκη.
Εμείς, πόσους ακόμη συναδέλφους, διανομείς θα θρηνήσουμε;
Πόσες ακόμη φορές θα βγούμε στο δρόμο να μοιράσουμε τις παραγγελίες μέσα στη κακοκαιρία;
Πόσο ακόμη θα δουλεύουμε χωρίς ένσημα, με το κόστος της συντήρησης των μηχανών να βαραίνει τις τσέπες μας;
Πόσο ακόμη θα δουλεύουμε χωρίς σταθερό μισθό και εισόδημα, χωρίς ΣΣΕ που να διασφαλίζουν τα δικαιώματα μας;
*Περισσότερα σε λίγο…