Η σειρά, έξι επεισοδίων, σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη και σενάριο Ελένης Ζιώγα, «ζωντανεύει» μια ιστορία παράφορου και παράνομου πάθους. Φωτογραφίες από τα γυρίσματα στην Κέρκυρα, στην Παλιά Περίθεια.
Στην Κέρκυρα τού 1906, μεταφερόμαστε μέσα από τα γυρίσματα της νέας μίνι δραματικής σειράς εποχής της ΕΡΤ «Αγάπη παράνομη», με πρωταγωνιστές τους Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Νίκο Ψαρρά, που μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο στη μικρή οθόνη το ομότιτλο διήγημα του Κωσταντίνου Θεοτόκη, που θα απολαύσουμε από την ΕΡΤ1 τη νέα σεζόν.
Από αυτή τημ τηλεοπτική σεζόν, δύο φορές την εβδομάδα, στην prime time ζώνη της ΕΡΤ1 θα φιλοξενούνται σειρές μυθοπλασίας βασισμένες σε διηγήματα Ελλήνων λογοτεχνών. Η σειρά, έξι επεισοδίων, σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη και σενάριο Ελένης Ζιώγα, «ζωντανεύει» μια ιστορία παράφορου και παράνομου πάθους, σε μια πατριαρχική κοινωνία, που δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές των ηρώων, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τα πιο επικίνδυνα μυστικά, που δεν τολμούν να ομολογήσουν ούτε στους ίδιους τους εαυτούς τους.
Το σενάριο έχει επιμεληθεί η Ελένη Ζιώγα
Η ιστορία…
Ο Στάθης Θεριανός (Νίκος Ψαρράς), παντρεμένος με τη Διαμάντω (Καρυοφυλλιά Καραμπέτη) και πατέρας τεσσάρων παιδιών, ερωτεύεται κρυφά και κεραυνοβόλα τη νεαρή Χρυσαυγή (Ευγενία Ξυγκόρου), την περιζήτητη κόρη του εύπορου Σπύρου Ασπρέα (Γιάννης Νταλιάνης). Η σκέψη της τον τρελαίνει τόσο, που προκειμένου να την έχει κοντά του, κάνει τα πάντα για να την παντρέψει με τον γιο του, Γιώργη (Μιχαήλ Ταμπακάκης).
Πρόκειται για μια συγκλονιστική ιστορία, όπου ο θύτης, το θύμα και ο διασώστης αλλάζουν συνέχεια πρόσωπα. Η Διαμάντω παίζει τον πιο δραματικό ρόλο στην ιστορία, καθώς από θύμα του Θεριανού γίνεται διασώστρια της Χρυσαυγής αλλά τελικά κρατώντας όλα τα μυστικά «για τα μάτια του κόσμου», γίνεται ο πιο ύπουλος θύτης, καθώς μάταια προσπαθεί να σώσει το «όνομα της οικογένειάς της».
Η Ελένη Ζιώγα μίλησε στο περιοδικό Τηλεθεατής και αποκάλυψε όσα θέλουμε να ξέρουμε για το σήριαλ:
Με ποια κριτήρια επιλέξατε το συγκεκριμένο διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη;
«Ήταν μια επιλογή του Νίκου Κουτελιδάκη. Μια καλλιτεχνική του εμμονή εδώ και χρόνια, που αρχικά προοριζόταν για ταινία και που, ως επιλογή, τη μοιράστηκα μαζί του με μεγάλη προθυμία. Ο Θεοτόκης με συγκινεί και με εμπνέει. Νομίζω ότι, ανάμεσα στους Έλληνες συγγραφείς της εποχής του, είναι -μετά τον Παπαδιαμάντη- εκείνος με την πιο ενδοσκοπική ματιά ως προς τον ανθρώπινο ψυχισμό. Η “Αγάπη παράνομη”, ειδικότερα, έχει να κάνει με την ανατομία του πάθους».
Πρόκειται για πραγματική ιστορία που συνέβη στην Κέρκυρα το 1906 και τον ενέπνευσε;
«Το συγκεκριμένο κείμενο εντάσσεται σε μια συλλογή διηγημάτων του Θεοτόκη με γενικό τίτλο “Κορφιάτικες ιστορίες”. Εδώ ο συγγραφέας μάς προσφέρει μια τοιχογραφία της Κερκυραϊκής αγροτικής κοινωνίας της εποχής του, δένοντας με εξαιρετική μαεστρία την ηθογραφία με το ψυχογράφημα. Δεν γνωρίζω αν είναι πραγματική, χωρίς όμως να το αποκλείω. Άλλωστε, είναι γνωστό και για εκείνη την εποχή -αλλά ακόμα και για τη σημερινή- ότι στις αγροτικές κοινωνίες οι περιπτώσεις αντίστοιχων οικογενειακών δραμάτων αλλά και αιμομιξίας, μολονότι έμεναν μυστικές για το φόβο της διαπόμπευσης, ήταν δυστυχώς συχνές».
Ο πόθος του κτηματία Στάθη Θεριανού για την πανέμορφη Χρυσαυγή τον παρακινεί να τη βάλει νύφη στο σπίτι του;
«Θα έλεγα πως ο πόθος του Θεριανού, σε πρώτη φάση, είναι ακόμα ασυνείδητος. Μάλλον “μεταφέρει το αίσθημά του αυτό στο γιο του και έτσι αποφασίζει να τον παντρέψει μαζί της. Θέλει να δει το παιδί του να κάνει αυτό που δεν θα μπορούσε ο ίδιος. Με τη συγκατοίκηση με τη νύφη του μετά το γάμο -όπως το ήθελαν τα τότε αυστηρά πατριαρχικά έθιμα, το πάθος του για εκείνη παίρνει σάρκα και οστά. Και τότε αρχίζει η πάλη του ανάμεσα στις δύο πλευρές του εαυτού του σ’ εκείνη των ενορμήσεων και της άγριας φύσης του και στην άλλη, του πολιτισμού και της αγάπης».
Η γυναίκα του, Διαμάντω, δίνει μεγάλο αγώνα μέσα στο ίδιο της το σπίτι για να συγκροτήσει «το θηρίο τον άντρα της»;
«Η Διαμάντω είναι μια τραγική ηρωίδα. Σηκώνει το σταυρό της σιωπής. Καταλαβαίνει πρώτη από όλους -και από τον ίδιο ακόμα- τι πρόκειται να συμβεί, αλλά η θέση της μέσα σε μια κοινωνία ακραία πατριαρχική και χωρίς υγιή ιστό δεν της επιτρέπει να μιλήσει και να προστατέψει τοn εαυτό της και την οικογένεια της. Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, αγωνίζεται με πλάγιους τρόπους να προλάβει το κακό. Και βέβαια, εναποθέτει τις ελπίδες της στον Θεό».