Σαρλής: Ερημίτης, οι Δήμαρχοι έχουν το λόγο, η ιστορία παρακολουθεί

Κείμενο του πρώην Δημάρχου Κερκυραίων και νυν δημοτικού συμβούλου του δήμου Κεντρικής Κέρκυρας για τον Ερημίτη.

Το πλήρες κείμενο Σαρλή

Σε αντίθεση με την αντίδραση πολιτών από όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου, οι οποίοι με παρεμβάσεις τους στο διαδίκτυο και τον έντυπο τύπο επισημαίνουν πόσο καταστροφική θα είναι για το οικοσύστημα του Ερημίτη η σχεδιαζόμενη οικοπεδοποίησή του η οποία θα προκαλέσει τεράστια περιβαλλοντική υποβάθμιση στη Κέρκυρα με άμεσες και σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις και επιδράσεις στην ίδια την καλώς εννοούμενη ανάπτυξη της Νήσου, την ποιότητα ζωής των κατοίκων της και τα προστατευόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, η επίσημη έκφραση της τοπικής αυτοδιοίκησης και της περιφερειακής αυτοδιοίκησης (Δήμοι Βόρειας Κέρκυρας, Κεντρικής Κέρκυρας και Δ.Ν, Νότιας Κέρκυρας και Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) βρίσκεται σε διαρκή και πλήρη αδράνεια.

Από την μία μεριά, εντυπωσιάζει η ολοένα αυξανόμενη αγωνία πολιτών της Κέρκυρας, της Ελλάδος, της Ευρώπης και του κόσμου, οι οποίοι απευθύνουν έκκληση να αποτραπεί έστω και την τελευταία στιγμή η περιβαλλοντική καταστροφή ενός παρθενικού τμήματος της Κέρκυρας που αποτελεί μοναδικό βιότοπο και τοπίο απείρου φυσικού κάλλους, φυσικό πνεύμονα της βορειοανατολικής Κέρκυρας, ανεκτίμητο κεφάλαιο προστιθέμενης αξίας εις τις αναπτυξιακές υποδομές ολόκληρης της βόρειας Κέρκυρας περιβαλλοντικό «σήμα κατατεθέν» όλης της Νήσου, με διεθνή απήχηση – πρόσφατα, 9 Μαρτίου 2021, στο ECO LIFE, δημοσιεύθηκε άρθρο του Giovanni Prete με τίτλο «ΑΠΟΨΗ: ΕΡΗΜΙΤΗΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΩΜΑΤΩΝ». Κατά την γνώμη μου το κείμενο αυτό, ύμνος για την περιβαλλοντική αξία του Ερημίτη και την συνεισφορά του στην Κέρκυρα, θα έπρεπε να αναρτηθεί στα Δημαρχεία και σε όλα τα τοπικά δημοτικά καταστήματα της Κέρκυρας, ως το έσχατο S.O.S πριν να είναι πολύ αργά –

Από την άλλη μεριά είναι απελπιστική και αδιανόητη η παθητική και μοιρολατρική στάση των εκφραστών της τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτής της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, των φορέων δηλαδή με τοπική και περιφερειακή κυβερνητική αρμοδιότητα οι οποίοι διαθέτουν πόρους, ανθρώπινο δυναμικό, οργανωμένες δομές, δικαιοδοσία αλλά και υποχρέωση, να αγωνιστούν να προβάλλουν και να προασπίσουν τα πραγματικά συμφέροντα της Κέρκυρας από κακόβουλες επιβουλές όπως της τσιμεντοποίησης του Ερημίτη.

Με προεξάρχοντα τον Δήμο της Βόρειας Κέρκυρας (primus inter pares) ο οποίος έχει την τύχη στην περιφέρειά του να συγκαταλέγεται ο μοναδικός και ανεπανάληπτος Ερημίτης ο οποίος κατά την γλαφυρή αναφορά του Giovanni Prete «αποτελεί ένα παρθενικό κομμάτι γης στο βορειοανατολικό τμήμα της Κέρκυρας, όπου η ποικιλία από σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας έχουν δημιουργήσει ένα μοναδικό βιότοπο και ένα τοπίο απείρου φυσικού κάλλους. Ο βιότοπος που θυμίζει μία επίγεια βιβλική Εδέμ, φιλοξενεί υδρόβια ζώα, όπως φώκιες και δελφίνια ενώ ευνοεί και τη μετανάστευση του θηλαστικού υπό εξαφάνιση βίδρα. Παράλληλα υπάρχουν τρεις υδροβιότοποι – Άκολη, Βρομόλιμνη, Αυλάκι – που προσφέρουν σε συνδυασμό με τις λιμνοθάλασσες Αντινιώτη και Βουθρωτού, επάρκεια τροφής και έτσι ολοκληρώνουν ένα οικοσύστημα το οποίο βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία…» και την συμπαράταξη των Δήμων Κεντρικής Κέρκυρας και Δ.Ν. και Νότιας Κέρκυρας, έπρεπε από την συντονισμένη δράση να σείεται (μεταφορικά) ασταμάτητα το έδαφος της Κέρκυρας.

Αντί της δράσης: Ο Δήμος Βόρειας Κέρκυρας κατατρύχεται από ανούσιες αντιπαραθέσεις και χάνει την μοναδική ευκαιρία να συσπειρώσει την τοπική κοινωνία του γύρω από ένα τόσο σοβαρό θέμα ζωής ή θανάτου, όπως η διάσωση του Ερημίτη, να δώσει οργανωμένα τον αγώνα της σωτηρίας του Ερημίτη όπως έχει πρώτιστο καθήκον και να αποκτήσει αυθεντική υπόσταση αυτοδιοικητικού φορέα με δυνατότητες προάσπισης της ποιότητας ζωής των δημοτών του και αποφασιστική συμβολή στην ισορροπημένη ανάπτυξη του βορρά.

Ο Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Δ.Ν. ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους της Β.Δ Ελλάδος κι ο μεγαλύτερος στην περιοχή του Ιονίου, πρέπει να καταστήσει στρατηγική του επιδίωξη την διάσωση του Ερημίτη. Ο Ερημίτης αφορά όλους τους Κερκυραίους.

Πρέπει να αναρτήσει επιγραφές με το σύνθημα της διάσωσης στα δεκάδες δημοτικά κτίρια και σε περίοπτους δημόσιους χώρους, να παρακινήσει κάθε Κερκυραίο να κάνει προσωπική του υπόθεση την διάσωση του Ερημίτη και να την εκδηλώσει με ανάρτηση του συνθήματος στο κατάστημά του, στο χώρο της δραστηριότητάς του.

Να παρακινήσει τα Κερκυραϊκά Σωματεία να εκδώσουν ψηφίσματα απαιτώντας να σταματήσει η διαδικασία καταστροφής του Ερημίτη και να τα επιδώσουν στην Κυβέρνηση.

Ανάλογη δράση για την διάσωση του Ερημίτη πρέπει να αναλάβει και ο Δήμος Νότιας Κέρκυρας. Αφορά και τους Κερκυραίους του Νότου ο Ερημίτης. Στο πρόσφατο παρελθόν αγωνίστηκαν σκληρά για την προστασία του περιβάλλοντος στη νότια Κέρκυρα. Τώρα είναι η ώρα της προστασίας του Ερημίτη.

Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων πρέπει να αποβάλλει την χαρακτηριστική λειτουργία του μέχρι πρόσφατα κρατικού μορφώματος που αποτελούσε και να συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί πλέον αυτόνομη και αυτοδύναμη περιφερειακή αυτοδιοίκηση του Ιονίου που πρέπει να λειτουργεί με γνώμονα την προάσπιση των νησιών και των τοπικών κοινωνιών σε όλα τα επίπεδα: προστασία του περιβάλλοντος, ποιότητα ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, ισορροπημένη οικονομική ανάπτυξη κ.λ.π. Η προστασία του Ερημίτη συνιστά ένα από τα κύρια καθήκοντά της σήμερα.

Η οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση του Ερημίτη συνιστά έγκλημα ή λάθος, ότι από δύο είναι χειρότερο.

Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι καταστρέφεται ένας μοναδικός βιότοπος και τοπίο απείρου φυσικού κάλλους, από αυτά που πρέπει να προστατεύονται με οικουμενική επιταγή, ότι απειλείται η ποιότητα ζωής των κατοίκων και επισκεπτών της ευρύτερης περιοχής, η οποία εξ αιτίας αυτού του (ήδη απειλούμενου) οικοσυστήματος και του ευρύτερου περιβάλλοντός της, θεωρείται η καλύτερη ίσως στην Μεσόγειο, ότι το εγχείρημα της οικοπεδοποίησης δεν πρόκειται να προσφέρει προστιθέμενη αξία εις την ανάπτυξη αλλά μέσα σε μία δεκαετία θα συμπαρασύρει ολόκληρη την βορειοανατολική Κέρκυρα σε πτώση, διότι θα της στερήσει τα ιδιαίτερα στοιχεία εις τα οποία βασίστηκε η ξεχωριστή της ανάπτυξη, το κυριότερο εκ των οποίων αποτελεί ότι έγινε με κέντρο βάρους την διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος και με κέντρο αυτού του κέντρου, τον Ερημίτη.

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η αλλαγή των ισορροπιών στη βορειοανατολική Κέρκυρα, που λειτούργησαν με θετικά αποτελέσματα μέχρι τώρα (και που ήδη βρίσκονται κι αυτές σε οριακό επίπεδο), με την οικοπεδοποίηση του Ερημίτη κλονίζονται, ανατρέπονται και οι επιπτώσεις θα επιδράσουν αρνητικά το επίπεδο του σημερινού οικονομικού status. Με άλλα λόγια, αυτό που θα προκύψει ως αποτέλεσμα θα είναι αφαίρεση δια της προσθέσεως.

Το φαινόμενο δεν θα είναι νέο. Το έχει ήδη ζήσει η Κέρκυρα σε αρκετές περιοχές της. Το αντιμετώπισε η Ισπανία παλαιότερα. Στα τέλη της δεκαετίας 1990 και στις αρχές της επόμενης, στην κατ’ εξοχήν προβεβλημένη Μαγιόρκα, κατεδάφιζαν σωρηδόν τα παραλιακά ξενοδοχεία που είχαν «πνίξει» τις ακτές και παραλίες και είχαν καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα να χάσουν τους πελάτες τους. Στη Μαγιόρκα που διέθετε άριστες υποδομές (υπερσύγχρονο αεροδρόμιο, αυτοκινητοδρόμους, χώρους στάθμευσης, γήπεδα γκολφ, μαρίνες, τεράστια τουριστική εμπειρία)!! Η υπερβολική οικοπεδοποίηση και «ανάπτυξη» είχε καταστρέψει την κανονική ανάπτυξη. Είχε περιφρονητικά αγνοηθεί κι εκεί, όπως και τώρα στην περίπτωση του Ερημίτη, το οικονομικό – πολεοδομικό δόγμα ότι αξία έχουν οι περιοχές που δεν έχουν κτιστεί (αυτές που έχουν κτιστεί έχουν χάσει σημαντικό μέρος της αξίας τους και παίρνουν αξία όσο υπάρχουν αλώβητες γύρω τους οι πρώτες).

Η σημερινή Κυβέρνηση, επαίρεται ότι η χώρα πρόσφατα δανείστηκε σημαντικό ποσό με αρνητικό επιτόκιο. Εν τοιαύτη περιπτώσει διερωτώμαι πώς αυτή η προβαλλόμενη θετική εξέλιξη στην οικονομία επιτρέπει την καταστροφή του Ερημίτη στο βωμό μιας αμφίβολης ανάπτυξης στα πλαίσια μιας απολύτως εσφαλμένης και αυθαίρετης απόφασης που λήφθηκε στα χρόνια του πανικού.